Ευαγγέλιο "Αγάπης" - via Waltendegewalt
/---------------------------------------------------------------------------------------------------------/
28.2.14
Για τις επισκέψεις Διαπραγματευτών σε Άγκυρα και Αθήνα - Ν.Μούδουρος
Απόσπασμα από την πρωϊνή εκπομπή “Πρωτοσέλιδο” του τηλεοπτικού καναλιού Sigma, στις 27 Φεβρουαρίου 2014.
πηγή: Ανατολικότερα
πηγή: Ανατολικότερα
Το παιδίν το δικόμ μας...
Μια είδηση φρέσκια, που μας κάνει όλους περήφανους, είναι η νέα πνευματική παραγωγή ( βιβλίο "Η μεταφυσική του Δίκαιου Πολέμου" ) του συμπατριώτη μας, του παιδιού του δικού μας, Καθηγητού Ιάκωβου Καρεκλά - προλόγισε ο κ. Κώστας Χαραλαμπίδης..
( το παιδίν το δικό μας, που μας κάνει όλους περήφανους, είναι υιός του Διευθυντή Ειδήσεων του ΡΙΚ Γιάννη Καρεκλά )
( το παιδίν το δικό μας, που μας κάνει όλους περήφανους, είναι υιός του Διευθυντή Ειδήσεων του ΡΙΚ Γιάννη Καρεκλά )
27.2.14
Μη χαίρεστε..
Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το κτήνος του φασισμού. Η σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό.
Μπ.Μπρεχτ - για τους πανηγυρισμούς μετά το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου
Αφιερωμένο σε όσους θεωρούν την εναντίωση σε ΕΕ και ΗΠΑ ως πρόφαση κρυπτο-εθνικισμού στο Κυπριακό χρησιμοποιώντας μάλιστα ως παραδείγματα εθνικιστών Κόμματα Άλλων χωρών και "ζωγραφίζοντας" τους κομμουνιστές ως πολιτικούς "εχθρούς" του Κυπριακού Λαού. Ξέρετε ποιοί.
Σε όσους ανεμίζουν ευρωπαϊκές σημαίες στους ναζιστές μιλώντας για "Ευρωπαϊκά Κεκτημένα" και "σωστό μαρξισμό - λενινισμό" χωρίς να ντρέπονται. Ξέρετε ποιοί.
Σε όσους θεωρούν πως η συζήτηση για το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε ως εγγυήτριες δυνάμεις στην Κύπρο είναι προληπτικός απορριπτισμός. Ξέρετε ποιοί.
Σε όσους έτρεξαν να στηρίξουν τη λύση σε συνεργασία με τους νεοφιλελέ δηλαδή τη λύση Μέσω μνημονίου ΕΕ και ΝΑΤΟ. Ξέρετε ποιοί.
Ο γ.γ της ΚΟΒ του Κομμουνιστικού Κόμματος στο Λβοφ δέχεται το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο κατευθείαν στα μούτρα και τον "από τα κάτω" αναδυόμενο "διεθνισμό" στην Ε.Ε
Μπ.Μπρεχτ - για τους πανηγυρισμούς μετά το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου
Αφιερωμένο σε όσους θεωρούν την εναντίωση σε ΕΕ και ΗΠΑ ως πρόφαση κρυπτο-εθνικισμού στο Κυπριακό χρησιμοποιώντας μάλιστα ως παραδείγματα εθνικιστών Κόμματα Άλλων χωρών και "ζωγραφίζοντας" τους κομμουνιστές ως πολιτικούς "εχθρούς" του Κυπριακού Λαού. Ξέρετε ποιοί.
Σε όσους ανεμίζουν ευρωπαϊκές σημαίες στους ναζιστές μιλώντας για "Ευρωπαϊκά Κεκτημένα" και "σωστό μαρξισμό - λενινισμό" χωρίς να ντρέπονται. Ξέρετε ποιοί.
Σε όσους θεωρούν πως η συζήτηση για το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε ως εγγυήτριες δυνάμεις στην Κύπρο είναι προληπτικός απορριπτισμός. Ξέρετε ποιοί.
Σε όσους έτρεξαν να στηρίξουν τη λύση σε συνεργασία με τους νεοφιλελέ δηλαδή τη λύση Μέσω μνημονίου ΕΕ και ΝΑΤΟ. Ξέρετε ποιοί.
Ο γ.γ της ΚΟΒ του Κομμουνιστικού Κόμματος στο Λβοφ δέχεται το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο κατευθείαν στα μούτρα και τον "από τα κάτω" αναδυόμενο "διεθνισμό" στην Ε.Ε
26.2.14
Ο παππούς σου αντιφασίστας, εσύ μισοφασίστας; Ή "Πώς η Δύση κατασκευάζει αντιπολιτευτικά κινήματα"
Πώς η Δύση κατασκευάζει «αντιπολιτευτικά κινήματα»
Από την Αίγυπτο στην Ουκρανία, στην τουρκοσυριακή μεθόριο, στην Κούβα και στην Ταϊλάνδη
Κυβερνητικά κτίρια καταστρέφονται και λεηλατούνται.
Συμβαίνει στο Κίεβο και στην Μπανγκόκ. Και στις δυο πόλεις οι κυβερνήσεις εμφανίζονται φοβισμένες να επέμβουν δραστικά.
Τι συμβαίνει; Γίνονται οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο «μη σχετικές», καθώς τα δυτικά καθεστώτα δημιουργούν και υποστηρίζουν φονικά «αντιπολιτευτικά κινήματα» με στόχο την αποσταθεροποίηση των κρατών που δεν ευθυγραμμίζονται με την επιθυμία τους για πλήρη ηγεμονία στον πλανήτη;
(…) H ρητορική ποικίλλει αλλά επί της ουσίας οι «διαδηλωτές» απαιτούν τη διάλυση εύθραυστων δημοκρατιών. Οι πιο πολλοί βρίσκονται στο μισθολόγιο των ανώτερων κοινωνικών τάξεων.
Στην Ταϊλάνδη κάποιοι είναι εγκληματίες που προσλαμβάνονται με περίπου 15 δολάρια την ημέρα. (…). Φεύγοντας από την Μπανγκόκ αεροπορικώς σκεφτόμουν ότι πολλά από τα μέρη για τα οποία γράφω έχουν τελευταία παρόμοια μοίρα με την Ταϊλάνδη. Δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, προοδευτικές ή μη, ανά την υφήλιο δέχονται σοβαρές επιθέσεις από ένοπλους εγκληματίες, συμμορίτες και αντικοινωνικά στοιχεία, ακόμη και τρομοκράτες και στη Δύση τούς αποκαλούν «διαδηλωτές».
Το είδα και στην τουρκοσυριακή μεθόριο. Ακουσα ιστορίες από τους ντόπιους στη Χατάι, όπου η τοπική αστυνομία και ισλαμιστές συμμορίτες με σταμάτησαν εμποδίζοντάς με να δουλέψω στο ντοκιμαντέρ μου. Αυτό έγινε όταν προσπάθησα να φωτογραφίσω έναν από τους «προσφυγικούς καταυλισμούς» της περιοχής που κατασκεύασε το ΝΑΤΟ για τους αντάρτες στη Συρία για να εκπαιδεύονται και να εξοπλίζονται. Η επαρχία της Χατάι έχει κατακλυστεί από τζιχαντιστές από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ που χαϊδεύονται από ΗΠΑ, ΕΕ και Τουρκία με χρήμα, υποστήριξη και όπλα. Παιδιά από τα μεθοριακά χωριά μου περιέγραψαν επιδρομές αυτών των αντι-Ασαντ «επαναστατών», κλοπές τους και φόνους.
Εκεί όπως και στην Κων/πολη, όπου εργάστηκα με την προοδευτική τουρκική διανόηση, άκουγα συνεχώς ότι η αντισυριακή «αντιπολίτευση» πρέπει να εκπαιδευτεί και να χρηματοδοτηθεί από τη Δύση και την Τουρκία ως μέλος του ΝΑΤΟ για να σκορπίσει το θάνατο και την καταστροφή (…). Αντί να σταματήσει να υποστηρίζει ρατσιστές, φανατικούς και ακραία βάρβαρους της Αλ Κάιντα ως «συριακή αντιπολίτευση», η Ουάσινγκτον επιμένει να δαιμονοποιεί τη συριακή κυβέρνηση και να απειλεί ξανά και με στρατιωτική δράση (…).
Σε ιδεολογικό επίπεδο, τα ιδιωτικά ΜΜΕ ανταγωνίζονται έντονα ποιος θα είναι πιο υποτακτικός προς τα δυτικά συμφέροντα. Παραστρατιωτικοί και τα πιο αντιδραστικά φεουδαρχικά στοιχεία, ακόμη και φασιστικές δυνάμεις ανά τον κόσμο (δέστε την Ουκρανία για παράδειγμα) επανέρχονται δυναμικά επωφελούμενοι αυτή τη μόδα υποστήριξης από τη Δύση. Ολα αυτά συμβαίνουν σε διαφορετικές εκφάνσεις και με ποικίλα επίπεδα βαρβαρότητας στην Ταϊλάνδη, στην Κίνα, στην Αίγυπτο, στη Συρία, στην Ουκρανία, στη Βενεζουέλα, στη Βολιβία, στη Βραζιλία και σε πολλά μέρη του κόσμου (…).
Η διαδικασία και οι τακτικές είναι παντού σχεδόν οι ίδιες: Πληρωμένα από τη Δύση ΜΜΕ ή άμεσα, δυτικά ΜΜΕ απαξιούν δημοφιλείς εκλεγμένες κυβερνήσεις. Μετά δημιουργούνται «σκάνδαλα». Σχεδιάζονται τα χρώματα των νεοφανών κινημάτων «αντιπολίτευσης».
Επιλέγονται συμμορίτες και πληρώνονται. Εντέλει φονικά όπλα «ως εκ θαύματος» εμφανίζονται στους «χώρους διαμαρτυρίας» (…). Ολα αυτά δεν είναι καινούργια φυσικά. Ομως στο παρελθόν γίνονταν με έναν πιο συγκεκαλυμμένο τρόπο. Σήμερα όλα γίνονται ανοικτά. Ισως να γίνεται και σκόπιμα για να μην τολμά κανένας να αντιστέκεται ή έστω να ονειρεύεται κάτι τέτοιο.
Η επανάσταση στην Αίγυπτο έχει εκτροχιαστεί, καταστραφεί και βάρβαρα πνιγεί στο αίμα. Δεν έχει απομείνει τίποτα από τη λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη». Απλά μια ξεκάθαρη προειδοποίηση: «Μην το δοκιμάσετε ξανά γιατί αλλιώς… (…)!
Αυτό που βίωσα στην Αίγυπτο με πάγωσε. Εμοιαζε με το πραξικόπημα του 1973 στη Χιλή (μια χώρα που θεωρώ δεύτερο ή τρίτο μου σπίτι). Ή θα μπορούσε να έμοιαζε με τα βασανιστήρια και τους φόνους κατά του λαού στο Μπαχρέιν. Με την Ινδονησία του 1965-66. Ακόμη και με την υποτιθέμενη «κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης». Με την κατάρριψη αεροσκαφών με πολίτες επιβάτες, όπως το κουβανικό αεροπλάνο που έριξαν οι πράκτορες της CIA. Οπως ήταν οι βομβαρδισμοί σε Ιράκ, Λιβύη, Αφγανιστάν, Καμπότζη, Βιετνάμ και Λάος. Οπως ήταν η πλήρης καταστροφή χωρών, όπως η Νικαράγουα, η Γρενάδα, ο Παναμάς και η Δομικανική Δημοκρατία. Οπως ήταν τα δέκα εκατομμύρια νεκρών στο Κονγκό στο βωμό των φυσικών πόρων και ενάντια στον αντι-ιμπεριαλισμό ενός μεγάλου ηγέτη, όπως ο Πατρίς Λουμούμπα (…).
Επιστρέφοντας στην Ουκρανία πρέπει να πούμε ότι δεν είναι φρέσκο θύμα των τακτικών αποσταθεροποίησης της ΕΕ που είναι πλέον τόσο αρρωστημένα άπληστη που δεν μπορεί να συγκρατηθεί. Τρέχουν τα σάλια της φαντασιωμένη τα τεράστια ενεργειακά αποθέματα της Ουκρανίας. Τρέμει με χαρά ονειρευόμενη τα φθηνά εργατικά χέρια. Το ευρωπαϊκό κεφάλαιο θέλει να μπει στην Ουκρανία με όλα τα μέσα. Με προσοχή, όμως, έτσι ώστε να μην επιτραπεί στις ορδές των Ουκρανών να μπουν πλήρως σ' αυτό το ιερό ρατσιστικό φρούριο της ΕΕ.
Φυσικά, η ΕΕ δεν μπορεί να κάνει αυτά που κάνει ελεύθερα σε χώρες, όπως το Κονγκό. Δεν μπορεί απλά να πληρώσει χώρες-δορυφόρους, όπως η Ρουάντα και η Ουγκάντα να λεηλατήσουν τη χώρα και να δολοφονήσουν όσους αντιστέκονται. Η Ευρώπη, ξανά και ξανά για αιώνες απέδειξε την ικανότητά της να μακελεύει ολόκληρα έθνη χωρίς το παραμικρό ίχνος ελέους και ηθικής (…). Το τι έκανε η ΕΕ στη Λιβύη είναι ξεκάθαρο.
Οποιος ισχυρίζεται ότι οι ΗΠΑ λειτουργούν από μόνες τους, απλά δεν βλέπουν τα συμφέροντα και τις δράσεις των παλιών και των νέων σφετεριστών της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής, της Μέσης Ανατολής και της Ωκεανίας. Η Γαλλία για παράδειγμα για πολλοστή φορά λειτουργεί ως πρωτοπόρος νεοαποικιστής εγκληματίας, ειδικότερα στην Αφρική.
Ομως η Ουκρανία είναι «ακριβώς εκεί», στα γεωγραφικά σύνορα της ίδιας της ΕΕ. Πρέπει να αποσταθεροποιηθεί αλλά όλα πρέπει να μοιάζουν «πολύ νόμιμα». «Επανάσταση», «εξέγερση λαϊκή». Μ' αυτό τον τρόπο τακτοποιούνται τα πράγματα «εν τάξει» από την ΕΕ.
Πρόσφατα προωθήθηκε μια περίεργη συμφωνία, όπου οι ευρωενωσιακές επιχειρήσεις θα μπορούσαν να εισέλθουν στην Ουκρανία για να καθαρίσουν τους ενεργειακούς της πόρους. Ομως, η συμφωνία δεν επέτρεπε καν στους Ουκρανούς να δουλέψουν εντός της ΕΕ. Η ουκρανική κυβέρνηση λογικά απέρριψε τη συμφωνία. Και τότε ξαφνικά συμμορίτες εμφανίστηκαν στους δρόμους του Κιέβου εξοπλισμένοι με ρόπαλα, ακόμη και με όπλα. Αρχισαν τις καταστροφές απαιτώντας να παραιτηθεί η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Αυτές οι ομάδες εγκληματιών συμπεριλαμβάνουν πάρα πολλούς νεοναζί, αντισημιτιστές και κοινούς εγκληματίες. Οπως οι «πορτοκαλί» προκάτοχοί τους έχουν κατασκευαστεί και προσεχτικά καμουφλαριστεί προτού «σερβιριστούν» προς την υφήλιο (…).
Η Δύση, επίσης, φτιάχνει και ταΐζει «εξεγερμένους» και «αντιπολιτευομένους» ενάντια στις κυβερνήσεις σε Βενεζουέλα, Βολιβία, Κούβα, Εκουαδόρ και Βραζιλία. Στη Βενεζουέλα οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν ένα αποτυχημένο πραξικόπημα το 2002 και πληρώνουν άμεσα εκατοντάδες ΜΚΟ και ΜΜΕ με στόχο την ανατροπή της επαναστατικής διαδικασίας από μια εκλεγμένη κυβέρνηση. Στην Κούβα ο λαός αυτού του περήφανου ανθρωπιστικού έθνους υποφέρει για δεκαετίες. Βιώνουν αυτό που μόνο ως τρομοκρατία μπορεί να περιγραφεί. ΗΠΑ και Δύση έχουν χρηματοδοτήσεις εισβολές, τρομοκρατικές επιθέσεις ακόμη και προσπάθειες κλιματικών αλλαγών για καταστροφή των σοδειών. Ο όποιος Κουβανός «αντιφρονών», ο όποιος αλήτης πάρει τα όπλα κατά του κουβανικού συστήματος άμεσα παίρνει υποστήριξη και χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ. Και, όμως, ακόμη και τα δυτικά ΜΜΕ κάνοντας κρυφές δημοσκοπήσεις στην Κούβα παραδέχονται ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών υποστηρίζει το σύστημά τους. Αλλά αυτό απλά εξοργίζει τη Δύση ακόμη περισσότερο. Ο κουβανικός λαός πληρώνει βαρύ τίμημα για την ελευθερία του, την περηφάνια του και την ανεξαρτησία του.
Υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγματα πώς δημιουργούνται «αντιπολιτεύσεις» και χάος ενάντια σε «μη δημοφιλείς» (στα μάτια της Δύσης) κυβερνήσεις. Τα ίδια βιώνει η δημοφιλής κυβέρνηση του Εβο Μοράλες στη Βολιβία γιατί είναι πολύ σοσιαλιστική και πολύ υπέρ των ιθαγενών. (…)
Αυτό που βιώνει σήμερα η υφήλιος μπορεί να περιγραφεί ως το «νέο κύμα» της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας. Υπό τον περήφανο κάτοχο του Νόμπελ Ειρήνης, Μπαράκ Ομπάμα και των στενών συμμάχων του (Ευρωπαίων νεοαποικιστών συμπεριλαμβανομένων των ξεπουλημένων σοσιαλδημοκρατών και του φασίστα πρωθυπουργού της Ιαπωνίας) ο κόσμος γίνεται ένα εξαιρετικά επικίνδυνο μέρος για να ζεις. Η βιβλική αντίληψη του «όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου» παίρνει νέο νόημα (…).
Η πλειοψηφία της Νοτίου Αμερικής είναι ελεύθερη και ενωμένη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και δύσκολα μπορεί να νικηθεί. Εδώ όντως κανείς δεν παραδίνεται! Ο υπόλοιπος κόσμος είναι ακόμη πολύ ευάλωτος. Η Δύση συνεχώς φτιάχνει και μετά υποστηρίζει αντιδραστικές δυνάμεις. Είτε φασιστικές, είτε φεουδαρχικές, είτε θρησκευτικές. Οσο πιο φοβισμένοι είναι οι λαοί τόσο πιο εύκολα ελέγχονται. Ο φεουδαρχισμός, η θρησκευτική αντίδραση και οι σκληρές ακροδεξιές δικτατορίες υπηρετούν τέλεια τόσο το φονταμενταλισμό της αγοράς που έχει ο ιμπεριαλισμός όσο και την προσπάθειά του να ελέγξει πλήρως τον πλανήτη (…).
Αυτό που κάνει σήμερα στον κόσμο η Δύση με την υποδαύλιση συγκρούσεων, την υποστήριξη εγκληματιών και τρομοκρατών και με τη θυσία εκατομμυρίων ανθρώπων στο βωμό των κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων, δεν είναι κάτι καινούργιο υπό τον ήλιο. Ονομάζεται απλά φασισμός. Και ο φασισμός ήρθε και ηττήθηκε στο παρελθόν. Και αυτό θα γίνει ξανά. Θα ηττηθεί γιατί είναι λάθος. Γιατί είναι ενάντια στη φυσική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Γιατί οι λαοί αρχίζουν να κατανοούν τις δομές του δυτικού φασισμού που επιχειρεί να κυβερνήσει όλο τον κόσμο, λες κι είναι ο 18ος αιώνας και όχι ο 21ος αιώνας. Ο φασισμός δεν πρέπει ποτέ ξανά να τύχει ανοχής.
Tου Andre Vltchek από το Counterpunch. Μετάφραση: Νικόλας Νικόλα
εφ. Χαραυγή
Η δεύτερη καλύτερη λύση είναι η διχοτόμηση, το εμπεδώσαμε!
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, πρώτα θα υπογράψει τις Ιδιωτικοποιήσεις και μετά θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση. Μα αν θα υπογράψει τις Ιδιωτικοποιήσεις γιατί να φύγει από την κυβέρνηση; Γιατί θέλει ή νομίζει πως θέλει να υπερασπιστεί την πολιτική του παπά του στο Κυπριακό. Όπως ήθελε ή νόμισε πως ήθελε ο παπάς του να βγάλει την γλώσσα του στους Αμερικάνους.
Κατά το κυπριακό "κάτσε γάρε ψόφα" - Ιδιωτικοποιήσεις, ΔΝΤ και Ε.Ε και γλώσσα στους Αμερικάνους δεν συνδιάζονται! Και γι αυτό ο Νικόλας αυτή την μάχη θα την χάσει και ίσως τελικά να μην φύγει και καθόλου από την κυβέρνηση. Όπως την έχασε και ο παπάς του μαζί με τους συνεταίρους του στην Αριστερά παλαιότερα..
Ενώ ο Αρχιεπίσκοπος; Πιο έξυπνος! Πήρε το δεύτερο συστατικό της πολιτικής Τάσσου: η δεύτερη καλύτερη λύση είναι η διχοτόμηση. Θα παριστάνουμε τους έκπληκτους γιατί ο τράγος πήγε με το "πλειοψηφικό ρεύμα"; Και είπαν την διπλήν ένωσην επανένωσην μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν!
Να τα πούμε από την αρχή για να τα εμπεδώνουμε. Το Κυπριακό ως ένα διεθνές πρόβλημα "αποσχίστηκε" από την διεθνικότητα του εδώ και πολλά έτη, και επιβλήθηκε από τις ντόπιες και διεθνείς ελίτ ως ένα πρόβλημα Ελληνο-Τουρκικό, όταν ο κ. Γλαύκος Κληρίδης με τον κ. Νίκο Ρολάνδη ως υπουργό εξωτερικών, είδαν το φως το αληθινό για την επίλυση του Κυπριακού στην βάση μιας "πανεύξυπνης" εξωτερικής πολιτικής μέσω της εκμετάλλλευσης του Φυσικού Αερίου. Ήταν τότε, που αίφνης ο Γλαύκος, άρχισε σιγά σιγά να διαχωρίζει την θέση του από τους ταλιμπάν εθνικιστές του κόμματος του και προέταξε την ειρηνική συμβίωση με τους Τουρκοκύπριους χρίζοντας ως πρέσβειρα του Επανενωτικού Κινήματος ακόμα και την κόρη του.
Η υπόθεση "γκάζια" δεν είναι σημερινή για τις Πολιτικές Ελίτ. Σημερινή έγινε για εμάς τον λαουτζίκο. Εμείς δεν είχαμε πάρει χαμπάρι ούτε το 2004, ούτε καν το 2008! Σήμερα όμως δεν έχουμε καμιά δικαιολογία να παριστάνουμε τους ανήξερους! Όχι μετά το 2010 πάντως!!
Ως είθισται ο λαουτζίκος ενημερώνεται μια δεκαετία αργότερα. Ίσως μια δεκαετία μετά να ενημερωθούμε και για το τί πραγματικά συνέβηκε στο Μαρί. Ίσως να ενημερωθούμε πως το Μαρί δεν ήταν καθόλου ατύχημα. Δεν έτυχε, πέτυχε...που λέει και η γνωστή διαφήμιση!
Ο Τάσσος ήθελε να βγάλει την γλώσσα του στους Αμερικάνους και εμπνεύστηκε την πανέξυπνη επίσης πολιτική του αποκλεισμού της Τουρκίας από την ΑΟΖ της Κύπρου, με "εμπροσθοφύλακα" μας το Ισραήλ, πολιτική που ακολούθησε με ευλάβεια και ο Δημήτρης Χριστόφιας. Αυτή η πολιτική - η υψηλών ρίσκων πολιτική που ίσως να αποδειχτεί και βλακωδώς επικίνδυνη κάποια στιγμή- ήταν η αιτία να βαφτιστεί από διάφορους ως Αείμνηστος ο Τάσσος. Γιατί ναι, είναι μια κάποιου είδους μαγκιά να βγάζεις γλώσσα στους Αμερικάνσκι. Όταν βέβαια έχεις από πίσω σου τον μεγαλύτερο επιχειρηματία του Νότου που είναι η Κυπριακή Εκκλησία δεν είναι τόσο μεγάλη μαγκιά. Παρεπιμπτόντως, η Εκκλησία έχει στην κατοχή της το μεγαλύτερο μέρος του "ελεύθερου εδάφους" σε τ.χ. Ούτε όταν έχεις από πίσω τα ρώσικα κεφάλαια και τις ρώσικες εγγυήσεις είναι δική σου η μαγκιά. Όπως και ναχει ο Τάσσος πήρε ένα αυξημένο ρίσκο, είπε Όχι και δεν είδε την μεγάλη εικόνα, όπως δεν την είδε και ο διάδοχος του. Τον ρόλο που θα έπαιζε η Ε.Ε!
