Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

22.2.10

Έξοδος.


Ήταν σαν νάχε σβήσει κι η τελευταία λάμπα
πάνω στη γη. Ο άνεμος έπαιρνε τις σκηνές μας
τις στήναμε, και τις ξανάπαιρνε. Η ομίχλη
περπατούσε κουτσαίνοντας πάνω στις πέτρες.
Μαύρα μεγάλα συρματοπλέγματα αμπαρώνανε τον ουρανό.
Βράδιαζε σ΄όλο το στρατόπεδο. Θέλαμε να κυττάξουμε
μα όλο και βράδιαζε. Όλο και πιο πολύ μάκραινε
ο κόσμος. Θέλαμε να ακούσουμε, μα όλο
και φύσαγε. Όλο μας πλησίαζε του σκοπού το βήμα.
Που είναι λοιπόν ένα χαμόγελο να μας βεβαιώσει
πως υπάρχουμε. Κείνη η φωνή πού νάναι,
για να μη χαθούμε μες τη νύχτα….Θέλαμε να θυμηθούμε
μα είχαμε πολλούς νεκρούς να θάψουμε.
Ύστερα τέλειωνε η αγγαρεία και χτυπούσε σιωπητήριο.
Τάσος Λειβαδίτης

6 σχόλια:

  1. τελικά εσύ και η Ουτοπία βαλθηκατε να μας αποτελειώσετε με την Νταντωνάκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @rose

    δεν ξέρω την ουτοπία,τώρα που την αναφέρεις θα την μάθω.

    για τη φλέρυ εγώ δεν έχω καθόλου λόγια ειλικρινά...

    ...και τι να περιμένεις άλλο από ότι τέλειωσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπέροχο τραγούδι...

    Μου είχε γίνει εμμονή για μια εποχή...

    Καλό βράδι, Δεισδαιμόνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τάσος Λειβαδίτης... μάλιστα...
    Ο ακούραστος θαυματοποιός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή