Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

19.12.13

Ιρλανδία και Κύπρος, μαθήματα από το μέλλον


Χάνονται γενεές του ιρλανδικού λαού από την επιβολή οξύτατων νεοφιλελεύθερων μέτρων κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης, με αφορμή τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος
Η Κύπρος βρίσκεται σε Μνημόνιο, και η Κυβέρνηση απαιτεί και εφαρμόζει πιστή τήρηση του Μνημονίου. Υπόσχεται τον παράδεισο. Τι δείχνει το υπόδειγμα της Ιρλανδίας, η οποία «εξέρχεται» επίσημα από το Μνημονιακό Πρόγραμμα που εκπνέει; Ο ιρλανδικός λαός βομβαρδίζεται κυριολεκτικά από τη μυθολογία της εξόδου από το Μνημόνιο με την Τρόικα. Και όχι μόνο οι Ιρλανδοί, αφού την επιτυχία της εκπνοής του Μνημονίου στη χώρα των Κελτών θα ακολουθήσει ένας συρφετός προπαγάνδας, για την αποσιώπηση των προβλημάτων στους λαούς από τα Μνημόνια, που επιβάλλουν τα κυρίαρχα συμφέροντα. Μήπως οι κοινωνικές συνέπειες που έχει υποστεί ο ιρλανδικός λαός αντισταθμίζονται από την είσοδο της Ιρλανδίας στις λεγόμενες αγορές; Με λίγα λόγια, το Μνημόνιο άξιζε τον κόπο; Είναι τα πράγματα έτσι όπως ο Ιρλανδός Πρωθυπουργός Έντα Κένι είπε, ότι δηλαδή «αποκαταστάθηκε το καλό όνομα και η αξιοπιστία της Ιρλανδίας»; Ας μελετήσουμε την κατάσταση.