Αφού λοιπόν ΗΠΑ και ΕΕ άφησαν για μια τριετία τον Δημήτρη Χριστόφια να σουλατσάρει στις Βρυξέλλες νομιζόμενος πως κρατάει τον ταύρο από τα κέρατα, αφού προώθησαν και ενέκριναν το κλείσιμο του κεφαλαίου "Ισραήλ", αφού υπογράψαμε όσες συμφωνίες υπογράψαμε με την Ε.Ε και όλα ήταν πανέτοιμα, μας ήρθε πάνω στο κεφάλι η έκρηξη.
Η έκρηξη μας υπενθύμησε πως παιχνίδι στην Κύπρο, ούτε αυτοί που βγάζουν γλώσσα στους Αμερικάνους θα κάνουν, ούτε η λαϊκη βούληση και τα Όχι θα κάνουν, ούτε το Ισραήλ στην τελική θα κάνει από μόνο του. Παιχνίδι θα κάνουν οι ΗΠΑ εφόσον όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές υπηρετούν με το καλό ή το άγριο τα συμφέροντα τους! ΗΠΑ-Ε.Ε-Ισραήλ-Τουρκία και Μαμά : Ένα! Όταν αυτό διασφαλίστηκε ήρθαν και τα κουρέματα των ρώσικων κεφαλαίων!
Πάει περίπατον τζαι το περιπαίξιμον στους Αμερικάνους τζαι οι μπλόφες της εξωτερικής πολιτικής των πατριωτών!
Ποιός είναι ο καημός τωρά όλων αυτών που θέλουν να χτυπήσουν τον "εθνικισμό" στην Κύπρο; Ο καημός τους είναι ο κίνδυνος για διχοτόμηση; Ο καημός τους είναι πως αν δεν λυθεί ΤΩΡΑ το κυπριακό, η εκμετάλλευση της ΑΟΖ θα καταστεί προβληματική! Διότι η Τουρκία θέλει και θα διεκδικήσει με κάθε τρόπο τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην Κύπρο. Αν δεν πούμε το Ναι, θα δημιουργεί προβλήματα και τα μονοπώλια θα αγωνιούν για τις εξορύξεις και την "ειρήνη στην περιοχή"!!!
Η επίλυση του Κυπριακού, όπως προδιαγράφεται, για να εξηγούμαστε και με όσους μας πουλούν την διπλήν ένωση ως "ταξική λύση", η επίλυση με τις Εγγυήτριες Δυνάμεις, τους Αγωγούς μέσω Τουρκίας και το ΝΑΤΟ μέσα στην Κύπρο, αυτό που εξασφαλίζει είναι τα Κυριαρχικά Δικαιώματα των Μητέρων Πατρίδων, τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ και τα ενεργειακά κέρδη της Ε.Ε.
Σε μας, δηλαδή στους ελληνοκύπριους και τους τουρκοκύπριους θα εξασφαλίσουν απλά την πολυτέλεια, να ξεφορτωθούμε αυτήν την ασθένεια που ονομάζεται "μίσος για την άλλη κοινότητα", θα μας απασχολήσουν κάποια χρόνια σε δικοινοτικές δράσεις, ομίλους, έρευνες, αγάπες τζαι καμούς που όντως τις έχουμε ανάγκη και τις θέλουμε και πάντα θα τις θέλουμε και όλοι θα είναι χάππυ.
Ποιό είναι το ζητούμενο; Να μην πούμε σε δέκα χρόνια αυτά που πρέπει να πούμε ΣΗΜΕΡΑ.
Αν είναι λύση συγκεκαλυμμένης διπλής ένωσης, έχουμε κάθε δικαίωμα να την επιλέξουμε χωρίς ενοχές, φτάνει να πούμε πως είναι λύση συγκεκαλυμμένης διπλής ένωσης και να μην πουλούμε φίκια για μεταξωτές κορδέλες.
Αν θα είναι στατους κβο, να πούμε πως θα είναι στατους κβο που δεν θα μας επιτρέψει την απρόσκοπτη εκμετάλλευση της ΑΟΖ όπως την θέλουν τα μονοπώλια και θα έχουμε πάνω στο κεφάλι μας τους μεγαλοκαρχαρίες που περιμένουν τα κέρδη και να μεν κιτρινίζουμε με εκφοβισμούς άλλου είδους. Να πούμε επίσης πως αν το δημοψήφισμα δείξει Όχι θα έχουμε απέναντι μας πια και το Ισραήλ, όχι μόνο όσους είχαμε ήδη πάνω στο κεφάλι μας!! Η Τουρκία και η Μαμά θέλουν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα με την βούλα και δεν θα αρκεστούν σε ανέξοδους τελεσίδικους "πατριωτισμούς". Χωρίς να σημαίνει πως δεν θα καταλήξουμε με κάποιο τρόπο κι εκεί κάποια στιγμή.
Ο κόσμος φλέγεται. Όταν ο κόσμος φλέγεται αν μη τί άλλο εντοπίζεις τις εστίες της φωτιάς δεν ανάβεις ξύλα στο δάσος της επανένωσης για να κάμεις πίκνικ!
Άλλα ταξικά νέα!! Η νέα μεταβατική κυβέρνηση της Ουκρανίας που αναγνώρισε η Ευρώπη των Λαών και οι ΗΠΑ ψήφισε τους εξής νόμους:
τις 23 Φεβρουαρίου 2014 η Ράντα της Ουκρανίας «ψήφισε» τους εξής νόμους:
4201 - Σχέδιο απόφασης για την απαγόρευση των δραστηριοτήτων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας
4217 - Σχέδιο ψηφίσματος για την αντιμετώπιση των συνεπειών της σοβιετικής κατοχής της Ουκρανίας.
4176 - Σχέδιο Νόμου για την κατάργηση του νόμου που ποινικοποιούσε την ναζιστική προπαγάνδα.
4184 - Σχέδιο απόφασης για τον διορισμό ως υπουργού Εσωτερικών της Ουκρανίας του V.Avakov και τον διορισμό μελών της νεοναζιστικής ομάδας «Δεξιός Τομέας» στο Υπουργείο.
4215 - Σχέδιο απόφασης για το «Πάνθεον των εθνικών ηρώων».
4203 - Σχέδιο διατάγματος για την εισαγωγή δημοσιονομικών περιορισμών.
4215 - Σχέδιο ψηφίσματος απόδοσης τιμής στους συμμετέχοντες στις ένοπλες συγκρούσεις κατά τη διάρκεια ειρηνικών διαδηλώσεων.
4197 - Σχέδιο απόφασης για το διορισμό του μέλους του κόμματος "Svoboda" Α.Mahnitskogo στο Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα.
4204 - Σχέδιο Νόμου για τα καθήκοντα του Προέδρου της Ουκρανίας.
4191 - Σχέδιο απόφασης για τον διορισμό του μέλους του (φιλογερμανικού) κόμματος "UDAR" V.A. Nalivaychenko ως επόπτη της Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ουκρανίας
4211 - Σχέδιο απόφασης της απόλυσης από την υπηρεσία των στρατιωτών και αξιωματικών των σωμάτων ασφαλείας. (Στη θέση τους προσλαμβάνονται μέλη των ακροδεξιών ομάδων).
4 199- Σχέδιο απόφασης κατάργησης του δικαιώματος των μειονοτήτων στη χρήση της γλώσσας τους. (Απαγορεύθηκαν τα Ρωσικά, τα Ρουμανικά, τα Ουγγρικά, τα Ελληνικά).
περισσότερες πληροφορίες στην Ίσκρα
Κατά το κυπριακό "κάτσε γάρε ψόφα" - Ιδιωτικοποιήσεις, ΔΝΤ και Ε.Ε και γλώσσα στους Αμερικάνους δεν συνδιάζονται! Και γι αυτό ο Νικόλας αυτή την μάχη θα την χάσει και ίσως τελικά να μην φύγει και καθόλου από την κυβέρνηση. Όπως την έχασε και ο παπάς του μαζί με τους συνεταίρους του στην Αριστερά παλαιότερα..
Ενώ ο Αρχιεπίσκοπος; Πιο έξυπνος! Πήρε το δεύτερο συστατικό της πολιτικής Τάσσου: η δεύτερη καλύτερη λύση είναι η διχοτόμηση. Θα παριστάνουμε τους έκπληκτους γιατί ο τράγος πήγε με το "πλειοψηφικό ρεύμα"; Και είπαν την διπλήν ένωσην επανένωσην μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν!
Να τα πούμε από την αρχή για να τα εμπεδώνουμε. Το Κυπριακό ως ένα διεθνές πρόβλημα "αποσχίστηκε" από την διεθνικότητα του εδώ και πολλά έτη, και επιβλήθηκε από τις ντόπιες και διεθνείς ελίτ ως ένα πρόβλημα Ελληνο-Τουρκικό, όταν ο κ. Γλαύκος Κληρίδης με τον κ. Νίκο Ρολάνδη ως υπουργό εξωτερικών, είδαν το φως το αληθινό για την επίλυση του Κυπριακού στην βάση μιας "πανεύξυπνης" εξωτερικής πολιτικής μέσω της εκμετάλλλευσης του Φυσικού Αερίου. Ήταν τότε, που αίφνης ο Γλαύκος, άρχισε σιγά σιγά να διαχωρίζει την θέση του από τους ταλιμπάν εθνικιστές του κόμματος του και προέταξε την ειρηνική συμβίωση με τους Τουρκοκύπριους χρίζοντας ως πρέσβειρα του Επανενωτικού Κινήματος ακόμα και την κόρη του.
Η υπόθεση "γκάζια" δεν είναι σημερινή για τις Πολιτικές Ελίτ. Σημερινή έγινε για εμάς τον λαουτζίκο. Εμείς δεν είχαμε πάρει χαμπάρι ούτε το 2004, ούτε καν το 2008! Σήμερα όμως δεν έχουμε καμιά δικαιολογία να παριστάνουμε τους ανήξερους! Όχι μετά το 2010 πάντως!!
Ως είθισται ο λαουτζίκος ενημερώνεται μια δεκαετία αργότερα. Ίσως μια δεκαετία μετά να ενημερωθούμε και για το τί πραγματικά συνέβηκε στο Μαρί. Ίσως να ενημερωθούμε πως το Μαρί δεν ήταν καθόλου ατύχημα. Δεν έτυχε, πέτυχε...που λέει και η γνωστή διαφήμιση!
Ο Τάσσος ήθελε να βγάλει την γλώσσα του στους Αμερικάνους και εμπνεύστηκε την πανέξυπνη επίσης πολιτική του αποκλεισμού της Τουρκίας από την ΑΟΖ της Κύπρου, με "εμπροσθοφύλακα" μας το Ισραήλ, πολιτική που ακολούθησε με ευλάβεια και ο Δημήτρης Χριστόφιας. Αυτή η πολιτική - η υψηλών ρίσκων πολιτική που ίσως να αποδειχτεί και βλακωδώς επικίνδυνη κάποια στιγμή- ήταν η αιτία να βαφτιστεί από διάφορους ως Αείμνηστος ο Τάσσος. Γιατί ναι, είναι μια κάποιου είδους μαγκιά να βγάζεις γλώσσα στους Αμερικάνσκι. Όταν βέβαια έχεις από πίσω σου τον μεγαλύτερο επιχειρηματία του Νότου που είναι η Κυπριακή Εκκλησία δεν είναι τόσο μεγάλη μαγκιά. Παρεπιμπτόντως, η Εκκλησία έχει στην κατοχή της το μεγαλύτερο μέρος του "ελεύθερου εδάφους" σε τ.χ. Ούτε όταν έχεις από πίσω τα ρώσικα κεφάλαια και τις ρώσικες εγγυήσεις είναι δική σου η μαγκιά. Όπως και ναχει ο Τάσσος πήρε ένα αυξημένο ρίσκο, είπε Όχι και δεν είδε την μεγάλη εικόνα, όπως δεν την είδε και ο διάδοχος του. Τον ρόλο που θα έπαιζε η Ε.Ε!
