Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

6.10.10

Αλληλεγγύη

Αυτός που ταΐζει τους φτωχούς στο πνεύμα, που ευλογεί τον ελεήμονα αγνώμονα ξένο, πως νοιώθει άραγε; Δεν ξέρω. Έχω χάσει προ καιρού την ικανότητα να συναντώ την ανθρώπινη πνευματική πενία, κι ας ακουστεί όπως ακουστεί, να κάνω τον βηματισμό προς τα πίσω. Δεν ξέρω πια να κατεβαίνω σκαλιά, σκέφτομαι πως έχω χάσει για πάντα αυτή την ικανότητα. Ο άνθρωπος χρειάζεται να κοιτάζει που και που σε μια ευθεία. Δεν μπορούμε για πάντα να προσποιούμαστε πως βρίσκουμε σημαντικό κι ενδιαφέρον να σηκωνόμαστε απ΄εκεί που οι άλλοι νομίζουν πως πρέπει να βρισκόμαστε. Ο ελεήμονας αγνώμονας ξένος είναι ένα καρκίνωμα για όσους δεν ταυτίζουν τη ζωή με την αναζωογόνηση. Γιατί να σου μιλήσω; Πες ένα λόγο καλό γιατί να το κάνω. Ποιος σου ΄πε πως το χώμα της καθημερινότητας επί της ψευδούς δικής σου ουσίας, είναι η δική μου τροφή; Ποιος σου΄πε πως το να διαφωνήσουμε αποτελεί με οποιοδήποτε τρόπο ένα κάποιο θέμα; Διαφωνώ μαζί σου από οίκτο, το καταλαβαίνεις αυτό; Μη μου τρίβεις στη μούρη πως τώρα συζητάμε σαν άνθρωποι και πως θα γίνει αλλιώς, αφού μιλάμε με στόχο την πειθώ επί του χ ζητήματος. Είπα εγώ πως θέλω να σε πείσω; Μιλάμε γιατί τρως ψίχουλα για παντεσπάνι, γι αυτό μιλάμε. Κι όχι γιατί υπάρχει κάτι που να μας αφορά αμφότερους.


Έτσι η κάθε μέρα. Όπου ο χρόνος συρρικνώνεται στα απολύτως απαραίτητα της σιωπής και των λόγων. Είναι ευλογημένοι όσοι ξέρουν ακόμα ν΄ανεβοκατεβαίνουν τη σκάλα. Σκέφτομαι πως η γραφή και η διδασκαλία αφορούν μια κάποια τέτοια ευλογία.

Η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων είναι το ευθυτενές βλέμμα που μας κρατά.

6 σχόλια:

  1. μόνον οι καταστασιακοί συνεχίζουν να ανεβοκατεβαίνουν σκάλες σε κάποιο καμβά του Constant. ευτυχώς το όραμα για μια Νέα Βαβυλώνα δεν ήταν ποτέ ενιαίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μήπως γίνεται, αντί άλλης απάντησης, να σου προσφέρω ένα μεγάλο αχ να μου το κρατήσεις για λίγο;...

    Θάθελα πολύ να δω μια ανάρτηση από σένα για τους καταστασιακούς,αλήθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...όντως η γραφή και η διδασκαλία "αφορούν μια τέτοια ευλογία"...
    αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων λοιπόν
    ...κι ένα χαμόγελο
    ...και μια απάντηση εκεί που είπαμε πως μας τελείωσαν όλες οι απαντήσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ναι, για να είμαι ειλικρινής, μετά τη λέξη ευλογία, μούρθε να γράψω "κάποτε", αλλά το άφησα, να αιωρείται...

    Πάντα θεωρούσα sstylian πως μόνο οι δυνατοί άνθρωποι ξέρουν να θλίβονται και πως κανένας δυνατός άνθρωπος δεν θα αισθανόταν δυνατός αν στ΄αλήθεια ήταν μόνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι αληθινά όσα πιστεύεις.
    Έτσι είμαστε φτιαγμένοι να υπάρχουμε
    και έτσι να καταστρεφόμαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή