Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

30.8.10

Η ανωνυμία γυμνή

Ένα μπλογκ δεν είναι ένα ανώνυμο μέσο. Είναι ένα μέσο με σπουδαιότερη βαρύτητα από το τυχόν ονοματεπώνυμο μας. Τα μεγαλύτερα ψέματα να λέμε, αυτό δεν το αποφεύγουμε. Το μόνο που αληθινά λείπει, ως προς τον βαθμό της ειλικρίνειας μας, είναι οι φάτσες μας. Μεγάλο κρίμα. Εγώ ήδη ενοχλούμαι και μπαίνω στον πειρασμό να βάλω μιαν φωτογραφία μου στο μπλογκ μου, να είμαι συνεπής στο Λεμεσιανό μου ρητό «πε μου στα ίσια φίλε μου, έτσι όπως σε θωρώ τζαι θωρείς με». Δηλαδή, γίνε άνθρωπος!

Μόλις προχθές, έλεγα με σιγουριά και περηφάνια, πως εμείς οι Κύπριοι, σε αντίθεση με πολλούς άλλους λαούς, έχουμε μια άλλη σχέση με τον θάνατο. Αυτό πίστευα αλλά μπορεί να είχα λάθος. Η σχέση μας με τον θάνατο είναι η ίδια με τη σχέση μας με τη ζωή, με τη μνήμη, με την ιστορία, με τον έρωτα, με τη φιλία, με την πίστη, με την αξιοπρέπεια μας, με τους λόγους για τους οποίους νομίζουμε ότι ζούμε, με το αν μάθαμε να λέμε ευχαριστώ, με το αν μάθαμε να διεκδικούμε για τη ζωή όχι για την βολή μας, με τα κόμπλεξ μας.

Αύριο είναι η τελευταία μέρα του καλοκαιριού, αλλά εγώ νοιώθω πως είναι η τελευταία μέρα του χρόνου. Αφού παιχτεί ποιο από τα δύο κεφάλια θα πέσει στη δουλειά, το δικό μου ή το άλλο, το «πε μου στα ίσια» ή το «πάρε κι εσύ μια μίζα μπορείς», θα έρθω στο σπίτι μου, νικήτρια γιατί έβαλα το κεφάλι μου στο τραπέζι. Όχι για φάγωμα, αλλά για την αλήθεια. Ο καθένας όπου βρίσκεται πρέπει να δημιουργεί ένα καλό προηγούμενο, να αφήνει ένα ανοιχτό παράθυρο, μια ελπίδα, μια προοπτική. Η παραίτηση από την αλήθεια είναι ο προάγγελος του πουλήματος. Γιατί δεν δημιουργούνται καλά προηγούμενα για τους επόμενους. Δεν ξέρω αν θα είμαι εγώ αυτή που θα χάσει τη μάχη, αλλά ξέρω, ακόμα κι αν χάσω, θα πάρω κάτι καλό μαζί μου και θα αφήσω κάτι καλό πίσω μου. Δεν ξέρω αν κλείσω αύριο αυτό το μπλογκ αν έμεινε κάτι καλό πίσω μου. Ξέρω τι κέρδισα. Ξέρω τι διεκδίκησα. Ξέρω και τι έχασα. Ο καθένας πρέπει να δίνει αυτό που έχει με ειλικρίνεια και να εκτιμά αυτό που παίρνει με ανοιχτή ψυχή.

Ο κόσμος δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια να ζήσεις. Αν είσαι μόνο ένας καλός ακροατής θα βρεις πολλούς φίλους. Αν μιλάς, είναι πιο πιθανόν ότι κατά καιρούς κάποιοι θα θέλουν να σιωπήσεις. Είτε γιατί θεωρούν πως δεν θέλουν να ενοχλούνται, είτε γιατί θεωρούν πως δεν είσαι αρκετά αξιόλογος για να μιλάς όπως τους υπόλοιπους, είτε γιατί δεν ακούν πάντα αυτό που προσδίδει στους ίδιους μιαν αξία, είτε γιατί θεωρούν πως η ζωή εν ένα καλάθι με διάφορα φρούτα, άλλα σάπια άλλα καλά, τζαι συνυπάρχουν όλα χωρίς η σαπίλα του ενός να μεταδίδεται στο άλλο, είτε γιατί δεν τους συμφέρει, είτε γιατί πρέπει να είσαι του χεριού τους και να μιλάς κατά παραγγελία.

Όποτε νοιώθω ότι κάτι στη ζωή μου δεν είναι δίκαιο, ή δεν είναι ειλικρινές τα ρολά κατεβαίνουν. Η ζωή είναι γεμάτη ανοησίες, γιατί να προσθέτεις άλλες. Στη δουλειά μου και στις δραστηριότητες μου συναντώ τουλάχιστον 300 διαφορετικά άτομα τη βδομάδα, στα οποία πρέπει να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό, να αποδώσω τα μέγιστα, να γίνω φίλη, να ακούσω, να βοηθήσω, να καταλάβω, να κρίνω, να επιλέξω, να φέρω ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Θεωρώ πολλά θλιβερό, να κάθεσαι πίσω από ένα κομπιούτερ τζαι να κάμνεις νάζια με τους ανθρώπους που μιλάς. Είτε γιατί εν σου έκατσε κάτι που σου είπαν είτε γιατί νομίζεις ότι είσαι το κέντρο του κόσμου τζαι κάποιος το αμφισβήτησε, είτε γιατί δεν είσαι άξιος να επεξεργαστείς τις αληθινές καθημερινές σου σχέσεις.
Δεν χρειαζόταν να έχω μπλογκ για να ξέρω, πως οι άνθρωποι είναι εντελώς στερημένοι από μιαν αληθινή έκφραση αγάπης, εκτίμησης, θαυμασμού, τρυφερότητας, συμπαράστασης. Οι άνθρωποι συνήθως όταν αντιμετωπίσουν κάτι από αυτά, αρχίζουν να πλάθουν σενάρια, διάφορα σενάρια στα οποία, πάντα, αυτός που κάτι του λείπει θα είσαι εσύ και όχι οι ίδιοι. Οι άνθρωποι φοβούνται πάντα ότι τους λείπει.

Θέλω να βάλω εδώ αυτό το τραγούδι, για το τέλος του φετινού μου χρόνου, με ότι πήρε, που καλώς το επήρε και να μην ξανάρθει,για ότι άλλο μπορεί να πάρει, σε όσους μου είπατε μιαν καλή κουβέντα στο μπλογκ μου ως τώρα και στον κ. Κώστα Σοφοκλέους, που δεν αξιωθήκαμε ούτε μετά θάνατον να αναγνωρίσουμε την λεβεντιά του. Ούτε καν ανώνυμα.

20 σχόλια:

  1. Δυσδαιμόνα μου,

    Αν ένα πράγμα σου χρωστάω εγώ προσωπικά (έστω κρυβόμενη πίσω από την μάσκα της ανωνυμίας, έστω κρυβόμενη πίσω από μια οθόνη) είναι η ανάγκη να σου εκφράσω το πόσο ειλικρινής άνθρωπος είσαι μέσα από τα γραφόμενά σου. Κι αν στη ζωή σου είσαι τουλάχιστον το μισό απ'όσα είσαι στη γραφή σου, τότε κανείς, και τίποτα δε μπορεί να σε κρατήσει κλεισμένη στους κοινωνικούς περιορισμούς του "μέσου" και της "σιωπής".
    Να κάνεις αυτό που θες. Κι αυτό που Πρέπει.
    Κι αν χάσεις τη δουλειά σου.. Τότε θα βρεθεί κάποιος άλλος να εκτιμήσει την ειλικρίνειά σου. Θα βρεθεί κάποιος άλλος να εκτιμήσει τα αληθινά προσόντα που πρέπει να έχει κάποιος στη δουλειά του.

    Να'σαι καλά.. Και πάντα αυθεντική!

    Κι όσο για την απορία σου το αν θα αφήσεις κάτι καλό πίσω σου αν κλείσεις το μπλόγκ.. καλό θα'ταν να κάνεις μιαν αναδρομή στα σχόλια όσων Άγγιξες, όσων έκανες να σκεφτούν, να αναλογιστούν και να πράξουν.

    Με εκτίμηση,
    Κασσάνδρα

    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ πολύ και τους δύο!

    Κασσάνδρα,εσύ είσαι "μικρή και τριανταφυλλένια" και...έχεις διάβασμα από ότι θυμάμαι! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχεις δίκαιο ότι είναι δύσκολο να λες την αλήθεια και έχει και το τίμημά της. Τώρα όσο για την ανωνυμία στα μπλοκ είναι μεγάλο θέμα, εγώ όμως την επέλεξα όχι γιατί φοβάμαι να πω κάτι, αλλά γιατί θέλω να βγάλω κάποια συναισθήματα και σκέψεις προσωπικές για τα οποία η εναλλακτικη επιλογή θα ήταν να τα κρατήσω για τον ευατό μου συνειδητά, γιατί οπως λέει και στο μπλε του Κισλόφσκι, πρέπει να κρατάς και κάτι για τον εαυτό σου, όχι μόνο λόγια αλλά και πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για τον εαυτό μας έτσι κι αλλιώς κρατάμε πράγματα,όχι με την έννοια του κρυφού αλλά με την έννοια πως οι σκέψεις και τα συναισθήματα χρειάζονται επεξεργασία, χρόνο.Αλλιώς γινόμαστε ένα κράμα ή μια αλυσίδα από εμπειρίες τίποτε περισσότερο. Δεν έχει σημασία πόσες από τις σκέψεις σου θα πεις έχει σημασία πως θα τις πεις,με ποια πρόθεση,μετά από ποιά επεξεργασία.

    Στο μπλογκ ουδέποτε προσποιήθηκα ούτε πήρα πόζα.Ήθελα να έχω συναίσθηση πως αν θα υπάρξει μια επικοινωνία,εαν αυτός είναι ο σκοπός του μπλογκ,πρέπει να επιτρέψεις στους άλλους να αντιληφθούν ή να αισθανθούν ότι απέναντι τους δεν έχουν μια οθόνη που γράφει ωραία λόγια, αλλά ένα άνθρωπο. Από εκεί και πέρα,δεν μπορείς να αποφύγεις το ποιός άνθρωπος είσαι,ποιες ιδιομορφίες,ιδιοτροπίες,απαιτήσεις έχεις.

    rose, ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εσένα έχω σου αδυναμία. Αλλά θα είμαι πάντα ειλικρινής μαζί σου οπως θα είσαι τζαι εσύ,τζαι εγώ θα έχω την υποχρέωση να μελετώ τη στάση σου τζαι την άποψη σου.Όπως νομίζω ότι κάμνεις τζαι εσύ μαζί μου.

    Α, τζαι το πιο μεγάλο μειονέκτημα της Ελβετίας εν ότι πρέπει να φκεις πάνω στες Άλπεις για να δεις ωραία χρώματα του πράσινου,τζαι όι τζείνο το πράσινο του λειβαθκιού το μαλθακον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Για την Λεβεντιά του Κώστα Σοφοκλέους, είκοσι χρόνια έξω, μόνο ακουστά την έχω. Έτσι άθρωπος που εσχημάτησα στο νού μου, αν ήταν παρών στα μεταθάνατον παραπολιτικά, είμαι σίγουρος ότι θα ελυπάτουν πολλά να θωρεί την αθρωπιάν του να γίνεται χαρτούτσια στα όπλα αυτών που δεν έχουν. Για αυτόν εσιώπησα για το θέμαν, αγαπητή Δισδαιμώνα, τζιαι εχάρηκα με τον τρόπον που εξηκαθάρισες πως εσύ δεν βαστάς όπλον. Το μόνον που μου μένει, είναι να πρωσυπογράψω την αναγνώρισην που εσύ που ξέρεις καλλύττερα εσκιαγράφησες τζιαι να επαναλάβω το απλό που είπεν ο Άνεφ στο μπλόγκ της Ρόζ. Αν όλοι ελαλούσαν μόνον αυτό θα ήταν συνεπείς με τον άνθρωπο τζιαι με τη στιγμή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συμφωνούμε. Θέλω όμως ο καθένας να κρίνει από μόνος του τις προθέσεις του απέναντι σε κάθε γεγονός που έτσι τζι αλλιώς ξέρουμε πως θα χρησιμοποιηθεί τζαι με υποκειμενικούς τρόπους. Το πως ο καθένας θέλει να χρησιμοποιησει κάτι,δεν με απαλλάσει εμένα από την υποχρέωση να τοποθετηθώ.

    Ακριβώς όπως τα λέεις για τον Κώστα. Εγώ γι αυτό εμίλησα, οχι γιατί έφυεν που το ακελ. Εσιει τζαι άτομα που εφύαν που δεν θα εθυσίαζα ούτε μια τρίχα που τα μαλλιά μου.Τούτη τη διαφορά θα ήθελα να την ξερει τζαι το ακελ.Τζαι για τζείνους που εν μέσα τζαι για τζείνους που εν έξω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. όλα είναι ένα εργαλείο...... αναλόγως πως το χρησιμοποιούμε.... έτσι και το μπλοκ.... το μαχαίρι είναι καλό ή κακό;

    στην τελική άμα γράφεις θα φανεί το ποιος είσαι τι είσαι και τι έχεις μέσα σου χωρίς να έχει σημασία το όνομα ή η φάτσα

    το θέμα ει΄ναι η ουσία των όσων λες

    αν δεν υπάρχει ουσία απλά δεν θα έχεις ακροατές
    ή θα εχεις τους ανάλογους ακροατές

    ασχετως αν σε λαλούν παμπο αντρούλλα κώτσιο γιώρκο τζαι μαρούλλα

    εάν τώρα η δισδαιμόνα αποκτήσει ονοματεπώνυμο και φωτογραφία για μένα δεν αλλάζει τίποτα προσωπικά

    να σου πω και την δική μου άποψη και από την εμπειρία του μπλοκ

    η πρώτη απόπειρα που για αδιαμεσολάβητη πληροφόρηση από μένα ήταν στα 1998 όντας φοιτητής στην σαλονίκη με αφορμή της εκλογές τότε που έκανα αφισοκόλληση

    ούτε καν υπολογιστή δεν είχα και το έγραψα στο χέρι το κείμενο με τους βοσκούς που ταίζουν τα αρνιά τους τζαι ότι εφάμεν την πηλέ έτσι κι αλλοιώς

    δεν το υπέγραψα γιατί δεν είχε σημασία.... αυτοί που με ήξεραν παραγοντίσκοι κλπ ήξεραν φυσικά
    δεν είχε σημασία το όνομα γιατί με ενδιέφερε η ουσία των όσων έγραφα

    το ξανάκανα το 2000 με τ κείμενο που έβαλα στα τραπέζια της φοιτητικής λέσχης με τον όμορφο τίτλο ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΑΡΝΙΑ 2000 και μετά ακολούθησε και το ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΑΡΝΙΑ 2000 μέρος β

    Αυγούστου 13, 2008...1:56 μμ
    ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΑΡΝΙΑ 2000
    http://osr55.wordpress.com/2008/08/13/%CE%BA%CF%85%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%B1-%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%B9%CE%B1-2000/

    όσον αφορά τις απόψεις μου αυτές δεν παρέμειναν οι ίδιες αλλά λόγω βιωμάτων λόγω διαβασματος και πολλών άλλων

    το blog που έφτιαξα τον ιουνιο του 2008 το έκανα γιατί δεν είχα άλλη διέξοδο αφού οι δημοσιοκάφροι δεν έβγαζαν αυτά που γνώριζα από πρώτο χέρι

    το blog μου είναι ανωνυμοεπώνυμο αφού δεν κρύβομαι, ένα e mail να μου στείλεις γνωρίζεις ποιος ειμαι πάρα πολλοί blogger γνωρίζουν ποιος ειμαι, μιλώ στα video που κάνω όποιος θέλει να μαθει ποιος είμαι το πράττει πανεύκολα

    άλλωστε νομίζω είχαμε ανταλλαξει e mail και ξέρεις το ονομα και το επώνυμο μου

    ε και; αλλάζει κάτι σε αυτά που σου γράφω εδώ;

    το blog όμως είναι ανοικτό σε όλους και ανθρώπους που δεν σε γνωρίζουν και δεν χρειάζεται άλλωστε αφού απλά ψάχνουν κάτι και πέφτουν πάνω σου

    ο καθένας φυσικά οπως νοιώθει ;)

    αυτά περί ανωνυμίας μπλοκ και των όσων λέμε και θέλουμε να μοιραστούμε

    λες:
    Αν είσαι μόνο ένας καλός ακροατής θα βρεις πολλούς φίλους

    συμφωνώ απολύτως!! όποιος αρέσει σε όλους τότε απλά είναι ένα τιποτένιο ανθρωπάκι

    αυτά που λες θα εκφράσουν κάποιους και θα θυμώσουν κάποιους άλλους

    σίκκιμε... η ζωή είναι τόσο μικρή για να ει΄μαστε ψεύτες......... δαμέ εμείς τζαι παρολίον να τσακωθούμε διαδικτυακά ελέω κωλογαμημενοκυπριακούμαλακίας κάτι πυο αποφεύχθηκε ευτυχώς ;)

    εύχομα να κρατήσεις την δουλειά σου δισδαιμόνα!!! απλά θα ήθελα να σου πω ότι δεν πιστεύω ότι ό,τι και να γίνει εσύ θα φύγεις είτε νικήτρια ει΄τε χαμένη όπως λες

    αφού δεν εξαρτάται από σένα αυτό.... και όσο η τυχη σου εξαρτάται από άλλους ανθρώπους οι οποιοι κάνουν τις επιλογές τους λογαριάζοντας και παραμέτρους που εσύ δεν ελέγχεις και οι οποίοι ενδεχομένως να μην΄εχουν καν σχέσ με την δουλειά σου τότε κανένας δεν μπορεί να σου χρεώσει την όποια απόφαση του μάστρου

    υπάρχει ένα πολλά καλό ρητό ή δεν ξέρω τζαι γω τι είναι

    να μην στεναχωριέσαι για πράγματα που δεν μπορείς να αλλάξεις

    και

    να μην στεναχωριέσαι για πράγματα που μπορείς να αλλάξεις
    ;)

    ό,τι και να γίνει πάλι νικήτρια θα βγεις φτάνε να ακολουθήσις αυτό που θέλεις

    αφού μπορεί να είναι και η αφορμή για κάτι καλύτερο

    εν πάσει περιπτώσει που λένε και στα κουλτουριάρικα χωριά εύχομαι να είσαι η νικήτρια στην μάχη αυτή!!!!!!
    ;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Νομίζω λέμε το ίδιο πράγμα,με διαφορετικά λογια...λέμε πως τελικά αν θα εκτεθείς είτε επωνυμα είτε ανώνυμα θα εκτεθείς και ότι τελικά το ονοματεπώνυμο γίνεται κάτι λιγότερο από το περιεχόμενο των λόγων σου.Το θέμα της φάτσας έχει μιαν άλλη διάσταση.Ούτε για μένα θα άλλαζε κάτι να σε δω εσένα π.χ ποιός είσαι. Κάποιες στιγμές ένοιωσα πως η κουβέντα με κάποιους ανθρώπους εδώ έφτασε σε καλά επίπεδα και πως δεν ήμουν δίκαιη μαζί τους που μου έδειξαν εμπιστοσύνη χωρίς να ξέρουν καν ποιά είμαι. Μπορεί π.χ να γράφω disdaimona και να είμαι Σωτήρης.Για όσα άτομα ένοιωσα έτσι,είναι τα άτομα που εγώ ξέρω ποιοί είναι με την εικόνα τους.Ένοιωσα ανειλικρινής με αυτή τη έννοια.Σε κάποιους,δύο συγκεκριμένα παρουσιάστηκα γι αυτό το λόγο.Για να έχω μια ίση σχέση,εφόσον πήρα την εμπιστοσύνη τους.Η ανωνυμία μου αρέσει πάρα πολύ και δεν είναι κάτι που θα το αφήσω με τίποτα και για κανένα.

    Ξέρω το μικρό σου όνομα οσρ,αυτό μόνο.Εν νομίζω πως αν τύχαινε να γνωριζόμαστε θα σε έλεγα ποτέ με το αληθινό σου όνομα.Για μένα είσαι ο οσρ. Έγώ να δεις πόσο χαίρομαι που δεν σφαχτήκαμε!Χαιρομαι γιατί έγινε πάλε με ανοιχτους όρους.Δεν μπορώ να μην επιλέξω έναν άνθρωπο ο οποίος σκίζεται για τους συνανθρώπους του.Τούτο το αίπιν έχω το τζαι εγώ. Για τον εαυτό μου δεν ζητώ ποττέ τίποτε.Βάρμε να υπερασπιστώ κάποιον είμαι η πρώτη!

    Το πόσοι διαβάζουν το μπλογκ μου για μένα είναι: ο ένας.Ουδέποτε επεδίωξα να γίνω αρεστή,πάντα είχα τη χαρά της καθαρής αποδοχής των ανθρώπων ή της απόρριψης.

    Δεν έχω μάστρο,με την έννοια του μάστρου. Εχω ένα συμβούλιο 7 ατόμων.Η μια είμαι εγώ.Πόψε.Ήδη έχω ενδείξεις για το αποτέλεσμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο τόπος είναι τόσο μικρός Δυσδαιμόνα που όλοι είμαστε επώνυμοι. Αυτό που παίζεται είναι το πόσο ειλικρινείς είμαστε. Αυτό δε που δεν παίζεται με τίποτα, είναι το πόσο ανεκτικοί είμαστε στην άλλη άποψη. Δράτομαι της ευκαιρίας να σου πω, πως είσαι μια υπερβολικά λαμπρή εξαίρεση - τόσο, που ειλικρινά δυσκολεύομαι να πιστέψω (όπως υποθέτω) πως ήσουν κάποτε οργανωμένη... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ...τελικά καταλήξαμε να μιλάμε για μένα...εγώ απλά,άνοιξα το στόμα μου για να μιλήσω για το πως αισθάνομαι τα πράγματα με τους ανθρώπους στο διαδίκτυο,τι ήθελα να το ανοίξω...

    Ίσως μου λες ότι με ξέρεις,τώρα,αν με ξέρεις,χαίρω πολύ!εγώ δεν σε ξέρω.(κάτι τηλεφωνήματα με απόκρυψη είσαι εσύ;:-))

    Ανοίγεις μεγάλο θεμα Δεμων,για τους οργανωμένους,για τις αντίθετες απόψεις...

    Μεγάλωσα σε ένα σπίτι,στο οποίο οι μισοί ήταν κομμουνιστές ως το κόκαλο και κάτι πέρα από αυτό και οι άλλοι μισοί ήταν της ΕΟΚΑ Β,οργανωμένοι κι αυτοί.Όταν είδα λοιπόν την ΕΟΚΑ Β μέσα στο σπίτι μου να ψάχνει τους δικούς μου,σε μια ηλικία που δεν μπορούσα να εκλογικεύσω τα πράγματα,ήρθε ο κόσμος ανάποδα.Ίσως από τότε να κατάλαβα πως "η άποψη" δεν μας δίνει ασυλία απέναντι στη ζωή,πως η αποψη είναι η ανάληψη μιας ευθύνης απέναντι στους εαυτούς μας,στους αγαπημένους μας,στην κοινωνία.Δεν σέβομαι τις απόψεις.Είμαι ένας άνθρωπος που δεν πείθεται εύκολα,δεν αισθάνεται εύκολα, δεν υποκύπτει εύκολα, δεν δίνεται εύκολα. Απλά μεγάλωσα σε ένα σπίτι ανοιχτό για τους ανθρώπους, το σπίτι μου ήταν κέντρο διερχομένων, αριστερών διερχομένων, φτωχών, της γειτονιάς, γύφτοι, τσιγγάνοι ότι φανταστείς. Είμαι ένας απαιτητικός άνθρωπος ως προς τις απόψεις, προσπαθώ καθημερινά να ανοίγω «διαδρόμους» αντίληψης στο μυαλό μου και έχω μέσα μου και ένα «ρατσισμό» υπέρ της μόρφωσης και της γνώσης. Αυτός ο «ρατσισμός» είναι τόσο έντονος που με οδήγησε στην απόφαση να παραμείνω σε όλη μου τη ζωή στη θέση ενός μαθητή. Για να μη χάσω τα κέρδη της μάθησης, του θαυμασμού που μου προκαλεί, της σιγουριάς και της πίστης, μια συμφεροντολογική στάση στην πραγματικότητα…
    Δεν είμαι καθόλου ο μειλίχιος άνθρωπος που τα βρίσκει με όλους. Απογοητεύτηκα πολλές φορές από την διαδικασία του σεβασμού στην άλλη άποψη, κυρίως όταν αντιλήφθηκα πως ακόμα κι αν τα βρεις στα λόγια θα προδοθείς χειρότερα στην πράξη. Δεν πιστεύω στα λόγια, στη λεκτική συναίνεση. Πιστεύω στις αποδείξεις λεκτικές και πρακτικές για το ποιόν των ανθρώπων.
    Οργανώθηκα στα δώδεκα. Η αιτία ήταν…ο Μπρεχτ από ένα καταραμένο κόλλημα με τη γερμανική γλώσσα, που αργότερα, απορρόφησε το κόλλημα με μια άλλη γλώσσα και πάει λέγοντας. Από τον Μπρεχτ πήγα στον Μαρξ, όχι το αντίθετο. Αποχώρησα στα 23. Όχι γιατί σταμάτησα να πιστεύω στην οργανωμένη δράση. Αλλά γιατί κατάλαβα πως ο προσωπικός μου προορισμός δεν ήταν μια πορεία «στην πολιτική» και γιατί ήθελα να αφιερωθώ ψυχή τε και σώματι στα διαβάσματα μου. Όσα χρόνια ήμουν οργανωμένη ήμουν στην πρώτη γραμμή. Σε όλα. Θεωρώ πως και σήμερα είμαι ένας οργανωμένος άνθρωπος, με την έννοια ότι έχω ξεκάθαρη πολιτική θέση. Δεν είμαι μέλος οργάνωσης, ίσως να μη με βοηθά το μυαλό μου για να γίνω, αλλά δεν θεωρώ πως κάνω κάτι σπουδαιότερο από τους ανθρώπους που είναι σε οργανώσεις. Πιστεύω στην οργανωμένη δράση, το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν μου επιτρέπει να οργανωθώ. Είμαι άτομο που εργάζεται συλλογικά, όχι ατομικά αλλά με όρους, είμαι αντιδραστική, αποκλείεται να κάμω κάτι που δεν πιστεύω εάν είναι θέμα αρχής, επειδή το αποφάσισε κάποιος άλλος για μένα. Είμαι περισσότερο χρήσιμη έξω, με τα δεδομένα. Κάποιοι είναι χρήσιμοι μέσα, έχουν περισσότερη υπομονή ίσως ή άλλα χαρίσματα. Κάποιοι είναι έξω επειδή είναι τραγικά ανεύθυνοι και νάρκισσοι….
    Η κοινωνία όλους τους έχει «οργανωμένους»…τα κόμματα δεν είναι οι μόνες μορφές πολιτικής «μάντρας»…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. δισδαιμόνα ελπίζω τελικά όλα καλά με την δουλειά.!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Προσπαθώ ένα ολόκληρο χρόνο φίλε μου για τούτην την υπόθεση. Ξέρεις καλά,που φτάνουν οι υποθέσεις,σε ποιά άκρα σε ποια καταπάτηση δικαιωμάτων,αντιμετωπίζεις τα κάθε μέρα.Τον διωγμό των ανθρώπων από το σύστημα με κόστος ακόμα και την προσωπική τους ελευθερία...

    Εχάρηκα τούτην την νίκη,γιατί εδούλεψα με υπομονή,τζαι νομίζω με μεθοδικότητα.Εμπήκε το πρώτο λιθαράκι.Αλλά άνοιξε ο δρόμος για την αποκατάσταση του έργου κάποιων ανθρώπων.Ευχομαι να τα καταφέρω να το πάρω ως το τέλος.Όπως πρέπει να είναι ένα τέλος,για το δίκαιο...

    Συνέχισε εσύ να γράφεις να με κουρτίζεις τζιάλλο! Ως του χρόνου έτσι τζαιρόν εν να αλλάξω τζαι τα γρασίθκια τζειμέσα :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Disdaimona,
    Shερετώ ΣΕ!

    Από το σχόλιο ΣΟΥ με ημερομ. 30 Αυγούστου 2010 4:18 μ.μ. συγκρατώ και σημειώνω τα πιο κάτω:

    1. «Δεν σέβομαι τις απόψεις. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν πείθεται εύκολα, δεν αισθάνεται εύκολα, δεν υποκύπτει εύκολα, δεν δίνεται εύκολα.»

    2. «Δεν είμαι καθόλου ο μειλίχιος άνθρωπος που τα βρίσκει με όλους.»

    Συμφωνώ και επαυξάνω!
    Γι’ αυτό και ΔΕΝ ΜΕ βλέπω να τα βρίσκω με κάτι τύπους σαν τον ΜΑΤΣΟΥΚΑ, ας πούμεν ...

    Με την ευκαιρία αυτή ΣΕ ευχαριστώ και δημοσίως, όπως και τον Aceras, για την διαδικτυακή παρέμβαση και στήριξη ΣΑΣ... Τα σχετικά ΣΑΣ post λειτούργησαν καταλυτικά ... Επειδή όμως το θέμα παραμένει ανοικτό [ΣΟΥ χρωστάω κάποιες απαντήσεις και εξηγήσεις], θα επανέλθω το ταχύτερο δυνατόν [μόλις ευκαιρήσω] ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Γειά σου Ανευ, καλοσώρισες.

    Από τον Ματσούκα πήρα ένα μήνυμα,αυτό που ανάρτησα,στο οποίο αντέδρασα,χωρίς καμιά άλλη ερώτηση, θετικά.Αυτό μου είπε το ένστικτό μου να κάμω.Δεν το μετάνοιωσα.Δεν υπάρχει περίπτωση να μου ζητήσει άνθρωπος μια ευκαιρία και να μην του τη δώσω,αποκλείεται.Από κει και πέρα,μπορεί να έτρωγα και τα μούτρα μου και να έβρισκα το μπλογκ γεμάτο κοροϊδευτικά και υβριστικά μηνύματα. Όμως δεν το βρήκα.

    Για να μην συγχωρέσω πρέπει να μπουν άλλα ζητήματα,που δεν είναι του παρόντος. Δεν ξέρω τα δεδομένα αυτού του ανθρώπου,δεν ξέρω τι παρακίνησε αυτή την συμπεριφορά. Θέλω να τον συγχωρέσω.
    Το ζήτημα των απόψεων είναι άλλο ζήτημα.

    Στα δύο μηνύματα που ανταλλάξαμε,του ξεκαθάρισα,πως το τι θα κάνεις εσύ είναι δικό σου δικαίωμα,γιατί εσύ ήσουν ο στόχος,εγώ έγινα ξόφαλτσα.Σε καταλαβαίνω απόλυτα και πρέπει και ο ίδιος να σεβαστεί την απόφαση σου.Αυτό είναι το δίκαιο και για σένα.Και ίσως να είναι και το πιο ωφέλιμο. Εγώ είμαι άλλοσπως άνθρωπος,αποκλείεται να κρατήσω δάκκαμα,ας πούμε ότι θέλω να βρίσκω αλλού την ωφέλεια της σχέσης μου με τους ανθρώπους.
    Πάντως,πέρα που τη συγχώρεση,αξίζει ένα μπράβο,που παραδέχτηκε τόσο ίσια το λάθος του. Θα μπορούσε απλά να παίξει πελλόν τζαι να εξαφανιστεί. Όμως δεν το έκαμε...Εμένα τούτο μου λέει κάτι…

    Να το χειριστείς όπως νοιώθεις…

    ΑπάντησηΔιαγραφή