Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

21.8.11

Συγχώρεση


Μίας μορφής. Συγχώρεσε τον εαυτό σου. Μετά ξεκίνα. Οι ενοχές των φαντασιώσεών σου έγιναν ο άλλος που μίσησες.



Ο ετεροκαθορισμός μέσα στο μίσος είναι ένα ζήτημα που συχνά αφορά τις έξυπνες γυναίκες. Εικάζω πως πρέπει να είναι ανελέητα ανυπόφορο για μια έξυπνη γυναίκα να ερωτεύεται την ευφυία ενός άντρα ενώ ταυτόχρονα σιχαίνεται το σώμα του. Η γυναίκα η οποία αρμέγει μυαλά για να αποδεχτεί το σώμα της, συχνά πάσχει από το βάρος ένος "έμφυτου" και ανεπιθύμητου εσωτερικού «ετεροκαθορισμού». Στο λόγο εξοστρακίζει ως άρνηση ετεροκαθορισμού με τον άλλο την αδυναμία αυτοκαθορισμού στα βάθη της εσωτερικής εικόνας του σώματός της. Αισθάνεται αποσπασματικά το σώμα της. Ως μουνί, ως κώλο, ως τρύπα κ.ο.κ

Θέλω να σε κατακτήσω αλλά και να σε καταστρέψω. Μισώ το σώμα σου. Η εξόντωση αφορά τη φυσική και όχι την πνευματική παρουσία του άλλου. Και εκκινεί από την ενοχή πως θαύμασα ένα πνεύμα το σώμα του οποίου σιχαίνομαι. Είναι ενοχή γιατί δεν μπόρεσα να παράξω ηδονή από τον θαυμασμό μου και αφού δεν μπόρεσα η ηδονή μου παύει να με εμπεριέχει στο Ένα.
Ο ετεροκαθορισμός μέσα στο μίσος επιστρέφει την επιθυμία της απάρνησης του δικού μας σώματος. Ακολούθως μισούμε όποιον αγαπά το κάθε σώμα. Θα παράφραζα τη φράση του Αλαίν «δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να είναι μια Ιδέα» με τη φράση «δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να είναι ένα Σώμα».



Ο ετεροκαθορισμός μέσα στο μίσος είναι ένα ζήτημα που συχνά αφορά τους έξυπνους άντρες. Εικάζω πως πρέπει να είναι ανελέητα ανυπόφορο για ένα έξυπνο άντρα να ερωτεύεται την ευφυία μιας γυναίκας ενώ ταυτόχρονα σιχαίνεται το σώμα της. Ο άντρας ο οποίος αρμέγει μυαλά για να αποδεχτεί το σώμα του, συχνά πάσχει από το βάρος ένος "έμφυτου" και ανεπιθύμητου εσωτερικού «ετεροκαθορισμού». Στο λόγο εξοστρακίζει ως άρνηση ετεροκαθορισμού με τον άλλο την αδυναμία αυτοκαθορισμού στα βάθη της εσωτερικής εικόνας του σώματός του. Αισθάνεται αποσπασματικά το σώμα του. Ως πέος, ως κώλο, ως όρχεις κ.ο.κ

Θέλω να σε κατακτήσω αλλά και να σε καταστρέψω. Μισώ το σώμα σου. Η εξόντωση αφορά τη φυσική και όχι την πνευματική παρουσία του άλλου. Και εκκινεί από την ενοχή πως θαύμασα ένα πνεύμα το σώμα του οποίου σιχαίνομαι. Είναι ενοχή γιατί δεν μπόρεσα να παράξω ηδονή από τον θαυμασμό μου και αφού δεν μπόρεσα η ηδονή μου παύει να με εμπεριέχει στο Ένα.
Ο ετεροκαθορισμός μέσα στο μίσος επιστρέφει την επιθυμία της απάρνησης του δικού μας σώματος. Ακολούθως μισούμε όποιον αγαπά το κάθε σώμα. Θα παράφραζα τη φράση του Αλαίν «δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να είναι μια Ιδέα» με τη φράση «δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να είναι ένα Σώμα».

5 σχόλια:

  1. Νομίζω πως τίθεται πάντα ένα θέμα, το οποίο έχει να κάνει με "κατηγορίες" της σκέψης, ακόμα και συκοφαντημένες ως "κοινότοπες", που αν τις απαρνηθεί κανείς μπορεί να πέσει σε φριχτές αντιφάσεις..Και ενώ η εσωτερική αντίφαση που έχουν οι πραγματιστές της καθημερινότητας, προερχόμενες απο τους υπολογισμούς-οικονομικούς, "γεωγραφικούς"-είναι πασιφανής λόγω και της αμέριμνης ως βλακώδους εκδηλωτικότητά τους, στους χώρους των πιο εκλεπτυσμένων ίσως και βαθιά ενοχικών ανθρώπων, οι αντιφάσεις κρύβονται..με κάθε σεβασμό σε αυτούς, δεν κάνω κριτική χθαμαλοειδή αν επιτέπεται ο όρος!
    προσωπικά, είμαι άτεγκτος όσον αφορά τον σεβασμό της αρέσκειας σε φιλικό και ερωτικό επίπεδο..έτσι λοιπόν ενω δέχομαι την διαμεσολάβηση στο έπακρο, ακριβώς γι αυτό δέχομαι και το "σύμπτωμα" της επίσης στο έπακρο, με κίνδυνο να θεωρηθώ δυιστής, υποκριτής κ.τ.λ
    Μίλησα έτσι, γιατί αυτή η ανάρτηση με προβλημάτισε..Νομίζω πως η "καθημερινή" διαλεκτική περνά πάλι μέσα απο το σεβασμό της εμπειριας των "κοινων" ανθρώπων, χωρίς υποταγή..αν έγινα κατανοητός..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω πως η "καθημερινή" διαλεκτική περνά πάλι μέσα απο το σεβασμό της εμπειριας των "κοινων" ανθρώπων, χωρίς υποταγή..αν έγινα κατανοητός...

    έγινες κατανοητός... υποθέτω πως κι εγώ έγινα κατανοητή στον ίδιο βαθμό αν κατέληξε έτσι το σχόλιό σου.
    επίσης άτεγκτη στο σεβασμό της αρεσκείας. είπα την ανάρτηση "συγχώρεση" μεταξύ άλλων και γι αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...παρόλο ότι δεν βρίσκω ιδιαίτερα "εκλεπτυσμένη" τη διάθεση καταστροφής του άλλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. δηλαδή το Πάθος ως Μίσος. η πανουργία της σιωπηλής συγκάλυψης του μίσους με ανεστραμμένο τρόπο ως ευγενής προσφορά κατάκτησης και υποταγής. η ευγένεια δεν είναι πάντα ευγενής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μέτα από μια σχετική κουβέντα με κάποιο σύντροφο εκτός διαδυκτίου για την συγκεκριμένη ανάρτηση, να πω, πως η ανάρτηση είναι κριτικού τύπου και αφορά μια κακιασμένη και μισανδική στάση εκ μέρους κάποιων γυναικών με έλλειψη μαρξιστικής παιδείας και δεν αφορούν ποσώς το δικό μου πρόσωπο.

    να μεν ανησυχούν τζαι οι φίλοι μου δηλαδή!:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή