Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

15.4.10

Φιλοσοφική γκαρνταρόμπα



Στα πρώτα βήματα εκμάθησης της φιλοσοφικής αλφαβήτας έπρεπε να μάθουμε την ανατομία του βηματισμού της και κατόπιν τα μονοπάτια της περιδιάβασης.

Λέει λοιπόν το πρώτο μάθημα πως η Ιστορία δεν είναι μια γραμμική εξελικτική διαδικασία διαδοχής ιδεών, πραγματικοτήτων, φαινομένων, υποκειμενικών αναγκών, υλικών δυνατοτήτων και πνευματικών αναζητήσεων. Και πως την κυρία αυτή δεν νοείται να την συναντήσουμε μέσα στα γραμμικού τύπου κουτάκια μας.

Η Φιλοσοφία βέβαια πέθανε. Άφησε μοναδική κληρονομιά και ελπίδα την αποτυχία των μαθητών στο πρώτο μάθημα. Μόνο που τώρα εξακολουθούμε ακόμα να ψάχνουμε τις πιθανές εκδοχές ενός διανοητικού μέλλοντος με γραμμικούς εξισωτικούς μαθηματικούς υπολογισμούς.

Τίποτα δεν στοίχισε άραγε αυτός ο θάνατος; Κανείς δε συγκλονίζεται για την απώλεια;

α+ β + γ = σχολή δ

ε + ζ + η = σχολή θ

Φτάνει μόνο το άλφα μας και το θήτα μας να είναι σχετικά ιστορικά φρέσκο!

Κατά τα άλλα το πρώτο μάθημα αλφαβήτας ακυρώνεται και στη θέση του ενεδρεύει η γέννηση μιας μποτοξαρισμένης γριάς φιλοσοφίας κότας χειρότερης και κατώτερης του πρώιμου νεανικού της βίου.

Το μηδέν του Τραγικού που τη γέννησε αναβάλλεται και πάλι μέχρι νεοτέρας….

Το μόνο τραγικό που μένει τώρα προς τέρψιν των δεδηλωμένων εραστών της είναι να ράψουμε ξανά το ρούχο του ενταφιασμού της. Φτάνει να ξέρουμε ράψιμο!

Όσο δεν μας αρκεί ένας θάνατος αυτή θα επανέρχεται και θα επανέρχεται και θα επανέρχεται. Μέχρι να μη βρίσκει πια το δικό μας δρόμο.













8 σχόλια:

  1. Δυσδαιμόνα, μας μπερδεύεις και πάλι! Πόσες φορές έχει πεθάνει η φιλοσοφία; πόσες ψυχές έχει τελοσπάντων; Δεν ξέρω εγώ πάντως...
    Αναμένω τα φώτα σου γιατί οι μη φιφλόσοφοι ψάχνουν αλήθειες στη φιλοσοφία κι εσύ μας αναγγέλεις τον θάνατο μιας γριάς που πέθανε από τότε που το ανάγγειλε ο θείος Κάρολος, όπως πέθανε κι ο Θεός για τον νιτσε, όπως γέρασε ο άνθρωπος για τον Φουκό... Μηπως τελικά υπάρχει μεταθάνατος ζωή κι εμέις ακόμα ζούμε τον υλισμό του παρελθόντος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλέ μου φίλε!
    Ποτέ μην περιμένεις από ένα αιώνιο μαθητή να σου δώσει τα φώτα του! :-)
    Διάβασα κάτι πάρα πολύ ωραίο στον Μπρεχτ και θέλω να σου το πω, ακου:
    "Ηρθα κοντά σας σαν δάσκαλος
    Και σα δάσκαλος μπορούσα να φύγω.
    Μα επειδή μάθαινα,έμεινα"
    Αυτό ονομάζεται "Η καλή συντόφισσα"

    Η φιλοσοφοφία πέθανε ναι με θάνατο διαρκείας.Ο θάνατος είναι πάντα ένας,αλλά έχει πολλά ονόματα,όπως κι εμείς οι άνθρωποι Νίκο έχουμε πολλές γλώσσες και πρόσωπα.[και δεν αναφέρομαι στην υποκρισία] σωστά αναφέρεις τον Μαρξ και τον Νίτσε και τον Φουκώ και τόσους όσους άλλους μας προέτρεψαν σε μια αναγέννηση ή έστω στο αδύνατον μιας τέτοιας αναγέννησης και κατ επέκταση στην βαθιά επιθυμία μας γι αυτή.

    Χρειάζεται η πάλη των ιδεών αλλά δεν χρειάζεται πια καμιά ιδέα για την ιδέα.Αυτό εννοω ως κίνδυνο της γέννησης μιας άσχημης γριάς.πρέπει να κάνουμε focus Νίκο,focus στην υλική πραγματικότητα αλλά με βλέμμα Θεού φίλε μου!
    Ναι τελικά ίσως και να υπάρχει μια μεταθανάτιος ζωή φιλοσοφικώς ωραία αλλά σίγουρα όχι μετά θάνατον.

    σου είπα ότι μ΄αρέσει πολύ ο ranciere; είδα την αναφορά στο άρθρο σου γι αυτό το λέω.

    ε ρε ένας ranciere που μας χρειάζεται εμάς τους φιλοσόφους!!! θάθελα νάξερα που θα βάζαμε τα κουτάκια με τις ανάλυσεις μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @trim

    στο άρθρο σου για τον ρατσισμό θα κάνουμε κουβέντα αύριο με το φως της ημέρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ έχω ένα απλό ερώτημα. Γιατί μόνο το 1 τις χιλίοις ασχολείται και εμβαθύνει σε αυτούς τους τομείς? Γιατί οι άλλοι απέχουν? Με πια συχνότητα παρουσιάζεται το πνεύμα σε μια κοινωνία ανθρώπων? Είναι όπως τα γονίδια που ένας στου πενήντα έχει πράσινα μάτια? είμαστε ότνως ακόμα στην πρωτόγονη εποχή που κυνηγάμε την τροφή μας?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @aias

    ναι υπάρχει κι αυτή η αποψη περί γονιδίων.
    αλλά ακόμα κι αν ισχύει εγώ θα επιθυμούσα να αντιστρέψω τα ποσοστά.δηλαδή οκ παίζουν ρόλο τα γονίδια αλλά όχι 1% και καλά οι εκλεκτοί!!!!
    μπρρρρ...

    ο λόγος λοιπόν για μένα όχι δεν είναι τα γονίδια.
    είναι "η πείνα, ο χρόνος και η θηλιά" που λέει η επόμενη ανάρτηση.
    και η λύση ίσως να είναι η τροφή, η ατομική έξοδος και η φιλ-αλληλία.
    ο καυγάς τώρα είναι η σειρά "εμφάνισης" των τριών στην πραγματικότητα.περί αυτού σφάζονται σήμερα οι φιλοσόσοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @αιας

    επίσης μια άλλη απάντηση στο ερώτημα σου είναι πως το υπόλοιπο 99% του λεγόμενου αναπτυγμένου κόσμου δεν ασχολείται επειδή προτιμά τις αγοραπωλησίες ειδών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @αιας

    αυτή είναι η απάντηση,νομίζω το ξέρεις.
    εξάλλου είπα ειδών δεν είπα μετοχών.

    αλήθεια πώς πάει ο δείχτης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή