Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

16.4.10

Σπεύδε βραδέως





Το ζήτημα της σκέψης είναι ρυθμικό ζήτημα.


Εμείς το ξέρουμε καλά αυτό. Μιλάμε αργά, περπατάμε αργά, σκεφτόμαστε αργά.

Αυτή είναι η φύση μας. Οι πόλεις μας ακολουθούν τους ρυθμούς μας.

Πολλοί δεν αντιλαμβάνονται την αξία ούτε τη χρησιμότητα αυτού του ρυθμού.

Την λένε επαρχιωτισμό και προσπαθούν ματαίως να την αποβάλουν.

Το δικό μας τοπίο και οι δικοί μας ρυθμοί είναι οι εγγενείς ρυθμοί των τεχνών και της σκέψης.

Αν η Κύπρος δεν είχε άλυτο αυτό το καταραμένο πρόβλημα ,με όλα τα ψεύτικα φαντάσματα που αυτό δημιουργεί, θα ήταν ίσως το ιδανικότερο μέρος του ποιητή του συγγραφέα του φωτογράφου του σκηνοθέτη του διανοητή της μεσογείου. Αυτό αισθάνομαι.

Αν γινόμαστε αφελείς γινόμαστε ίσως για άλλους λόγους όχι όμως εξαιτίας του ρυθμού μας.

Ο δικός μας ρυθμός απαγορεύει τη φωνασκία τη φλυαρία και τη νοητική πόλωση. Τα κυρίως χαρακτηριστικά δηλαδή των ελλήνων λεγόμενων αδελφών μας. Φαντάζομαι πως οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονται πως μπορεί να φαίνεται στα μάτια ενός αργού ανθρώπου ο δικός τους ακατάσχετος ρυθμός. Ίσως επίσης να μην αντιλαμβάνονται πως το λεγόμενο σύγχρονο ελληνικό πνεύμα μοιάζει ά-τοπο εξαιτίας ακριβώς αυτής της νοητικής και λεκτικής τους πολυπληθούς αρρυθμίας. Μέσα σ΄αυτή την εξουθενωτική δυσ-αρμονική πολυλογία τίποτα δεν μπορεί να αναπτυχθεί.

Ούτε η τέχνη ούτε η νόηση ούτε οι άνθρωποι ούτε η ζωή.

Δεν ξέρω γιατί οι σύγχρονοι έλληνες κυνηγούν με τόση μανία τις ανωφελείς και τις πολλές λέξεις. Μιλάνε μιλάνε μιλάνε. Λες και η χώρα είναι ολοκληρη ένα ομιλών μπαρ!

Λες και δεν τους είπε κανείς πως η Ποίηση γεννήθηκε στη χώρα τους.

Λες και όλη η χώρα επιδίδεται σε ποπ συνομιλίες αδυνατώντας να επιβάλει μια δημιουργική σιωπή.

Να μιλάς για τον Πλάτωνα σε ποπ ρυθμό δεν είναι ρυθμικό ατόπημα είναι φιλοσοφική αυτοκτονία.

Οι Έλληνες έγιναν ένας λαός που δεν ταιριάζει ούτε στο χτες ούτε στο τώρα ούτε στο αύριο της σκέψης.

Ούτε σε μένα ταιριάζει. Είναι ωραία να είναι αργά και να ξέρεις το μέτρο.

4/4 ¾ 2/4 ¼.









10 σχόλια:

  1. disdaimona

    συγκρίνεις αυτο που θα μπορουσε να είναι η Κύπρος με αυτο που καταντησε η Ελλάδα

    ανόμοια πράγματα

    και αναμεσα τους σκεψεις που τις βρίσκω πραγματικά ενδιαφέρουσες

    για τον ρυθμό της σκέψης, της ομιλιας κλπ

    νομίζω όμως πως δεν σου έτυχε να ζήσεις σε κυπριακό χωριό και να παρακολουθήσεις την ταχύτητα επικοινωνίας και ομιλίας των ανθρωπων εκει..

    τωρα για το ρυθμό της τεχνης και της σκεψης - υπάρχουν πολλά είδη... Για παράδειγμα ο διαλογισμός.. Θελει ησυχία, χρόονο, παυσεις, αναπνοές... Υπάρχει τετοια τεχνης που πηγαζει απο το διαλογισμο

    αλλά υπάρχει και η φρενίρης σχεδόν αφαιρετική σκέψη... χωρίς δομή είναι παραλήρημα
    με ειρμό, δομή, συνοχή κλπ γεννησε τη Φιλοσοφία...

    κοιτα, αν και ελλαδίτισσα δεν το πηρα προσωπικά. ΑΠλά ειμαι σε θεση να καταλαβαινω για τι μιλάς με το ένα πόδι στην Κύπρο και με την πλάτη στην ελλάδα των παιδικών χρόνων και εφηβείας.

    απλά πιστέυω οτι Ελλάδα και Κύπρος ειναι ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικές. και καθε συγκριση αφαιρει κατι αδίκως ...

    Η Κύπρος της τεχνης και της συγγραφής - έχω προσωπική εμπειρία - είναι αλήθεια...

    αλλά θα ήθελες να συγκρίνουμε με τους συγχρονους Κύπριους;
    που είναι οι"πνευματικότητα" των ανθρωπων;
    ή οι "πνευματικοι" άνθρωποι?

    και αυτη η κουβεντα ταιριαζει σε κάθε λαό εν ετη 2010

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. το κείμενο σου έχει γεννήσει πολλές σκέψεις...

    μήπως ο αργος ρυθμός παρατηρείται όταν ένας ή μια κύπρια μιλά ελλληνικά ή αγγλικά; 9γιατι οπως σου είπα δεν εχω διαπιστωσει να μιλουν αργα όταν μιλουν κυπριακά)

    μήπως έχει να κάνει με την καταπίεση;

    είναι άλλο κέντρο του εγκεφαλου που καταγραφει τη μητρικη και άλλο την νεα γλώσσα (εκτος αν μαθαινεται ταυτοχρονα μεχρι τα 5)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @rose

    δεν συγκρινα την Κύπρο με την Ελλάδα.Είπα πως μου φαίνεται ο ελληνικός πολιτισμός από τα μέσα (εκεί) και πως μου φαίνεται από τα έξω (εδώ)

    θεωρώ την πολυλογία νοητική ασθένεια. ασχέτως τόπου και καταγωγής.τη θεωρώ είπα, δεν είπα ότι είναι ντε και καλά ιατρικό δεδομένο!

    αυτή είναι η προσωπική μου αίσθηση.

    πως η ελλάδα ψάχνει πια την "αυτογνωσία" της κυνηγώντας λεκτικά την ουρά της.φλύαρα λεκτικά.
    ακατάσχετα,κουραστικά και ανόητα.

    και καλά να μιλάς για το ποδόσφαιρο!να το δεχτώ!άντε να μιλάς για την πολιτική,πάλι να το δεχτώ! δεν μπορείς όμως να μιλάς επι παντός επιστητού φλυαρώντας! όπου φλυαρία μπορεί μεν να είναι ο περιττός λόγος αλλά μπορεί να είναι και ένας περιεκτικά φλύαρος λόγος.

    πιο πολύ μου θυμίζει πια εικόνες της τηλεόρασης η ελληνική παρά γλώσσα.

    αυτό το απέδωσα στο ρυθμό όχι στο περιεχόμενο της.για να αλλάξεις ρυθμό όμως πρέπει να κάνεις και οικονομία λεκτικών "εικόνων".

    ο αργός ρυθμός δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο δικό μας είναι και πολλών ελλήνων της περιφέρειας και πολλών άλλων φαντάζομαι πληθυσμών.δεν ξέρω αν για μας παίζει επιπλέον ρόλο ή σχολοκή απαγόρευση στη χρήση της γραπτής κυπριακής γλώσσας. ίσως.

    η αίσθηση του μέτρου στη χρήση των λέξεων είναι ένα δώρο που όχι μονο δεν το εκμεταλλευόμαστε αλλά το λοιδωρούμε!
    [είδες κυπραίους στην αθήνα να κάμνουν τους καλαμαράδες φαντάζομαι.πε μου αν είδες πιο γελοίο πράμα στη ζωή σου!]

    η κύπρος rose είναι μια έρημη πνευματικά χώρα με σωστό όμως νοητικό ρυθμό.

    το γιατί συμβαίνει αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
    η ιστορία "του μεγάλου θυμού"....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τους κώδικες, τους ρυθμούς τζιαι τες μελωδίες της κυπραίκης λαλιάς δεν τις χρειάστηκεν να τις επιτάξεις καμιά εξουσία, καμιά προπαγάνδα, καμιά θρησκεία για να μεταδώσει το πρόγραμμαν της. Μάλλον τους υποτίμησαν. Τζιαι μας άφηκαν τους κώδικες τζιαι τους ρυθμούς παρθένους να σιαιρούμαστιν την επικοινωνία, έστω τζιαι αν κατά τη γνώμη σου δυσδαιμώνα είναι για να τους χρησιμοποιήσουμεν σε μιαν πνευματική έρημο. Άσε που στην έρημο, πέντε δέντρα τζιαι μια πηγή νερό ονομάζονται όαση, ενώ στο τροπικό δάσος πέντε δέντρα δεν ονομάζονται καν. Πολλά εύστοχο τζιαι ευαίσθητο κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @aceras

    acera ευχαριστώ που άφησες τα λόγια σου στο μπλογκ μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ένα πολύ εύστοχο κείμενο που βασίζεται σε σειρά από λάθος παραμέτρους. Το κείμενο και η ουσία του είναι σωστό και μπορεί κάλλιστα να σταθεί αν το εκλάβει κανείς ως κριτική του σύγχρονου κόσμου (της Κύπρου συμπεριλαμβανομένης όμως). Όταν το αντιπαραβάλεις ως διαφορά μεταξύ Ελλάδας (προφανέστατα ως Ελλάδα εκλαμβάνεις την Αθήνα και ένα δυο ακόμα μεγάλα αστικά κέντρα και καταδικάζεις την υπόλοιπη - και μόνη εναπομείνουσα αληθινή Ελλάδα - στην ανυπαρξία) και Κύπρου τότε είναι εξ ολοκλήρου λάθος οι επισημάνσεις σου.

    Αν στην Αθήνα επικρατεί η "πολυλογία" στην Κύπρο επικρατεί η α-λογία. Η γλώσσα εδώ είναι μια έρημος όπως σωστά επισημαίνει ο aceras αλλά και μια βαθιά και κακοφορμισμένη πληγή που χαρακτηρίζει μια πνευματικότητα χωρισμένη στα δυο που παράγει αφασία. Πνευματική αφασία.

    Οι αργοί ρυθμοί του νησιού που εμένα προσωπικά με έχουν κερδίσει γιατί ταιριάζουν στον μεταβολισμό μου - πνευματικό και βιολογικό - συχνότερα μου θυμίζουν βραδυγλωσσία παρά παύση προς διαλογισμό και συγκέντρωση. Είναι περισσότερο ένας ρυθμός αναποφασιστικότητας παρά περίσκεψης, ένας ρυθμός που μοιάζει να αγνοεί την επόμενη λέξη, παρά να την ζυγίζει. Είναι εν τέλει ένας ρυθμός παράταιρος και παράκαιρος αλλά δυστυχώς με την αρνητική και όχι τη θετική έννοια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ΔΕΜΩΝ

    Δέμων,η ελλάδα απέδειξε πως μπορεί να καταδικαστεί από μόνη της δεν περιμένει εμένα να την καταδικάσω!

    το άρθρο αφορούσε τη σύγχρονη διανόηση όχι τους απλούς ανθρώπους που τώρα την τρώνε Δέμων και από την πολυλογία καταδικάζονται σε μια εθνική Σιωπή!!!

    Η διανόηση δεν μπορεί να βγάζει έξω την ουρά της όταν η χώρα βουλιάζει. Και ναι μιλούσα για το κέντρο γιατί στο κέντρο "προαποφασίστηκαν" οι καταδίκαστικές αποφάσεις!
    Λοιπόν καθήκον της διανόησης δεν ήταν να κομματικοποιεί,να ποδοσφαιροποιεί τη σκέψη,να τρέχειξωπίσω τους "άγγλους,γάλλους,πορτογάλους",να επιδίδεται σε μια ακατάσχετη αντι-νοηματοδοτική
    καφενειακού τύπου ΦΛΥΑΡΙΑ, να σκίζει τα ιμάτιά της ποιός θα "κοπιάρει" καλύτερα το "νέον" και εντέλει να αφήνει ΑΝΩΧΥΡΩΤΗ την Πόλη!

    Γιατί Δέμων μιλάμε για την ελλάδα! Και στην ελλάδα πρέπει να μιλάμε ελληνικά και όχι να μιλάμε σουαχίλι!

    για να μιλήσουμε όμως ελληνικά πρέπει πρώτα να σκάσουμε και να αφουγκραστουμε!αυτός είναι ο κανόνας!η επιβράδυνση επιτρέπει την ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ και η ψυχραιμία είναι το πρώτο και κύριο όπλο στον πόλεμο!

    το άρθρο Δέμων ήταν πικρό δεν ήταν καταδικαστικό! εξέφρασα την αίσθηση μιας προσωπικής απογοήτευσης. που δεν είναι καν σημερινή.

    η δική μας α-λαλία για την οποία αναφέρεσαι κάπως πικρόχολα δεν αφορά μόνο εμάς!τρέξε στα βουνά του Γραμμου και ρώτα τους εκεί έλληνες να σου πουν οι γιαγιάδες για το ξύλο που έχουν φάει επειδή νανουριζαν τα παιδιά τους "μακεδονικά" και όχι "ελληνικά"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εγώ διάβασα μια συγκριτική μελέτη για τους γλωσσικούς ρυθμούς της Κύπρου και της "Ελλάδας". Τώρα γιατί το γυρνάς δεν καταλαβαίνω. Κανένα "πικρόχολο" σχόλιο για έναν τόπο που λατρεύω - απλά δεν αντέχω τις παρωπίδες. Αν δεν δεις την πικρή αλήθεια, θα συνεχίσεις το άσχημο λάθος.

    Που στο καλό είδες να κατηγορώ το άρθρο ως καταδικαστικό;

    Όσο για τις γιαγάδες που "έφαγαν ξύλο γιατί νανούριζαν μακεδονικά τα παιδιά τους" τι να σου πω; Πως δεν είναι επίπεδο συζήτησης αυτό; Μήπως δεν το ξέρεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @demon

    δεν γυρνω τίποτε.άλλο αν δεν μου αρέσκουν "τα κουτσιά τα καθαρισμένα"

    δεν είναι επίπεδο συζήτησης ποιο;
    το θέμα της επιβολής του "έθνους" μέσω γλωσσικών απαγορεύσεων;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δαίμονα άλλα εκατάλαβες από ότι είπα εγώ (για αυτό είμαι σίγουρος), τζιαι νομίζω άλλα καταλάβεις από αυτά που λαλεί η Δισδαιμόνα (για αυτό είναι σχεδόν σίγουρος). Μου φαίναιται ότι μεταξύ Δαίμονος τζιαι Δυσδαιμόνας παιρνά Γράμμος. Τί Γράμμος, 1000 χιλιόμετρα Μεσόγειος περνά, τζιαι ας τα έχεις διανύσει αεροπορικώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή