Όταν λέεις Ελένη μου "Ισχυρές Προτροπές" για πόσα εκατομμύρια μιλούμε;

Κοιτάξετε, επειδή εκουράστηκα να διατηρώ ένα μπλογκ, που ούλλη μέρα τσιτάρουμεν διάφοροι δαμέ Λένιν, Μαρξ, Ρόζα, Γκράμσι τζαι διάφορους για να κάμουμεν μιαν ενδοαριστερή συζήτηση όπως νομίζουμεν πως μας πρέπει για την τάξη μας, και επειδή ούτε ο Στροβολιώτης έφκαλεν νέο ποστ να μείνουμε χάσκωντα που το υψηλόν επίπεδο πολιτικής σκέψης, είπα να χαλαρώσουμεν τα κύτταρα του εγκεφάλου μας με τον ενδοδεξιό πόλεμο για την προεδρία.

Καλά, έτσι τζαι έχουμεν προεδρίνα την Ελένη, επιτέλους...επιτέλους ρε δεν θα έχουμεν δημοκρατικά ελλείμματα!!

Τι θα κάμεις τωρά Χριστοφίδη μου; Ζένιο εσύ; Παρατρεχάμενοι ριζοσπάστες; Διότι άτε με τον Ζένιο να το παίξεις φρεντ με την Ελένη τι θα κάμεις; Τζείνη η κακομάζαλη η Ξένια; Μα φαντάζεστε την Ξένια να φκαίνει που το κομμωτήριο να πάει στην συνεδρίαση της Γραμματείας του ΔΗΣΥ τζαι να ππέφτει πας την Έλένη Προεδρίνα; Μάναμου ρε...

Η Ελένη φιλοδοξεί για την ΓΟΗΤΕΙΑ των ευρωπαίων φιλελεύθερων λαλεί! Ποιός ήρτεν;
Ελένη μου πιό μαλακά μάναμου να φακκάς του Νίκου! Ε όι τζαι ότι φιμώνεται η δημοκρατία στο ΔΗΣΥ ρε Ελένη!

Μια φορά μόνον επήες στον Τόμμυ; Τζαι γιατί; Αγγρίζεται ο Εφραίμ, ε,ε; Άτε πε μας, έννα φορείς τζαι την αγία ζώνη στην προεκλογική άτε ρε πε μας...

Οι κοκότες με τα εκατομμύρια, οι αντικομμουνιστές με το νάμι, οι παραπόττηες οι τοκογλύφοι, οι μαυραγορήτες της ζωής σφάζουνται.

Διάλειμμα κοπέλια που τα ενδοαριστερά. Έχουμε χάππυ άουαρ στο τοπικό λεσιόν. Μαναμου ο Αβέρωφ αν δεν εγορασεν μια τουζίνα σώβρακα καλβιν κλάιν να το γιορτάσει μετά που τουντην συνέντευξη εγώ να πεθάνω λέσιν αντικομουνίστρια της επανενωτικής γραμμής!

Ελ. Θεοχάρους: Ισχυρές προτροπές να διεκδικήσω την Προεδρία

–Γράφτηκε στον Τύπο ότι η απουσία σας από το συνέδριο του ΔΗΣΥ το Σάββατο 11/02/2012 δεν ήταν άνευ σημασίας αλλά ήταν πολιτικό μήνυμα, κυρίως προς τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ. Ποια είναι η αλήθεια;
Οι εφημερίδες και ο κάθε πολίτης μπορούν να λένε και να υποστηρίζουν ό,τι θέλουν ελεύθερα. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι την ελευθερία οφείλει ο καθένας να τη διαχειρίζεται με σοβαρότητα. Το Σάββατο 11/02/2012 είχα ειλημμένη υποχρέωση εκτός Κύπρου. Την οποία είχα αναλάβει πριν από πολύ καιρό. Προτού καθοριστεί το συνέδριο του ΔΗΣΥ. Αλλά, αφού θα πρέπει να δημοσιοποιήσω και κάποιο μήνυμα προς τον ΔΗΣΥ, όσον αφορά το εκλογικό συνέδριο της 11ης Φεβρουαρίου, σίγουρα θα ήθελα να πω ότι εκλογικά συνέδρια χωρίς εκλογές δεν έχουν καμιά ουσία. Δεν προάγουν τη δημοκρατία. Δεν μειώνουν την εσωστρέφεια των κομμάτων. Δεν προάγουν την ενότητα και τη σύμπνοια.
Αυξάνουν την απογοήτευση εκείνων που δεν νιώθουν ότι εκφράζονται από τις επιλογές της συγκεκριμένης κομματικής ηγεσίας, μέσα σε μια κυρίαρχη ιδεολογία που θέτει στο περιθώριο διαφορετικές προτάσεις. Δεν διασφαλίζουν την έκφραση της διαφορετικής γνώμης. Δεν κατοχυρώνουν τον δημοκρατικό διάλογο. Τα χειροκροτήματα από μόνα τους δεν προάγουν τη σύνθεση ιδεών. Και η γοητεία των φιλελεύθερων παρατάξεων στην Ευρώπη, είναι η λειτουργικότητα των συνθέσεων και των ιδεολογικών διαφοροποιήσεων.

–Θα μπορούσατε όμως να πάτε και να διεκδικήσετε…
Εκδηλώθηκε ξανά ένας πατερναλισμός που πλήγωσε όλα τα θεσμικά επιτεύγματα του Δημοκρατικού Συναγερμού, τα οποία οφείλονται σε μέγιστο βαθμό και στον πρόεδρο. Γι’ αυτό δεν διεκδίκησα μία θέση στην ιεραρχία. Βεβαίως, πρέπει να επισημάνω και το πολιτικό μήνυμα το οποίο έχω προ καιρού και σε πολλές περιπτώσεις καταθέσει: Πως δεν μπορεί να συνεχισθεί η διακυβέρνηση Χριστόφια. Η οποία έχει φορτώσει το κράτος με πάρα πολλά προβλήματα. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα πλειοψηφικό ρεύμα αλλαγής που δεν πρέπει να εξανεμισθεί μέσα από δογματικές προσεγγίσεις και δεν μπορεί να αποδυναμωθεί στον βωμό των προσωπικών επιλογών μας.

–Πολλά λέγονται και γράφονται για δική σας φιλοδοξία να διεκδικήσετε την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας στις εκλογές του 2013. Τι τελικά συμβαίνει;
Φιλοδοξία μου είναι να μετατρέψουμε την Κύπρο από μικρό, ανίσχυρο και ασήμαντο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε κυρίαρχο κράτος. Να ανοίξουμε τους ευρωπαϊκούς ορίζοντες στην Κυπριακή Κοινωνία και στο Κράτος μας.
Να διεκδικήσουμε για τον λαό μας, όσα απολαμβάνουν και οι λαοί των ισχυρών κρατών. Η δραστική συμμετοχή μου στον καταρτισμό μιας σοβαρής ρεαλιστικής πολιτικής πρότασης με στρατηγική για την έξοδο από τα αδιέξοδα και την κρίση και στην υλοποίησή της με ευθύνη και συνέπεια, αυτή είναι η φιλοδοξία μου, για τη διάσωση του τόπου.

–Και πώς πραγματώνεται μια τέτοια φιλοδοξία;
Αυτό υποχρεωτικά περνάει μέσα από την απαλλαγή από τον αναχρονισμό του προεκλογικού «δούναι και λαβείν» που κυριολεκτικά σκοτώνει τους θεσμούς και τη δημοκρατία, και την ανάγκη του πολίτη να ελπίζει, να προσδοκά, να αναπνέει ελεύθερος. Ενός «δούναι και λαβείν» που κατάντησε γάγγραινα και κατατρώγει τον όποιο πολιτικό πολιτισμό οικοδομούν εμπνευσμένοι πολίτες, λάτρεις αυτού του τόπου. Εκείνο που ζούμε ώς τώρα, είναι η εκλογή του Προέδρου στη βάση πρόσκαιρων προεκλογικών συμφωνιών και όχι στη βάση ενός προγράμματος. Στη βάση νομής και διανομής της εξουσίας.
Μια εκλογή που τη διαδέχεται μια αναποτελεσματική και ανίσχυρη διακυβέρνηση, υπόλογη σε μύριες όσες δεσμεύσεις και που βάζει συνεχώς νερό στο κρασί της. Και που διαισθανόμενη την ανεπάρκειά της και το πεπερασμένο της θητείας της, αυθαιρετεί στη βάση του «όσα και ό,τι προλάβουμε». Αυτή τη θέση, πιστεύω πως την ασπάζεται και τη στηρίζει ένα μεγάλο κομμάτι του λαού, από όλη την κομματική διαστρωμάτωση και από όλο το ιδεολογικό φάσμα. Από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά.
Με τα σημερινά «κομματικά» δεδομένα αυτό σημαίνει πως στηρίζω μια πρόταση που έχει αντισυμβατικό και αντικομφορμιστικό χαρακτήρα.

Εκτιμώ, όμως, πως αυτό και μόνο ενδιαφέρει τον πολίτη: Ένα ξεκάθαρο και σαφές πολιτικό πρόγραμμα. Ο πολίτης επιδιώκει να διασφαλίσει τα εχέγγυα της συνέπειας για τη σταθερή προσήλωση αυτού που θα εκλέξει, στην υλοποίηση του προγράμματος. Ας τον ακούσουμε λοιπόν, ας ακούσουμε την κραυγή του, ας τον βγάλουμε από το περιθώριο.

–Ένας υποψήφιος με αντικομφορμιστικό πρόγραμμα από μόνος του μπορεί να φτάσει στο Προεδρικό;
Οι προεδρικές εκλογές δεν μπορούν να κερδηθούν από ένα κόμμα ή από την Εκκλησία, τα κατηχητικά, τον Αρχιεπίσκοπο, τις κομματικές μοιρολογίστρες. Ούτε στη βάση της απαξίωσης της παρούσας διακυβέρνησης, λόγω της παταγώδους αποτυχίας της. Ούτε στη βάση του : «δεν μπορεί το Α ή το Β κόμμα να μείνει ξανά εκτός εξουσίας». Αυτό είναι παρακμή.
Τις εκλογές μπορεί να τις κερδίσει ένα καλό, συνεπές και εθνικό πρόγραμμα. Δεν χωρούν άλλες χαμένες ευκαιρίες για την Κύπρο. Το ζητούμενο για μένα δεν είναι μόνο το ποιος θα είναι ο Πρόεδρος, σαφέστατα και μπορεί να είναι ο Νίκος Αναστασιάδης. Το ζητούμενο είναι ποια δέσμευση μπορεί να αναλάβει απέναντι στον Λαό.

Ούτε φιλόδοξη είμαι, ούτε μωροφιλόδοξη. Ούτε έγνοια και μοναδικός μου στόχος είναι η Προεδρία. Αλλά, με ενδιαφέρει να ακούγεται η άποψή μου και να μην κατατάσσονται οι θέσεις μου «έξω από τις επίσημες θέσεις του κόμματος».

-Οι δικές σας θέσεις που θα έπρεπε να κατατάσσονται εντός των θέσεων του κόμματος πού στοχεύουν;
Οι ενέργειές μου έχουν ως στόχο την παραγωγή πολιτικής, την απαλλαγή από την κατοχή, την εξυπηρέτηση των πολιτών, την ανύψωση της πατρίδας. Ένα πρόγραμμα για το εθνικό θέμα, με θέσεις που θα μας απαλλάσσουν από τις όποιες δεσμεύσεις προηγουμένων κυβερνήσεων, τις οποίες οι Τούρκοι θεωρούν ως κεκτημένο.
Από τον εγκλωβισμό μας σε επικίνδυνους, αναποτελεσματικούς, στείρους και μη ρεαλιστικούς βερμπαλισμούς. Και, βεβαίως, απαιτούνται συγκλίσεις σ’ ένα πρόγραμμα που θα καλύπτει την οικονομία του κράτους και την ενέργεια και την παιδεία, ως μείζονα ζητήματα εθνικής προτεραιότητας.

Φιλοδοξία μου είναι η ορθή διακυβέρνηση του τόπου επί τη βάσει προγράμματος και συγκεκριμένης στόχευσης. Με αυτή τη θέση συμφωνούν πάρα πολλοί πολίτες. Που με παροτρύνουν να διεκδικήσω την Προεδρία.

–Πληροφορίες σάς θέλουν προ δεκαημέρου να είχατε επαφές με Γ. Λιλλήκα και Α. Αγγελίδη για προώθηση της δικής σας υποψηφιότητας. Έγιναν όντως συναντήσεις με τους πιο πάνω;
Και για το μοίρασμα των λαφύρων της εξουσίας.

–Δεν είπα κάτι τέτοιο…
Δεν είπα ότι το είπατε εσείς, ελέχθη όμως και αυτό. Ακούστε, ο Γιώργος Λιλλήκας και ο Ανδρέας Αγγελίδης είναι φίλοι μου για χρόνια. Και δεν είναι πρώτη φορά που ανταλλάζουμε απόψεις, για όλα. Και για το μέλλον του τόπου και για την προεδρία της Κύπρου στην Ε.Ε. και το Κυπριακό και για τις προεδρικές εκλογές.
Αλλά δεν είναι οι μόνοι με τους οποίους συζητώ. Κι εγώ δεν είμαι η μόνη που συναντούν οι εν λόγω συνάδελφοι. Ξέρετε, είναι πολύ ταπεινωτικό αυτό που αφήνεται να διαρρέει. Δεν ζούμε σε δικτατορία, όπου ο καθένας παρακολουθείται από κάποιους, και προσωπικά δεν εκχωρώ το δικαίωμά μου να συναντώ όποιον θέλω, όποτε θέλω και να συζητώ ό,τι θέλω. Ναι, συζητήσαμε πολλά στη συγκεκριμένη συνάντηση, αλλά είναι πολιτικός βανδαλισμός και αρρωστημένη φαντασία να ισχυρίζονται κάποιοι ότι διαμοιράσαμε «τα λάφυρα της Προεδρίας».

–Προφανώς κάποιοι σας είδαν και κάποιοι το «αξιοποίησαν»…
Αυτό το κομμάτι της πολιτικής μας ζωής ασθενεί βαριά. Υπάρχουν ακόμη πληροφορίες ότι παρακολουθούνται και τα τηλέφωνά μας. Ας τα παρακολουθούν. Ποτέ αυτή η τυφλή και ανάρμοστη και καταπιεστική συμπεριφορά του όποιου συστήματος δεν απέδιδε για πάντα. Συνάντησα λένε τον Λιλλήκα.
Φαίνεται πως κάθε συνάντησή μου με τον Γιώργο απασχολεί τους αργόσχολους. Παράλληλα, βέβαια ακούω κι εγώ ποιος έφαγε στο σπίτι του κυρίου Λιλλήκα, ποιοι ήταν οι συνδαιτυμόνες, πότε, και ντρέπομαι και αγανακτώ. Μα τελούμε υπό παρακολούθηση; Κομματική ή άλλη αστυνόμευση; Είμαστε υπόλογοι στην επαγρύπνηση; Ποιοι προάγουν επιτέλους αυτές τις συμπεριφορές και νοοτροπίες καπετάνιων, παραγόντων και ηγεμονίσκων;

–Είχατε επαφές για το ίδιο ζήτημα με τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο και πώς βλέπει μια δική σας υποψηφιότητα;
Όχι. Ειλικρινά, έχω πολύ λιγότερες συναντήσεις με τον Αρχιεπίσκοπο συγκριτικά με άλλους πολιτικούς, που λέγεται ότι επισκέπτονται συχνά τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας.
Τον τελευταίο χρόνο πήγα στην Αρχιεπισκοπή μόνο μία φορά. Φυσικά δεν είμαι εξ αυτών που διαδίδουν αριστερά και δεξιά ότι έχω την ευλογία του για την Προεδρία και δεν γνωρίζω πώς βλέπει μια ενδεχόμενη δική μου υποψηφιότητα. Ρωτήστε τον. Ακούω όμως αυτό που διαδίδεται, ότι έχω πάρει το χρίσμα. Όπως προφανώς το ακούτε κι εσείς. Δεν ξέρω τι να πω, αλλά την ιστορία με τον Αρχιεπίσκοπο εσείς την έχετε δημιουργήσει. Όχι εσείς προσωπικά, εννοώ τα ΜΜΕ. Ευτυχώς, όμως, έχω ακούσει και για καμιά δεκαριά άλλα άτομα που εμφανίζονται ως οι εκλεκτοί του Μακαριότατου.

Μειονέκτημα, το αμετάκλητο της υποψηφιότητας Αναστασιάδη


–Διαφωνείτε με την εξαγγελία της υποψηφιότητας του Νίκου Αναστασιάδη;
Η υποψηφιότητα του Προέδρου είναι γνωστή εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια. Γιατί να διαφωνώ με την εξαγγελία της; Άλλωστε, αν ο ΔΗΣΥ διεκδικήσει τις εκλογές μόνος του, ο πρόεδρος του κόμματος έχει τον πρώτο λόγο. Το τι θα πράξει ο καθένας, εξαρτάται –και το έχω πει και δημόσια και το θεωρώ ύψιστης σημασίας– από το πολιτικό πρόγραμμα του υποψηφίου.
Αλλά, ο καταρτισμός του προγράμματος δεν μπορεί να αποτελεί θεία έμπνευση ενός και μόνο κομματικού αξιωματούχου, στον οποίο θα ανατεθεί η εκπόνησή του. Πρέπει να γίνει στη βάση όλων των κοινωνικών διαλόγων που έχουν γίνει, όλων των ευρημάτων από τις «εξεγέρσεις» του λαού, και όλων των καταγεγραμμένων πραγματικοτήτων. Πρέπει να ακουστεί η φωνή του κόσμου, στεντόρεια, όπως ακούστηκε και στο δημοψήφισμα για το σχέδιο ΑΝΑΝ. Και δεν αρκεί να λέμε «πήραμε το μήνυμα».
Διότι η πλειοψηφία της νίκης και πολύ περισσότερο της αλλαγής δεν μπορεί να επιτευχθεί στη βάση των κατά καιρούς κομματικών ποσοστών αλλά με την ψήφο του πολίτη, που εξεγείρεται, σκέφτεται, διεκδικεί.

–Πιστεύετε ότι η εξαγγελία του εγκλωβίζει τον ΔΗΣΥ;
Αν το πρόγραμμα του κυρίου Αναστασιάδη και η προσωπικότητα του εμπνεύσουν τον κόσμο και τον προσελκύσουν κοντά στον υποψήφιο του κόμματος, γιατί να εγκλωβιστεί ο ΔΗΣΥ; Βεβαίως, όλα τα άλλα ενδεχόμενα παραμένουν ανοικτά, και φυσικά το ΑΚΕΛ θα επιδιώξει να εφαρμόσει του δικούς τους σχεδιασμούς, έχοντας ως δεδομένη την εξαγγελθείσα υποψηφιότητα. Ίσως ακόμη θα μπορούσε να πει κανείς ότι αφήνεται ένα στρατηγικό πλεονέκτημα στο ΑΚΕΛ να αναπροσαρμόσει τους σχεδιασμούς του. Ωστόσο, νομίζω πως εκείνο που καταργεί ή καλύτερα μειώνει την ελαστικότητα της δυναμικής του ΔΗΣΥ είναι η εκφρασθείσα θέση πως η υποψηφιότητα Νίκου Αναστασιάδη είναι οριστική και αμετάκλητη.

–Σκέφτεστε να αμφισβητήσετε την υποψηφιότητα Νίκου Αναστασιάδη, καταθέτοντας τη δική σας πρόταση και υποψηφιότητα;
Νομίζω ότι υπάρχει μια παρεξήγηση την οποία είμαι υποχρεωμένη να αναλύσω για άλλη μια φορά. Ποτέ δεν είπα ότι το πρόβλημα συνίσταται στην υποψηφιότητα Αναστασιάδη ή στο ότι θέλω να είμαι εγώ αντί αυτού. Όπως δεν το έχω πει για κανένα άλλο, εν δυνάμει υποψήφιο. Αναζητώ κι εγώ μια λυτρωτική λύση που θα μας βγάλει από το τέλμα. Αλλά τι σημαίνει «να αμφισβητήσω τον πρόεδρο»;
Να διαφωνήσω μαζί του ανοικτά και συγκρουσιακά; Το έπραξα όχι μόνο μία φορά μέχρι τώρα. Βεβαίως έχει δίκιο ο Νίκος Αναστασιάδης όταν λέει πως οι σχέσεις μας είναι άριστες. Θέλω να παραμείνουν άριστες οι σχέσεις μας, και για μένα δεν θα πάψει ποτέ να είναι ένας άνθρωπος που αγαπώ πολύ, που εκτιμώ και θαυμάζω. Δεν σκέφθηκα να διεκδικήσω την προεδρία του ΔΗΣΥ, ενόσω ο Νίκος Αναστασιάδης, είναι πρόεδρος. Αλλά θα ήθελα κάποια στιγμή να μπορούσαμε να ζήσουμε και στον τόπο μας την απογείωση του πολιτικού πολιτισμού που έζησαν οι Βρετανοί με την περίπτωση Miliband vs. Miliband για την ηγεσία των Εργατικών. Χωρίς αυτό να σημαίνει εμφύλιο πόλεμο και καταδίκη στην πυρά.

–Πώς το πετυχαίνει κανείς αυτό στον ΔΗΣΥ;
Προσωπικά, θα συνεχίσω να καταθέτω δημόσια τις απόψεις και προτάσεις μου και να πράττω σύμφωνα με όσα μου επιτάσσει η συνείδησή μου. Και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει, όσο και αν με ενοχλούν πολύ οι συνεχείς «παρεμβάσεις, συμβουλές, νουθεσίες, αγριάδες» προς εμένα και την οικογένειά μου με στόχο την «αποθάρρυνσή» μου από όποιο εγχείρημα. Από αυτούς που προηγουμένως χαρακτήρισα κομματικές μοιρολογίστρες. Και όχι φυσικά από τον πρόεδρο.

–Αν βλέπετε ότι με την υποψηφιότητα Αναστασιάδη δεν υπάρχουν ισχυρές δυνατότητες συμμαχίας με άλλες πολιτικές δυνάμεις, τι είναι αυτό που σας κάνει να θεωρείτε ότι μια δική σας υποψηφιότητα μπορεί να συγκεντρώσει γύρω της μια ισχυρή συμμαχία;
Όχι μόνο δεν ισχυρίστηκα κάτι τέτοιο, αλλά δήλωσα δημοσίως και το αντίθετο. Και βεβαίως μπορεί, όπως σας είπα προηγουμένως, ο Νίκος Αναστασιάδης να συμμαχήσει με άλλες πολιτικές δυνάμεις και κόμματα και να συγκεντρώσει την κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων που θα τον οδηγήσουν στην Προεδρία της Δημοκρατίας.

Όσο για μένα, νομίζω πως είχα μια σταθερή πολιτική γραμμή όλα αυτά τα χρόνια. Και η πολιτική μου ήταν συνεπής και καθόλου ευκαιριακή. Δηλαδή, ποτέ δεν έπλευσα με σημαία ευκαιρίας. Αυτό το γεγονός με φόρτωσε με την «ευθύνη» της παραίνεσης, της παρότρυνσης, της ισχυρής ενθάρρυνσης και προτροπής πάρα πολλών ανθρώπων να διεκδικήσω την Προεδρία. Πόσο πλειοψηφικό είναι αυτό το ρεύμα δεν το ξέρω. Αλλά γνωρίζω πως με τίποτα δεν θα μπορούσα να διεκδικήσω το χρίσμα του υποψηφίου του ΔΗΣΥ. Και δεν θεωρώ δεδομένο πως η δική μου υποψηφιότητα και μόνο συγκεντρώνει γύρω της μια ισχυρή συμμαχία, παρόλο που αυτό ισχυρίζονται πάρα πολλοί φίλοι.

–Σε περίπτωση που επικυρωθεί η υποψηφιότητα Αναστασιάδη από το Ανώτατο, υπάρχει το ενδεχόμενο να ανεξαρτητοποιηθείτε και να θέσετε ενώπιον του λαού τη δική σας υποψηφιότητα για τις προεδρικές του 2013;
Η υποψηφιότητα Αναστασιάδη φυσικά θα επικυρωθεί από το Ανώτατο. Ομόφωνα θα εγκριθεί. Κάθε άλλη υποψηφιότητα δεν θα έχει καμιά τύχη. Συνεπώς, από κει και πέρα, όποιος θέσει υποψηφιότητα άλλη, εκτός από εκείνη του προέδρου, θα πρέπει να θεωρηθεί ως ανεξάρτητος εφόσον από τον ΔΗΣΥ έχει ήδη τεθεί κομματική υποψηφιότητα. Αυτό είναι δεδομένο. Το τι θα πράξω εγώ, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και από δεδομένα που μελετώ συνεχώς.

–Αν μπούμε στη λογική των συμμαχιών δεν θα ήταν υποτιμητικό για τον κόσμο του Συναγερμού να πάει η Πινδάρου και να στηρίξει υποψήφιο από το ΔΗΚΟ ή την ΕΔΕΚ για παράδειγμα;
Αυτή είναι η λογική των πρόσκαιρων και ευκαιριακών συμμαχιών. Και δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Γιατί δεν βλέπουμε την προοπτική του οράματος που θα εμπνεύσει ελπίδα στον λαό και θα μετατρέψει την Κύπρο από την πιο εύθραυστη κα ευαίσθητη περιοχή της Ε.Ε. σε ένα ισχυρό κρίκο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος; Θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την ανατροπή των αρνητικών εξελίξεων; Τι νομίζετε ότι περιμένει ο λαός; Μια επανάληψη του έργου της τελευταίας πενταετίας;
Με όλα τα κόμματα κυβερνώντα, συγκυβερνώντα, συμπολιτευόμενα, αντιπολιτευόμενα, μέσα και έξω από την κυβέρνηση; Ναι, ο ΔΗΣΥ μπορεί να καταθέσει πρόγραμμα, που θα γίνει σεβαστό και θα στηριχθεί. Γιατί, αν δεν το στηρίξουν τα κόμματα, θα το στηρίξει ο λαός. Η δική μου λογική είναι πως το 40% που πήρε ο ΔΗΣΥ στις δημοτικές εκλογές πρέπει να μετουσιωθεί σε καταλύτη για ένα όραμα σωτηρίας. Με συνέπεια σε αρχές και αξίες.

πηγή: Καθημερινή