Αφού λοιπόν ΗΠΑ και ΕΕ άφησαν για μια τριετία τον Δημήτρη Χριστόφια να σουλατσάρει στις Βρυξέλλες νομιζόμενος πως κρατάει τον ταύρο από τα κέρατα, αφού προώθησαν και ενέκριναν το κλείσιμο του κεφαλαίου "Ισραήλ", αφού υπογράψαμε όσες συμφωνίες υπογράψαμε με την Ε.Ε και όλα ήταν πανέτοιμα, μας ήρθε πάνω στο κεφάλι η έκρηξη.
Η έκρηξη μας υπενθύμησε πως παιχνίδι στην Κύπρο, ούτε αυτοί που βγάζουν γλώσσα στους Αμερικάνους θα κάνουν, ούτε η λαϊκη βούληση και τα Όχι θα κάνουν, ούτε το Ισραήλ στην τελική θα κάνει από μόνο του. Παιχνίδι θα κάνουν οι ΗΠΑ εφόσον όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές υπηρετούν με το καλό ή το άγριο τα συμφέροντα τους! ΗΠΑ-Ε.Ε-Ισραήλ-Τουρκία και Μαμά : Ένα! Όταν αυτό διασφαλίστηκε ήρθαν και τα κουρέματα των ρώσικων κεφαλαίων!
Πάει περίπατον τζαι το περιπαίξιμον στους Αμερικάνους τζαι οι μπλόφες της εξωτερικής πολιτικής των πατριωτών!
Ποιός είναι ο καημός τωρά όλων αυτών που θέλουν να χτυπήσουν τον "εθνικισμό" στην Κύπρο; Ο καημός τους είναι ο κίνδυνος για διχοτόμηση; Ο καημός τους είναι πως αν δεν λυθεί ΤΩΡΑ το κυπριακό, η εκμετάλλευση της ΑΟΖ θα καταστεί προβληματική! Διότι η Τουρκία θέλει και θα διεκδικήσει με κάθε τρόπο τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην Κύπρο. Αν δεν πούμε το Ναι, θα δημιουργεί προβλήματα και τα μονοπώλια θα αγωνιούν για τις εξορύξεις και την "ειρήνη στην περιοχή"!!!
Η επίλυση του Κυπριακού, όπως προδιαγράφεται, για να εξηγούμαστε και με όσους μας πουλούν την διπλήν ένωση ως "ταξική λύση", η επίλυση με τις Εγγυήτριες Δυνάμεις, τους Αγωγούς μέσω Τουρκίας και το ΝΑΤΟ μέσα στην Κύπρο, αυτό που εξασφαλίζει είναι τα Κυριαρχικά Δικαιώματα των Μητέρων Πατρίδων, τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ και τα ενεργειακά κέρδη της Ε.Ε.
Σε μας, δηλαδή στους ελληνοκύπριους και τους τουρκοκύπριους θα εξασφαλίσουν απλά την πολυτέλεια, να ξεφορτωθούμε αυτήν την ασθένεια που ονομάζεται "μίσος για την άλλη κοινότητα", θα μας απασχολήσουν κάποια χρόνια σε δικοινοτικές δράσεις, ομίλους, έρευνες, αγάπες τζαι καμούς που όντως τις έχουμε ανάγκη και τις θέλουμε και πάντα θα τις θέλουμε και όλοι θα είναι χάππυ.
Ποιό είναι το ζητούμενο; Να μην πούμε σε δέκα χρόνια αυτά που πρέπει να πούμε ΣΗΜΕΡΑ.
Αν είναι λύση συγκεκαλυμμένης διπλής ένωσης, έχουμε κάθε δικαίωμα να την επιλέξουμε χωρίς ενοχές, φτάνει να πούμε πως είναι λύση συγκεκαλυμμένης διπλής ένωσης και να μην πουλούμε φίκια για μεταξωτές κορδέλες.
Αν θα είναι στατους κβο, να πούμε πως θα είναι στατους κβο που δεν θα μας επιτρέψει την απρόσκοπτη εκμετάλλευση της ΑΟΖ όπως την θέλουν τα μονοπώλια και θα έχουμε πάνω στο κεφάλι μας τους μεγαλοκαρχαρίες που περιμένουν τα κέρδη και να μεν κιτρινίζουμε με εκφοβισμούς άλλου είδους. Να πούμε επίσης πως αν το δημοψήφισμα δείξει Όχι θα έχουμε απέναντι μας πια και το Ισραήλ, όχι μόνο όσους είχαμε ήδη πάνω στο κεφάλι μας!! Η Τουρκία και η Μαμά θέλουν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα με την βούλα και δεν θα αρκεστούν σε ανέξοδους τελεσίδικους "πατριωτισμούς". Χωρίς να σημαίνει πως δεν θα καταλήξουμε με κάποιο τρόπο κι εκεί κάποια στιγμή.
Ο κόσμος φλέγεται. Όταν ο κόσμος φλέγεται αν μη τί άλλο εντοπίζεις τις εστίες της φωτιάς δεν ανάβεις ξύλα στο δάσος της επανένωσης για να κάμεις πίκνικ!
Άλλα ταξικά νέα!! Η νέα μεταβατική κυβέρνηση της Ουκρανίας που αναγνώρισε η Ευρώπη των Λαών και οι ΗΠΑ ψήφισε τους εξής νόμους:
τις 23 Φεβρουαρίου 2014 η Ράντα της Ουκρανίας «ψήφισε» τους εξής νόμους:
4201 - Σχέδιο απόφασης για την απαγόρευση των δραστηριοτήτων του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ουκρανίας
4217 - Σχέδιο ψηφίσματος για την αντιμετώπιση των συνεπειών της σοβιετικής κατοχής της Ουκρανίας.
4176 - Σχέδιο Νόμου για την κατάργηση του νόμου που ποινικοποιούσε την ναζιστική προπαγάνδα.
4184 - Σχέδιο απόφασης για τον διορισμό ως υπουργού Εσωτερικών της Ουκρανίας του V.Avakov και τον διορισμό μελών της νεοναζιστικής ομάδας «Δεξιός Τομέας» στο Υπουργείο.
4215 - Σχέδιο απόφασης για το «Πάνθεον των εθνικών ηρώων».
4203 - Σχέδιο διατάγματος για την εισαγωγή δημοσιονομικών περιορισμών.
4215 - Σχέδιο ψηφίσματος απόδοσης τιμής στους συμμετέχοντες στις ένοπλες συγκρούσεις κατά τη διάρκεια ειρηνικών διαδηλώσεων.
4197 - Σχέδιο απόφασης για το διορισμό του μέλους του κόμματος "Svoboda" Α.Mahnitskogo στο Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα.
4204 - Σχέδιο Νόμου για τα καθήκοντα του Προέδρου της Ουκρανίας.
4191 - Σχέδιο απόφασης για τον διορισμό του μέλους του (φιλογερμανικού) κόμματος "UDAR" V.A. Nalivaychenko ως επόπτη της Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ουκρανίας
4211 - Σχέδιο απόφασης της απόλυσης από την υπηρεσία των στρατιωτών και αξιωματικών των σωμάτων ασφαλείας. (Στη θέση τους προσλαμβάνονται μέλη των ακροδεξιών ομάδων).
4 199- Σχέδιο απόφασης κατάργησης του δικαιώματος των μειονοτήτων στη χρήση της γλώσσας τους. (Απαγορεύθηκαν τα Ρωσικά, τα Ρουμανικά, τα Ουγγρικά, τα Ελληνικά).
περισσότερες πληροφορίες στην Ίσκρα
25.2.14
Τί σημαίνει Λύση σε συνεργασία με τους νεοφιλελε.
Η εξυγίανση της Τράπεζας Κύπρου και η πρώτη θετική αποτίμηση της τρόικας για την εφαρμογή του μνημονίου σαφέστατα και αλλάζουν το βαρύ κλίμα που επικράτησε μετά τις δραματικές αποφάσεις των Γιούρογκρουπ του Μαρτίου. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με επιμονή και υπομονή και κυρίως με τη συνδρομή του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Πανίκου Δημητριάδη, του υπουργού Οικονομικών Χάρη Γεωργιάδη και μιας πλειάδας τεχνοκρατών, κατάφερε να επαναφέρει τα πράγματα σε διαχειρίσιμη κατάσταση. Χωρίς να υποστηρίζει κανείς ότι έχουμε περάσει τον κάβο, η κυβέρνηση είναι σε θέση να ασχοληθεί πλέον σοβαρά και με το Κυπριακό, όπως ήδη έχει προαναγγείλει ο κ. Πρόεδρος, θέτοντας τον Σεπτέμβριο ως μήνα προετοιμασίας και τον Οκτώβριο ως τον μήνα επανέναρξης ενός νέου γύρου συνομιλιών. Αν όλες οι πλευρές αποκρυπτογραφήσουν το νέο σκηνικό, τα πράγματα σίγουρα θα κυλήσουν ευκολότερα.
Αλλαγή σκηνικού
Σε τι διαφέρει το σημερινό σκηνικό από το αντίστοιχό του την περίοδο του 2004; Η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκεται υπό καθεστώς μνημονίου, με την τρόικα να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στη διαχείριση της οικονομίας της χώρας. Σε ό,τι αφορά τους Τουρκοκύπριους, τα πράγματα έχουν επίσης αλλάξει. Το 2004 διαβίωναν υπό ένα καθεστώς απλόχερης, σχεδόν προπαγανδιστικής, επιδότησης από την Άγκυρα, σε μια προσπάθεια να πλησιάσουν το βιοτικό επίπεδο των Ε/Κ. Σήμερα η κυβέρνηση Ερντογάν έχει θέσει το βόρειο υποτελές της κρατίδιο υπό καθεστώς ενός ιδιότυπου τουρκικού μνημονίου, με πάγωμα μισθών στο δημόσιο, προκαλώντας εκνευρισμό και δυσφορία, στάση που αντικατοπτρίστηκε και στις πρόσφατες εκλογές.
Με λίγα λόγια, οι δύο κοινότητες είναι σήμερα υποχρεωμένες να αναζητήσουν δημιουργικά τη λύση μέσα από ένα καθεστώς λιτότητας. Με τα δύο μνημόνια ένθεν και ένθεν να δημιουργούν νέα δεδομένα και υποχρεωτικά να λειτουργούν ως καταλύτες και κυρίως ως φορέας εξορθολογισμού στη λύση του Κυπριακού. Αν επικρατήσει αυτή η λογική, αν ο στείρος εθνικισμός και οι φοβίες μας αντικατασταθούν από τον ορθολογισμό που επιτάσσουν τα νέα οικονομικά δεδομένα, αυτή η εξέλιξη δεν είναι κατ’ ανάγκη κακή, ούτε για τους Ε/Κ ούτε για τους Τ/Κ. Για πολλούς λόγους:
* Το ισχυρό μνημόνιο που δεσμεύει τους Ε/Κ θα τους υποχρεώσει να εγκύψουν πιο σοβαρά στο θέμα της λειτουργικότητας της ομοσπονδίας. Με βάση το σχέδιο Ανάν και εν μέσω μιας νεόπλουτης λογικής, κάποιοι έκαναν λόγο για 60.000 καλοπληρωμένους ομοσπονδιακούς δημόσιους υπαλλήλους. Σήμερα αυτοί οι αριθμοί ηχούν γελοίοι, όταν και στις δύο κοινότητες πρέπει να αφυπηρετήσουν χιλιάδες υπάλληλοι για να μην βουλιάξουν τα δημόσια οικονομικά. Το ζητούμενο εν ολίγοις σήμερα είναι μια μικρή και συμπαγής ομοσπονδιακή πολιτεία, η οποία μέσα από τις αρχές της επικουρικότητας και της αναλογικότητας θα βοηθήσει τις δύο κοινότητες να αναπτυχθούν όσο το δυνατόν πιο αυτόνομα και δημιουργικά.
* Το 2004 όλοι έκαναν λόγο για εισροή δισεκατομμυρίων υπό μορφή προσφορών από την ΕΕ και άλλους δωρητές για ανακατασκευή πόλεων και συντήρηση περιουσιών. Σήμερα, εν μέσω λιτότητας, χρειαζόμαστε ένα ευέλικτο κράτος το οποίο θα κινηθεί εντός της ΕΕ για άντληση κεφαλαίων -μέσα από διαδικασίες μόχλευσης- από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Αναπτύξεως, ιδιωτικές συμφωνίες BOT και αντιπαροχές. Από τους δωρητές ίσως να αναμένουμε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια που σαφέστατα δεν αρκούν.
* Το 2010 στις διαπραγματεύσεις Χριστόφια - Ταλάτ έκλεισε το κεφάλαιο οικονομία, στο οποίο γινόταν λόγος για μια κεντρική τράπεζα και κάποια προσωρινά υποκαταστήματα στις δύο κοινότητες. Σήμερα το κεφάλαιο αυτό θα πρέπει να ιδωθεί μέσα από τη θέσπιση και λειτουργία του ESM και την υπαγωγή όλων των ευρωπαϊκών τραπεζών σε απευθείας επιτήρηση από τη Φρανκφούρτη.
* Το μνημόνιο και οι απαραβίαστες δεσμεύσεις που έχει αναλάβει κυρίως η Κυπριακή Δημοκρατία θα υποχρεώσουν τη διαπραγματευτική ομάδα των Ηνωμένων Εθνών να κινηθεί έξω από την παλιομοδίτικη λογική του power game στο Κυπριακό. Η περιφερειακή ισχύς της Τουρκίας σήμερα δεν μπορεί να επιβληθεί επί μιας χώρας της ευρωζώνης διά μέσου παράλογων απαιτήσεων εκτός κοινοτικού κεκτημένου, ούτε και βεβαίως η αναγνωρισμένη διεθνώς θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας μπορεί να στερήσει από τους Τουρκοκύπριους το δικαίωμα για πολιτική ισότητα. Η ΕΕ από την πλευρά της δεν μπορεί να διατυπώνει τη θέση του 2004 ότι "οτιδήποτε αποφασίσουν οι δύο κοινότητες θα ενσωματωθεί στο κοινοτικό κεκτημένο" αφού σήμερα το κοινοτικό κεκτημένο επιβάλλεται στην Κύπρο, έχει όνομα, διατάξεις και υποχρεώσεις, και κυρίως μετριέται σε δισεκατομμύρια. Με λίγα λόγια, η πλήρης και ολοκληρωτική ενσωμάτωση της Κύπρου μέσω ενός σκληρού μνημονίου στην ευρωζώνη θα εξαναγκάσει την ΕΕ να μην παριστάνει τον απλό παρατηρητή στο Κυπριακό, απεναντίας, θα την υποχρεώσει να εμπλακεί ενεργά και αποφασιστικά στην επίλυσή του. Την ίδια στιγμή θα αναγκάσει τα Ηνωμένα Έθνη να μπουν σοβαρά στη λογική μιας ευρωπαϊκής λύσης, συναντώντας ίσως για πρώτη φορά τις πραγματικές ανάγκες των Τουρκοκυπρίων και όχι τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Τουρκίας.
Η ανάπτυξη
Η λέξη κλειδί σήμερα και για τις δύο κοινότητες, πέρα από τον εξορθολογισμό των διαδικασιών της λύσης του Κυπριακού, είναι η ανάπτυξη. Και οι δύο κοινότητες έχουν πιάσει οικονομικά πάτο, οπότε είναι ίσως ευκολότερο να υπάρξει συναίνεση και συνέργειες για έξοδο από την κρίση. Η λύση αποτελεί την ασφαλέστερη οδό για έξοδο από τα μνημόνια. Πώς μπορεί αυτό να επιτευχθεί;
* Η επιστροφή και ανοικοδόμηση του Βαρωσιού και της Μόρφου, καθώς και η ανάγκη κατασκευής νέων συνοικισμών για όλους τους Τουρκοκυπρίους που θα μετακινηθούν βορειότερα, θα επαναφέρει την οικοδομική βιομηχανία ως μια από τις ατμομηχανές της κυπριακής οικονομίας.
* Η ενιαιοποίηση της αγοράς με την προσθήκη σε αυτή 250.000 Τουρκοκυπρίων ανεβάζει τον αριθμό των καταναλωτών στο ένα εκατομμύριο προς όφελος όλων των κυπριακών επιχειρήσεων.
* Η λύση του Κυπριακού ανοίγει την αγορά των 80 εκατ. κατοίκων της Τουρκίας στους Κύπριους επιχειρηματίες, ενώ πολλοί Τούρκοι μεγιστάνες (όπως έγινε στην περίπτωση των Ρώσων) ίσως να προτιμήσουν να έχουν τη βάση τους σε μια ευρωπαϊκή χώρα.
* Η σταθερότητα και η ασφάλεια που θα προκύψουν από μια λύση θα προσελκύσουν σοβαρές επενδύσεις και θα δώσουν νέο σημαντικό έναυσμα στην αύξηση του τουρισμού.
* Τέλος, η λύση θα αναδείξει την Κύπρο ως το μοναδικό κράτος στην περιοχή με μηδενικά προβλήματα με τους γείτονές του στην Ανατολική Μεσόγειο, μετατρέποντάς την ευκολότερα σε ενεργειακό κέντρο για πώληση LNG και ακόμα σε χαπ για μεταφορά φυσικού αερίου μέσω συστήματος αγωγών με προορισμούς την Ελλάδα και την Τουρκία.
Η Προοπτική
Με λίγα λόγια, οι προοπτικές που δημιουργούνται από την επίλυση του Κυπριακού σήμερα σε σχέση με το 2004 είναι κάτι παραπάνω από ορατές. Τότε εμείς οι Ε/Κ, μέσα από την ψευδαίσθηση ενός ισχυρού μοντέλου ανάπτυξης, γίναμε υποχείριοι των φόβων μας και της προπαγάνδας κάποιων πολιτικών. Σήμερα έχω την εντύπωση ότι είμαστε πολύ πιο υποψιασμένοι και πολύ πιο σοφοί για να ξανακάνουμε το ίδιο λάθος.
Διονύσης Διονυσίου/ 5-8-2013 /Εφ. Πολίτης
Δεν είναι αυτό καθ' εαυτό το γκρέμισμα που με ανατριχιάζει
Αρσένυ Γιάτσενιουκ, ο "δημοκράτης"
Όχι πως είχαμε την παραμικρή αμφιβολία αλλά ομολογώ ότι δεν περίμενα να πέσουν οι μάσκες τόσο σύντομα. Διότι εκείνο που έπεσε στην Ουκρανία δεν είναι ο Λένιν αλλά οι μάσκες, οι φερετζέδες μιας -και καλά- δημοκρατίας, στο όνομα της οποίας γίνονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα, όπως είπε προσφυώς ο Ροβεσπιέρος.
Αγανάχτησαν, λοιπόν, με τον Γιανουκόβιτς οι ουκρανοί και για να ξεθυμάνουν πλάκωσαν
τα αγάλματα του Λένιν με τις βαριοπούλες. Λες και τους έφταιξε ο θείος Βλαδίμηρος, ο οποίος πάνε 90 χρόνια που έχει αφήσει τούτον τον μάταιο κόσμο. Ή λες και ο Γιανουκόβιτς είχε την παραμικρή σχέση με τον Λένιν ή γενικώτερα με τον κομμουνισμό.
Δεν είναι αυτό καθ' εαυτό το γκρέμισμα που με ανατριχιάζει. Είναι ο συμβολισμός του. Είναι που άκουσα εκείνους που το γκρέμιζαν να φωνάζουν "ευχαριστούμε την Ευρώπη, ευχαριστούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες, σας ευχαριστούμε όλους πάρα πολύ". Και είναι η θλίψη που σε πλημμυρίζει όταν βλέπεις προς τα πού στρέφουν τις ελπίδες τους εκείνοι που δεν μπορούσαν να δουν τον δρόμο που τους έδειχνε το τεντωμένο χέρι τού Λένιν.
Μπροστάρης τους, ο νέος ισχυρός άνδρας τής Ουκρανίας, ο αρχηγός τής μέχρι χτες αντιπολίτευσης, ο Αρσένυ Γιάτσενιουκ. Ήδη, η πρώτη του "μετεπαναστατική" φωτογραφία κάνει τον γύρο τού διαδικτύου και δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας σχετικά με τα μυαλά που κουμαντάρει: ο τρόπος με τον οποίο χαιρετάει τους οπαδούς του, χαμογελώντας πλατειά, είναι αδύνατο να ερμηνευθεί ως... αρχαιοελληνικός χαιρετισμός.
Πόσο γρήγορα επιβεβαιωθήκαμε όλοι όσοι υποστηρίζαμε ότι πίσω από τα επεισόδια που έπνιξαν στο αίμα την Ουκρανία βρίσκονταν οι νοσταλγοί τού Χίτλερ, οι οποίοι ενεργούσαν -και ενεργούν- υπό τις ευλογίες τής "δημοκρατικής" Ευρώπης και των "δημοκρατικών" Ηνωμένων Πολιτειών...
Κι επειδή θα πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι από δω και πέρα θα τον βλέπουμε συχνά-πυκνά μπροστά μας, ας δούμε ποιος είναι στ' αλήθεια ο Αρσένυ Γιάτσενιουκ, αυτός ο νεαρότατος (τον Μάιο θα κλείσει τα 40) τυχοδιώκτης ουκρανός ο οποίος νομίζει ότι έπιασε τον πάπα από...(άντε μη πω) επειδή σπούδασε οικονομικά και διάβασε τις παπαριές τού Φρήντμαν.
Από τον Σεπτέμβριο ως τον Νοέμβριο του 2001, ο Γιάτσενιουκ τοποθετήθηκε ως υφυπουργός οικονομικών τής Αυτόνομης Δημοκρατίας τής Κριμαίας ενώ στην συνέχεια ανέλαβε την θέση τού υπουργού, στην οποία έμεινε μέχρι τον Ιανουάριο του 2003. Μη ρωτάτε πώς διάβολο γίνεται να αναδεικνύεται υπουργός οικονομικών ένας τελείως άπειρος 26χρονος: στην "δημοκρατία" όλα γίνονται.
Μετά την υπουργική του θητεία -και πάντα με το κατάλληλο σπρώξιμο- ο Γιάτσενιουκ τοποθετήθηκε στην θέση τού αντιπροέδρου τής Εθνικής Τράπεζας της Ουκρανίας και λίγο αργότερα στην θέση τού προέδρου. Τελικά, τον Σεπτέμβριο του 2005 έγινε υπουργός οικονομικών όλης της Ουκρανίας, επί κυβερνήσεως Γιεχανουρόφ. Σ' αυτό το πόστο έμεινε μόλις 11 μήνες, διάστημα πάντως αρκετό για να καταφέρει να βάλει την Ουκρανία στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και για να ξεκινήσει την διαδικασία ένταξης της χώρας του στη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Φτάνουμε στο 2007. Με τις πλάτες των μεγάλων καπιταλιστικών οργανισμών Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και Παγκόσμιας Τράπεζας αλλά και με τις ευλογίες τής Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ, αναλαμβάνει υπουργός εξωτερικών επί προεδρίας Γιούστσενκο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Γιούστσενκο ήθελε ως υπουργό εξωτερικών τον Βολοντύμυρ Οχρύτσκο αλλά η βουλή απέρριψε δυο φορές την προεδρική επιλογή. Όμως το καλάμι που είχε καβαλήσει ο Γιάτσενιουκ ήταν πολύ μεγαλύτερο. Έτσι, το 2010 αποφάσισε να βάλει υποψηφιότητα για πρόεδρος.
Εκείνες οι εκλογές έδωσαν στον Γιάτσενιουκ ένα απροσδόκητο χαστούκι. Μπορεί οι ευρωπαίοι και οι πολιτειακοί φίλοι του να τον είχαν πείσει ότι αποτελούσε μεσσία για τους ουκρανούς αλλά οι συμπατριώτες του είχαν ανίθετη άποψη και τον εξαφάνισαν από τις κάλπες σε όλες τις επαρχίες: Κίεβο 0,34%, Λβιβ 0,66%, Ντνιεπροπετρόφσκ 0,49%, Πολτάβα 0,30%, Τσερνίχιβ 0,14%, Οδησσός 0,19%... Στην δε "δική του" Κριμαία, το χαστούκι έγινε κατακεφαλιά: 0,02%!
Και όμως, αυτός ο ανύπαρκτος πολιτικά καραγκιοζάκος εμφανίζεται σήμερα ως ο άνθρωπος που θα οδηγήσει την Ουκρανία σε ένα καλύτερο αύριο. Τί σημασία έχει ότι ο ίδιος δεν διαθέτει κουκούτσι μυαλό και δεν καταλαβαίνει πούθε παν' τα τέσσερα; Αρκεί που παίζει καλά τον ρόλο του ως μαριονέττα.
Ας κλείσουμε το σημερινό μας κείμενο δίνοντάς του τον λόγο. Έτσι, για να γελάσουμε λιγάκι. Τα αποσπάσματα που ακολουθούν προέρχονται από την KyivPost της 4/12/2012Q
- Κάποιοι λένε ότι έχουμε μια τρίτη επιλογή: να μη συνδεθούμε με κανέναν οργανισμό και να μείνουμε ουδέτεροι. Προσωπικά, κάτι τέτοιο μου φαίνεται σαν να καθόμαστε πάνω σε φράχτη: υπάρχουν πραγματικά μεγάλες σφαίρες επιρροής σε δύση και ανατολή..."
- Η σύνδεση της Ουκρανίας με την Τελωνειακή Ένωση (σ.σ.: δηλαδή με την Ρωσσία) σημαίνει την αναβίωση της Σοβιετικής Ένωσης με έναν ελαφρώς διαφορετικό τρόπο και με διαφορετικό όνομα. Αλλά αυτό σημαίνει ότι η χώρα θα γίνει μέρος τής Ρωσσικής Αυτοκρατορίας. Γνωρίζουμε ιστορία. Ήμασταν εκεί και δεν θέλουμε να επιστρέψουμε εκεί..."
- Η Ουκρανία πρέπει να γίνει μέρος μιας μεγαλύτερης Ευρώπης. Πρώτα απ' όλα επειδή κάτι τέτοιο σημαίνει αρχές και αξίες (σ.σ.: κρατηθείτε!): υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, ιατρικής περίθαλψης, συντάξεων, εργασίας, ελευθεριών, νέων τεχνολογιών και προόδου..."
Αγανάχτησαν, λοιπόν, με τον Γιανουκόβιτς οι ουκρανοί και για να ξεθυμάνουν πλάκωσαντα αγάλματα του Λένιν με τις βαριοπούλες. Λες και τους έφταιξε ο θείος Βλαδίμηρος, ο οποίος πάνε 90 χρόνια που έχει αφήσει τούτον τον μάταιο κόσμο. Ή λες και ο Γιανουκόβιτς είχε την παραμικρή σχέση με τον Λένιν ή γενικώτερα με τον κομμουνισμό.
Δεν είναι αυτό καθ' εαυτό το γκρέμισμα που με ανατριχιάζει. Είναι ο συμβολισμός του. Είναι που άκουσα εκείνους που το γκρέμιζαν να φωνάζουν "ευχαριστούμε την Ευρώπη, ευχαριστούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες, σας ευχαριστούμε όλους πάρα πολύ". Και είναι η θλίψη που σε πλημμυρίζει όταν βλέπεις προς τα πού στρέφουν τις ελπίδες τους εκείνοι που δεν μπορούσαν να δουν τον δρόμο που τους έδειχνε το τεντωμένο χέρι τού Λένιν.
 |
| Ο "δημοκράτης" Γιάτσενιουκ χαιρετάει ναζιστικά |
Πόσο γρήγορα επιβεβαιωθήκαμε όλοι όσοι υποστηρίζαμε ότι πίσω από τα επεισόδια που έπνιξαν στο αίμα την Ουκρανία βρίσκονταν οι νοσταλγοί τού Χίτλερ, οι οποίοι ενεργούσαν -και ενεργούν- υπό τις ευλογίες τής "δημοκρατικής" Ευρώπης και των "δημοκρατικών" Ηνωμένων Πολιτειών...
Κι επειδή θα πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι από δω και πέρα θα τον βλέπουμε συχνά-πυκνά μπροστά μας, ας δούμε ποιος είναι στ' αλήθεια ο Αρσένυ Γιάτσενιουκ, αυτός ο νεαρότατος (τον Μάιο θα κλείσει τα 40) τυχοδιώκτης ουκρανός ο οποίος νομίζει ότι έπιασε τον πάπα από...(άντε μη πω) επειδή σπούδασε οικονομικά και διάβασε τις παπαριές τού Φρήντμαν.
Από τον Σεπτέμβριο ως τον Νοέμβριο του 2001, ο Γιάτσενιουκ τοποθετήθηκε ως υφυπουργός οικονομικών τής Αυτόνομης Δημοκρατίας τής Κριμαίας ενώ στην συνέχεια ανέλαβε την θέση τού υπουργού, στην οποία έμεινε μέχρι τον Ιανουάριο του 2003. Μη ρωτάτε πώς διάβολο γίνεται να αναδεικνύεται υπουργός οικονομικών ένας τελείως άπειρος 26χρονος: στην "δημοκρατία" όλα γίνονται.
Μετά την υπουργική του θητεία -και πάντα με το κατάλληλο σπρώξιμο- ο Γιάτσενιουκ τοποθετήθηκε στην θέση τού αντιπροέδρου τής Εθνικής Τράπεζας της Ουκρανίας και λίγο αργότερα στην θέση τού προέδρου. Τελικά, τον Σεπτέμβριο του 2005 έγινε υπουργός οικονομικών όλης της Ουκρανίας, επί κυβερνήσεως Γιεχανουρόφ. Σ' αυτό το πόστο έμεινε μόλις 11 μήνες, διάστημα πάντως αρκετό για να καταφέρει να βάλει την Ουκρανία στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και για να ξεκινήσει την διαδικασία ένταξης της χώρας του στη Ευρωπαϊκή Ένωση.
 |
| Με την υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολήζα Ράις |
Εκείνες οι εκλογές έδωσαν στον Γιάτσενιουκ ένα απροσδόκητο χαστούκι. Μπορεί οι ευρωπαίοι και οι πολιτειακοί φίλοι του να τον είχαν πείσει ότι αποτελούσε μεσσία για τους ουκρανούς αλλά οι συμπατριώτες του είχαν ανίθετη άποψη και τον εξαφάνισαν από τις κάλπες σε όλες τις επαρχίες: Κίεβο 0,34%, Λβιβ 0,66%, Ντνιεπροπετρόφσκ 0,49%, Πολτάβα 0,30%, Τσερνίχιβ 0,14%, Οδησσός 0,19%... Στην δε "δική του" Κριμαία, το χαστούκι έγινε κατακεφαλιά: 0,02%!
Και όμως, αυτός ο ανύπαρκτος πολιτικά καραγκιοζάκος εμφανίζεται σήμερα ως ο άνθρωπος που θα οδηγήσει την Ουκρανία σε ένα καλύτερο αύριο. Τί σημασία έχει ότι ο ίδιος δεν διαθέτει κουκούτσι μυαλό και δεν καταλαβαίνει πούθε παν' τα τέσσερα; Αρκεί που παίζει καλά τον ρόλο του ως μαριονέττα.
Ας κλείσουμε το σημερινό μας κείμενο δίνοντάς του τον λόγο. Έτσι, για να γελάσουμε λιγάκι. Τα αποσπάσματα που ακολουθούν προέρχονται από την KyivPost της 4/12/2012Q
- Κάποιοι λένε ότι έχουμε μια τρίτη επιλογή: να μη συνδεθούμε με κανέναν οργανισμό και να μείνουμε ουδέτεροι. Προσωπικά, κάτι τέτοιο μου φαίνεται σαν να καθόμαστε πάνω σε φράχτη: υπάρχουν πραγματικά μεγάλες σφαίρες επιρροής σε δύση και ανατολή..."
- Η σύνδεση της Ουκρανίας με την Τελωνειακή Ένωση (σ.σ.: δηλαδή με την Ρωσσία) σημαίνει την αναβίωση της Σοβιετικής Ένωσης με έναν ελαφρώς διαφορετικό τρόπο και με διαφορετικό όνομα. Αλλά αυτό σημαίνει ότι η χώρα θα γίνει μέρος τής Ρωσσικής Αυτοκρατορίας. Γνωρίζουμε ιστορία. Ήμασταν εκεί και δεν θέλουμε να επιστρέψουμε εκεί..."
- Η Ουκρανία πρέπει να γίνει μέρος μιας μεγαλύτερης Ευρώπης. Πρώτα απ' όλα επειδή κάτι τέτοιο σημαίνει αρχές και αξίες (σ.σ.: κρατηθείτε!): υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, ιατρικής περίθαλψης, συντάξεων, εργασίας, ελευθεριών, νέων τεχνολογιών και προόδου..."
πηγή: Cogito ergo sum
Εμείς οι νενέκοι. Σύντομο ιστορικό μιας λύσης
2004 - 2014
1. Το 2004 ο Νίκος Αναστασιάδης ως πρόεδρος του ΔΗΣΥ πρωτοστατεί για το Ναι και βάζει στην κάλπη της αποδοχής του σχεδίου μέρος των ψηφοφόρων του κόμματος του.
2. Εκ μέρους της δεξιάς βάζουν στην κάλπη του Ναι την ψήφο τους επίσης, οι μεγαλοεπιχειρηματίες του τόπου, Σιακόλες, Λόρδοι, Λεπτοί, Τραπεζίτες, Δικηγόροι Τραπεζών Πόλυδες κ.α
3. Το ΑΚΕΛ λέει το επίσημο Όχι που θα τσιμεντώσει το Ναι. Μέχρι να τσιμεντώσει το Ναι, μερίδα πρωτοκλασάτων στελεχών του κόμματος που αργότερα αναδείχθηκαν στο κυβερνητικό πλήρωμα του Χριστόφια, ένας προς ένα κατά την πενταετία, τάσσονται ανοιχτά υπέρ της λύσης. Το ΑΚΕΛ βάζει στην κάλπη της αποδοχής του σχεδίου μέρος των ψηφοφόρων του.
4. Αριστεροί ανένταχτοι, σοσιαλιστές, δημοκράτες και διάφορες ομάδες πολιτών λειτουργούν ανεξάρτητα από τα δύο μεγάλα κόμματα και στηρίζουν σε μια κοινή προσπάθεια την λύση.
5. Το 2008 η βάση του ΑΚΕΛ "μουρμουρά" και ξεκαθαρίζει στο κόμμα, πως μετά την επικράτηση του Όχι, την περιρρέουσα του 2004, τις επιπτώσεις για το μέλλον του τόπου κ.λ.π, δεν είναι πρόθυμη να στηρίξει το ΑΚΕΛ σε μια ενδεχόμενη επανάληψη συνεργασίας ΑΚΕΛ - ΔΗΚΟ. Το ΑΚΕΛ κατέρχεται στις εκλογές με τον Δημήτρη Χριστόφια και τις κερδίζει. Συγκυβέρνηση ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ που στη συνέχεια διαλύεται.
6. Ο Δημήτρης Χριστόφιας κερδίζει εκ μέρους του ΑΚΕΛ αλλά και της Κύπρου τις γνωστές σε όλους μας συμφωνίες Χριστόφια - Ταλάτ στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό.
7. Το 2011 και μετά την έκρηξη στο Μαρί, το ΔΗΣΥ στήνει το λεγόμενο "κίνημα των αγανακτισμένων" έξω από τη βουλή με στόχο να ρίξει την κυβέρνηση Χριστόφια. Στήνει επίσης τη νέα περιρρέουσα 2011 με περιεχόμενο τρισχειρότερο από αυτο της περιρρέουσας 2004. Ακούμε ξεκάθαρα πως "οι εχθροί του λαού και του έθνους" είναι οι γιούδες της πλύστρας. Ο στόχος να πέσει η κυβέρνηση δεν επετεύχθει αλλά επετεύχθει η σύγκλιση και η συμφωνία ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ να πάρουν τα ηνία της εξουσίας στις εκλογές του 2013.
Επετεύχθει επίσης η σύσταση άλλων πολιτικών ομάδων που κινούνται προς την εθνικιστική δεξιά καθώς και η πλήρης απενοχοποίηση διαφόρων "τοπικών δαιμόνων" που αργότερα θα εμφανιστούν πρώτο τραπέζι πίστα να ελέγχουν την επόμενη κυβέρνηση και κρίσιμες αποφάσεις για την Κύπρο.
8. Το 2012 ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Μάριος Κάρογιαν υπογράφουν επίσημη συμφωνία συνεργασίας με όρο την απόσυρση των συμφωνιών Χριστόφια - Ταλάτ από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
9. Στις εκλογές του 2013, κατέρχονται οι εξής υποψήφιοι με τα εξής συνοπτικά προγράμματα:
α. Νίκος Αναστασιάδης - Χαλαρή ομοσπονδία, Ευρώ, Ε.Ε, Μνημόνιο, Νατο, Φυσικό Αέριο με αγωγό μέσω Τουρκίας.
β. Σταύρος Μαλάς - Ομοσπονδία, Ευρώ, Ε.Ε, Καλό Μνημόνιο, όχι στο Νατο, Φυσικό Αέριο με αγωγό μέσω Ελλάδας.
γ. Γιώργος Λιλλήκας - Όχι στην Ομοσπονδία, Ευρώ, Ε.Ε, λίγο Νατο, και λίγο ξεπούλημα του Φυσικού Αερίου, όχι στο Μνημόνιο, είμαστε το ανατολικό άκρο του αθάνατου ελληνικού έθνους.
Ο Νίκος Αναστασιάδης εκλέγεται πρόεδρος και η κύπρος ακολουθεί το σαξές στόρυ όλων των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης που βρίσκονται υπό την επιτήρηση της Τρόικα. Συν ότι εμας μας κουρεύουν κιόλας για να επέλθει μια ώρα αρχίτερα το "οικονομικό θαύμα" που σημερα ζούμε.
2014
1. Το ΑΚΕΛ συνέρχεται σε έκτακτο προγραμματικό συνέδριο, λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης τόσο στην οικονομία, όσο και στο κυπριακό αλλά και για να αναλύσει τους λόγους για τον εκλογικό σχετικό "όλεθρο" του κόμματος που μέσα σε μια πενταετία έχασε τα μισά ποσοστά του.
Η βάση του ΑΚΕΛ "μουρμούρα" εδώ και καιρό και ασκεί πιέσεις για λήψη δυναμικότερων μέτρων και πολιτικών τόσο στην οικονομία, σε σχέση με την Ε.Ε και ΔΝΤ όσο και στο κυπριακό. Μετά την περιρρέουσα 2011, η βάση του κόμματος εμφανίζεται άκρως διστακτική προς τα κόμματα της δεξιάς ΔΗΚΟ-ΔΗΣΥ.
Το ΑΚΕΛ εξέρχεται του συνεδρίου με κάποιες σημαντικές αποφάσεις, που πιθανόν να λήφθηκαν και σε μια προσπάθεια του κόμματος να συγκεράσει τάσεις εσωτερικές:
α. Στήριξη των συνομιλιών για το Κυπριακό.
β. Έντονη άρνηση εμπλοκής της Κύπρου στο Νατο. ( προφανώς η κόκκινη γραμμή της βάσης, που έπρεπε να ικανοποιηθεί ώστε το ακελ να κρατήσει την συνοχή του )
γ. Εξεύρεση εναλλαχτικής λύσης για την οικονομία με έξοδο από το ευρώ.
δ. Εντατικοποίηση κάποιων εργατικών αγώνων.
κ.α
2. Ήγγικεν η ώρα. Η Τουρκία μέσω των ΗΠΑ ανοίγει ξανά τον φάκελο της επίλυσης του Κυπριακού και οι δύο πλευρές καταλήγουν σε ένα κοινό ανακοινωθέν.
Το ανακοινωθέν γίνεται αποδεκτό ως βάση συνομιλιών μόνο από τα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ.
Μετά το κοινό ανακοινωθέν
ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ
Η τάση ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ που στηρίζεται είτε στην πολτοποίηση είτε στην ανομολόγητη προληπτική αποδοχή της πολτοποίησης παντός θέματος, Κυπριακό, Οικονομία, φασιστο-ΕΕ και φασιστο - ΗΠΑ, Αφεντικά και Δούλοι σκατά γινήκαμε Ούλοι, απαρτίζεται από:
α. Τον Νίκο Αναστασιάδη ως πρόεδρο και τα δησυκά κυβερνητικά στελέχη.
β. το ΔΗΣΥ πιθανώς στο μεγαλύτερο του ποσοστό
γ. Αριστερούς ανένταχτους, σοσιαλιστές, δημοκράτες που δραστηριοποιούνται εκτός κομμάτων όπως και το 2004.
γ. Τους επιχειρηματικούς κύκλους, Σιακόλες, Λόρδους, Λεπτούς, Τραπεζίτες και Δικηγόρους Τραπεζών Πόλυδες κ.λ.π
ε. Την Εκκλησία της Κύπρου με μπροστάρη τον ακατανόμαστο.
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ( Πολιτική αρχών, επαναφορά των συμφωνιών Χριστόφια - Ταλάτ, όχι στις εγγυήσεις ξένων κρατών, όχι στο ΝΑΤΟ. Μη αποδοχή της περιρρέουσας 2011 καθώς και των αποτελεσμάτων της σε κάθε επίπεδο, κυρίως την αποδόμηση της διαχρονικής πολιτικής της αριστεράς για το Κυπριακό )
α. Ακελ
β. Μέρος του ΔΗΚΟ
γ. Ανένταχτοι αριστεροί.
Προσθήκη - κινέζικη λαϊκή παροιμία - "αν δεν ξέρεις που πας, φρόντισε να θυμηθείς από που ξεκίνησες"
Γράφτηκε για τον σύριζα και είναι κλεμμένο αλλά πάει γάντι και για τους δικούς μας εδώ του ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ
Χειμερινόν εξάμηνον:
1. Ολάντ...FAIL
2. Ραχόι...FAIL
3. Μόντι...FAIL
4. Συριακή "Αντιπολίτευση"...FAIL
Εαρινόν εξάμηνον:
1. Αργεντινή...FAIL
2. Ισλανδία...FAIL
3. Ομπάμα ΙΙ...FAIL
4. Γκρίλο ο τσουνάμης ή μπουρδελοχαλάστρας...FAIL
5. "Αλληλεγγύη των χωρών του Νότου"...FAIL
6. Κύπρος ...FAIL
7. Τουρκία ...FAIL
Χρεωστούμενα προηγούμενου ακαδημαϊκού έτους (ανεξεταστέος):
"Αραβική Άνοιξη"...FAIL
"Παγκόσμιο Κίνημα Αγανακτισμένων"...FAIL
Ομπάμα Ι ...FAIL
απαραίτητη διευκρίνηση: τελικά ο Σταύρος μας, ο Μαλάς δεν ήταν καθόλου ενάντιος στον αγωγό μέσω Τουρκίας ήταν υπέρ. Από δικό μου λάθος και λόγω του γεγονότος πως η Υπουργός Ενέργειας κ.Πραξούλα είχε πακετταριστεί από το ΑΚΕΛ λόγω της ίδιας πολιτικής είχα την εντυπωση πως ο Σταύρος εκράτησεν τον πούντον του...όχι καθόλου...όλοι στη μπίζνα...
1. Το 2004 ο Νίκος Αναστασιάδης ως πρόεδρος του ΔΗΣΥ πρωτοστατεί για το Ναι και βάζει στην κάλπη της αποδοχής του σχεδίου μέρος των ψηφοφόρων του κόμματος του.
2. Εκ μέρους της δεξιάς βάζουν στην κάλπη του Ναι την ψήφο τους επίσης, οι μεγαλοεπιχειρηματίες του τόπου, Σιακόλες, Λόρδοι, Λεπτοί, Τραπεζίτες, Δικηγόροι Τραπεζών Πόλυδες κ.α
3. Το ΑΚΕΛ λέει το επίσημο Όχι που θα τσιμεντώσει το Ναι. Μέχρι να τσιμεντώσει το Ναι, μερίδα πρωτοκλασάτων στελεχών του κόμματος που αργότερα αναδείχθηκαν στο κυβερνητικό πλήρωμα του Χριστόφια, ένας προς ένα κατά την πενταετία, τάσσονται ανοιχτά υπέρ της λύσης. Το ΑΚΕΛ βάζει στην κάλπη της αποδοχής του σχεδίου μέρος των ψηφοφόρων του.
4. Αριστεροί ανένταχτοι, σοσιαλιστές, δημοκράτες και διάφορες ομάδες πολιτών λειτουργούν ανεξάρτητα από τα δύο μεγάλα κόμματα και στηρίζουν σε μια κοινή προσπάθεια την λύση.
5. Το 2008 η βάση του ΑΚΕΛ "μουρμουρά" και ξεκαθαρίζει στο κόμμα, πως μετά την επικράτηση του Όχι, την περιρρέουσα του 2004, τις επιπτώσεις για το μέλλον του τόπου κ.λ.π, δεν είναι πρόθυμη να στηρίξει το ΑΚΕΛ σε μια ενδεχόμενη επανάληψη συνεργασίας ΑΚΕΛ - ΔΗΚΟ. Το ΑΚΕΛ κατέρχεται στις εκλογές με τον Δημήτρη Χριστόφια και τις κερδίζει. Συγκυβέρνηση ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ που στη συνέχεια διαλύεται.
6. Ο Δημήτρης Χριστόφιας κερδίζει εκ μέρους του ΑΚΕΛ αλλά και της Κύπρου τις γνωστές σε όλους μας συμφωνίες Χριστόφια - Ταλάτ στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό.
7. Το 2011 και μετά την έκρηξη στο Μαρί, το ΔΗΣΥ στήνει το λεγόμενο "κίνημα των αγανακτισμένων" έξω από τη βουλή με στόχο να ρίξει την κυβέρνηση Χριστόφια. Στήνει επίσης τη νέα περιρρέουσα 2011 με περιεχόμενο τρισχειρότερο από αυτο της περιρρέουσας 2004. Ακούμε ξεκάθαρα πως "οι εχθροί του λαού και του έθνους" είναι οι γιούδες της πλύστρας. Ο στόχος να πέσει η κυβέρνηση δεν επετεύχθει αλλά επετεύχθει η σύγκλιση και η συμφωνία ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ να πάρουν τα ηνία της εξουσίας στις εκλογές του 2013.
Επετεύχθει επίσης η σύσταση άλλων πολιτικών ομάδων που κινούνται προς την εθνικιστική δεξιά καθώς και η πλήρης απενοχοποίηση διαφόρων "τοπικών δαιμόνων" που αργότερα θα εμφανιστούν πρώτο τραπέζι πίστα να ελέγχουν την επόμενη κυβέρνηση και κρίσιμες αποφάσεις για την Κύπρο.
8. Το 2012 ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Μάριος Κάρογιαν υπογράφουν επίσημη συμφωνία συνεργασίας με όρο την απόσυρση των συμφωνιών Χριστόφια - Ταλάτ από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
9. Στις εκλογές του 2013, κατέρχονται οι εξής υποψήφιοι με τα εξής συνοπτικά προγράμματα:
α. Νίκος Αναστασιάδης - Χαλαρή ομοσπονδία, Ευρώ, Ε.Ε, Μνημόνιο, Νατο, Φυσικό Αέριο με αγωγό μέσω Τουρκίας.
β. Σταύρος Μαλάς - Ομοσπονδία, Ευρώ, Ε.Ε, Καλό Μνημόνιο, όχι στο Νατο, Φυσικό Αέριο με αγωγό μέσω Ελλάδας.
γ. Γιώργος Λιλλήκας - Όχι στην Ομοσπονδία, Ευρώ, Ε.Ε, λίγο Νατο, και λίγο ξεπούλημα του Φυσικού Αερίου, όχι στο Μνημόνιο, είμαστε το ανατολικό άκρο του αθάνατου ελληνικού έθνους.
Ο Νίκος Αναστασιάδης εκλέγεται πρόεδρος και η κύπρος ακολουθεί το σαξές στόρυ όλων των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης που βρίσκονται υπό την επιτήρηση της Τρόικα. Συν ότι εμας μας κουρεύουν κιόλας για να επέλθει μια ώρα αρχίτερα το "οικονομικό θαύμα" που σημερα ζούμε.
2014
1. Το ΑΚΕΛ συνέρχεται σε έκτακτο προγραμματικό συνέδριο, λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης τόσο στην οικονομία, όσο και στο κυπριακό αλλά και για να αναλύσει τους λόγους για τον εκλογικό σχετικό "όλεθρο" του κόμματος που μέσα σε μια πενταετία έχασε τα μισά ποσοστά του.
Η βάση του ΑΚΕΛ "μουρμούρα" εδώ και καιρό και ασκεί πιέσεις για λήψη δυναμικότερων μέτρων και πολιτικών τόσο στην οικονομία, σε σχέση με την Ε.Ε και ΔΝΤ όσο και στο κυπριακό. Μετά την περιρρέουσα 2011, η βάση του κόμματος εμφανίζεται άκρως διστακτική προς τα κόμματα της δεξιάς ΔΗΚΟ-ΔΗΣΥ.
Το ΑΚΕΛ εξέρχεται του συνεδρίου με κάποιες σημαντικές αποφάσεις, που πιθανόν να λήφθηκαν και σε μια προσπάθεια του κόμματος να συγκεράσει τάσεις εσωτερικές:
α. Στήριξη των συνομιλιών για το Κυπριακό.
β. Έντονη άρνηση εμπλοκής της Κύπρου στο Νατο. ( προφανώς η κόκκινη γραμμή της βάσης, που έπρεπε να ικανοποιηθεί ώστε το ακελ να κρατήσει την συνοχή του )
γ. Εξεύρεση εναλλαχτικής λύσης για την οικονομία με έξοδο από το ευρώ.
δ. Εντατικοποίηση κάποιων εργατικών αγώνων.
κ.α
2. Ήγγικεν η ώρα. Η Τουρκία μέσω των ΗΠΑ ανοίγει ξανά τον φάκελο της επίλυσης του Κυπριακού και οι δύο πλευρές καταλήγουν σε ένα κοινό ανακοινωθέν.
Το ανακοινωθέν γίνεται αποδεκτό ως βάση συνομιλιών μόνο από τα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ.
Μετά το κοινό ανακοινωθέν
ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ
Η τάση ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ που στηρίζεται είτε στην πολτοποίηση είτε στην ανομολόγητη προληπτική αποδοχή της πολτοποίησης παντός θέματος, Κυπριακό, Οικονομία, φασιστο-ΕΕ και φασιστο - ΗΠΑ, Αφεντικά και Δούλοι σκατά γινήκαμε Ούλοι, απαρτίζεται από:
α. Τον Νίκο Αναστασιάδη ως πρόεδρο και τα δησυκά κυβερνητικά στελέχη.
β. το ΔΗΣΥ πιθανώς στο μεγαλύτερο του ποσοστό
γ. Αριστερούς ανένταχτους, σοσιαλιστές, δημοκράτες που δραστηριοποιούνται εκτός κομμάτων όπως και το 2004.
γ. Τους επιχειρηματικούς κύκλους, Σιακόλες, Λόρδους, Λεπτούς, Τραπεζίτες και Δικηγόρους Τραπεζών Πόλυδες κ.λ.π
ε. Την Εκκλησία της Κύπρου με μπροστάρη τον ακατανόμαστο.
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ( Πολιτική αρχών, επαναφορά των συμφωνιών Χριστόφια - Ταλάτ, όχι στις εγγυήσεις ξένων κρατών, όχι στο ΝΑΤΟ. Μη αποδοχή της περιρρέουσας 2011 καθώς και των αποτελεσμάτων της σε κάθε επίπεδο, κυρίως την αποδόμηση της διαχρονικής πολιτικής της αριστεράς για το Κυπριακό )
α. Ακελ
β. Μέρος του ΔΗΚΟ
γ. Ανένταχτοι αριστεροί.
Προσθήκη - κινέζικη λαϊκή παροιμία - "αν δεν ξέρεις που πας, φρόντισε να θυμηθείς από που ξεκίνησες"
Γράφτηκε για τον σύριζα και είναι κλεμμένο αλλά πάει γάντι και για τους δικούς μας εδώ του ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ
Χειμερινόν εξάμηνον:
1. Ολάντ...FAIL
2. Ραχόι...FAIL
3. Μόντι...FAIL
4. Συριακή "Αντιπολίτευση"...FAIL
Εαρινόν εξάμηνον:
1. Αργεντινή...FAIL
2. Ισλανδία...FAIL
3. Ομπάμα ΙΙ...FAIL
4. Γκρίλο ο τσουνάμης ή μπουρδελοχαλάστρας...FAIL
5. "Αλληλεγγύη των χωρών του Νότου"...FAIL
6. Κύπρος ...FAIL
7. Τουρκία ...FAIL
Χρεωστούμενα προηγούμενου ακαδημαϊκού έτους (ανεξεταστέος):
"Αραβική Άνοιξη"...FAIL
"Παγκόσμιο Κίνημα Αγανακτισμένων"...FAIL
Ομπάμα Ι ...FAIL
απαραίτητη διευκρίνηση: τελικά ο Σταύρος μας, ο Μαλάς δεν ήταν καθόλου ενάντιος στον αγωγό μέσω Τουρκίας ήταν υπέρ. Από δικό μου λάθος και λόγω του γεγονότος πως η Υπουργός Ενέργειας κ.Πραξούλα είχε πακετταριστεί από το ΑΚΕΛ λόγω της ίδιας πολιτικής είχα την εντυπωση πως ο Σταύρος εκράτησεν τον πούντον του...όχι καθόλου...όλοι στη μπίζνα...
24.2.14
Μαζικά Λαϊκά Κινήματα
( πρόχειρες σκέψεις )
Μιλώντας για μαζικά λαϊκά κινήματα. Κινήματα όμως όχι κουνήματα, δηλαδή κινήματα με δημοκρατικές αντιστάσεις που εδράζονται σε συλλογικές και ριζωμένες στες ιστορικες συνειδήσεις αξίες έχουμε τζαι λέμε:
- Ηρωϊκή Λατινική Αμερική - ( Αντιαμερικανισμός, σόρυ, αλλά έτσι λεγεται, διότι έτσι λεγεται ο δυνάστης )
- υπο διαμόρφωση και με τις ευχές μας Ανατολική Ευρώπη κυρίως αυτή που επληρωσε το τίμημα του Ναζισμού περισσότερο - ( Αντιφασισμός, διότι όπως είπαμε ο Φασισμός είναι το μακρύ χέρι του συστήματος, τζαι δεν υπάρχει μη αντισυστημικός αντιφασισμός, οταν αυτός αποτελει μαζικό λαικό κίνημα...κάπου θα φκει μέσα στο χρόνο... )
- υπό διάλυση - Ευρώπη - τριαλλαριλαρό και τάισμα με διάφορα σιουμαλίσματα, 27 χωρες να ταίζουν το τέρας ή μάλλον τα δύο τέρατα της σύγχρονης ιστορίας - ΗΠΑ - ΝΑΖΙ
Πού θα φυτρώσει μαζικό ταξικό κίνημα άραγε, δεν ξέρουμε. Ξέρουμε πάντως πως για να φυτρώσει μαζικό ταξικό κίνημα χρειάζεται από κάτω δημοκρατική λαϊκή αντίσταση. Κάτι που εμείς υποσκάπτουμε πολλές φορές με τις πολιτικές μας σκέψεις και αποφάσεις. Και βεβαια με αυτούς που ταίζουμεν για να μας φορούν την αλυσίδα.
ο Δημοκρατικός Καπιταλισμός,( που τόσοι πολλοί επικαλούνται ως μεταβατικό στόχο ) μήπως λέμε, τελικά έννε στην δική μας την Ηπειρο; ω, σαρπράιζ! Διότι
επολλοκαβαλλήσαμεν το καλαμι με την "Δημοκρατία" αλλά; Σαν να τζαι εν φκαινει στο σενάριο... Γιατί τί σημαινει ακριβώς Δημοκρατία αληθινή παρά την δημοκρατική συλλογική ΛΑΪΚΗ μνήμη!
Όχι την Βρυξελλιώτικη! Που καθεται στα γραφεία και παραγγέλει "το γρίζο" γιατί δεν είναι όλα "άσπρο - μαύρο", που παραγγέλει υποταγή σε ΗΠΑ - ΕΕ - ΔΝΤ, που παραγγέλλει εγώ, εσύ ο καθένας μας, κάθε μήνα να στελλουμε απο εκατόν ευρώ του κάθε πεζεβέγκη για να μπορεί να εισβαλλει στες χωρες του κόσμου και να τες λεηλατεί!!
Τα πράματα είναι σοβαρά πλέον. Έννε θέμα ηθικής ευθύνης μόνο. Εν θέμα πολιτικής εξυπνάδας, να θυμάσαι πως το σιεριν αυτο που ταίζουμεν το ταίζουμεν για να μας λεηλατήσει μια μερα τζαι μας, όταν θα έρτει η σειρά μας...
Αλλά εν τζαι θέμα ηθικής ευθύνης, πως να το κάμουμε. Ευτυχώς όμως που ο καθένας εσιει
μόνο την δική του συνείδηση, και μονο για την δική του θα χρεωθεί. Πάλε καλά...
Μιλώντας για μαζικά λαϊκά κινήματα. Κινήματα όμως όχι κουνήματα, δηλαδή κινήματα με δημοκρατικές αντιστάσεις που εδράζονται σε συλλογικές και ριζωμένες στες ιστορικες συνειδήσεις αξίες έχουμε τζαι λέμε:
- Ηρωϊκή Λατινική Αμερική - ( Αντιαμερικανισμός, σόρυ, αλλά έτσι λεγεται, διότι έτσι λεγεται ο δυνάστης )
- υπο διαμόρφωση και με τις ευχές μας Ανατολική Ευρώπη κυρίως αυτή που επληρωσε το τίμημα του Ναζισμού περισσότερο - ( Αντιφασισμός, διότι όπως είπαμε ο Φασισμός είναι το μακρύ χέρι του συστήματος, τζαι δεν υπάρχει μη αντισυστημικός αντιφασισμός, οταν αυτός αποτελει μαζικό λαικό κίνημα...κάπου θα φκει μέσα στο χρόνο... )
- υπό διάλυση - Ευρώπη - τριαλλαριλαρό και τάισμα με διάφορα σιουμαλίσματα, 27 χωρες να ταίζουν το τέρας ή μάλλον τα δύο τέρατα της σύγχρονης ιστορίας - ΗΠΑ - ΝΑΖΙ
Πού θα φυτρώσει μαζικό ταξικό κίνημα άραγε, δεν ξέρουμε. Ξέρουμε πάντως πως για να φυτρώσει μαζικό ταξικό κίνημα χρειάζεται από κάτω δημοκρατική λαϊκή αντίσταση. Κάτι που εμείς υποσκάπτουμε πολλές φορές με τις πολιτικές μας σκέψεις και αποφάσεις. Και βεβαια με αυτούς που ταίζουμεν για να μας φορούν την αλυσίδα.
ο Δημοκρατικός Καπιταλισμός,( που τόσοι πολλοί επικαλούνται ως μεταβατικό στόχο ) μήπως λέμε, τελικά έννε στην δική μας την Ηπειρο; ω, σαρπράιζ! Διότι
επολλοκαβαλλήσαμεν το καλαμι με την "Δημοκρατία" αλλά; Σαν να τζαι εν φκαινει στο σενάριο... Γιατί τί σημαινει ακριβώς Δημοκρατία αληθινή παρά την δημοκρατική συλλογική ΛΑΪΚΗ μνήμη!
Όχι την Βρυξελλιώτικη! Που καθεται στα γραφεία και παραγγέλει "το γρίζο" γιατί δεν είναι όλα "άσπρο - μαύρο", που παραγγέλει υποταγή σε ΗΠΑ - ΕΕ - ΔΝΤ, που παραγγέλλει εγώ, εσύ ο καθένας μας, κάθε μήνα να στελλουμε απο εκατόν ευρώ του κάθε πεζεβέγκη για να μπορεί να εισβαλλει στες χωρες του κόσμου και να τες λεηλατεί!!
Τα πράματα είναι σοβαρά πλέον. Έννε θέμα ηθικής ευθύνης μόνο. Εν θέμα πολιτικής εξυπνάδας, να θυμάσαι πως το σιεριν αυτο που ταίζουμεν το ταίζουμεν για να μας λεηλατήσει μια μερα τζαι μας, όταν θα έρτει η σειρά μας...
Αλλά εν τζαι θέμα ηθικής ευθύνης, πως να το κάμουμε. Ευτυχώς όμως που ο καθένας εσιει
μόνο την δική του συνείδηση, και μονο για την δική του θα χρεωθεί. Πάλε καλά...
Στη Σεβαστούπολη σήμερα, 50.000 χιλιάδες κάτοικοι ψήφισαν δημόσια τη σύσταση του Αντιφασιστικού Μετώπου της Πόλης. Εκεί και το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)