Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.
Ζοζέ Σαραμάγκου
τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει
ΑπάντησηΔιαγραφήγύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόμπλεγμα
γύρω στην καρδιά μας το συρματόμπλεγμα
γύρω στην ελπίδα το συρματόμπλεγμα
πολλύ κρύος εφέτος
πιο κοντά πιο κοντά χιλιόμετρα μαζεύονται γύρω τους.
...........
εμείς θέλουμεν "να ρεζιλέψουμε τους οπαδούς του συρματομπλέγματος" αλλά προς το παρόν εν τζιείνοι που μας ρεζιλεύκουν....
Η ΑΝΑΣΑ ΤΟΥΣ ΕΊΝΑΙ Ο ΚΑΠΝΟΣ ΕΝΟΣ ΤΡΑΙΝΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΥ ΠΑΕΙ ΜΑΚΡΥΑ...
ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥΑ...
Που είσαστε σύντροφοι;
Περνά η Κυπριακή σημαία!!!
γύρω στην καρδιά μας το συρματόμπλεγμα :(
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα πω κάτι γι αυτό Πατίνιο,τι να πει
ΑπάντησηΔιαγραφήκαποιος;
Μπορεί να συνηθίσαμε να είμαστε δουλοι,δεν ξέρω...
Ούτε ξέρω προς τα που θα βαδίσουμε.
Εμείς είμαστε η πρωτοπορία, όπου θέλουμε εμείς θα πάσιν τα 2/3 του κόσμου που εν εψατζιέφτηκεν...!
ΑπάντησηΔιαγραφή(η μια εκδοχή, χλωμή μεν αλλά η μόνη ελπιδοφόρα)
Εμείς είμαστεν η παραφωνία, όπου πάμεν εμείς οι λίγοι, οι πολλοί θα παν αντίθετα...
(Η άλλη εκδοχή, που είναι και η πραγματικότητα όπως τη βιώνουμε ή την αντικρίζουμε)
κινουμαστεν στον χωρο που διαμορφωνει τες απαντησεις..στο "ερωτημα" που μας καταθετει η ιστορια - τζαι το οποιο εδιατυπωσε πολλα ωραια η δυσδαιμονα στο προηγουμενο ποστ αμεσως μετα την εκδηλωση...
ΑπάντησηΔιαγραφήοι 2 κοινοτητες ουτε συμπαγεις ενι, ουτε ολοκληρος ο κυπριακος πληθυσμος εν συμπαγης...
εχουμε ροες που μας ενωνουν [σαν πληθυσμο στον χωρο] τζαι τουτες οι ροες αυξανονται..
τζαι που τες εκδηλωσεις των τ/κ..τζαι που την αργη [ η πιο γληορη - εν δυσκολο να πιασεις του ρυθμους] διαδικασια αλλαγης οπτικης..
τζαι επαφης με τες δυναμικες της πραγματικοτητας..
φυσικα πρεπει, εν καλα κλπ, να ελπιζουμε ακομα τζαι στο απολυτο..
αλλα πρεπει να εκτιμουμε τζαι τα ιστορικα κερδη καθως διαμορφωνουν την πραγματικοτητα..
λαλει τζαι ο βαλλερσταιν προχτες..εν φιφτυ φιτυ το σκηνικο παγκοσμια [για το σοσιαλισμος η βαρβαροτητα ας πουμε]..εμας νομιζω εν παραπανω οι θετικες πιθανοτητες..
εν να δεξει..
εισηγηση/σκεψη για να τοποθετηθουμεν σαν ειδος αναγνωσης με βαση τον ιστορικο χρονο:
με ουλλες τες αντιφασεις, τζηνο το μπερδεμενο πληθος που εισιεν σαν ενοποιητικη διασταση την φατσα του μακαριου την περιοδο 68-74 εκατοχυρωσεν την ανεξαρτησια...για ουλλους..
σημερα εχω την αισθηση [τζαι ετσι κλιμα πιανω] οτι οι τ/κ στο δικο τους πιο μεταμοντερνο φεστιβαλ συλλογικοτητας..οπου οι εκφωνητες εν τζαι 2..τζαι το κεντρικο σημειο ρευστο, διεκδικουν την αναγνωριση της αλλης βασικης διαστασης της νεωτερικης κυπριακοτητας, την αναγνωριση του πλουραλισμου..της υπαρξης του αλλου, σαν δημοκρατικου οριου τζαι τζαι ανοιγματος [πολιτιστικα τζαι οικονομικα] στον πλουτο του διαφορετικου..της ομοσπονδιας οπως το λαλουν συνταγματικα..
..η "απαντηση" των ε/κ στην προηγουμενη εξεγερση των τ/κ ηταν η σιωπηλη επιμονη τζαι υπομονη να περασουν "απεναντι" [στον χωρο αλλα τζαι στον χρονο της μνημης του εχτες για να το συγχρωνισουν με το σημερα]παρα την εκστρατεια των μιντια να μεν πασιν...
εσπασεν ενα φραγμα τζιαμαι..
τωρα..να δουμε..
ειμαι βεβαια πιο κοντα στην εκδοχη της πρωτοπορειας στον διαχωρισμο του ε/κ..
αλλα επειδη εν τζαι νακκον ταλαιπωρημενη εννοια, εκτος αν την δουμε στην διασταση των μοντερνιστικων πρωτοπορειων στην τεχνη, να το απλωσουμε λλιον παραπανω στον χρονο τζαι στην κοινωνιολογικη διασταση..
νομιζω ειμαστεν [οι της ποδα πλευρας] τζαι η υπενθυμιση οτι υπαρχει τζαι μια αλλη πολλαπλοτητα ποδα που γυρευκει χωρους αναδυσης..
οι ακελικοι με τους συνγερμικους στο ιδιο βημα λ.χ. ηταν κατι ενδιαφερον [υστερα που τοσο τζαιρο] οπως τζαι να το δεις..:)
αν εσυνουνταν πιο πολλοι στην πλατεια ελευθεριας θα εθελαμε τζαι καλλιτερη διαπραγματευση τζαι του εσωτερικου [κοινοτικου] χιουμορ, οπως το..
- μαζι μας και η κυρια ντεκτας..
- εν να βρεξει αλοπως...
μπορει να ειμαστεν η καταγραφη που σουξουλα την ιστορια...
λιν.
@ Νέος ελληνοκύπριος
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σου πω πως το βλέπω εγώ.
Δεν «μας» ούτε «με» αισθάνομαι ως πρωτοπορία είτε ως παραφωνία.
Αντίθετα αισθάνομαι πως όσοι επιμένουμε με τόση επιμονή – και ο καθένας
με το δικό του τρόπο – είναι ακριβώς γιατί θεωρούμε πως αυτό που λέμε
είναι η μόνη «φωνή» που μπορεί να ακουστεί πραγματικά, αν υποθέσουμε δηλαδή
πως θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα στου τ/κ και στους ε/κ ταυτόχρονα.
«Πραγματικά» εννοώ με την κυριολεξία της λέξης, δηλαδή η μόνη «φωνή» η οποία
εκπηγάζει και εστιάζει σε ότι πραγματικά συμβαίνει στον τόπο μας και όχι σε ότι φαντασιακά συμβαίνει στο μυαλό μας.
Ως παραφωνία μπορεί να την αισθανόμαστε μέσα στην κοινότητα μας λόγω της μικρής συμμετοχής. Η αριθμητική μειοψηφία όμως από μόνη της δεν αξιολογεί
το κατά πόσο μια «τάση» όπως η δική μας είναι εντός ή εκτός της πραγματικότητας.
Οπότε δεν θεωρώ ούτε κάποιο θυμό, ή κάποια απογοήτευση εκ μέρους μας ως παραφωνία.
Ο θυμός και η απογοήτευση είναι άλλες εκδοχές της ίδιας επιμονής.
Ούτε πρωτοπορία είμαστε…αντίθετα, αρκετές φορές έχουμε κατηγορηθεί και ως δογματικοί ή απόλυτοι. Εγώ συνήθως, αυτό το εκλαμβάνω ως κομπλιμέντο, όταν μου πουν πως είμαι δογματική, λέω οκ, πάω καλά…αλλά το γιατί να το αφήσουμε για μια άλλη συζήτηση.
καταλήγω στα εξής :
1. ο καθένας μπορεί να ελέγξει δύο πράγματα. Τις πράξεις του και τη συνείδηση του. Κανένας δεν μπορεί να ελέγξει αυτά τα δύο πράγματα για τον άλλο στη θέση του άλλου.
2. η ιστορία δεν έχει ημερομηνία λήξης αλλά ούτε ακολουθεί μια γραμμική συνέχεια στη διαδοχή των γεγονότων. Αν ακολουθούσε δεν θα μιλούσαμε για μειοψηφικά και πλειοψηφικά ρεύματα. Η ιστορία θα ήταν μια απλή εξέλιξη
γεγονότων της τάξης της «φυσικής» αιτίας και του «φυσικού» αποτελέσματος.
3. η ιστορία δεν είναι προβλέψιμη μεν αλλά ούτε «τυχαία», για να απαντηθεί το κενό-ευκαιρία στα ερωτήματα/ζητήματα που ανακύπτουν, χρειάζεται να προϋπάρξει στόχευση. Στόχευση εννοώ τη θεωρία και την πράξη που απορρέουν από τη μελέτη των δεδομένων και κατ επέκταση τη σωστή πρακτική παρέμβαση ώστε να επιτυγχάνουμε αυτούς τους στόχους.
( Είναι ένα λεπτό σημείο το τρίτο σημείο. Γιατί αφορά τόσο τον θεωρητικό όσο και τον πρακτικό συνδυασμό κάποιων Αρχών με την ταυτόχρονη ευελιξία και την ανοιχτότητα στα πραγματικά δεδομένα. Είναι αυτό που αισθανόμαστε πως μας λείπει. Θεωρούμε πως λείπουν οι Αρχές και η Στόχευση μας πάει κάθε φορά με το ρεύμα των ευκαιριακών αναγκών της εποχής (π.χ εκλογές)…είτε λείπει η σωστή ανάγνωση των γεγονότων και χάνουμε κάθε φορά το τραίνο. Γι αυτό λέμε πολλές φορές πως η δική μας παρέμβαση απουσιάζει και οδηγούμαστε στην τυχαιότητα και όχι στον έλεγχο της κοινωνικής και πολιτικής μας πραγματικότητας ).
Καταλήγω λοιπόν στο εξής : Δεν νοείται κοινωνική και πολιτική ζωή χωρίς δείγματα επιμονής να κρατηθεί μια αλήθεια στη θέση της και ζωντανή. Αλλά ακόμα κι αν δεν μείνει ζωντανή και θαφτεί από τις αποφάσεις της πλειοψηφίας, η αλήθεια εξακολουθεί να πρέπει να κρατάει τη θέση της. Η ιστορία δεν έχει ημερομηνία λήξης ούτε ακολουθεί γραμμική πορεία. Αυτό που σήμερα φαίνεται μειοψηφικό, αύριο μπορεί να γίνει «εκείνος ο κρίκος της αλυσίδας» που θα συνδέσει το χτες με το αύριο.
Και επίσης, όποια κι αν είναι η κατάληξη, είναι θέμα προσωπικής απόφασης αν θα ζήσεις με υπευθυνότητα ως προς την αλήθεια. Η αλήθεια δεν μετριέται με ποσοστά
αλλά ούτε και πεθαίνει. Θα πέθαινε μόνο αν πέθαινε η Ιστορία. Και αυτό ξέρουμε πως δεν θα συμβεί. Άρα, όποια κι αν είναι η κατάληξη, η δική μας επιλογή δεν μπορεί να είναι η ηττοπάθεια. Η ιστορία δεν είναι προκάτ κατασκευή και πάντα θα απαιτεί
να ζούμε και να πράττουμε συνειδητά και έλλογα.
Αλλιώς δεν θα ήμασταν αυτοί που είμαστε, αλλά κάποιοι άλλοι.
Λινέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήνα αρχίσω από το τελευταίο που είπες "μπορεί να είμαστε η καταγραφή που σουξουλά την ιστορία"...
εγώ εν θα έβαλλα το "μπορεί" σε τούτη τη πρόταση.
όπως είπα όμως τζαι στον νέο ελλ. το σουξούλιμα για να αποφέρει καρπούς πρέπει να έσιει προυπάρξει μια στοχευση. Με το Μακάριο η στόχευση ήταν η ανεξαρτησία. Εν η στόχευση που επαρήγαγε την ενοποίηση, όι η ενοποίηση την επίτευξη του στόχου.
Μπορεί να ακουσεί λλίον παράξενο τούτο που είπα, γιατί συνήθως φωνάζουμεν πως πρέπει να υπάρχει ενότητα. Ενότητα ως προς τι όμως τζαι σαν τι; Η ενότητα εννεν αυτοσκοπός. Μπορει να εν τζαι μια ενότητα κατασταλτική στο άνοιγμα της ιστορίας. Η απουσία ενότητας που την άλλη, μπορεί να απελευθερώσει τζαι κοινωνικές δυναμικές ανατρεπτικές στο υπάρχον.
Εστιάζω λοιπόν στη στόχευση. Ή να το πω πιο ρομαντικά, στο όραμα.
Η μαζικότητα - που λείπει - μπορεί να σφραγίσει τούτη τη στόχευση ή τζαι να της δώσει ώθηση να απλωθεί. Τζαι η έλλειψη μαζικότητας - σφραγίζει με άλλο τρόπο τη στόχευση τζαι διά άλλην ώθηση στην ιστορία….
Κάποια που τα πράματα που θα ήθελα να σου πω, τα έγραψα στο σχόλιο του νέου ε/κ…
Οπότε να πω τούτο : αν δεν την σουξουλάς την ιστορία εννε μόνο αποτέλεσμα που εν θα υπάρξει, εν πολλά πράματα που πεθανίσκουν αμα πεθάνει το σουξούλιμα...η επιστήμη, η τέχνη, η πολιτική, τίποτε εν μεινίσκει.
κάποια μέρα ελπίζω οι ιστορικοί να εκτιμήσουν καλλύτερα τες μειοψηφίες...εμεις πάντως εννε που καμιάν εφηβική αντιδραστικότητα που εν πάμε με το ρεύμα.
μπορεί να εν γιατί πιστέφκουμεν παραπάνω σε «βεβαιότητες» που αφορούν το μέλλον, γι αυτό...
Μια Χορτάτη και φοβισμένη κοινωνία που κινείται σε ευθεία γραμμή δεν μπορεί να αντιδράσει σε τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφή...αυτή η πρόταση πρέπει να μπει στο πλάι να την βλέπω κάθε μέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβαζα χτες σε ένα κείμενο που μου έστειλε κάποιος φίλος κάτι παρόμοιο, που έλεγε πως την επανάσταση δεν θα την κάνουν οι πεινασμένοι, θα την κάνουν οι χορτάτοι που έχουν να φάνε τρεις μέρες...φαίνεται πως οι πεινασμένοι είναι αξιοπρεπεις με τη πείνα τους, αλλά οι χορτάτοι μόνο άμα τους πάρεις το πιάτο, θυμούνται πως είναι άσχημο να πεινάς...
εδώ ήταν το κείμενο:
http://vasiliskos2.blogspot.com/2011/03/blog-post_05.html