Για την κυρία που πωλούσε ψωμί και έκλαιγε.

Παπάδες, δικαστές, δάσκαλοι, γραφιάδες και σοφολογιότατες δεσποινίδες!


Εργασίαν ουκ έχετε, το λίπος μαζεύτηκε γύρω απ΄το νου και την καρδιά σας, μια διπλή και τρίδιπλη στρώση λίπους συντηρεί ω, τα ευαίσθητα σας όνειρα για τη ζωή, την εκλεπτυσμένη σας σκέψη, τις φωνασκίες σας.

Τραβάτε στο παζάρι των κρεάτων, στις λαχαναγορές και στα δημόσια ουρητήρια να δείτε πως βρωμά η ζωή του ανθρώπου.

Μπάσταρδα χτήνη με τα ροδαλά μάγουλα και τα αφράτα χεράκια! Στις αγορές των κρεάτων πωλείται φρέσκο το ψαχνό και ωμή η αλήθεια του ανθρώπου. Τραβάτε να γλύψετε το κάτουρο των αστέγων μη ζεσταθεί το αίμα σας απ΄την ξινίλα! Γλυκερά ανθρωπάκια, πλαδαρά γουρούνια, καριόληδες!

Χυμένα στη σάπια ρίζα του μυαλού σας και του κόσμου σας, τα καυτά σας δάκρυα, υπέρ αναπαύσεως της λιγδερής σας ψυχής! Στις αγορές του κόσμου δεν υπάρχει χρόνος για δάκρυα που λυτρώνουν!