Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

23.12.10

...
Απαντήσεις κι απαντήσεις
Τι να τις κάνω
Εγώ τις έδωσα
Εγώ τις έσβησα
Κάθε απάντηση κι ένα εγώ
Κάθε απάντηση και μια απάντηση
Τίποτε παραπάνω
Απαντήσεις
Πολλές φορές
Πολλές φορές ήμουν αυτός που είμαι
Τώρα πάλι δεν είμαι
Κάθε φορά δεν είμαι
Ποτέ δεν είμαι
Δεν είμαι
ακόμη κι όταν είμαι
Αυτό γνωρίζω
Τίποτε δεν γνωρίζω καλύτερα
Το μόνο που γνωρίζω
Γνώση από απαντήσεις
Άχρηστη γνώση
Γνώση από ερωτήσεις
Χρήσιμη γνώση
Δική μου γνώση πρώτα
μετά ξένη
Έτσι πρέπει
Να έχεις μάθει
μετά να μην γνωρίζεις
Γνώση δική σου
μετά ξένη
Συνεχώς δική σου
συνεχώς ξένη
συνεχώς των άλλων
Γνώση που δίνεις
γνώση που παίρνεις
Αυτό είναι η γνώση
Να μη σου μένει
Να την έχεις
και να την αφήνεις να φεύγει
Αν την κρατάς
δεν είναι γνώση
Αν την κρατάς
δεν ζει
Να την χάνεις
Να την έχεις
και να την δίνεις
και να την χάνεις
Αυτό είναι σοφία
Ποτέ δική σου
Πάντα να φεύγει
Πάντα να σου λείπει
Πάντα να την βρίσκεις
Πάντα να την χάνεις
Αυτός είμαι
Αυτός που πάντα χάνει
Αυτός που πάντα βρίσκει
Αυτός που έδωσε την απάντηση
Αυτός που έσβησε την απάντηση
Αυτός
αλλά ποιός

Δημήτρη Δημητριάδη, Ομηριάδα, Όμηρος, σελ.77-79

9 σχόλια:

  1. KALA XRISTOYGENNA KSAN8OMALLOYSA KOPELIA !!!

    LOVE FROM
    EMILIANO ZAPATA AND CO LTD !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σήμερα θα σε τιμήσω και θα σου δώσω σημασία λόγω Χριστουγεννων, ξανθέ άγγελε της Αρίας φυλής των Ελλήνων Χριστιανών εκ μαρτυρικής μεγαλονήσου ορμομενων και μεγαλωμένων εις τους κάμπους, τις αυλές και τις μάντρες, της τελευταίας κοιτίδας του Ελληνισμού, γλυκείας χώρας Κυπρου.

    Βρίσκεσαι σε ανάρτηση για τον Δημήτρη Δημητριάδη, ζώον αγαστό του Έθνους.Ω, Ελληνα εκπορθητή και Μεγαλέξανδρε! Ξανθέ κι αγράμματε Αδωνι,γιατί με κάνεις τόσο πολύ να νυστάζω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. omorfh Lemesianh,
    afou mpeneis ston kopo na mou apantas, grafe kai liga perissotera logia na ma8ainw kai kapia egkyklopedika pramata.
    EKTOS BEBAIA KAI AN DEN MAS PAS KA8OLOY EMAS TOYS XWRIATES.

    p.s. den eimai christianos. mono sthn anarxia kai to chaos pistebw ligo kai gi ayto ftaiei o rafahlides.

    XRONIA POLLA SE SENA KAI TOYS DIKOYS SOY.
    se agapw!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. apo thn Emma de 8a ma8ete tipote!!!!
    ayth mono na eirwnebete kserei , na meiwnei toys alloys
    KAI FYSIKA NA KANEI COPY PASTE !!!! EXEI DOCTORA STON TOMEA !!!!!
    KSADELFE TO ENNOEIS OTI ERWTEYTHKES THN KOMMOYNNA ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "O βίλλος εσηκώθηκεν μιαν νύχταν θυμωμένος,
    βαρβάτος, ολοκότσσιηνος, κκεφάτος, καυλωμένος.
    Τζι άννοιξεν το ρουθούνιν του πόσσιει στην τζιεφαλήν του
    τζι έναν κομμάτιν σίερον έκαμεν το κορμίν του.
    Τζιαι μιαν μανιέραν έπιασεν τζιαι στο πουττίν γυρίζει
    τζιαι τέθκοια λόγια του λαλεί, τέθκοια το φοβερίζει:

    -Πουττίν σσιηστόν, πουττίν πελλόν, εννά σε κουπανήσω
    τζι ολοΐσσια στην τρύπαν σου σαν ταύρος θα ορμήσω
    τζι αν έν’ τζι’ η τρύπα σου στενή, εγιώ Θα την ι-σσιήσω.
    Θα σ’ αναγείρω πκιο βαθκιά, στον πάτον σου θα φτάσω
    τζι εννά γαμώ τζι εννά γαμώ τζι έθθεν για να χορτάσω.

    Εννά σε κάμω, ρε πουττίν, συγγνώμην να ζητήσεις,
    τ’ αρτζιήδκια μου τα κρεμμαστά θα σσιύψεις να φιλήσεις
    τζιαι μιαν τζιαι δκυο τζιαι τρεις φορές μιτά μου έννα χύσεις.
    Όμως, πούττε, λαλώ σου το, έθθεν να σύρω πίσω,
    αν δεν σε κάμω λάχανον, έθθεν να παραιτήσω,
    ωσότου να μου πεις “αμάν”, ωσότου σε νικήσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στον βίλλον που συνέχισεν τζιείντα καμώματά του,
    o πούττος εν εβάσταξεν τζιαι τέθκοια απαντά του:

    - Ρε βίλλε ανοστόπλαστε, πόσσιεις ένναν αμμάτιν,
    εγίνης μου αήττητος, μεγάλον πκιον κακκάτιν.
    Μα τούτα ούλα που λαλείς εγιώ εν τα στιμιάζω
    τζι ούτε πως είσαι, σγοιαν λαλείς, εγιώ σε λοαρκάζω.
    Τζιαι αν λαλείς πως με νικάς, έν’ κουτουρού λοούδκια,
    η αλουπού στον ύπνον της θωρεί πετειναρούδκια
    Εγιώ τωρά σε προκαλώ το έργον σου ν’ αρχίσεις,
    να δούμεν αν, όπως λαλείς, βίλλε, θα με νικήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. O βίλλος εσηκώθηκεν τζι άρτζιεψεν τον αγώνα,
    πάνω στον πούττον στάθηκε σγοιαν να ‘τουν μια κολόνα.
    Τζείν’ η κκελλέ εγίνηκεν κότσιηνη πομιλόρι,
    φτάννει στην τρύπαν του πουτιού τζαι μπαίννει με το
    ζόρι.

    Τραβά βαθκιά ούλλος χαράν, στον πάτον του πεζεύκει,
    τζιαι που του άρεσεν πολλά άρτζιεψεν να χορεύκει.
    Δώσ’ του χορόν τζιαι άππηον, σαν να ‘τουν μεθυσμένος,
    τον πούττον ενεκάτσιασεν, ο τρισκαταραμένος.
    O πούττος εσιώπησεν - με σσιόνιν, με χαλάζι! -
    του βίλλου τες παλλικαρκές θωρεί τζιαι κάμνει χάζι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. O βίλλος άμα έκαμεν τζιείντα καμώματά του,
    μέσα στον πούττον άρτζιεψεν τζιαι τα ξεράματά του.
    Που τα πολλά τα ξερατά, εγίνην χλωμιασμένος
    τζι απού ‘τουν σγοιαν το σίδερον, βαρβάτος, καυλωμένος, ήρτεν τζι’ εγίνην μια μπουτσσιά, χλωμός τζιαι μαραμμένος.
    Από τον πούττον έβκηκεν τζι’ εστάθην ντροπιασμένος,
    μες στο πετσίν του κρύφτηκεν, σαν γέρος ποσταμένος.

    Ο πούττος τζιείνην την στιγμήν γελά τζιαι χαχχανίζει,
    του βίλλου τέθκοια του λαλεί, τέθκοια του μουρμουρίζει:

    -Ελα, ρε βίλλε, καρτερώ, ξανάμπα στο τρυπίν μου,
    χόρεψε, σούστου όσο μπορείς, ν’ αναπαυτεί η ψυσσιή μου.
    Είντα ‘ν’ που έπαθες τωρά τζιαι είσαι σαν σκοτωμένος,
    είδες είντα ‘ν’ που σου 'λεα, πως θα ‘φκεις νικημένος;

    Εγιώ ρε βίλλε, σατανά, μονόμματε, σακκάτη,
    φτάννει να θέλω που καρκιάς, να βάλω το γινάτι
    τζιαι δέκα βίλλους σαν εσέν μπορώ να τους νικήσω
    τον έναν πίσω τ’ αλλουνού τζι’ έθθα το χαπαρίσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ο βίλλος που την αντροπήν έμεινεν μουρρωμένος,
    σγοιαν το παιξούμενον πουλλίν, ήταν ο καημένος.
    Τζιείντο πολλύν φουμίσιν του καπνός τζιαι διαλύθην
    τζιαι έκαμεν παραδοχήν ότι πως ενικήθην.

    Οι πρωτινοί λαλούσασιν ο πούττος πως έν’ κάστρον,
    πιάννει το βίλλον που το φτιν τζαι παίρνει τον στον μάστρον.
    Οταν γεράσ’ ο άδρωπος, ο βίλλος πεθανίσκει,
    ο πούττος όπως ήταν πριν τζιαι στα στερνά μεινίσκει.

    Η ιστορία ετέλειωσεν, το νόημα έν’ τούτον:
    προσέχετε τον βίλλον σας, κοπέλλια που τον πούττον.
    Δέκα φορές απανωτά τον πούττον να γαμήσεις,
    ποττέ μεν βάλεις κατά νουν πως έννα τον γιρτίσεις,
    την θάλασσαν με μίαν ποτσούν μπορείς να ξηντιλήσεις;"

    ΑπάντησηΔιαγραφή