Τράφικ Αριστερά

Καλή η φλυαρία, καλή η παπαρδολογία, καλά τα περί  «Φαλλοκεντρικού Λόγου των Κομμουνιστών», καλά τα δίπολα, καλή η γενική π@#τσολογία-σεξολογία, καλός ο Ζίζεκ, καλός κι ο Φουκωκαστοριάδης, καλή η κουλτουροτραφής μεταποίηση της Φιλοσοφίας σε...γαλλικό «παράρτημα» της Λογοτεχνίας , καλά τα υπαρξιακά-αντιστασιακά, καλές οι ιδιωτικοποιητικές μα άναρχες αυτοποιήσεις – εγώ κατά βάση θέλω το μαγαζάκι μου και να στρίβω, καλή η ψυχανάλυση για δεσποινίδες και γενικώς...καλό το Θεαματικό Ζειν. Εντάξει, είμαστε ωραίοι!!!

Η Αριστερά γενικώς κυκλοφορεί και η λέξη κλειδί, λέει, να προσέξω, δεν είναι το «Αριστερά» είναι το «κυκλοφορεί»!

Φάγαμε και τη Νικολακοπούλου – εργολάβος στιχουργικών οικοδομών αφρίζει ο Λευτέρης, που πήγαν οι λέξεις; - η Αριστερά Κυκλοφορεί κι Οπλοφορεί γιατί ποτέ να σ΄αποκτήσει δεν μπορεί!

Φουλ ΣΤΟΠ.

Διαβάζω στη βιογραφία της Έλλης Παππά, πως στα δέκα της ήθελε να βγει από το σχολείο και να πάει εκεί που πραγματικά ανήκε, δηλαδή στη φάμπρικα. Και την έσωσαν τα αδέλφια της Γιώργος και Διδώ γιατί την έπεισαν πως «αγράμματοι στον αγώνα υπάρχουν πολλοί, χρειάζονται μορφωμένοι άνθρωποι για να τον βοηθήσουν».

Διαβάζω δυό παραγράφους στη Λούξεμπουργκ για την «Εργατική Τάξη και τον Πόλεμο» και καθαρίζει ο τόπος.

Παλληκαρού, παλληκαρού, στις απαλάμες τ΄Ουρανού...

Ποιός καλός σύντροφος με γνώσεις στη Πολιτική Οικονομία θα κάνει το βήμα; Χρειαζόμαστε ένα βήμα δημόσιου διαλόγου να παίρνουμε αέρα από τη δυσωδία. Δεν είναι η ώρα της Αριστεράς για να ψαχτεί απ το κεφάλι και κάτω! Είναι η ώρα της επιστήμης, της έρευνας, της μάθησης, ο εμβολιασμός του εργαζομένου με δύναμη γνώσης. Η δράση, η ωραία κυρία του σύμπαντος της Ιστορίας που χωρίς αυτήν όλα χάνονται, όλες οι ευκαιρίες πάνε χαμένες, όλες οι συνειδήσεις μένουν ασύνειδες κι όλα τα συλλογικά θέλω ακινητοποιούνται χρειάζεται να πάρει φωτιά.

Φωτιά ιστορικού δικαίου. Δεν φτάνει το ένστικτο και η θέληση. Δεν φτάνει!

Χρειάζεται η δυσκολία να ξέρεις, η παραδοχή πως δεν ξέρουμε, η βεβαιότητα πως μπορούμε. Αυτή είναι η Αγία Τριάδα.

Η αστική οικονομική ιδεολογία, γιατί περί ιδεολογίας πρόκειται, είναι το κελί κάθε εργαζόμενου. Είναι κελί γιατί παράγει άγνοια και φόβο. Στερεί την άδεια εξόδου στον φυλακισμένο, τον περιφέρει στην αυλή, τον ταϊζει με ενοχές, τον κοιμίζει.

Αριστεροί και δεξιοί τρόφιμοι. Χωρίς όνειρα απόδρασης.

Δεν αρκούν τα συνθήματα. Τα συνθήματα είναι ξόρκια τίποτε άλλο. Ναι, την κρίση δεν θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι θα την πληρώσει ο πλούτος. Ας αρχίσουμε από το Γιατί; Γιατί να την πληρώσει ο πλούτος; Ο πλούτος φωνάζει πως θα μας σώσει αν την πληρώσουμε εμείς! Όταν ξέρουμε Γιατί να την πληρώσει ο πλούτος τότε θα πάμε ασφαλέστερα και στο Πως!

Δεν υπάρχει καλή ζωή μέσα στην άγνοια, και την ανόητη αυτοαναφορικότητα της Αριστεράς και της κυκλοφορίας της.

Αν θα υπάρξει συνοχή και συνέπεια στη δράση πρέπει η αριστερά, η ευρύτερη αριστερά, πρώτα να προσδιορίσει το ερωτηματολόγιό της.

Να ρωτήσει: Τί είμαι; Να πει: Είμαι εργατική τάξη!

Η εργατική τάξη, το σύνολο των εξαρτωμένων μελλο-βαρυποινιτών εργαζομένων  θα πρέπει να ενωθεί στη βάση αυτού.

 Αλλιώς η δυναμική και η καθοριστικότητα της δράσης πάνω στο αποτέλεσμα θα χαθεί και ο φυλακισμένος, εμείς, θα μείνει ξανά με το συσσίτιο του φυλακισμένου. Ή σε ένα τηλεπαράθυρο να χάσκει. Ή σε μια φυλλάδα να πολεμά με ανεμόμυλους..

Η γνώση είναι  αλληλεγγύη και  δύναμη. Όχι μόνο διάλογο με τη δεξιά. Διάλογο και με το μέλλον. Να γίνουμε αυτό που είμαστε ήδη. Να μη μείνουμε σ αυτό που δε γίναμε.