Η κατάσταση 

1. Ο ιρλανδικός λαός πλήρωσε 64 δισεκατομμύρια ευρώ για να σώσει εκείνους που τον βούλιαξαν στην κρίση, τις Τράπεζες. Οι Τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην Ιρλανδία, συνδεδεμένες από τη μια με τα λεγόμενα τοξικά προϊόντα και υπερφορτωμένες ανοίγματα δανείων που θα απέφεραν κέρδη, και από την άλλη με τη φούσκα της ακίνητης περιουσίας, πρέπει μέχρι την επόμενη χρονιά να βρουν τρόπο να ανακτήσουν ακόμα μεγαλύτερα κεφάλαια. Πώς θα το επιτύχουν αυτό, αν όχι με τις ίδιες συνταγές συσσώρευσης κεφαλαίου, που οδήγησαν στην οξυμμένη κρίση; Επιπρόσθετα, 17% των ενυπόθηκων δανείων είναι μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Θα αντέξουν οι Τράπεζες χωρίς κατασχέσεις κατοικιών και ακινήτων; 
2. Όπως παραδέχτηκε ο Ιρλανδός Πρωθυπουργός, πριν από τρία χρόνια και για κάθε εβδομάδα, χάνονταν 1600 θέσεις εργασίας. Η Ιρλανδία είναι στην κορυφή της λίστας κατ’ αναλογία με τον μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων, που προ του φάσματος της λιμοκτονίας λόγω ανεργίας, μεταναστεύουν. Έχασε 125.000 από το χρυσό της απόθεμα, τους νέους.
3. Με οκτώ μνημονιακούς προϋπολογισμούς στην πλάτη του ιρλανδικού λαού, το 40% των πόρων που μεταβιβάζονται σε πολιτική στήριξης των ευάλωτων ομάδων χάθηκε. Το 29,4% του πληθυσμού της χώρας ανήκουν πλέον στην τάξη των φτωχών, με βάση τις στατιστικές της Ε.Ε. Πρόκειται για έναν από τους πιο αρνητικούς δείκτες σε όλη την Ευρωζώνη. Οι Ιρλανδοί σήμερα είναι ο λαός με τους περισσότερους ανθρώπους κάτω από το όριο της φτώχιας στην Ευρωζώνη, με την εξαίρεση της Ελλάδας. Η σκληρή λιτότητα, που εφαρμόζει η κυβέρνηση των Ιρλανδών στα χρόνια της Τρόικας, λαμβάνει δραματικές διαστάσεις ειδικά για τους ανέργους, αφού μειώνεται κατά τρεις μήνες το δικαίωμα για ανεργιακό επίδομα σε ορισμένες κατηγορίες, ανάλογα με τις συνεισφορές. Η αντίφαση είναι οφθαλμοφανής. Μια πολιτική που προκαλεί τη μεγάλη ανεργία, στο τέλος «πληρώνει» τους ανέργους περικόπτοντας επιπλέον δικαιώματα.
4. Στην Ιρλανδία δημιουργήθηκε ένα πρόγραμμα εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών, με προμετωπίδα τη μείωση των κρατικών δαπανών. Περικόπηκαν 7 δις ευρώ από μειώσεις μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών, πέραν της μείωσης λειτουργικών εξόδων. Η πολιτική λιτότητας περιλάμβανε τσεκούρι στα έργα ανάπτυξης κατά 3 δις ευρώ. Επιβλήθηκαν φορολογίες της τάξης των 5 δις ευρώ, που περιλαμβάνουν φόρο ενέργειας, ακίνητης ιδιοκτησίας, ΦΠΑ. Αυτά τα μέτρα έχουν γίνει νόμος και παρακαταθήκη των μνημονιακών πολιτικών για τις επόμενες δεκαετίες.
5. Για το 2014 και το 2015, με βάση το Μνημόνιο, η Ιρλανδία οφείλει να περικόψει 5,1 δις για να εξυγιάνει περαιτέρω τα δημόσια οικονομικά της. Φεύγει η Τρόικα, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο εικονικά. Επιπλέον, για να μπορεί να ισχυρίζεται η Ιρλανδία, όχι ότι είναι ανεξάρτητο κράτος, αλλά ότι η Ε.Ε.-ΔΝΤ την αντιμετωπίζουν με τα ίδια δικαιώματα όπως τα άλλα κράτη, πρέπει να αποπληρώσει το 75% του χρέους της. Αυτό αναλογεί σε περίπου 65 δις ευρώ, παραπέμποντας εμφανώς σε μια καινούρια γενιά που θα χρεωθεί τα βάρη των Τραπεζών. Μέχρι τότε, η κυριαρχία της χώρας θα συνεχίζει να είναι νοθευμένη από τους πιστωτές της.

Τα συμπεράσματα

Τα συμπεράσματα από μια τεκμηριωμένη και νηφάλια ανάλυση δείχνουν ότι χάνονται γενεές του ιρλανδικού λαού από την επιβολή οξύτατων νεοφιλελεύθερων μέτρων κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης, με αφορμή τη διάσωση του τραπεζικού συστήματος. Αυτό το άρθρο δεν πραγματεύεται καν τις ευέλικτες συνθήκες εργασίας που εφαρμόστηκαν με επιπτώσεις στο εργατικό δίκαιο της χώρας. Η επιβολή όμως ενός προωθημένου, αντιλαϊκού Μνημονίου, από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, δεν τελειώνει με την έξοδο της Ιρλανδίας από το Πρόγραμμα. Αντίθετα, τώρα μια καινούρια περίοδος αντιλαϊκών μέτρων ξεκινά, με τις ίδιες εξαμηνιαίες, πλέον, παρακολουθήσεις από τους διεθνείς επιτηρητές. Οι παραλληλισμοί με την Κύπρο εύκολα μπορούν να γίνουν… δεν μπορούμε να πούμε ότι το σενάριο της Ιρλανδίας είναι έργο επιστημονικής φαντασίας για την Κύπρο. Ceteris paribus, έστω όλα μένουν σταθερά, στον ίδιο δρόμο οδηγούμαστε.
ΚΩΣΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ
Μέλος Κ.Ε. ΑΚΕΛ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου