Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

9.3.11

Φυσάει



…στα κοκκαλιάρικα απλωμένα χέρια των ζητιάνων
στα σκαλοπάτια των εκκλησιών
Φυσάει στις ξεπαγιασμένες σιωπηλές ουρές έξω απ΄τα λαϊκά συσσίτια
Φυσάει στα ορφανοτροφεία στα μπορντέλα στα παιδικά άσυλα
Φυσάει
Φυσάει

- Να διαφυλάξωμεν την ασφάλεια του έθνους
- Θα διώξουν λένε κι άλλους εργάτες αύριο – τι θα γίνουμε
- Σας πάει περίφημα η ερμίνα σας αγαπητή μου
- Ελεήστε με χριστιανοί, δώστε μου μια δραχμίτσα χριστιανοί
- Μακάριοι οι πεινώντες και οι διψώντες
- Κάνε πιο κει ντε το στόμα σου βρωμάει σαν απόπατος
- Η ελευθερία της πατρίδος
- Την πήγα στο νοσοκομείο μα θέλαν λεφτά…
- Απαιτεί να εξοπλισθώμεν
- Πέθανε
- Φυτίλια για τους αναφτήρες…φυτίλια για τους αναφτήρες
Φυσάει
Τι θα γίνει
Πάρτε αδέρφια έχουμε και φυτίλια για δυναμίτες

Φάτσες αυλακωμένες απ το χρόνο και τη βλογιά
Φάτσες σημαδεμένες απ΄τη πείνα και τα εργατικά ατυχήματα
Φάτσες πρησμένες βρώμικες τριχωτές
Φάτσες τραβηγμένες απ τις τανάλιες ενός άγριου χαμόγελου
Φάτσες φαρδειές σαν στήθεια μητρικά
Φάτσες σκληρές σαν αμμωνία

Μια γυναίκα βγάζει το στήθος της και θηλάζει ένα κίτρινο μωρό
Ο άνεμος μπερδεύει τα σύννεφα
Τα σύννεφα μπερδεύονται στις σημαίες
Ο θάνατος περιοδεύει τον κόσμο με τη μάσκα ενός στρατηγού
Κλαίνε οι γυναίκες πλένοντας τα μαύρα ρούχα τους
Οι άνθρωποι κλαίνε στα κατώφλια στις γωνιές των δρόμων
Στα χωράφια
Κλαίνε στα χαρακώματα στα νοσοκομεία έξω απ τα ταμεία ανεργίας
Δάκρυα δάκρυα
Τα μάτια μας θα ζήσουνε και πέρα απ΄το θάνατό μας
Για να κλαίνε
Φυσάει

Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου, 1953
Τάσος Λειβαδίτης




9 σχόλια:

  1. ...σεβασμός στον Τάσο Λειβαδίτη και την ευαίσθητή του φύση. δεν το γνώριζα το ποίημα.

    η φωτογραφία πάνω πάνω να γίνει εικόνισμα για τους καλοθρεμμένους μας μαθητές (και εκπαιδευτικούς).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και για τους Κουλίες και τους Βαρνάβες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...δυστυχώς δεν μπόρεσα να αποφύγω την εικόνα...
    είδα μπροστά μου τον Λειβαδίτη να συνομιλεί με τον Κουλία...

    Να συνεχίσω;...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λαλείς ο Κουλίας να εν ικανός για συζήτηση;

    Ευχαριστώ για το ποίημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο Κουλίας είναι ικανός για τα πάντα! Εν εβαλε ξανά υποψηφιότητα για βουλευτής; :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. «Φυσάει στις ξεπαγιασμένες σιωπηλές ουρές έξω απ΄τα λαϊκά συσσίτια
    Φυσάει στα ορφανοτροφεία στα μπορντέλα στα παιδικά άσυλα Φυσάει…»

    και εσύ θες μεγαλύτερο σπίτι και ποιο γρήγορο αυτοκίνητο…
    φυσάει και εγώ νιώθω άσχημα που δεν κρυώνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ναι συμφωνούμε. Κι εγώ ανηκω σ αυτή την κατηγορία ανθρώπων που νοιώθουν άνετα μόνο με τα λίγα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή