δώστε βάση στο μουσικό χαλί....εγώ συγκινήθηκα και θα παραμείνω συγκινημένη μέχρι ναρθεί, να κάτσει και να φύγει...να θυμηθώ και πως λένε τη ράφτρα μου, η περίστασις το απαιτεί. μήπως ένα μαύρο συνολάκι με δανδέλα; σεμνά και γκλαμουράτα,οδηγέ μου,παραδουλεύτρα μου, κηπουρέ μου, πιστό μου σκυλί,εσωτερικέ εαυτέ μου! τη Λήδρας μέχρι τότε θα την "καθαρίσουν" άραγε; που θα σταθεί το καλοζωϊσμένο πλήθος να χαιρετίσει; μαζί με τους δούλους; απαπαπα...
26.5.10
Ωραιοτάτη μου δεσποινίς, έρχεται!
(απολογούμαι που στο φιλμάκι υπάρχουν ακατάλληλες σκηνές. έγινε και το τραγούδι....του πάπα!)
25.5.10
Δίνε!
Δίνε πάντα κάτι παραπάνω απ΄όσα έχεις. Δεν υπάρχει καμιά άλλη διαφορά από την οποία αξίζει να κρατηθείς. Εκτός απ΄το ευχαριστώ.
20.5.10
Σκηνές από ένα σενάριο
(μια φορά μόνο, νωρίς ξημερώματα, μετά από γλέντι, ήρθαμε σπίτι και έγραψα ένα ποστ μεθυσμένη. Ήταν εννοείται στα κυπριακά, και έλεγε κάτι του στυλ, ε, φίλε μου, εσένα που εν σου αρέσκουν οι κομμουνιστές να πάεις αύριο να παραιτηθείς που το οκτάωρο κ.λ.π.
Ψες, θα ήταν η δεύτερη φορά. Ήθελα να γράψω για τους bloggers, για όσους νομίζω ότι μου πρόσφεραν κάτι. Θα το κάνω αυτό, ίσως μες το σαββατοκύριακο, γιατί τριγυρνούν οι λέξεις όπως τις σκέφτηκα με τρία ποτά, στο μυαλό μου. Και θα γραφτεί όπως ήρθε, με τα ποτά του)
Εν τω μεταξύ τις τελευταίες μέρες γράφω ένα σενάριο για ένα ψυχολογικό θρίλερ. Και λέω να πάρω και τη γνώμη κοινού για τους χαρακτήρες, γιατί είμαι αναποφάσιστη (ναι καλά) για κάποια προφίλ.
Πρόσωπα:
--Γυναίκα, θα αναφέρεται ως D. (όπως iDiot).
--Άντρας, θα αναφέρεται ως Κ, επί πενταετίας σύντροφος/συγκάτοικος/ο άγγελός της, ο άνθρωπος της, ο θάνατός της D.
--Άντρας, θα αναφέρεται ως Φ., αΦεντικό β΄, αδερφικός Φίλος, επαγγελματικός σύντροΦος της D.
--Άντρας, θα αναφέρεται ως Α, αφεντικό Α΄, Άσχετος, μα το θεό, απλά αφεντικό του Φ και της D.
Ο Φ και η D είναι αλληλοεξαρτώμενοι στη δουλειά. Συνεργάζονται 10 χρόνια.
Οι θέσεις τους είναι συμπληρωματικές, τα χνώτα τους είναι επαγγελματικώς τα ίδια και θεωρούνται από όλους ένα πολύ δυνατό δίδυμο. Επενδύουν στην χημεία τους και αποφασίζουν να μείνουν φίλοι και συνεργάτες ως τη συνταξιοδότηση!
Μέσα σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον γίνονται ο ένας η ασπίδα του άλλου. Έχουν καταφέρει να περάσουν μια «άλλη» ηθική σε ένα εντελώς ακατάλληλο για ηθικές περιβάλλον.
Ο Φ και ο Κ έχουν μια «καλή» εξ αποστάσεων σχέση. Αναγκαστικά. Ο Κ δεν θεωρεί παρόλα αυτά ότι ο Φ είναι πολύ σόι τύπος. Δεν του αρέσει και πολύ αυτή η επαγγελματική «συζυγία». Ενοχλείται που όλοι θεωρούν την D και τον Φ επιτυχημένο δίδυμο. Η D. δεν συμφωνεί με αυτή την εκτίμηση. Θεωρεί πως απλά πρόκειται για μια ακίνδυνη και ανώριμη ψιλοζήλια του Κ. Έτσι κι αλλιώς δεν διατηρείται κάποια εξω-επαγγελματική σχέση μεταξύ των ζευγαριών και όλοι είναι τρελά ερωτευμένοι με τα ταίρια τους. Η D απλά κοιμάται ήσυχη. Έτσι κι αλλιώς της έχει βγει και το όνομα ότι έχει δαγκώσει, πέραν πάσης αμφιβολίας, τη λαμαρίνα με τον Κ και κάνει λες και τον γνώρισε χτες.Το δέχεται και το χαίρεται!
Σκηνή πρώτη:
O Κ επί ένα μήνα, εν αγνοία της D συναντιέται κρυφά με τον Φ., έχουν γίνει αυτοκόλλητοι, και ο Κ λόγω επαγγελματικής κατάρτισης, βοηθά τον Φ σε μια σειρά από προβλήματα οικονομικής φύσης που αντιμετωπίζει,. Ο Φ θεωρεί ότι, στη δύσκολη στιγμή βρέθηκε ένας άγγελος προστάτης να τον σώσει. Ο Κ «κερδίζει» με αγάπη και κάποια cash τη βαθιά εκτίμηση του Φ. Ο Φ. όλως παραδόξως σταματά τα πολλά πάρε δώσε με την D.
Η D. μαθαίνει πως ο Φ. και ο Κ «συμφωνούν» άτυπα κάτω από το τραπέζι πως η D «δεν είναι τόσο σημαντική» στη δουλειά και είναι καλύτερα να φύγει…. Επιτέλους για τον Κ δεν θα υπάρχει δίδυμο. Η D νοιώθει ότι κοιμάται και βλέπει εφιάλτη. Σε λίγο θα ξυπνήσει και όλα θα είναι καλά.
Βοήθεια κοινού : Η D είναι :
α. ηλίθια
β. πανηλίθια
γ. μη έχουσα ουδεμίαν υπόθεση
δ. για τα μπάζα
Σκηνή δεύτερη:
Η D. μετά από 8 ώρες αγρύπνιας, γιατί δεν αντέχει τους εφιάλτες, αποφασίζει να συντάξει την επιστολή της παραίτησης της. Καλεί το Κ τάχα για κάτι επείγον στη δουλειά της και παραδίδει στον Φ την επιστολή. Ο Φ και ο Κ μένουν άλαλοι. Τους ανακοινώνει πως γνωρίζει και πως αποσύρεται οικειοθελώς. Το μοναδικό της αίτημα είναι να κατέβουν και οι δύο από το προσωπικό της πλοίο που αυτή τη στιγμή βουλιάζει. Η παραίτηση δεν γίνεται αποδεκτή και η D απλά τους πληροφορεί πως μόλις βγει από την πόρτα θα έχουν διαγραφεί και οι δύο από τον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου της. Εντωμεταξύ δεν έχει ιδέα πως θα ζήσει,ούτε μέσα της ούτε έξω της, αλλά δεν την νοιάζει ποσώς.
Τους πληροφορεί πως το επόμενο της project θα ονομάζεται «πώς να διαγράψετε δέκα χρόνια από τη προσωπική και επαγγελματική σας ζωή ».
Βοήθεια κοινού: Ο Φ. είναι :
α. φίλος που απλά παραστράτησε
β. φίλος-φίδι
γ. φίλος για φτύσιμο.
δ. άξιος της μοίρας του
Σκηνή τρίτη :
Ο Κ χτυπιέται πως θα ανατινάξει το κτήριο αν παραιτηθεί η D και ο Φ εν μέσω αναφιλητών της ανακοινώνει πως βρίσκεται σε δυσμενή θέση, πως της ζητά μια δεύτερη ευκαιρία και πως θα αποχωρήσει εκείνος από τη δουλειά λόγω «ευαισθησίας». Η D λέει πως δεν ενδιαφέρεται και πως τους εύχεται καλό ταξίδι στο love boat. Ετοιμάζει δεύτερη επιστολή παραίτησης για το αφεντικό Α΄ το οποίο κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.
Το αφεντικό Α καλεί την D σε έκτακτη συνάντηση χωρίς να γνωρίζει το παρασκήνιο και τις προθέσεις της. Ο λόγος της συνάντησης είναι κάποια αιτήματα της D που αρνιόταν μέχρι στιγμής πεισματικά να ικανοποιήσει.
Βοήθεια κοινού: ο Κ είναι:
α. άστα να πάνε
β. ένας άγγελος χωρίς φτερά
γ. σωστός άντρας
δ. μη έχων ουδεμία υπόθεση.
Σκηνή τέταρτη:
Ο Α ανακοινώνει στη D, έτσι ξαφνικά του ήρθε, να ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα που μέχρι προχθές ήταν αδύνατον να ικανοποιηθούν. Η D ρωτά να μάθει «τι τρέχει» και ο Α την ενημερώνει πως «η εταιρία» θέλει να επενδύσει σε αυτήν και προτίθεται να της δώσει τη θέση αφεντικό Α-.
Η D βλέπει συνέχεια το πάτωμα λες και μόλις της ανακοίνωσαν ότι πάσχει από ανίατη ασθένεια, ο Α κομπλάρει, εξακολουθεί να είναι αχάπαρος, της λέει πως γνωρίζει την βαθιά της φιλία με τον Φ. αλλά ο Φ. ζήτησε να αποχωρήσει για προσωπικούς λόγους. Η D μένει βουβή και ο Α αναγκάζεται να της προτείνει να το σκεφτεί και να του απαντήσει. Η D δίνει παραίτηση. Ο Α της ζητά να του απαντήσει σε ένα μήνα. Η D λέει πως δεν θέλει να συνεχίσει τη συνεργασία με αυτούς τους όρους. Ρωτά να μάθει ποιο είναι το πιο απομακρυσμένο χωριό της Κύπρου.
Βοήθεια κοινού: η D είναι:
α. ηλίθια
β. η ηλίθια και η πανηλίθια
γ. μη έχουσα στον αιώνα τον άπαντα υπόθεση
δ. ελαφρώς παρανοϊκή
ε. άξια της μοίρας της
Σκηνή Πέμπτη:
Η D πέφτει από τον δέκατο όροφο ενός παλιού κτηρίου, δεν την ενδιαφέρει το κενό που υπάρχει κάτω, το μόνο που την ενδιαφέρει όλως παραδόξως είναι καθώς πέφτει να μη χάσει ούτε ένα άρθρο σε κυπριακή εφημερίδα, σε ελληνική εφημερίδα, σε κυπριακό μπλογκ, σε ελληνικό μπλογκ, της τελευταίας μέρα, τα οποία ασχολήθηκαν με το θέμα «η κρίση της αριστεράς σήμερα»!!! Αισθάνεται μια εξαίσια παγωμάρα.
Βοήθεια κοινού: το αγαπημένο τραγούδι της D είναι:
α. το παπάκι πάει στη ποταμιά
β. αγαπάω κι αδιαφορώ
γ. άμα θες να φύγεις φύγε άμα θες να κλάψεις κλάψε
δ. μόνο ένας σεισμός μας σώζει
ε. αβάντι πόπολο
ζ. μες τη πολλή θολούρα μου
η. για τα λεφτά τα κάνεις όλα
θ. η ωραία κοιμωμένη
ι. οι άντρες περνούν μαμά
κ. στον άλλο κόσμο που θα πας
λ. πάει έφυγε το τραίνο
μ. δεν έχω μάτια να σε δω
Ψες, θα ήταν η δεύτερη φορά. Ήθελα να γράψω για τους bloggers, για όσους νομίζω ότι μου πρόσφεραν κάτι. Θα το κάνω αυτό, ίσως μες το σαββατοκύριακο, γιατί τριγυρνούν οι λέξεις όπως τις σκέφτηκα με τρία ποτά, στο μυαλό μου. Και θα γραφτεί όπως ήρθε, με τα ποτά του)
Εν τω μεταξύ τις τελευταίες μέρες γράφω ένα σενάριο για ένα ψυχολογικό θρίλερ. Και λέω να πάρω και τη γνώμη κοινού για τους χαρακτήρες, γιατί είμαι αναποφάσιστη (ναι καλά) για κάποια προφίλ.
Πρόσωπα:
--Γυναίκα, θα αναφέρεται ως D. (όπως iDiot).
--Άντρας, θα αναφέρεται ως Κ, επί πενταετίας σύντροφος/συγκάτοικος/ο άγγελός της, ο άνθρωπος της, ο θάνατός της D.
--Άντρας, θα αναφέρεται ως Φ., αΦεντικό β΄, αδερφικός Φίλος, επαγγελματικός σύντροΦος της D.
--Άντρας, θα αναφέρεται ως Α, αφεντικό Α΄, Άσχετος, μα το θεό, απλά αφεντικό του Φ και της D.
Ο Φ και η D είναι αλληλοεξαρτώμενοι στη δουλειά. Συνεργάζονται 10 χρόνια.
Οι θέσεις τους είναι συμπληρωματικές, τα χνώτα τους είναι επαγγελματικώς τα ίδια και θεωρούνται από όλους ένα πολύ δυνατό δίδυμο. Επενδύουν στην χημεία τους και αποφασίζουν να μείνουν φίλοι και συνεργάτες ως τη συνταξιοδότηση!
Μέσα σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον γίνονται ο ένας η ασπίδα του άλλου. Έχουν καταφέρει να περάσουν μια «άλλη» ηθική σε ένα εντελώς ακατάλληλο για ηθικές περιβάλλον.
Ο Φ και ο Κ έχουν μια «καλή» εξ αποστάσεων σχέση. Αναγκαστικά. Ο Κ δεν θεωρεί παρόλα αυτά ότι ο Φ είναι πολύ σόι τύπος. Δεν του αρέσει και πολύ αυτή η επαγγελματική «συζυγία». Ενοχλείται που όλοι θεωρούν την D και τον Φ επιτυχημένο δίδυμο. Η D. δεν συμφωνεί με αυτή την εκτίμηση. Θεωρεί πως απλά πρόκειται για μια ακίνδυνη και ανώριμη ψιλοζήλια του Κ. Έτσι κι αλλιώς δεν διατηρείται κάποια εξω-επαγγελματική σχέση μεταξύ των ζευγαριών και όλοι είναι τρελά ερωτευμένοι με τα ταίρια τους. Η D απλά κοιμάται ήσυχη. Έτσι κι αλλιώς της έχει βγει και το όνομα ότι έχει δαγκώσει, πέραν πάσης αμφιβολίας, τη λαμαρίνα με τον Κ και κάνει λες και τον γνώρισε χτες.Το δέχεται και το χαίρεται!
Σκηνή πρώτη:
O Κ επί ένα μήνα, εν αγνοία της D συναντιέται κρυφά με τον Φ., έχουν γίνει αυτοκόλλητοι, και ο Κ λόγω επαγγελματικής κατάρτισης, βοηθά τον Φ σε μια σειρά από προβλήματα οικονομικής φύσης που αντιμετωπίζει,. Ο Φ θεωρεί ότι, στη δύσκολη στιγμή βρέθηκε ένας άγγελος προστάτης να τον σώσει. Ο Κ «κερδίζει» με αγάπη και κάποια cash τη βαθιά εκτίμηση του Φ. Ο Φ. όλως παραδόξως σταματά τα πολλά πάρε δώσε με την D.
Η D. μαθαίνει πως ο Φ. και ο Κ «συμφωνούν» άτυπα κάτω από το τραπέζι πως η D «δεν είναι τόσο σημαντική» στη δουλειά και είναι καλύτερα να φύγει…. Επιτέλους για τον Κ δεν θα υπάρχει δίδυμο. Η D νοιώθει ότι κοιμάται και βλέπει εφιάλτη. Σε λίγο θα ξυπνήσει και όλα θα είναι καλά.
Βοήθεια κοινού : Η D είναι :
α. ηλίθια
β. πανηλίθια
γ. μη έχουσα ουδεμίαν υπόθεση
δ. για τα μπάζα
Σκηνή δεύτερη:
Η D. μετά από 8 ώρες αγρύπνιας, γιατί δεν αντέχει τους εφιάλτες, αποφασίζει να συντάξει την επιστολή της παραίτησης της. Καλεί το Κ τάχα για κάτι επείγον στη δουλειά της και παραδίδει στον Φ την επιστολή. Ο Φ και ο Κ μένουν άλαλοι. Τους ανακοινώνει πως γνωρίζει και πως αποσύρεται οικειοθελώς. Το μοναδικό της αίτημα είναι να κατέβουν και οι δύο από το προσωπικό της πλοίο που αυτή τη στιγμή βουλιάζει. Η παραίτηση δεν γίνεται αποδεκτή και η D απλά τους πληροφορεί πως μόλις βγει από την πόρτα θα έχουν διαγραφεί και οι δύο από τον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου της. Εντωμεταξύ δεν έχει ιδέα πως θα ζήσει,ούτε μέσα της ούτε έξω της, αλλά δεν την νοιάζει ποσώς.
Τους πληροφορεί πως το επόμενο της project θα ονομάζεται «πώς να διαγράψετε δέκα χρόνια από τη προσωπική και επαγγελματική σας ζωή ».
Βοήθεια κοινού: Ο Φ. είναι :
α. φίλος που απλά παραστράτησε
β. φίλος-φίδι
γ. φίλος για φτύσιμο.
δ. άξιος της μοίρας του
Σκηνή τρίτη :
Ο Κ χτυπιέται πως θα ανατινάξει το κτήριο αν παραιτηθεί η D και ο Φ εν μέσω αναφιλητών της ανακοινώνει πως βρίσκεται σε δυσμενή θέση, πως της ζητά μια δεύτερη ευκαιρία και πως θα αποχωρήσει εκείνος από τη δουλειά λόγω «ευαισθησίας». Η D λέει πως δεν ενδιαφέρεται και πως τους εύχεται καλό ταξίδι στο love boat. Ετοιμάζει δεύτερη επιστολή παραίτησης για το αφεντικό Α΄ το οποίο κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.
Το αφεντικό Α καλεί την D σε έκτακτη συνάντηση χωρίς να γνωρίζει το παρασκήνιο και τις προθέσεις της. Ο λόγος της συνάντησης είναι κάποια αιτήματα της D που αρνιόταν μέχρι στιγμής πεισματικά να ικανοποιήσει.
Βοήθεια κοινού: ο Κ είναι:
α. άστα να πάνε
β. ένας άγγελος χωρίς φτερά
γ. σωστός άντρας
δ. μη έχων ουδεμία υπόθεση.
Σκηνή τέταρτη:
Ο Α ανακοινώνει στη D, έτσι ξαφνικά του ήρθε, να ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα που μέχρι προχθές ήταν αδύνατον να ικανοποιηθούν. Η D ρωτά να μάθει «τι τρέχει» και ο Α την ενημερώνει πως «η εταιρία» θέλει να επενδύσει σε αυτήν και προτίθεται να της δώσει τη θέση αφεντικό Α-.
Η D βλέπει συνέχεια το πάτωμα λες και μόλις της ανακοίνωσαν ότι πάσχει από ανίατη ασθένεια, ο Α κομπλάρει, εξακολουθεί να είναι αχάπαρος, της λέει πως γνωρίζει την βαθιά της φιλία με τον Φ. αλλά ο Φ. ζήτησε να αποχωρήσει για προσωπικούς λόγους. Η D μένει βουβή και ο Α αναγκάζεται να της προτείνει να το σκεφτεί και να του απαντήσει. Η D δίνει παραίτηση. Ο Α της ζητά να του απαντήσει σε ένα μήνα. Η D λέει πως δεν θέλει να συνεχίσει τη συνεργασία με αυτούς τους όρους. Ρωτά να μάθει ποιο είναι το πιο απομακρυσμένο χωριό της Κύπρου.
Βοήθεια κοινού: η D είναι:
α. ηλίθια
β. η ηλίθια και η πανηλίθια
γ. μη έχουσα στον αιώνα τον άπαντα υπόθεση
δ. ελαφρώς παρανοϊκή
ε. άξια της μοίρας της
Σκηνή Πέμπτη:
Η D πέφτει από τον δέκατο όροφο ενός παλιού κτηρίου, δεν την ενδιαφέρει το κενό που υπάρχει κάτω, το μόνο που την ενδιαφέρει όλως παραδόξως είναι καθώς πέφτει να μη χάσει ούτε ένα άρθρο σε κυπριακή εφημερίδα, σε ελληνική εφημερίδα, σε κυπριακό μπλογκ, σε ελληνικό μπλογκ, της τελευταίας μέρα, τα οποία ασχολήθηκαν με το θέμα «η κρίση της αριστεράς σήμερα»!!! Αισθάνεται μια εξαίσια παγωμάρα.
Βοήθεια κοινού: το αγαπημένο τραγούδι της D είναι:
α. το παπάκι πάει στη ποταμιά
β. αγαπάω κι αδιαφορώ
γ. άμα θες να φύγεις φύγε άμα θες να κλάψεις κλάψε
δ. μόνο ένας σεισμός μας σώζει
ε. αβάντι πόπολο
ζ. μες τη πολλή θολούρα μου
η. για τα λεφτά τα κάνεις όλα
θ. η ωραία κοιμωμένη
ι. οι άντρες περνούν μαμά
κ. στον άλλο κόσμο που θα πας
λ. πάει έφυγε το τραίνο
μ. δεν έχω μάτια να σε δω
16.5.10
ΖΗΤΩ Η ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!!!
Αντίσταση στο Νεο-οθωμανισμό, όχι στην αυτοκρατορική επίσκεψη του Ερντογάν
Ομιλητές θα είναι οι:
Ο Αναστάσης Πεπονής, τέως υπουργός, ο Νικόλας Παπαδόπουλος, αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, δημοσιογράφος, ο Σταύρος Λυγερός, δημοσιογράφος και ο Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας. Συντονίζει ο Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Στρατηγός ε.α.
Όποιοι/ες φίλοι/ες επιθυμούν να βοηθήσουν στην προπαγάνδιση της εκδήλωσης μπορούν να προμηθευτούν προσκλήσεις και αφίσες από τα γραφεία του Άρδην και της Ρήξης (Θεμιστοκλέους 37, Εξάρχεια).
ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΜΑΙΟΥ ΣΤΙΣ 7:00 μ.μ.
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε εκδηλώσει πολλές φορές τη διάθεση να συσφίξει τις σχέσεις του με την Τουρκία, προτείνοντας μια ομοσπονδία μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας και… Κύπρου. Βεβαίως, ο πόλεμος και η κατοχή της Κύπρου το 1974, φανέρωσαν την πραγματική προοπτική των σχεδίων του.
Σήμερα, 40 χρόνια μετά, καθώς ο κύκλος της μεταπολίτευσης κλείνει με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα, τα χειρότερα φαντάσματα του παρελθόντος επανέρχονται. Μήπως,ο Γεώργιος Παπανδρέου, εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας, με τη βοήθεια του μαθητευόμενου υπουργού του, θα προωθήσει ανάλογα σχέδια με εκείνα του εμπνευστή και εκτελεστή της δικτατορίας, 40 χρόνια πριν;
Αυτή τη φορά η σύσφιξη των σχέσεων περνάει μέσα από τη «διπλωματία του ζεϊμπέκικου», τηνελληνοτουρκική οικονομική και πολιτική συνεργασία, που περιλαμβάνει κοινές τουριστικές επενδύσεις στο Αιγαίο, σχέδια για την από κοινού εκμετάλλευση του φυσικού του πλούτου παρά το casus belli, τις γκρίζες ζώνες και τις καθημερινές παραβιάσεις. Στη Θράκη προωθούν ήδη τη συγκυριαρχία, σε συνεργασία με τον Κύπριο πρόεδρο Χριστόφια ετοιμάζονται να παραδώσουν την Κυπριακή Δημοκρατία στα χέρια των Τούρκων εισβολέων, επαναφέροντας ουσιαστικά το καταδικασμένο Σχέδιο Ανάν και μάλιστα σε χειρότερη εκδοχή
Όλα αυτά μέσα από μεικτά ελληνοτουρκικάυπουργικά συμβούλια, που επιθυμεί να προωθήσει ο πρωθυπουργός και ο υπουργόςτου «από το εξωτερικόν», την ίδια στιγμή που η Τουρκία θέλει να αναδυθεί ως οικονομική, πολιτική και στρατιωτική περιφερειακή υπερδύναμη, σπρωγμένη από τους Αμερικανούς, τους Άγγλουςκαι το ΝΑΤΟ, και να πετύχει αυτό που ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών έχει επανειλημμένα σε δημόσιες εμφανίσεις του αποκαλέσει «συμπατριωτισμό», δηλαδή «συγκυριαρχία»της Τουρκίας με τους υπόλοιπους λαούς της περιοχής.
Στα πλαίσια αυτής της «συγκυριαρχίας» επισκέπτεται τη χώρα μας στις 14-15 Μαΐου ο Ερντογάν. Μια χώρα, που απειλείται με εκποίηση από το ΔΝΤ και τους Γερμανούς, υποδέχεται ένανεπεκτατικό και επιθετικό γείτονα, που ποτέ δεν έπαψε να θέτει ζητήματα πουυπονομεύουν άμεσα και καίρια την εθνική μας ανεξαρτησία. Έναν γείτονα που δεν αρκείται στις προκλήσεις από τα ανατολικά, αλλά σιγοντάρει και την αδιαλλαξία των Σκοπίων και τις αλβανικές προκλήσεις, ενώ κάνει ό,τι μπορεί για ναεπιδεινώσει το ζήτημα των λαθρομεταναστών, αρνούμενος να εφαρμόσει τη συμφωνίαγια την επαναπροώθησή τους.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να αντιδράσει άμεσα στα σχέδια αυτά. Και ο τουρκικόςνεο-οθωμανισμός δεν είναι παντοδύναμος. Στο εσωτερικό, ο κουρδικός λαός συνεχίζει αδιάλειπτα τον αγώνα του για αυτοδιάθεση, Παράλληλα, τα σχέδιαγια υποταγή των γειτονικών χωρών προσκρούουν σε αυξανόμενες αντιδράσεις. Η αρμενική κυβέρνηση, μετά την κινητοποίηση των Αρμένιων σε όλο τον κόσμο, υποχρεώθηκε ναπαγώσει τις συνομιλίες με τους Τούρκους. Στην Κύπρο η συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού ελληνισμού απορρίπτει τις απαράδεκτες υποχωρήσεις της ηγεσίας του, όπως φάνηκε από όλες τις δημοσκοπήσεις, και η ΕΔΕΚ αποχώρησε από την κυβέρνηση. Παράλληλα, η προσπάθεια προσεταιρισμού των Αράβων, των Παλαιστινίων και του Ισλάμ οδηγεί σε αντιπαράθεση με το Ισραήλ και το εβραϊκό λόμπυ στις ΗΠΑ. Ακόμα και στην Ελλάδα το φιλοτουρκικό λόμπυ υφίσταται ήττες, όπως φάνηκε και με τις εσωκομματικές εξελίξεις στη Ν.Δ., ενώ ο ελληνικός λαός είναι συντριπτικά ενάντιος σε μια δήθεν φιλία με εκείνον που επιβουλεύεται καθημερινά την ανεξαρτησία μας.
Μπορούμε σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες να ορθώσουμε το ανάστημά μας. Να καταγγείλουμε τις πολιτικές που μας εκποιούν τα εθνικά μας δικαιώματα. Να καταγγείλουμε τις «φιλικές χειρονομιές» που ανοίγουν το δρόμο για τη νομιμοποίηση και πολιτική αποδοχή μιας επιθετικής χώρας. Η φιλία των λαών δεν μπορεί να αποτελεί πρόσχημα για την εκχώρηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας στον περιφερειακό υποπράκτορα του ιμπεριαλισμού.
Να συγκροτήσουμε μια εναλλακτική εξωτερική πολιτική σε συμμαχία με τους Κούρδους, τους Αρμένιους, τους Σέρβους, τους βαλκανικούς λαούς, με όλους εκείνους που απειλούνται από τον τουρκικό νεο-οθωμανισμό, καθώς και με τους λαούς της Νότιας Ευρώπης, και να οικοδομήσουμε στενότερες σχέσεις με την Κίνα και τη Ρωσία.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΚΗΔΕΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ
• ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
• ΚΑΜΙΑ ΦΙΛΙΑ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΕΠΙΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΤΗ ΘΡΑΚΗ, ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
• ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ, ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ, ΤΩΝ ΑΣΣΥΡΙΩΝ
http://www.ardin.gr/node/3105
Ομιλητές θα είναι οι:
Ο Αναστάσης Πεπονής, τέως υπουργός, ο Νικόλας Παπαδόπουλος, αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, δημοσιογράφος, ο Σταύρος Λυγερός, δημοσιογράφος και ο Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας. Συντονίζει ο Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Στρατηγός ε.α.
Όποιοι/ες φίλοι/ες επιθυμούν να βοηθήσουν στην προπαγάνδιση της εκδήλωσης μπορούν να προμηθευτούν προσκλήσεις και αφίσες από τα γραφεία του Άρδην και της Ρήξης (Θεμιστοκλέους 37, Εξάρχεια).
ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΜΑΙΟΥ ΣΤΙΣ 7:00 μ.μ.
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΣΜΟ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε εκδηλώσει πολλές φορές τη διάθεση να συσφίξει τις σχέσεις του με την Τουρκία, προτείνοντας μια ομοσπονδία μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας και… Κύπρου. Βεβαίως, ο πόλεμος και η κατοχή της Κύπρου το 1974, φανέρωσαν την πραγματική προοπτική των σχεδίων του.
Σήμερα, 40 χρόνια μετά, καθώς ο κύκλος της μεταπολίτευσης κλείνει με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα, τα χειρότερα φαντάσματα του παρελθόντος επανέρχονται. Μήπως,ο Γεώργιος Παπανδρέου, εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας, με τη βοήθεια του μαθητευόμενου υπουργού του, θα προωθήσει ανάλογα σχέδια με εκείνα του εμπνευστή και εκτελεστή της δικτατορίας, 40 χρόνια πριν;
Αυτή τη φορά η σύσφιξη των σχέσεων περνάει μέσα από τη «διπλωματία του ζεϊμπέκικου», τηνελληνοτουρκική οικονομική και πολιτική συνεργασία, που περιλαμβάνει κοινές τουριστικές επενδύσεις στο Αιγαίο, σχέδια για την από κοινού εκμετάλλευση του φυσικού του πλούτου παρά το casus belli, τις γκρίζες ζώνες και τις καθημερινές παραβιάσεις. Στη Θράκη προωθούν ήδη τη συγκυριαρχία, σε συνεργασία με τον Κύπριο πρόεδρο Χριστόφια ετοιμάζονται να παραδώσουν την Κυπριακή Δημοκρατία στα χέρια των Τούρκων εισβολέων, επαναφέροντας ουσιαστικά το καταδικασμένο Σχέδιο Ανάν και μάλιστα σε χειρότερη εκδοχή
Όλα αυτά μέσα από μεικτά ελληνοτουρκικάυπουργικά συμβούλια, που επιθυμεί να προωθήσει ο πρωθυπουργός και ο υπουργόςτου «από το εξωτερικόν», την ίδια στιγμή που η Τουρκία θέλει να αναδυθεί ως οικονομική, πολιτική και στρατιωτική περιφερειακή υπερδύναμη, σπρωγμένη από τους Αμερικανούς, τους Άγγλουςκαι το ΝΑΤΟ, και να πετύχει αυτό που ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών έχει επανειλημμένα σε δημόσιες εμφανίσεις του αποκαλέσει «συμπατριωτισμό», δηλαδή «συγκυριαρχία»της Τουρκίας με τους υπόλοιπους λαούς της περιοχής.
Στα πλαίσια αυτής της «συγκυριαρχίας» επισκέπτεται τη χώρα μας στις 14-15 Μαΐου ο Ερντογάν. Μια χώρα, που απειλείται με εκποίηση από το ΔΝΤ και τους Γερμανούς, υποδέχεται ένανεπεκτατικό και επιθετικό γείτονα, που ποτέ δεν έπαψε να θέτει ζητήματα πουυπονομεύουν άμεσα και καίρια την εθνική μας ανεξαρτησία. Έναν γείτονα που δεν αρκείται στις προκλήσεις από τα ανατολικά, αλλά σιγοντάρει και την αδιαλλαξία των Σκοπίων και τις αλβανικές προκλήσεις, ενώ κάνει ό,τι μπορεί για ναεπιδεινώσει το ζήτημα των λαθρομεταναστών, αρνούμενος να εφαρμόσει τη συμφωνίαγια την επαναπροώθησή τους.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να αντιδράσει άμεσα στα σχέδια αυτά. Και ο τουρκικόςνεο-οθωμανισμός δεν είναι παντοδύναμος. Στο εσωτερικό, ο κουρδικός λαός συνεχίζει αδιάλειπτα τον αγώνα του για αυτοδιάθεση, Παράλληλα, τα σχέδιαγια υποταγή των γειτονικών χωρών προσκρούουν σε αυξανόμενες αντιδράσεις. Η αρμενική κυβέρνηση, μετά την κινητοποίηση των Αρμένιων σε όλο τον κόσμο, υποχρεώθηκε ναπαγώσει τις συνομιλίες με τους Τούρκους. Στην Κύπρο η συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού ελληνισμού απορρίπτει τις απαράδεκτες υποχωρήσεις της ηγεσίας του, όπως φάνηκε από όλες τις δημοσκοπήσεις, και η ΕΔΕΚ αποχώρησε από την κυβέρνηση. Παράλληλα, η προσπάθεια προσεταιρισμού των Αράβων, των Παλαιστινίων και του Ισλάμ οδηγεί σε αντιπαράθεση με το Ισραήλ και το εβραϊκό λόμπυ στις ΗΠΑ. Ακόμα και στην Ελλάδα το φιλοτουρκικό λόμπυ υφίσταται ήττες, όπως φάνηκε και με τις εσωκομματικές εξελίξεις στη Ν.Δ., ενώ ο ελληνικός λαός είναι συντριπτικά ενάντιος σε μια δήθεν φιλία με εκείνον που επιβουλεύεται καθημερινά την ανεξαρτησία μας.
Μπορούμε σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες να ορθώσουμε το ανάστημά μας. Να καταγγείλουμε τις πολιτικές που μας εκποιούν τα εθνικά μας δικαιώματα. Να καταγγείλουμε τις «φιλικές χειρονομιές» που ανοίγουν το δρόμο για τη νομιμοποίηση και πολιτική αποδοχή μιας επιθετικής χώρας. Η φιλία των λαών δεν μπορεί να αποτελεί πρόσχημα για την εκχώρηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας στον περιφερειακό υποπράκτορα του ιμπεριαλισμού.
Να συγκροτήσουμε μια εναλλακτική εξωτερική πολιτική σε συμμαχία με τους Κούρδους, τους Αρμένιους, τους Σέρβους, τους βαλκανικούς λαούς, με όλους εκείνους που απειλούνται από τον τουρκικό νεο-οθωμανισμό, καθώς και με τους λαούς της Νότιας Ευρώπης, και να οικοδομήσουμε στενότερες σχέσεις με την Κίνα και τη Ρωσία.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟ-ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΚΗΔΕΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ
• ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
• ΚΑΜΙΑ ΦΙΛΙΑ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΕΠΙΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΤΗ ΘΡΑΚΗ, ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
• ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ, ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ, ΤΩΝ ΑΣΣΥΡΙΩΝ
http://www.ardin.gr/node/3105
15.5.10
Βγάζουμε λεφτά στη πλάτη της Ελλάδας
Daniel Marc Cohn-Bendit (born 4 April 1945) is a German politician, active in France and Germany, and was a student leader during the unrest of May 1968 in France. He was also known during that time as Dany le Rouge (French for "Danny the Red", because of both his politics and the color of his hair). He is currently co-president of the group European Greens–European Free Alliance in the European Parliament, becoming "Dany le Vert" (French for "Danny the Green", because of his new fight for ecology).
From Wikipedia
Νέος Πρόεδρος της Κύπρου ο Χρυσόστομος Β΄
(γι΄αυτό ψες έβλεπα εφιάλτες)
Διαβάζω στο πρωτοσέλιδο άρθρο της εφημερίδας Γνώμη, πως το 1960 είναι η χρονιά που διανύουμε σε αντίθεση με όλη την υπόλοιπη υφήλιο που ζει στο 2010.
Ο αρχιεπίσκοπος Χρυσό-στομος (τρώω με χρυσά κουτάλια,να κι αν είμαι παρα-κρατικός, να κι αν δεν είμαι) προωθεί, λέει, εκλογή του ως νέου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Προς επίτευξη του ευγενούς αυτού πατριωτικού στόχου (όλοι οι στόχοι της εκκλησίας μας είναι πατριωτικά ευγενείς, δε θα το ξαναπώ!) τα πλέον πεφωτισμένα μυαλά της πολιτικής και οικονομικής αφρόκρεμας της Νήσου (κάτι σαν τον αφρό του cappuccino,τρώγεται με το κουταλάκι και αμέσως γιατί μετά κάθεται, αλλά με προσωπικό οδηγό) μπαινοβγαίνουν στο Ιερό Μέγαρο. (το άρθρο δε διευκρινίζει εάν κατά την είσοδο της η αφρόκρεμα δίνει τον οβολό της στο Χριστό που ζητιανεύει στα σκαλιά, σιγά να μην ενισχύσουμε δια του οβολού μας έναν ξυπόλυτο! Ας πάει στη χώρα του να δουλέψει!)
Έχουν θεαθεί, λέει στο άρθρο, να περνούν τα σκαλιά του μεγάρου και δρασκελώντας πάνω από τα πόδια του Χριστού που εξέχουν ενοχλητικά εδώ και 2000 χρόνια,( ο Προκαθήμενος βαρέθηκε να σηκώνει το φουστάνι του κάθε φορά που περνά από εκεί) τα εξής «μυαλά»:
- Γνωστός δικηγόρος, στέλεχος του ΔΗΚΟ -- άτε!
- Ηγετικά στελέχη της ΕΔΕΚ – είναι όλοι ηγετικά δε βγάζω άκρη.
- Δύο βουλευτές και τρίτο ανώτατο στέλεχος του ΔΗΣΥ – επήεν στράφιν η εξομολόγηση από τον Αθανάσιο Ελένη μου;
- Στελέχη του ΕΥΡΩΚΟ –πήγαν όλοι για να ποσόνουνται
- Δύο πρώην υπουργοί Τάσσου και ένας υπουργός επί Κληρίδη – θέλω και τη σύνταξη θέλω και τη θέση κοκόνα Κλαίρη;
Ειδικό Γραφείο Μελετών αποτελούμενο από πρώην υποψήφιο βουλευτή Αντρέα Πιτσικλίδη και δύο νέους επιστήμονες (εν όμορφοι τουλάχιστον;) καθώς και ιδιωτικό γραφείο πολιτικού Λιρίκκα σκίζονται επίσης στη δουλειά της εκλογής.
Τρεις Συνοδικοί αρνούνται να συναινέσουν στα σχέδια του Χ- Factor της Πολιτικής Χρυσο-Στόμου αλλά ποιος τους χε…! Εκάμαν δική τους επιτροπή εξ Αρχιερέων διότι πλειοψηφούν και απ-εργάζονται /επεξεργάζονται τις θέσεις της Εκκλησίας στο Κυπριακό.
Η εφημερίδα Γνώμη-- σοβαρή παράλειψη--δεν μας ενημερώνει για την αλλαγή στην Τελετή Ανακήρυξης του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία δε θα πραγματοποιηθεί στο στάδιο Ελευθερία υπό τον ήχο της Τσιμινιέρας, αλλά στο Νέο Καθεδρικό Ναό με εκατονταμελή χορωδία παρθένων!
Φήμες, σύμφωνα με τις οποίες γνωστός σεναριογράφος, έναντι 12 σκάλων μετά το Μιτσερό, συγκατάνευσε να εγκαταλείψει την σημαντική του παρέμβαση στη Τέχνη για να αναλάβει το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού επί διακυβέρνησης ΧρυσοΣτόμφου δεν έχουν επιβεβαιωθεί.
14.5.10
1873...σα να μη πέρασε μια μέρα...
Η αδιαφορία για την πολιτική / Καρλ Μαρξ
Ένα ωραίο κειμενάκι του Καρόλου για επίδοξους επαναστάτες και μη.
Η Αδιαφορία για την πολιτική
Καρλ Μαρξ
μετάφραση Δημήτρης Δημούλης
"Η εργατική τάξη δεν πρέπει να συγκροτηθεί σε πολιτικό κόμμα, δεν πρέπει για κανένα λόγο να έχει πολιτική δράση, διότι το να πολεμάς το κράτος σημαίνει ότι αναγνωρίζεις το κράτος και αυτό είναι αντίθετο στις αιώνιες αρχές. Οι εργάτες δεν πρέπει να κάνουν απεργίες. Διότι το να επιδιώκει κανείς να αυξήσει το μισθό του ή να εμποδίσει τη μείωσή του σημαίνει ότι αναγνωρίζει το Μισθό και αυτό είναι αντίθετο στις αιώνιες αρχές της χειραφέτησης της εργατικής τάξης!
Αν στην πολιτική δράση ενάντια στο αστικό κράτος οι εργάτες επιτυγχάνουν μόνον να αποσπάσουν ορισμένες παραχωρήσεις, τότε προβαίνουν σε συμβιβασμούς --και αυτό είναι αντίθετο στις αιώνιες αρχές. Πρέπει λοιπόν να περιφρονούμε κάθε ειρηνική κίνηση ανάλογη με αυτές που έχουν την κακή συνήθεια να οργανώνουν οι άγγλοι και αμερικανοί εργάτες. Οι εργάτες δεν πρέπει να επιδιώκουν να καθορισθεί ένα νομοθετικό όριο της εργάσιμης μέρας, γιατί αυτό είναι ένα είδος συμβιβασμού με τα αφεντικά, τα οποία δεν θα μπορούν πλέον να τους εκμεταλλεύονται παρά 10 ή 12 ώρες αντί για 14 ή 16. Οι εργάτες δεν πρέπει καν να επιδιώξουν να απαγορευθεί με νόμο η πρόσληψη παιδιών κάτω των 10 ετών στα εργοστάσια, γιατί με τον τρόπο αυτό δεν παύει η εκμετάλλευση των παιδιών άνω των 10 ετών και έτσι κάνουν έναν νέο συμβιβασμό που αμαυρώνει την καθαρότητα των αιώνιων αρχών!
Κατά μείζονα λόγο, οι εργάτες δεν πρέπει να θέλουν να υποχρεωθεί το κράτος --του οποίου ο προϋπολογισμός τροφοδοτείται από την εργατική τάξη-- να παρέχει στα παιδιά των εργατών στοιχειώδη εκπαίδευση, όπως συμβαίνει στην Αμερικανική Δημοκρατία γιατί η στοιχειώδης εκπαίδευση δεν είναι πλήρης εκπαίδευση. Είναι καλύτερο οι εργάτες και οι εργάτριες να μη γνωρίζουν ανάγνωση, γραφή και αριθμητική παρά να εκπαιδεύονται από δασκάλους των κρατικών σχολείων. Είναι καλύτερο να αποβλακώνονται οι εργαζόμενες τάξεις από την αμάθεια και την καθημερινή εργασία επί 16 ώρες, παρά να παραβιασθούν οι αιώνιες αρχές.
Αν η πολιτική πάλη της εργατικής τάξης πάρει βίαιες μορφές, αν οι εργάτες αντικαταστήσουν τη δικτατορία της αστικής τάξης με τη δική τους επαναστατική δικτατορία, τότε διαπράττουν το φρικτό έγκλημα της προσβολής αρχών. Διότι, με σκοπό να ικανοποιήσουν τις βέβηλες και πεζές καθημερινές τους ανάγκες και να συντρίψουν την αντίδραση της αστικής τάξης, δίνουν στο κράτος μια επαναστατική και μεταβατική μορφή αντί να κατεβάσουν τα όπλα και να καταργήσουν το κράτος. Οι εργάτες δεν πρέπει να ιδρύουν ξεχωριστά σωματεία για κάθε επάγγελμα διότι έτσι διαιωνίζουν τον κοινωνικό καταμερισμό εργασίας, όπως υπάρχει στην αστική κοινωνία, ενώ αυτός ο καταμερισμός διασπά τους εργάτες και αποτελεί στην πραγματικότητα τη βάση της σημερινής σκλαβιάς τους.
Με μια λέξη, οι εργάτες πρέπει να σταυρώσουν τα χέρια και να μην χάνουν το χρόνο τους με πολιτικές και οικονομικές κινήσεις. Αυτές οι κινήσεις δεν μπορούν να τους προσφέρουν παρά άμεσα αποτελέσματα. Ως ειλικρινά θρησκευόμενοι άνθρωποι πρέπει να περιφρονήσουν τις καθημερινές τους ανάγκες και να φωνάξουν γεμάτοι πίστη: 'Ας σταυρωθεί η τάξη μας, ας χαθεί η γενιά μας, αν είναι να μείνουν αμόλυντες οι αιώνιες αρχές'. Ακριβώς όπως οι ευσεβείς χριστιανοί, πρέπει να πιστέψουν στα λόγια του παπά, να περιφρονήσουν τα αγαθά του κόσμου τούτου και να σκέφτονται μόνο το πώς θα κερδίσουν τον Παράδεισο. Αντικαταστήστε το Παράδεισος με το ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΛΥΣΗ, η οποία θα επέλθει κάποτε, σε κάποια γωνιά της γης, χωρίς να ξέρουμε πώς και χάρη σε ποιον, και το παραμύθι θα είναι ακριβώς το ίδιο.
Αναμένοντας λοιπόν αυτή την περίφημη κοινωνική διάλυση, η εργατική τάξη πρέπει να συμπεριφέρεται κοσμίως σαν καλοβοσκημένο κοπάδι προβάτων, να αφήνει ήσυχη την κυβέρνηση, να φοβάται την αστυνομία, να σέβεται τους νόμους, να παρέχει αδιαμαρτύρητα κρέας για τα κανόνια.
Στην πρακτική ζωή της κάθε μέρας οι εργάτες πρέπει να είναι οι πιο πειθήνιοι υπηρέτες του κράτους, αλλά εσωτερικά πρέπει να διαμαρτύρονται ενεργητικά ενάντια στην ύπαρξή του και να του διαδηλώνουν τη βαθιά θεωρητική τους περιφρόνηση με την προμήθεια και μελέτη φιλολογικών πραγματειών περί καταργήσεως του κράτους. Θα πρέπει δε να αποφεύγουν με κάθε τρόπο να προβάλλουν στο καπιταλιστικό σύστημα οποιαδήποτε αντίδραση εκτός των αναφωνήσεων περί μελλοντικής κοινωνίας, στην οποία αυτό το μισητό καθεστώς θα έχει πάψει να υπάρχει!"
Κανείς δεν θα αρνηθεί ότι αν οι απόστολοι της αδιαφορίας για την πολιτική εκφράζονταν τόσο καθαρά, η εργατική τάξη θα τους έστελνε στο ανάθεμα και θα ένιωθε ότι χλευάζεται από αυτούς τους δογματικούς αστούς και τους ξεπεσμένους ευγενείς που είναι τόσο ανόητοι ή αφελείς ώστε να της απαγορεύουν κάθε πραγματικό μέσο πάλης, ενώ όλα τα όπλα της πάλης πρέπει να τα παίρνει κανείς από την υπάρχουσα κοινωνία και οι μοιραίοι όροι αυτής της πάλης έχουν το κακό να μην προσαρμόζονται στις ιδεαλιστικές φαντασιώσεις που αυτοί οι διδάκτορες κοινωνικών επιστημών θεοποίησαν με τα ονόματα Ελευθερία, Αυτονομία, Αναρχία. Αλλά το κίνημα της εργατικής τάξης είναι σήμερα τόσο ισχυρό, ώστε αυτοί οι σεχταριστές φιλάνθρωποι δεν τολμούν πια να επαναλάβουν σχετικά με την οικονομική πάλη τις μεγάλες αλήθειες που ακούραστα διακήρυσσαν για την πολιτική πάλη. Είναι αρκετά φοβιτσιάρηδες για να εξακολουθήσουν να τις εφαρμόζουν στις απεργίες, στα συνδικάτα, στα επαγγελματικά σωματεία, τους νόμους για την εργασία των γυναικών και των παιδιών, τον περιορισμό της εργάσιμης μέρας κ.λπ.
Ας εξετάσουμε τώρα αν οι άνθρωποι αυτοί είναι σε θέση να επικαλούνται τις καλές παραδόσεις, την αιδώ, την καλή πίστη και τις αιώνιες αρχές!
Για τους πρώτους σοσιαλιστές (Φουριέ, Όουεν, Σαιν-Σιμόν κλπ.) ήταν μοιραίο να περιοριστούν σε όνειρα για την υποδειγματική κοινωνία του μέλλοντος και να καταδικάσουν κάθε προσπάθεια που έκαναν οι εργάτες για να βελτιώσουν έστω και λίγο την τύχη τους (απεργίες, συνδικάτα, πολιτικές κινήσεις). Και αυτό ήταν μοιραίο διότι οι κοινωνικές συνθήκες δεν είχαν φτάσει σε τέτοιο βαθμό ανάπτυξης, ώστε να επιτρέπουν στην εργατική τάξη να συγκροτηθεί σε μαχόμενη τάξη. Αν όμως δεν μας επιτρέπεται να αποκηρύξουμε αυτούς τους πατριάρχες του σοσιαλισμού, όπως δεν επιτρέπεται στους χημικούς να αποκηρύξουν τους πατέρες τους, τους αλχημιστές, θα πρέπει πάντως να αποφύγουμε να πέσουμε ξανά στα σφάλματά τους, που θα ήταν ασυγχώρητα αν διαπράττονταν από μας.
Αργότερα πάντως, το 1839 --όταν η πολιτική και οικονομική πάλη της εργατικής τάξης είχε λάβει αρκετά οξύ χαρακτήρα στην Αγγλία-- ο Bray, ένας από τους μαθητές του Όουεν και ένας από αυτούς που είχαν ανακαλύψει την αλληλοβοήθεια αρκετά πριν από τον Προυντόν, εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο LABOUR'S WRONGS AND LABOUR'S REMEDY (Τα δεινά και τα μέσα θεραπείας της εργασίας).
Σε ένα από τα κεφάλαια που αναφέρεται στην αναποτελεσματικότητα όλων των μέσων θεραπείας που μπορεί να προσφέρει η παρούσα μορφή πάλης, ασκεί σκληρή κριτική σε όλες τις κινήσεις, πολιτικές και οικονομικές, των άγγλων εργατών. Καταδικάζει το πολιτικό κίνημα, τις απεργίες, τον περιορισμό της εργάσιμης μέρας, τη ρύθμιση της εργασίας των γυναικών και των παιδιών στις βιομηχανίες διότι, κατά την άποψή του, όλα αυτά όχι μόνον δεν μας επιτρέπουν να ξεφύγουμε από το υπάρχον κοινωνικό καθεστώς, αλλά και μας κρατούν δέσμιους σ' αυτό και εντείνουν ακόμη περισσότερο τους ανταγωνισμούς.
Φτάνουμε τώρα στον Προυντόν, τον προφήτη αυτών των διδακτόρων κοινωνικών επιστημών. Ο δάσκαλος είχε το θάρρος να εκφρασθεί ρητά ενάντια σε όλες τις οικονομικές κινήσεις (συνδικάτα, απεργίες κλπ.) που ήταν αντίθετες στις μεσσιανικές θεωρίες του περί αλληλοβοήθειας και ενθάρρυνε με τα γραπτά και την προσωπική συμμετοχή του το πολιτικό κίνημα της εργατικής τάξης. Αντίθετα οι μαθητές του δεν τολμούν να εκφρασθούν ανοιχτά ενάντια στο κίνημα. Ήδη το 1847, στιγμή κατά την οποία εκδίδεται το μεγάλο έργο του δασκάλου: Οι οικονομικές αντιφάσεις, αντέκρουσα τις σοφιστείες του που στρέφονταν ενάντια στο εργατικό κίνημα2. Πάντως το 1864, μετά το νόμο Ollivier που παρείχε στους γάλλους εργάτες το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι με μεγάλους περιορισμούς, ο Προυντόν επανήλθε στο ίδιο θέμα με το βιβλίο του Πολιτικές ικανότητες των εργαζόμενων τάξεων, το οποίο εκδόθηκε λίγες μέρες μετά το θάνατό του.
Οι επιθέσεις του δασκάλου ταίριαζαν τόσο πολύ στα γούστα των αστών ώστε οι Times με αφορμή τη μεγάλη απεργία των ραφτάδων του Λονδίνου το 1866 έκαναν στον Προυντόν την τιμή να τον μεταφράσουν και να καταγγείλουν τους απεργούς με τα ίδια του τα λόγια. Ιδού ορισμένα δείγματα.
Οι ανθρακωρύχοι του Rive-de-Gier έκαναν απεργία. Οι στρατιώτες έσπευσαν να τους επαναφέρουν στην τάξη. "Η κρατική αρχή, φωνάζει ο Προυντόν που διέταξε να εκτελεσθούν οι ανθρακωρύχοι του Rive-de-Gier έκανε αχάριστο έργο. Έδρασε ωστόσο όπως ο αρχαίος Βρούτος που έπρεπε να διαλέξει μεταξύ της πατρικής αγάπης και του καθήκοντός του ως Υπάτου: έπρεπε να θυσιάσει τα παιδιά του για να διασώσει τη Δημοκρατία. Ο Βρούτος δεν δίστασε και οι επόμενες γενιές δεν τολμούν να τον καταδικάσουν"3. Οι προλετάριοι δεν θυμούνται κάποιον αστό που να δίστασε να θυσιάσει τους εργάτες του προκειμένου να διασώσει τα συμφέροντά του. Πόσο Βρούτοι4 είναι οι αστοί!
"Και όμως όχι: δεν υπάρχει το δικαίωμα δημιουργίας συνδικάτων, όπως δεν υπάρχει το δικαίωμα της απάτης ή της κλοπής, όπως δεν υπάρχει το δικαίωμα της αιμομιξίας και της μοιχείας"5. Πρέπει πάντως να πούμε ότι αναμφίβολα υπάρχει το δικαίωμα της ανοησίας.
Ποιες είναι λοιπόν οι αιώνιες αρχές, στο όνομα των οποίων ο δάσκαλος εξαπολύει τους αλλοπρόσαλλους αφορισμούς του;
Πρώτη αιώνια αρχή: "Το ύψος του μισθού καθορίζει την τιμή των εμπορευμάτων".
Και αυτοί ακόμη που δεν έχουν καμιά γνώση πολιτικής οικονομίας και αγνοούν ότι ο μεγάλος αστός οικονομολόγος Ricardo αντέκρουσε οριστικά αυτό το παραδοσιακό λάθος στο βιβλίο του Αρχές της πολιτικής οικονομίας που εκδόθηκε το 1817, γνωρίζουν το τόσο αξιοσημείωτο παράδειγμα της αγγλικής βιομηχανίας, η οποία μπορεί να πουλά τα προϊόντα της σε τιμές αρκετά χαμηλότερες από εκείνες οποιασδήποτε άλλης χώρας, ενώ οι μισθοί είναι στην Αγγλία συγκριτικά υψηλότεροι απ'ότι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης.
Δεύτερη αιώνια αρχή: "Ο νόμος που επιτρέπει τα συνδικάτα είναι εξαιρετικά αντινομικός, αντιοικονομικός, αντίθετος σε κάθε κοινωνία και τάξη". Με μια λέξη είναι "αντίθετος στο οικονομικό Δικαίωμα του ελεύθερου ανταγωνισμού". Αν ο δάσκαλος ήταν κάπως λιγότερο σωβινιστής, θα διερωτάτο πώς εξηγείται το ότι στην Αγγλία εκδόθηκε σαράντα χρόνια νωρίτερα ένας νόμος τόσο αντίθετος στα οικονομικά δικαιώματα του ελεύθερου ανταγωνισμού και πώς γίνεται αυτός ο νόμος --που είναι τόσο αντίθετος σε κάθε κοινωνία και τάξη να επιβάλλεται ως αναγκαιότητα ακόμη και για τα ίδια τα αστικά κράτη, στο βαθμό που αναπτύσσεται η βιομηχανία και μαζί με αυτή ο ελεύθερος ανταγωνισμός. Τότε θα ανακάλυπτε ίσως ότι αυτό το Δικαίωμα (με Δ κεφαλαίο) υπάρχει μόνο στα Οικονομικά εγχειρίδια που συγγράφουν οι αδελφοί Αδαείς της αστικής πολιτικής οικονομίας και στα οποία βρίσκονται μαργαριτάρια όπως το παρακάτω: H ιδιοκτησία είναι καρπός της εργασίας... των άλλων παρέλειψαν να προσθέσουν.
Τρίτη αιώνια αρχή: "Συνεπώς με το πρόσχημα να ανυψωθεί η εργατική τάξη από τη λεγόμενη κοινωνική κατωτερότητα, πρέπει να αρχίσουμε να καταγγέλλουμε μια ολόκληρη τάξη πολιτών: την τάξη των κυρίων, επιχειρηματιών, εργοδοτών και αστών: πρέπει να ωθήσουμε την εργατική δημοκρατία στο να περιφρονεί και να μισεί αυτούς τους ανάξιους συμπολίτες της μεσαίας τάξης. Πρέπει να προτιμήσουμε τον εμπορικό και βιομηχανικό πόλεμο από την έννομη καταστολή και τον ανταγωνισμό των τάξεων από την κρατική αστυνομία"6.
Για να εμποδίσει την εργατική τάξη να ξεφύγει από τη λεγόμενη κοινωνική κατωτερότητά της, ο δάσκαλος καταδικάζει τα συνδικάτα που συγκροτούν την εργατική τάξη σε τάξη ανταγωνιστική προς την αξιοσέβαστη κατηγορία των εργοδοτών, επιχειρηματιών, αστών, οι οποίοι αναμφίβολα προτιμούν, όπως και ο Προυντόν, την κρατική αστυνομία από τον ταξικό ανταγωνισμό. Για να αποφευχθεί κάθε ενόχληση αυτής της αξιοσέβαστης τάξης, ο καλός μας Προυντόν προτείνει στους εργάτες --μέχρις ότου φτάσει το αλληλοβοηθητικό καθεστώς και παρά τα μειονεκτήματά της-- "την ελευθερία ή ανταγωνισμό, τη μοναδική εγγύησή μας"7.
Ο δάσκαλος κήρυσσε την αδιαφορία για τα οικονομικά ζητήματα προκειμένου να προστατέψει την ελευθερία ή τον αστικό ανταγωνισμό, τη μοναδική εγγύησή μας. Οι μαθητές του διδάσκουν την αδιαφορία για τα πολιτικά ζητήματα για να προστατέψουν την αστική ελευθερία, τη μοναδική εγγύησή τους. Αν οι πρώτοι χριστιανοί που επίσης κήρυσσαν την αδιαφορία για τα πολιτικά ζητήματα χρειάστηκαν τη συνδρομή ενός αυτοκράτορα για να μεταμορφωθούν από καταπιεζόμενους σε καταπιεστές, οι σύγχρονοι απόστολοι της αδιαφορίας για τα πολιτικά ζητήματα δεν πιστεύουν ότι οι αιώνιες αρχές τους επιβάλλουν και σ' αυτούς τους ίδιους την αποχή από τις κοσμικές απολαύσεις και τα πρόσκαιρα προνόμια της αστικής κοινωνίας. Πάντως πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ότι υπομένουν με στωικότητα αντάξια των χριστιανών μαρτύρων το ασήκωτο φορτίο των 14 ή 16 ωρών εργασίας που φέρουν οι βιομηχανικοί εργάτες!
Λονδίνο, Ιανουάριος 1873
1. Το κείμενο γράφτηκε από τον Μαρξ στα γαλλικά μεταξύ Δεκεμβρίου 1872 και Ιανουαρίου 1873. Δημοσιεύθηκε στο Almanacco Repubblicano per l'anno 1874 σε ιταλική μετάφραση Εnrico Bignami. Το γαλλικό χειρόγραφο του Μαρξ δεν έχει βρεθεί. Η μετάφραση γίνεται από τα ιταλικά σύμφωνα με την έκδοση MEGA-2 (τ. 24, σ. 105-109) (Στμ).
2. Βλ. το κεφάλαιο ΙΙ παρ. V με τίτλο Οι απεργίες και τα εργατικά συνδικάτα στο τομίδιο Αθλιότητα της Φιλοσοφίας, απάντηση στη Φιλοσοφία της Αθλιότητας του κυρίου Προυντόν (Παρίσι 1847 -εκδόσεις Frank).
3. Π. Ζ. Προυντόν, Περί της πολιτικής ικανότητας των εργαζόμενων τάξεων, Παρίσι, εκδόσεις Lacroix και σία, 1868, σελ. 327.
4. 'Che Bruti', το οποίο είναι ομόηχο με το 'che bruti' (τι κτήνη) και περίπου ομόηχο με το 'che brutti' (πόσο αποκρουστικοί) (Στμ).
5. Ό.π., σελ. 333.
6. Ό.π., σελ. 337-38.
7. Ό.π., σελ. 334.
Πηγή : indy.gr 5 Μαρτίου 2007
Ένα ωραίο κειμενάκι του Καρόλου για επίδοξους επαναστάτες και μη.
Η Αδιαφορία για την πολιτική
Καρλ Μαρξ
μετάφραση Δημήτρης Δημούλης
"Η εργατική τάξη δεν πρέπει να συγκροτηθεί σε πολιτικό κόμμα, δεν πρέπει για κανένα λόγο να έχει πολιτική δράση, διότι το να πολεμάς το κράτος σημαίνει ότι αναγνωρίζεις το κράτος και αυτό είναι αντίθετο στις αιώνιες αρχές. Οι εργάτες δεν πρέπει να κάνουν απεργίες. Διότι το να επιδιώκει κανείς να αυξήσει το μισθό του ή να εμποδίσει τη μείωσή του σημαίνει ότι αναγνωρίζει το Μισθό και αυτό είναι αντίθετο στις αιώνιες αρχές της χειραφέτησης της εργατικής τάξης!
Αν στην πολιτική δράση ενάντια στο αστικό κράτος οι εργάτες επιτυγχάνουν μόνον να αποσπάσουν ορισμένες παραχωρήσεις, τότε προβαίνουν σε συμβιβασμούς --και αυτό είναι αντίθετο στις αιώνιες αρχές. Πρέπει λοιπόν να περιφρονούμε κάθε ειρηνική κίνηση ανάλογη με αυτές που έχουν την κακή συνήθεια να οργανώνουν οι άγγλοι και αμερικανοί εργάτες. Οι εργάτες δεν πρέπει να επιδιώκουν να καθορισθεί ένα νομοθετικό όριο της εργάσιμης μέρας, γιατί αυτό είναι ένα είδος συμβιβασμού με τα αφεντικά, τα οποία δεν θα μπορούν πλέον να τους εκμεταλλεύονται παρά 10 ή 12 ώρες αντί για 14 ή 16. Οι εργάτες δεν πρέπει καν να επιδιώξουν να απαγορευθεί με νόμο η πρόσληψη παιδιών κάτω των 10 ετών στα εργοστάσια, γιατί με τον τρόπο αυτό δεν παύει η εκμετάλλευση των παιδιών άνω των 10 ετών και έτσι κάνουν έναν νέο συμβιβασμό που αμαυρώνει την καθαρότητα των αιώνιων αρχών!
Κατά μείζονα λόγο, οι εργάτες δεν πρέπει να θέλουν να υποχρεωθεί το κράτος --του οποίου ο προϋπολογισμός τροφοδοτείται από την εργατική τάξη-- να παρέχει στα παιδιά των εργατών στοιχειώδη εκπαίδευση, όπως συμβαίνει στην Αμερικανική Δημοκρατία γιατί η στοιχειώδης εκπαίδευση δεν είναι πλήρης εκπαίδευση. Είναι καλύτερο οι εργάτες και οι εργάτριες να μη γνωρίζουν ανάγνωση, γραφή και αριθμητική παρά να εκπαιδεύονται από δασκάλους των κρατικών σχολείων. Είναι καλύτερο να αποβλακώνονται οι εργαζόμενες τάξεις από την αμάθεια και την καθημερινή εργασία επί 16 ώρες, παρά να παραβιασθούν οι αιώνιες αρχές.
Αν η πολιτική πάλη της εργατικής τάξης πάρει βίαιες μορφές, αν οι εργάτες αντικαταστήσουν τη δικτατορία της αστικής τάξης με τη δική τους επαναστατική δικτατορία, τότε διαπράττουν το φρικτό έγκλημα της προσβολής αρχών. Διότι, με σκοπό να ικανοποιήσουν τις βέβηλες και πεζές καθημερινές τους ανάγκες και να συντρίψουν την αντίδραση της αστικής τάξης, δίνουν στο κράτος μια επαναστατική και μεταβατική μορφή αντί να κατεβάσουν τα όπλα και να καταργήσουν το κράτος. Οι εργάτες δεν πρέπει να ιδρύουν ξεχωριστά σωματεία για κάθε επάγγελμα διότι έτσι διαιωνίζουν τον κοινωνικό καταμερισμό εργασίας, όπως υπάρχει στην αστική κοινωνία, ενώ αυτός ο καταμερισμός διασπά τους εργάτες και αποτελεί στην πραγματικότητα τη βάση της σημερινής σκλαβιάς τους.
Με μια λέξη, οι εργάτες πρέπει να σταυρώσουν τα χέρια και να μην χάνουν το χρόνο τους με πολιτικές και οικονομικές κινήσεις. Αυτές οι κινήσεις δεν μπορούν να τους προσφέρουν παρά άμεσα αποτελέσματα. Ως ειλικρινά θρησκευόμενοι άνθρωποι πρέπει να περιφρονήσουν τις καθημερινές τους ανάγκες και να φωνάξουν γεμάτοι πίστη: 'Ας σταυρωθεί η τάξη μας, ας χαθεί η γενιά μας, αν είναι να μείνουν αμόλυντες οι αιώνιες αρχές'. Ακριβώς όπως οι ευσεβείς χριστιανοί, πρέπει να πιστέψουν στα λόγια του παπά, να περιφρονήσουν τα αγαθά του κόσμου τούτου και να σκέφτονται μόνο το πώς θα κερδίσουν τον Παράδεισο. Αντικαταστήστε το Παράδεισος με το ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΛΥΣΗ, η οποία θα επέλθει κάποτε, σε κάποια γωνιά της γης, χωρίς να ξέρουμε πώς και χάρη σε ποιον, και το παραμύθι θα είναι ακριβώς το ίδιο.
Αναμένοντας λοιπόν αυτή την περίφημη κοινωνική διάλυση, η εργατική τάξη πρέπει να συμπεριφέρεται κοσμίως σαν καλοβοσκημένο κοπάδι προβάτων, να αφήνει ήσυχη την κυβέρνηση, να φοβάται την αστυνομία, να σέβεται τους νόμους, να παρέχει αδιαμαρτύρητα κρέας για τα κανόνια.
Στην πρακτική ζωή της κάθε μέρας οι εργάτες πρέπει να είναι οι πιο πειθήνιοι υπηρέτες του κράτους, αλλά εσωτερικά πρέπει να διαμαρτύρονται ενεργητικά ενάντια στην ύπαρξή του και να του διαδηλώνουν τη βαθιά θεωρητική τους περιφρόνηση με την προμήθεια και μελέτη φιλολογικών πραγματειών περί καταργήσεως του κράτους. Θα πρέπει δε να αποφεύγουν με κάθε τρόπο να προβάλλουν στο καπιταλιστικό σύστημα οποιαδήποτε αντίδραση εκτός των αναφωνήσεων περί μελλοντικής κοινωνίας, στην οποία αυτό το μισητό καθεστώς θα έχει πάψει να υπάρχει!"
Κανείς δεν θα αρνηθεί ότι αν οι απόστολοι της αδιαφορίας για την πολιτική εκφράζονταν τόσο καθαρά, η εργατική τάξη θα τους έστελνε στο ανάθεμα και θα ένιωθε ότι χλευάζεται από αυτούς τους δογματικούς αστούς και τους ξεπεσμένους ευγενείς που είναι τόσο ανόητοι ή αφελείς ώστε να της απαγορεύουν κάθε πραγματικό μέσο πάλης, ενώ όλα τα όπλα της πάλης πρέπει να τα παίρνει κανείς από την υπάρχουσα κοινωνία και οι μοιραίοι όροι αυτής της πάλης έχουν το κακό να μην προσαρμόζονται στις ιδεαλιστικές φαντασιώσεις που αυτοί οι διδάκτορες κοινωνικών επιστημών θεοποίησαν με τα ονόματα Ελευθερία, Αυτονομία, Αναρχία. Αλλά το κίνημα της εργατικής τάξης είναι σήμερα τόσο ισχυρό, ώστε αυτοί οι σεχταριστές φιλάνθρωποι δεν τολμούν πια να επαναλάβουν σχετικά με την οικονομική πάλη τις μεγάλες αλήθειες που ακούραστα διακήρυσσαν για την πολιτική πάλη. Είναι αρκετά φοβιτσιάρηδες για να εξακολουθήσουν να τις εφαρμόζουν στις απεργίες, στα συνδικάτα, στα επαγγελματικά σωματεία, τους νόμους για την εργασία των γυναικών και των παιδιών, τον περιορισμό της εργάσιμης μέρας κ.λπ.
Ας εξετάσουμε τώρα αν οι άνθρωποι αυτοί είναι σε θέση να επικαλούνται τις καλές παραδόσεις, την αιδώ, την καλή πίστη και τις αιώνιες αρχές!
Για τους πρώτους σοσιαλιστές (Φουριέ, Όουεν, Σαιν-Σιμόν κλπ.) ήταν μοιραίο να περιοριστούν σε όνειρα για την υποδειγματική κοινωνία του μέλλοντος και να καταδικάσουν κάθε προσπάθεια που έκαναν οι εργάτες για να βελτιώσουν έστω και λίγο την τύχη τους (απεργίες, συνδικάτα, πολιτικές κινήσεις). Και αυτό ήταν μοιραίο διότι οι κοινωνικές συνθήκες δεν είχαν φτάσει σε τέτοιο βαθμό ανάπτυξης, ώστε να επιτρέπουν στην εργατική τάξη να συγκροτηθεί σε μαχόμενη τάξη. Αν όμως δεν μας επιτρέπεται να αποκηρύξουμε αυτούς τους πατριάρχες του σοσιαλισμού, όπως δεν επιτρέπεται στους χημικούς να αποκηρύξουν τους πατέρες τους, τους αλχημιστές, θα πρέπει πάντως να αποφύγουμε να πέσουμε ξανά στα σφάλματά τους, που θα ήταν ασυγχώρητα αν διαπράττονταν από μας.
Αργότερα πάντως, το 1839 --όταν η πολιτική και οικονομική πάλη της εργατικής τάξης είχε λάβει αρκετά οξύ χαρακτήρα στην Αγγλία-- ο Bray, ένας από τους μαθητές του Όουεν και ένας από αυτούς που είχαν ανακαλύψει την αλληλοβοήθεια αρκετά πριν από τον Προυντόν, εξέδωσε ένα βιβλίο με τίτλο LABOUR'S WRONGS AND LABOUR'S REMEDY (Τα δεινά και τα μέσα θεραπείας της εργασίας).
Σε ένα από τα κεφάλαια που αναφέρεται στην αναποτελεσματικότητα όλων των μέσων θεραπείας που μπορεί να προσφέρει η παρούσα μορφή πάλης, ασκεί σκληρή κριτική σε όλες τις κινήσεις, πολιτικές και οικονομικές, των άγγλων εργατών. Καταδικάζει το πολιτικό κίνημα, τις απεργίες, τον περιορισμό της εργάσιμης μέρας, τη ρύθμιση της εργασίας των γυναικών και των παιδιών στις βιομηχανίες διότι, κατά την άποψή του, όλα αυτά όχι μόνον δεν μας επιτρέπουν να ξεφύγουμε από το υπάρχον κοινωνικό καθεστώς, αλλά και μας κρατούν δέσμιους σ' αυτό και εντείνουν ακόμη περισσότερο τους ανταγωνισμούς.
Φτάνουμε τώρα στον Προυντόν, τον προφήτη αυτών των διδακτόρων κοινωνικών επιστημών. Ο δάσκαλος είχε το θάρρος να εκφρασθεί ρητά ενάντια σε όλες τις οικονομικές κινήσεις (συνδικάτα, απεργίες κλπ.) που ήταν αντίθετες στις μεσσιανικές θεωρίες του περί αλληλοβοήθειας και ενθάρρυνε με τα γραπτά και την προσωπική συμμετοχή του το πολιτικό κίνημα της εργατικής τάξης. Αντίθετα οι μαθητές του δεν τολμούν να εκφρασθούν ανοιχτά ενάντια στο κίνημα. Ήδη το 1847, στιγμή κατά την οποία εκδίδεται το μεγάλο έργο του δασκάλου: Οι οικονομικές αντιφάσεις, αντέκρουσα τις σοφιστείες του που στρέφονταν ενάντια στο εργατικό κίνημα2. Πάντως το 1864, μετά το νόμο Ollivier που παρείχε στους γάλλους εργάτες το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι με μεγάλους περιορισμούς, ο Προυντόν επανήλθε στο ίδιο θέμα με το βιβλίο του Πολιτικές ικανότητες των εργαζόμενων τάξεων, το οποίο εκδόθηκε λίγες μέρες μετά το θάνατό του.
Οι επιθέσεις του δασκάλου ταίριαζαν τόσο πολύ στα γούστα των αστών ώστε οι Times με αφορμή τη μεγάλη απεργία των ραφτάδων του Λονδίνου το 1866 έκαναν στον Προυντόν την τιμή να τον μεταφράσουν και να καταγγείλουν τους απεργούς με τα ίδια του τα λόγια. Ιδού ορισμένα δείγματα.
Οι ανθρακωρύχοι του Rive-de-Gier έκαναν απεργία. Οι στρατιώτες έσπευσαν να τους επαναφέρουν στην τάξη. "Η κρατική αρχή, φωνάζει ο Προυντόν που διέταξε να εκτελεσθούν οι ανθρακωρύχοι του Rive-de-Gier έκανε αχάριστο έργο. Έδρασε ωστόσο όπως ο αρχαίος Βρούτος που έπρεπε να διαλέξει μεταξύ της πατρικής αγάπης και του καθήκοντός του ως Υπάτου: έπρεπε να θυσιάσει τα παιδιά του για να διασώσει τη Δημοκρατία. Ο Βρούτος δεν δίστασε και οι επόμενες γενιές δεν τολμούν να τον καταδικάσουν"3. Οι προλετάριοι δεν θυμούνται κάποιον αστό που να δίστασε να θυσιάσει τους εργάτες του προκειμένου να διασώσει τα συμφέροντά του. Πόσο Βρούτοι4 είναι οι αστοί!
"Και όμως όχι: δεν υπάρχει το δικαίωμα δημιουργίας συνδικάτων, όπως δεν υπάρχει το δικαίωμα της απάτης ή της κλοπής, όπως δεν υπάρχει το δικαίωμα της αιμομιξίας και της μοιχείας"5. Πρέπει πάντως να πούμε ότι αναμφίβολα υπάρχει το δικαίωμα της ανοησίας.
Ποιες είναι λοιπόν οι αιώνιες αρχές, στο όνομα των οποίων ο δάσκαλος εξαπολύει τους αλλοπρόσαλλους αφορισμούς του;
Πρώτη αιώνια αρχή: "Το ύψος του μισθού καθορίζει την τιμή των εμπορευμάτων".
Και αυτοί ακόμη που δεν έχουν καμιά γνώση πολιτικής οικονομίας και αγνοούν ότι ο μεγάλος αστός οικονομολόγος Ricardo αντέκρουσε οριστικά αυτό το παραδοσιακό λάθος στο βιβλίο του Αρχές της πολιτικής οικονομίας που εκδόθηκε το 1817, γνωρίζουν το τόσο αξιοσημείωτο παράδειγμα της αγγλικής βιομηχανίας, η οποία μπορεί να πουλά τα προϊόντα της σε τιμές αρκετά χαμηλότερες από εκείνες οποιασδήποτε άλλης χώρας, ενώ οι μισθοί είναι στην Αγγλία συγκριτικά υψηλότεροι απ'ότι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης.
Δεύτερη αιώνια αρχή: "Ο νόμος που επιτρέπει τα συνδικάτα είναι εξαιρετικά αντινομικός, αντιοικονομικός, αντίθετος σε κάθε κοινωνία και τάξη". Με μια λέξη είναι "αντίθετος στο οικονομικό Δικαίωμα του ελεύθερου ανταγωνισμού". Αν ο δάσκαλος ήταν κάπως λιγότερο σωβινιστής, θα διερωτάτο πώς εξηγείται το ότι στην Αγγλία εκδόθηκε σαράντα χρόνια νωρίτερα ένας νόμος τόσο αντίθετος στα οικονομικά δικαιώματα του ελεύθερου ανταγωνισμού και πώς γίνεται αυτός ο νόμος --που είναι τόσο αντίθετος σε κάθε κοινωνία και τάξη να επιβάλλεται ως αναγκαιότητα ακόμη και για τα ίδια τα αστικά κράτη, στο βαθμό που αναπτύσσεται η βιομηχανία και μαζί με αυτή ο ελεύθερος ανταγωνισμός. Τότε θα ανακάλυπτε ίσως ότι αυτό το Δικαίωμα (με Δ κεφαλαίο) υπάρχει μόνο στα Οικονομικά εγχειρίδια που συγγράφουν οι αδελφοί Αδαείς της αστικής πολιτικής οικονομίας και στα οποία βρίσκονται μαργαριτάρια όπως το παρακάτω: H ιδιοκτησία είναι καρπός της εργασίας... των άλλων παρέλειψαν να προσθέσουν.
Τρίτη αιώνια αρχή: "Συνεπώς με το πρόσχημα να ανυψωθεί η εργατική τάξη από τη λεγόμενη κοινωνική κατωτερότητα, πρέπει να αρχίσουμε να καταγγέλλουμε μια ολόκληρη τάξη πολιτών: την τάξη των κυρίων, επιχειρηματιών, εργοδοτών και αστών: πρέπει να ωθήσουμε την εργατική δημοκρατία στο να περιφρονεί και να μισεί αυτούς τους ανάξιους συμπολίτες της μεσαίας τάξης. Πρέπει να προτιμήσουμε τον εμπορικό και βιομηχανικό πόλεμο από την έννομη καταστολή και τον ανταγωνισμό των τάξεων από την κρατική αστυνομία"6.
Για να εμποδίσει την εργατική τάξη να ξεφύγει από τη λεγόμενη κοινωνική κατωτερότητά της, ο δάσκαλος καταδικάζει τα συνδικάτα που συγκροτούν την εργατική τάξη σε τάξη ανταγωνιστική προς την αξιοσέβαστη κατηγορία των εργοδοτών, επιχειρηματιών, αστών, οι οποίοι αναμφίβολα προτιμούν, όπως και ο Προυντόν, την κρατική αστυνομία από τον ταξικό ανταγωνισμό. Για να αποφευχθεί κάθε ενόχληση αυτής της αξιοσέβαστης τάξης, ο καλός μας Προυντόν προτείνει στους εργάτες --μέχρις ότου φτάσει το αλληλοβοηθητικό καθεστώς και παρά τα μειονεκτήματά της-- "την ελευθερία ή ανταγωνισμό, τη μοναδική εγγύησή μας"7.
Ο δάσκαλος κήρυσσε την αδιαφορία για τα οικονομικά ζητήματα προκειμένου να προστατέψει την ελευθερία ή τον αστικό ανταγωνισμό, τη μοναδική εγγύησή μας. Οι μαθητές του διδάσκουν την αδιαφορία για τα πολιτικά ζητήματα για να προστατέψουν την αστική ελευθερία, τη μοναδική εγγύησή τους. Αν οι πρώτοι χριστιανοί που επίσης κήρυσσαν την αδιαφορία για τα πολιτικά ζητήματα χρειάστηκαν τη συνδρομή ενός αυτοκράτορα για να μεταμορφωθούν από καταπιεζόμενους σε καταπιεστές, οι σύγχρονοι απόστολοι της αδιαφορίας για τα πολιτικά ζητήματα δεν πιστεύουν ότι οι αιώνιες αρχές τους επιβάλλουν και σ' αυτούς τους ίδιους την αποχή από τις κοσμικές απολαύσεις και τα πρόσκαιρα προνόμια της αστικής κοινωνίας. Πάντως πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ότι υπομένουν με στωικότητα αντάξια των χριστιανών μαρτύρων το ασήκωτο φορτίο των 14 ή 16 ωρών εργασίας που φέρουν οι βιομηχανικοί εργάτες!
Λονδίνο, Ιανουάριος 1873
1. Το κείμενο γράφτηκε από τον Μαρξ στα γαλλικά μεταξύ Δεκεμβρίου 1872 και Ιανουαρίου 1873. Δημοσιεύθηκε στο Almanacco Repubblicano per l'anno 1874 σε ιταλική μετάφραση Εnrico Bignami. Το γαλλικό χειρόγραφο του Μαρξ δεν έχει βρεθεί. Η μετάφραση γίνεται από τα ιταλικά σύμφωνα με την έκδοση MEGA-2 (τ. 24, σ. 105-109) (Στμ).
2. Βλ. το κεφάλαιο ΙΙ παρ. V με τίτλο Οι απεργίες και τα εργατικά συνδικάτα στο τομίδιο Αθλιότητα της Φιλοσοφίας, απάντηση στη Φιλοσοφία της Αθλιότητας του κυρίου Προυντόν (Παρίσι 1847 -εκδόσεις Frank).
3. Π. Ζ. Προυντόν, Περί της πολιτικής ικανότητας των εργαζόμενων τάξεων, Παρίσι, εκδόσεις Lacroix και σία, 1868, σελ. 327.
4. 'Che Bruti', το οποίο είναι ομόηχο με το 'che bruti' (τι κτήνη) και περίπου ομόηχο με το 'che brutti' (πόσο αποκρουστικοί) (Στμ).
5. Ό.π., σελ. 333.
6. Ό.π., σελ. 337-38.
7. Ό.π., σελ. 334.
Πηγή : indy.gr 5 Μαρτίου 2007
10.5.10
Απολογία
Μετά από ώριμη σκέψη, αν και δυσκολεύτηκα να την βρω, αποφάσισα πως για όλα σε Ελλάδα και Κύπρο φταίνε οι κομμουνιστές, οι αριστερές οργανώσεις και τα αριστερά κόμματα.
Αποφάσισα για αυτό να μετανοήσω και να αποδεχτώ τα ίσα δικαιώματα όλων των πολιτών στην ελευθερία του λόγου και να προασπιστώ βασιζόμενη και στον πρότερο βίο των φιλειρηνικών ακροδεξιών οργανώσεων το σωστό, παραδεχόμενη το λάθος μου.
Απολογούμαι που καθυστέρησα τόσο πολύ να αντιληφθώ και να ξεσκεπάσω το αληθινό πρόσωπο των αριστερών κομμάτων. Ζητώ την επιείκεια και την κατανόηση σας για την πνευματική μου δυσχέρεια η οποία δεν μου επέτρεπε τόσο καιρό να συνταχθώ με τους αληθινούς σύγχρονους ελευθερωτές επαναστάτες. Δεν εννοώ τους πιο κάτω ανεκδιήγητους κυρίους. Εννοώ τους προστάτες μας από την αριστερά και προασπιστές των θυμάτων της στη σύγχρονη ιστορία των χωρών μας.
Ο Θεός να σας ευλογεί και να σας βοηθά να μας ξεστραβώνεται!
Αποφάσισα για αυτό να μετανοήσω και να αποδεχτώ τα ίσα δικαιώματα όλων των πολιτών στην ελευθερία του λόγου και να προασπιστώ βασιζόμενη και στον πρότερο βίο των φιλειρηνικών ακροδεξιών οργανώσεων το σωστό, παραδεχόμενη το λάθος μου.
Απολογούμαι που καθυστέρησα τόσο πολύ να αντιληφθώ και να ξεσκεπάσω το αληθινό πρόσωπο των αριστερών κομμάτων. Ζητώ την επιείκεια και την κατανόηση σας για την πνευματική μου δυσχέρεια η οποία δεν μου επέτρεπε τόσο καιρό να συνταχθώ με τους αληθινούς σύγχρονους ελευθερωτές επαναστάτες. Δεν εννοώ τους πιο κάτω ανεκδιήγητους κυρίους. Εννοώ τους προστάτες μας από την αριστερά και προασπιστές των θυμάτων της στη σύγχρονη ιστορία των χωρών μας.
Ο Θεός να σας ευλογεί και να σας βοηθά να μας ξεστραβώνεται!
9.5.10
Η Ηθική τους και η Ηθική μας
Ηθικές Αναθυμιάσεις
Σε μια εποχή όπου η αντίδραση θριαμβεύει, οι κ.κ. δημοκράτες, σοσιαλδημοκράτες, αναρχικοί και όλοι οι άλλοι εκπρόσωποι του «αριστερού» στρατοπέδου, αρχίζουν να διπλασιάζουν τις συνηθισμένες ηθικές αναθυμιάσεις τους, όμοια με τους ανθρώπους εκείνους που τους πιάνει ταχύπνοια μπροστά στο φόβο. Παραφράζοντας τις Δέκα Εντολές ή την Ομιλία του Όρους των Ελαιών, οι ηθικολόγοι αυτοί απευθύνονται όχι τόσο στη θριαμβεύουσα αντίδραση όσο στους επαναστάτες εκείνους που υποφέρουν κάτω από τις διώξεις της, γιατί με τις «υπερβολές» και τις «αμοραλιστικές» αρχές τους «προκαλούν» την αντίδραση και την δικαιώνουν ηθικά. Επιπλέον, προτείνουν έναν απλό, μα σίγουρο τρόπο για την αποφυγή της αντίδρασης: το μόνο που χρειάζεται είναι να παλεύει κανείς και ηθικά για να ανανεώνει τον εαυτό του. Δείγματα ηθικής τελειότητας, για όσους τα χρειάζονται, προσφέρονται δωρεάν απ’ όλα τα ενδιαφερόμενα εκδοτικά γραφεία.
Η ταξική βάση του ψεύτικου και πομπώδους αυτού κηρύγματος είναι η μικροαστική ιντελιγκέντσια[1]. Η πολιτική βάση –η αδυναμία και η σύγχισή τους μπροστά στην αντίδραση που πλησιάζει. Η ψυχολογική βάση –η προσπάθεια τους να υπερνικήσουν το αίσθημα της δικής τους κατωτερότητας, μεταμφιεζόμενοι με τη γενειάδα ενός προφήτη.
Η αγαπημένη μέθοδος του ηθικολόγου φιλισταίου είναι να καταχωρεί τη συμπεριφορά της αντίδρασης και τη συμπεριφορά της επανάστασης κάτω από τον ίδιο τίτλο. Και πετυχαίνει στο τέχνασμά του, καταφεύγοντας σε τυπικές αναλογίες. Γι’ αυτόν, ο τσαρισμός[2] και ο μπολσεβικισμός[3] είναι δίδυμοι. Δίδυμοι επίσης αποκαλύπτονται ο φασισμός και ο κομμουνισμός. Κάνει μια απογραφή των κοινών χαρακτηριστικών του καθολικισμού –ή ειδικότερα του ιησουϊτισμού[4] – και του μπολσεβικισμού. Από την πλευρά τους, ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι, χρησιμοποιώντας την ίδια ακριβώς μέθοδο, αποκαλύπτουν ότι ο φιλελευθερισμός, η δημοκρατία και ο μπολσεβικισμός δεν είναι παρά διαφορετικές εκδηλώσεις ενός και του ίδιου κακού. Η αντίληψη ότι ο σταλινισμός και ο τροτσκισμός είναι «ουσιαστικά» ένα και το ίδιο πράγμα, έχει τώρα την κοινή επιδοκιμασία των φιλελευθέρων, των δημοκρατών, των αφοσιωμένων καθολικών, των ιδεαλιστών, των πραγματιστών, των αναρχικών και των φασιστών. Αν οι σταλινικοί αδυνατούν να προσχωρήσουν σ’ αυτό το «Λαϊκό Μέτωπο» είναι μόνο και μόνο γιατί, κατά σύμπτωση, είναι απασχολημένοι με την εξόντωση των τροτσκιστών.
Το βασικό γνώρισμα αυτών των προσεγγίσεων και παρομοιώσεων βρίσκεται στο γεγονός ότι αγνοούν πλήρως την υλική βάση των διαφόρων ρευμάτων, δηλαδή την ταξική τους φύση και, κατά συνέπεια, τον αντικειμενικό ιστορικό τους ρόλο. Αντίθετα, εκτιμούν και ταξινομούν διαφορετικά ρεύματα, σύμφωνα με κάποια εξωτερική και δευτερεύουσα εκδήλωση, και πολύ συχνά σύμφωνα με τη δική τους σχέση με τη μια ή την άλλη αφηρημένη αρχή, που για τον συγκεκριμένο ταξινομητή έχει μια ειδική επαγγελματική αξία. Έτσι, για τον πάπα της Ρώμης, οι μασόνοι και οι δαρβινιστές, οι μαρξιστές και οι αναρχικοί, είναι δίδυμοι, γιατί όλοι αυτοί αρνούνται ιερόσυλα την άσπιλη σύλληψη. Για το Χίτλερ, ο φιλελευθερισμός και ο μαρξισμός είναι δίδυμοι, γιατί αγνοούν «αίμα και τιμή». Για ένα δημοκράτη, ο φασισμός και ο μπολσεβικισμός είναι δίδυμοι, γιατί δεν υποκλίνονται μπροστά στην καθολική ψηφοφορία κλπ., κλπ.
………..
….Τα κύρια χαρακτηριστικά των προφητών αυτού του τύπου είναι η αποξένωσή τους από τα μεγάλα ιστορικά κινήματα, η αποστεωμένη συντηρητική νοοτροπία τους, μια αυτάρεσκη στενοκεφαλιά και μια πολύ πρωτόγονη πολιτική ανανδρία. Περισσότερο από οτιδήποτε, οι ηθικολόγοι αυτοί επιθυμούν να τους αφήσει η ιστορία ήσυχους, με τα βιβλιαράκια τους, τα περιοδικάκια τους, τους συνδρομητές τους, την κοινή λογική και τα ηθικολογικά τους σημειωματάρια. Αλλά η ιστορία δεν τους αφήνει σε ησυχία. Τους χτυπάει πότε από τα αριστερά, πότε από τα δεξιά. Είναι ολοφάνερο –επανάσταση και αντίδραση, τσαρισμός και μπολσεβικισμός, κομμουνισμός και φασισμός, σταλινισμός και τροτσκισμός– όλα είναι δίδυμα. Όποιος αμφιβάλλει γι’ αυτό, μπορεί να ψηλαφίσει και να βρει τα συμμετρικά καρούμπαλα, τόσο από τη δεξιά όσο και από την αριστερή πλευρά, στο κεφάλι των γνήσιων αυτών ηθικολόγων.
Λέων Τρότσκι
Η Ηθική τους και η Ηθική μας
(πρώτο μέρος, απόσπασμα)
Σε μια εποχή όπου η αντίδραση θριαμβεύει, οι κ.κ. δημοκράτες, σοσιαλδημοκράτες, αναρχικοί και όλοι οι άλλοι εκπρόσωποι του «αριστερού» στρατοπέδου, αρχίζουν να διπλασιάζουν τις συνηθισμένες ηθικές αναθυμιάσεις τους, όμοια με τους ανθρώπους εκείνους που τους πιάνει ταχύπνοια μπροστά στο φόβο. Παραφράζοντας τις Δέκα Εντολές ή την Ομιλία του Όρους των Ελαιών, οι ηθικολόγοι αυτοί απευθύνονται όχι τόσο στη θριαμβεύουσα αντίδραση όσο στους επαναστάτες εκείνους που υποφέρουν κάτω από τις διώξεις της, γιατί με τις «υπερβολές» και τις «αμοραλιστικές» αρχές τους «προκαλούν» την αντίδραση και την δικαιώνουν ηθικά. Επιπλέον, προτείνουν έναν απλό, μα σίγουρο τρόπο για την αποφυγή της αντίδρασης: το μόνο που χρειάζεται είναι να παλεύει κανείς και ηθικά για να ανανεώνει τον εαυτό του. Δείγματα ηθικής τελειότητας, για όσους τα χρειάζονται, προσφέρονται δωρεάν απ’ όλα τα ενδιαφερόμενα εκδοτικά γραφεία.
Η ταξική βάση του ψεύτικου και πομπώδους αυτού κηρύγματος είναι η μικροαστική ιντελιγκέντσια[1]. Η πολιτική βάση –η αδυναμία και η σύγχισή τους μπροστά στην αντίδραση που πλησιάζει. Η ψυχολογική βάση –η προσπάθεια τους να υπερνικήσουν το αίσθημα της δικής τους κατωτερότητας, μεταμφιεζόμενοι με τη γενειάδα ενός προφήτη.
Η αγαπημένη μέθοδος του ηθικολόγου φιλισταίου είναι να καταχωρεί τη συμπεριφορά της αντίδρασης και τη συμπεριφορά της επανάστασης κάτω από τον ίδιο τίτλο. Και πετυχαίνει στο τέχνασμά του, καταφεύγοντας σε τυπικές αναλογίες. Γι’ αυτόν, ο τσαρισμός[2] και ο μπολσεβικισμός[3] είναι δίδυμοι. Δίδυμοι επίσης αποκαλύπτονται ο φασισμός και ο κομμουνισμός. Κάνει μια απογραφή των κοινών χαρακτηριστικών του καθολικισμού –ή ειδικότερα του ιησουϊτισμού[4] – και του μπολσεβικισμού. Από την πλευρά τους, ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι, χρησιμοποιώντας την ίδια ακριβώς μέθοδο, αποκαλύπτουν ότι ο φιλελευθερισμός, η δημοκρατία και ο μπολσεβικισμός δεν είναι παρά διαφορετικές εκδηλώσεις ενός και του ίδιου κακού. Η αντίληψη ότι ο σταλινισμός και ο τροτσκισμός είναι «ουσιαστικά» ένα και το ίδιο πράγμα, έχει τώρα την κοινή επιδοκιμασία των φιλελευθέρων, των δημοκρατών, των αφοσιωμένων καθολικών, των ιδεαλιστών, των πραγματιστών, των αναρχικών και των φασιστών. Αν οι σταλινικοί αδυνατούν να προσχωρήσουν σ’ αυτό το «Λαϊκό Μέτωπο» είναι μόνο και μόνο γιατί, κατά σύμπτωση, είναι απασχολημένοι με την εξόντωση των τροτσκιστών.
Το βασικό γνώρισμα αυτών των προσεγγίσεων και παρομοιώσεων βρίσκεται στο γεγονός ότι αγνοούν πλήρως την υλική βάση των διαφόρων ρευμάτων, δηλαδή την ταξική τους φύση και, κατά συνέπεια, τον αντικειμενικό ιστορικό τους ρόλο. Αντίθετα, εκτιμούν και ταξινομούν διαφορετικά ρεύματα, σύμφωνα με κάποια εξωτερική και δευτερεύουσα εκδήλωση, και πολύ συχνά σύμφωνα με τη δική τους σχέση με τη μια ή την άλλη αφηρημένη αρχή, που για τον συγκεκριμένο ταξινομητή έχει μια ειδική επαγγελματική αξία. Έτσι, για τον πάπα της Ρώμης, οι μασόνοι και οι δαρβινιστές, οι μαρξιστές και οι αναρχικοί, είναι δίδυμοι, γιατί όλοι αυτοί αρνούνται ιερόσυλα την άσπιλη σύλληψη. Για το Χίτλερ, ο φιλελευθερισμός και ο μαρξισμός είναι δίδυμοι, γιατί αγνοούν «αίμα και τιμή». Για ένα δημοκράτη, ο φασισμός και ο μπολσεβικισμός είναι δίδυμοι, γιατί δεν υποκλίνονται μπροστά στην καθολική ψηφοφορία κλπ., κλπ.
………..
….Τα κύρια χαρακτηριστικά των προφητών αυτού του τύπου είναι η αποξένωσή τους από τα μεγάλα ιστορικά κινήματα, η αποστεωμένη συντηρητική νοοτροπία τους, μια αυτάρεσκη στενοκεφαλιά και μια πολύ πρωτόγονη πολιτική ανανδρία. Περισσότερο από οτιδήποτε, οι ηθικολόγοι αυτοί επιθυμούν να τους αφήσει η ιστορία ήσυχους, με τα βιβλιαράκια τους, τα περιοδικάκια τους, τους συνδρομητές τους, την κοινή λογική και τα ηθικολογικά τους σημειωματάρια. Αλλά η ιστορία δεν τους αφήνει σε ησυχία. Τους χτυπάει πότε από τα αριστερά, πότε από τα δεξιά. Είναι ολοφάνερο –επανάσταση και αντίδραση, τσαρισμός και μπολσεβικισμός, κομμουνισμός και φασισμός, σταλινισμός και τροτσκισμός– όλα είναι δίδυμα. Όποιος αμφιβάλλει γι’ αυτό, μπορεί να ψηλαφίσει και να βρει τα συμμετρικά καρούμπαλα, τόσο από τη δεξιά όσο και από την αριστερή πλευρά, στο κεφάλι των γνήσιων αυτών ηθικολόγων.
Λέων Τρότσκι
Η Ηθική τους και η Ηθική μας
(πρώτο μέρος, απόσπασμα)
Ερωτήματα απλά
1. Είμαι σοβαροφανής άραγε; Αν είμαι σοβαροφανής, ήμουν και όταν είπα στο βουλευτή κ. Θεμιστοκλέους για τη ράτσα του τζαι τη γενιά του για το θέμα των ομοφυλοφίλων; Πρέπει να είμαι ομοφυλόφιλη για να του πω για τη ράτσα του τζαι τη γενιά του; Ε εν είμαι. Πρέπει να είμαι κομματόσκυλο για να πω του Ξενή για τη δική του ράτσα; Ε, εν είμαι. Ήντα μπου είμαι; Σοβαροφανής; Γιατί να ασχοληθώ με τον γελοίο τον Θεμιστοκλέους αφού εν είμαι σοβαροφανής; Εσύ γιατί ασχολήθηκες; Τωρά γιατί εν σοβαροφάνεια που αντιδρώ για το χορό του δηκο, του ευρωκό του Γιαννάκη για το christofiaswatch;
2. Μες το ΑΚΕΛ εν αστοί; Δέχουμαι!!! Αύριο να πάεις εσύ που είσαι λεβέντης να υπογράψεις μιαν επίσημη δήλωση ότι παραιτείσαι που τα δικαιώματα σου για το οκτάωρο, το πενθήμερο, τες κοινωνικές ασφαλίσεις τζαι τη δημόσια εκπαίδευση. Να δουλέφκεις 14 ώρες την ημέρα, 7 φορές την εφτομάδα, τζαι να μεινήσκεις αγράμματος. Τζαι σαν αγράμματος να λαλείς ότι θέλεις για τους κουμουνιστές αφού εν σου αρέσκουν. Τζαι αφού εν σου αρέσκουν, πρώτα να τα κάμεις τούτα τζαι μετά να κατηγορείς τους άλλους για κλανιές!
3. Που εν να θωρείς το όνομα σου για ένα χρόνο μες την Ποντικοφυλλάδα, που εν να πιάννεις ανώνυμα τηλεφωνήματα, που εν να κατεβαίνεις που το σπίτι σου να πάεις δουλειά τζαι εν να βρίσκεις τα λάστιχα σου τρυπημένα, που εν να στέλλεις τον γιό σου σχολείο τζαι εν θα ξέρεις αν τον κόψει κανένας ππεζεβέγκης μες το δρόμο επειδή σε έσιει στο μάτι, που εν να μπει με τα όπλα η Ελευθερία του Λόγου σπίτι σου στα πέντε σου να παίξει τους γονιούς σου, έλα πε μου τζαι για τη δική μαγκιά λεβέντη μου! Που αν σου πουν μισή κουβέντα, φκάλλεις αφρούς γιατί είσαι λεβέντης τζαι λαλείς εν να πιάεις τα όπλα! Τα όπλα μαθαίνουν μας ιστορία!!!!! Που εσύ εν έμαθες!!!
4. Αρέσκει μου τζαι εμένα η θεωρία τζια περνά μου τζιόλας! Θέλεις να σου πω ωραίες θεωρίες για τη βία τζαι τους τρομοκράτες τζαι το σύστημα τζαι ότι είμαι συνυπεύθυνη τζαι ότι αν με επαίζαν έπρεπε να ξέρω ότι φταίει το σύστημα; Ναι….είδα τες θεωρίες…με την παραμικρή απειλή επήεν να χωστεί ο θεωρίας. Οι θεωρίες εν για να ρίφκουμεν κορούες! Η μαγκιά εν αλλού!
5. Θέλεις επανάσταση; Ήταν προχτές. 100 σιηλιάες μες τους δρόμους!
Η επανάσταση εν πάει μόνη της. Έσιει μια λέξη μπροστά. Λαϊκή!!!!
Λαϊκή, λαϊκή λαϊκή λαϊκή λαϊκή επανάσταση!!!!!
Εγώ εγώ εγώ εγώ εγώ εγώ εγώ τζαι ότι θέλεις βάλε δίπλα, είσαι εκτός θέματος!!!!! Τζαι με διατάσεις το εμείς ήντα που πρέπει να κάμει την άλλη φορά που εν να κατεβεί στους δρόμους!!! Το εγώ εν διατάσσει το ΕΜΕΙΣ!
2. Μες το ΑΚΕΛ εν αστοί; Δέχουμαι!!! Αύριο να πάεις εσύ που είσαι λεβέντης να υπογράψεις μιαν επίσημη δήλωση ότι παραιτείσαι που τα δικαιώματα σου για το οκτάωρο, το πενθήμερο, τες κοινωνικές ασφαλίσεις τζαι τη δημόσια εκπαίδευση. Να δουλέφκεις 14 ώρες την ημέρα, 7 φορές την εφτομάδα, τζαι να μεινήσκεις αγράμματος. Τζαι σαν αγράμματος να λαλείς ότι θέλεις για τους κουμουνιστές αφού εν σου αρέσκουν. Τζαι αφού εν σου αρέσκουν, πρώτα να τα κάμεις τούτα τζαι μετά να κατηγορείς τους άλλους για κλανιές!
3. Που εν να θωρείς το όνομα σου για ένα χρόνο μες την Ποντικοφυλλάδα, που εν να πιάννεις ανώνυμα τηλεφωνήματα, που εν να κατεβαίνεις που το σπίτι σου να πάεις δουλειά τζαι εν να βρίσκεις τα λάστιχα σου τρυπημένα, που εν να στέλλεις τον γιό σου σχολείο τζαι εν θα ξέρεις αν τον κόψει κανένας ππεζεβέγκης μες το δρόμο επειδή σε έσιει στο μάτι, που εν να μπει με τα όπλα η Ελευθερία του Λόγου σπίτι σου στα πέντε σου να παίξει τους γονιούς σου, έλα πε μου τζαι για τη δική μαγκιά λεβέντη μου! Που αν σου πουν μισή κουβέντα, φκάλλεις αφρούς γιατί είσαι λεβέντης τζαι λαλείς εν να πιάεις τα όπλα! Τα όπλα μαθαίνουν μας ιστορία!!!!! Που εσύ εν έμαθες!!!
4. Αρέσκει μου τζαι εμένα η θεωρία τζια περνά μου τζιόλας! Θέλεις να σου πω ωραίες θεωρίες για τη βία τζαι τους τρομοκράτες τζαι το σύστημα τζαι ότι είμαι συνυπεύθυνη τζαι ότι αν με επαίζαν έπρεπε να ξέρω ότι φταίει το σύστημα; Ναι….είδα τες θεωρίες…με την παραμικρή απειλή επήεν να χωστεί ο θεωρίας. Οι θεωρίες εν για να ρίφκουμεν κορούες! Η μαγκιά εν αλλού!
5. Θέλεις επανάσταση; Ήταν προχτές. 100 σιηλιάες μες τους δρόμους!
Η επανάσταση εν πάει μόνη της. Έσιει μια λέξη μπροστά. Λαϊκή!!!!
Λαϊκή, λαϊκή λαϊκή λαϊκή λαϊκή επανάσταση!!!!!
Εγώ εγώ εγώ εγώ εγώ εγώ εγώ τζαι ότι θέλεις βάλε δίπλα, είσαι εκτός θέματος!!!!! Τζαι με διατάσεις το εμείς ήντα που πρέπει να κάμει την άλλη φορά που εν να κατεβεί στους δρόμους!!! Το εγώ εν διατάσσει το ΕΜΕΙΣ!
7.5.10
Έκτακτη ανακοίνωση!
Το Συμβούλιο Αποχ…, Των Εφτά Σοφών Κύπρου ζητά προσφορές για ενοικίαση ιδιωτικού τζετ με σκοπό τη ταχεία μετάβαση του κ. Σύλβιο Μπερλουσκόνι στη Κύπρο. Πληρώνουμε όσα όσα είναι επείγον!
Η συμβολή του κ Μπερλουσκόνι, στην επικείμενη σύσκεψη του Συμβουλίου κρίνεται αναγκαία, καθότι θα συζητηθούν οι περαιτέρω ενέργειες των Εφτά Σοφών, για τη διάσωση της Ελευθερίας του Λόγου στη Νήσο.
Προτείνεται μέχρι την διαλεύκανση αυτής της πρωτοφανούς προσπάθειας μετατροπής του Νησιού σε Νότιο Κορέα (μπλιαααχ) τα ενδιαφερόμενα μέρη να φορούν κονκάρδα με τη φάτσα του Σύλβιο και τα σχετικά μπλογκς, να αναρτήσουν τη φωτογραφία του δίπλα από αυτή του Χίτλερ.
Το Συμβούλιο :
μέλος ΔΗΚΟ, μέλος ΔΗΣΥ, μέλος ΕΥΡΩΚΟ, μέλος Γιαννάκη, μέλος ΟικοΛόγων, η κυρία Μαρούλα πελάτης του δικηγορικού γραφείου «Ζήτω η Διαφάνεια Ζήτω ο Ξενής» και ένας αντι-εξουσιαστής.
6.5.10
100 χιλιάδες κύκλοι
Ψάχνω μια λέξη διαφυγής από έξοδο κινδύνου. Δυο μέρες.
Ναι δάκρυσα αποσβολωμένη. Σαν από τραύμα διαρκείας.Σιωπή παντού. Η γνωστή ομάδα ημι-παράνομων ημι-νόμιμων νεο-Χιτών συναδέλφων, δακρύζει επίσης. Κάτι ακούω για ένα άγαλμα της Μερκούρη που καταστράφηκε, δεν ξέρω κανένα τέτοιο άγαλμα στην Αθήνα, μιλάνε λίγο για τους νεκρούς, μιλάνε με συντριβή για το άγαλμα! Οι νέο-Χίτες δε μου μιλάνε γιατί καταστράφηκε το άγαλμα!... Η εκδίκηση της Ιστορίας δεν ξέρεις ποτέ από πού θα σου ρθει!
Η δική μου γενιά των Κυπρίων, μεγαλωμένη εντός του Κύκλου με τη Κιμωλία, ξέρει! Ακούω πως λίγοι μείναμε μέσα. Οι πλείστοι εκτός, μα εντός της αβάσταχτης και πολύ βαστάζουσας ελαφρότητας του Έχειν που σβήνει με μανία τις Κιμωλίες. Μπουσουλώντας εντός του Κύκλου θα μάθεις πως δεν έχεις ένα κανονικό όνομα. Το όνομα σου είναι : «Εσύ είσαι η Ιστορία που κανείς δεν της έδωσε όνομα». Δεν είσαι και δεν έχεις βέβαιο παρελθόν, δεν είσαι και δεν έχεις βέβαιο μέλλον. Όσοι άντεξαν να ζήσουν τις συνέπειες του Κύκλου αυτού, είδαν με άλλα μάτια τη διαδήλωση των εργαζομένων.
100 χιλιάδες, λένε, οι άνθρωποι. 100 χιλιάδες : «Εμείς είμαστε η Ιστορία».
Αλλά οι μολότοφ είχαν άλλη άποψη. Οι μολότοφ πάντα έχουν μια άλλη ισχυρή άποψη! Τόσο ισχυρή και τόσο δειλή για να ξέρει, πως δεν υπάρχει καμιά επαρκής συγνώμη όταν τα κάνεις σκατά με την Ιστορία. Κανένας ξερόλας δεν είπε ποτέ συγνώμη στους ανθρώπους και στην Ιστορία! Το πιο πιθανόν είναι πως θα αποκτήσει μακρύτερο δάκτυλο για να μας δείχνει, ναι!, αυτά που εμείς συνήθως δε βλέπουμε!
Κάνω νευρικές επαναλήψεις, διαβάζω και ξαναδιαβάζω τις ειδήσεις, μπαινοβγαίνω νευρικά στα μπλογκς, διαβάζω χωρίς να βλέπω, βλέπω χωρίς να μπορώ βλέπω, και σταματώ κάπου, ούτε που θυμάμαι που, ποιος το έγραψε, να με συγχωρέσει, που δε θυμάμαι.
Ήταν ότι πιο άμεσα ειλικρινές και δίκαιο διάβασα:
«Μην περιμένετε να σας υποστηρίξω!!!»
Αυτές οι 100 χιλιάδες ανθρώπων είναι άξιοι θαυμασμού ένας προς ένα!
Εσείς τι είστε, εκτός από μανιακοί ξερόλες;
5.5.10
Σεμινάρια Συγγραφής Σεναρίου
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ ΣΕΝΑΡΙΟΥ
25 – 29 Μαΐου 2010
Η Ένωση Σκηνοθετών Κινηματογράφου και Τηλεόρασης Κύπρου διοργανώνει πενθήμερο Σεμινάριο Συγγραφής Σεναρίου από τις 25 μέχρι και τις 29 Μαΐου 2010. Το Σεμινάριο διδάσκει ο διακεκριμένος Έλληνας σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης και θα περιλαμβάνει τα εξής θέματα:
-Συνεργασία Σκηνοθέτη – Σεναριογράφου. Ποια τα όρια, οι τρόποι, ο δημιουργικός διάλογος των δύο συνεργατών.
-Από την αρχική ιδέα στην ολοκλήρωση το Σεναρίου
-Πότε ολοκληρώνεται ένα Σενάριο
-Διαφορετικές προσεγγίσεις για τη γραπτή φόρμα του Σεναρίου
-Οι διάλογοι του Σεναρίου
-Η αρχική παρουσίαση της ιστορίας
-Η καθημερινότητα και η έμπνευση
-Το Σενάριο και η Λογοτεχνία
-Σενάριο, δημοσιογραφικό ρεπορτάζ και ιστορίες από την Ιστορία
-Συζήτηση για αποσπάσματα σεναρίων Ελλήνων και ξένων δημιουργών
Το Σεμινάριο θα περιλαμβάνει θεωρητικό και πρακτικό μέρος.
Χώρος : Πανεπιστήμιο Λευκωσίας
Ώρες /Ημερ. : 25/5 Τρίτη – 28/5 Παρασκευή 6.00μ.μ-10.00μ.μ
29/5 Σάββατο 10.00π.μ-1.00μ.μ και 3.00μ.μ-7.00μ.μ
Κόστος συμμετοχής : 150 ευρώ (μη μέλη)
50 ευρώ (μέλη και Φοιτητές Παν/μίου Λευκωσίας)
Πληροφορίες : 22870187, 99498911
4.5.10
2.5.10
Βοήθεια!
Έπειδή η ικανότητα μου στη χρήση του υπολογιστή είναι ακριβώς η ίδια όπως την ικανότητα μου
στην οδήγηση (μπροστά,πίσω,αριστερά πλάγια,δεξιά πλάγια ακόμα και στην οροφή του αυτοκινήτου
εκατάφερα να το κτυπήσω) ξέρει κανένας πως μπορώ να ανεβάσω π.χ ένα άρθρο ή ένα βιβλίο από το διαδίκτυο ή σε μορφή pdf που μπορεί ήδη να έχω στον υπολογιστή;
Επίσης ξέρει κανένας πως μπορώ να προσθέσω θεματικές ενότητες στην αριστερή πλευρά του blog;
(πόσα να χωρέσει η δεξιά, έχει και τους περιορισμούς της!)
Όποιος ότι προαιρείται είναι πολύ ευπρόσδεκτο!
στην οδήγηση (μπροστά,πίσω,αριστερά πλάγια,δεξιά πλάγια ακόμα και στην οροφή του αυτοκινήτου
εκατάφερα να το κτυπήσω) ξέρει κανένας πως μπορώ να ανεβάσω π.χ ένα άρθρο ή ένα βιβλίο από το διαδίκτυο ή σε μορφή pdf που μπορεί ήδη να έχω στον υπολογιστή;
Επίσης ξέρει κανένας πως μπορώ να προσθέσω θεματικές ενότητες στην αριστερή πλευρά του blog;
(πόσα να χωρέσει η δεξιά, έχει και τους περιορισμούς της!)
Όποιος ότι προαιρείται είναι πολύ ευπρόσδεκτο!
1.5.10
Διακήρυξε στους αιώνες!
ΜΑΜΑ!
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΨΑΛΩ
ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ ΤΟ ΑΝΑΛΟΓΙΟ ΦΛΕΓΕΤΑΙ
ΜΑΥΡΙΣΜΕΝΕΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΑΠΟ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΦΕΥΓΟΥΝ,
ΑΠ΄ΤΟ ΚΡΑΝΙΟ ΜΟΥ ΣΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΡΕΧΟΥΝ ΜΑΚΡΥΑ
ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΕΠΙΑΣΕ ΦΩΤΙΑ!....
ΣΤΕΡΝΗ ΚΡΑΥΓΗ ΜΟΥ - ΕΣΥ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ
ΠΩΣ ΚΑΙΓΟΜΑΙ!
Β. ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΨΑΛΩ
ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ ΤΟ ΑΝΑΛΟΓΙΟ ΦΛΕΓΕΤΑΙ
ΜΑΥΡΙΣΜΕΝΕΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΑΠΟ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΦΕΥΓΟΥΝ,
ΑΠ΄ΤΟ ΚΡΑΝΙΟ ΜΟΥ ΣΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΡΕΧΟΥΝ ΜΑΚΡΥΑ
ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΕΠΙΑΣΕ ΦΩΤΙΑ!....
ΣΤΕΡΝΗ ΚΡΑΥΓΗ ΜΟΥ - ΕΣΥ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ
ΠΩΣ ΚΑΙΓΟΜΑΙ!
Β. ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)