Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

26.2.10

Αφιερωμένο



Το τραγούδι είναι αφιερωμένο σε όσους δε νοιάζονται να σώσουν την ψυχή τους

Στο Γρηγόρη της «Ενωμένης Κύπρου»

Στα παιδιά Του Μανώλη

Στα παιδιά των μεταναστών που δεν ονειρεύονται στα πούπουλα

Στην παιδική μας ηλικία και στα παιδιά μας

Σε όσους δεν χρησιμοποιούν μαντηλάκια για να σκουπίζουν τα δάκρυα

Σε όσους δεν κρύβονται όταν βρέχει

Σε όσους η ψυχή τους χορεύει και κλαίει και χορεύει

Δεν αφιερώνεται σε κανέναν Άγιο

Δεν αφιερώνεται στη Λύπη*

Και δεν αφιερώνεται σε επαναστατικές λιμουζίνες

(* στο χωριό της γλώσσας μου τη Λύπη τηνε λένε Λάμπουσα. Ο. Ελύτης)

(επέλεξα την πρώτη ηχογράφηση από το LP)

25.2.10

Αριθμός Εγγραφής του Πολίτη

* μια προσωπική ιστορία δεν είναι ποτέ μόνο μια προσωπική ιστορία


Την πρώτη Κυριακή που βγήκα στους δρόμους να πουλήσω την «Νεολαία»
πήγαινα στην έκτη δημοτικού. Δεν θυμάμαι πόσες εφημερίδες πούλησα. Θυμάμαι έντονα δύο περιστατικά που μου έκοψαν τα πόδια, με τη σειρά που τα γράφω.

Το πρώτο περιστατικό, ήταν όταν αποφάσισα - για να κάνω μαζικές πωλήσεις-να ανεβώ σε μια πολυκατοικία, την πιο μεγάλη της περιοχής τότε, και να πάρω σβάρνα τα διαμερίσματα. Περίπου στα μισά, και ενώ εγώ περίμενα πολύ συνεσταλμένα στη πόρτα, ανοίγει ο Άγγελος. Ο Άγγελος, ήταν ένας δευτερέος του γυμνασίου με τον οποίο ήμουν πάρα πολύ ερωτευμένη, ήταν δεξιός, κούκλος (ενόμιζα), Ανορθωσιάτης. Λοιπόν ο Άγγελος με ρώτησε τι θέλω, του είπα ότι πουλώ τη «Νεολαία», μου είπε όχι ευχαριστώ και έφυγα. (όταν επήα για σπουδές πήρα μαζί μου μια φωτογραφία του, με στόχο κάποτε να ξεπεράσω το πρώτο μου σοβαρό!!! φτύσιμο. Ειλικρινά επήρα.)

Το δεύτερο περιστατικό, συνέβηκε όταν μπήκα σε ένα κατάστημα. Στο κατάστημα ήταν δύο νεαροί 25-30 χρονών περίπου. Μου είπαν ότι δεν γοράζουν φυλλάδες του ΑΚΕΛ, είναι ΕΔΕΚίτες και άρχισαν να μου κάνουν ερωτήσεις για το Πολωνικό.
Εγώ ούτε που ήταν η Πολωνία δεν ήξερα. Θυμούμαι έντονα ως τωρά τα γέλια τους….Επίσης θυμούμαι ότι επέμεναν να μου κάνουν ερωτήσεις για να γελούν…

Ένοιωσα μεγάλο θυμό. Πάρα πολλά μεγάλο θυμό. Με τον εαυτό μου, γιατί δεν είχα απαντήσεις τζι ας ήμουν δώδεκα, ενόμιζα έπρεπε να έχω απαντήσεις, τζαι επίσης θυμό γιατί ήξερα, πως αν κάποιος δεν έχει μιαν απάντηση δεν σημαίνει πως η απάντηση δεν υπάρχει.

Τι κάνει κάποιος όταν νοιώθει ένα τέτοιο Θυμό; Τι κάνεις όταν ξέρεις πως οι απαντήσεις υπάρχουν αλλά είσαι «δώδεκα», δεν είσαι «μεγάλος» δεν μιλάς τη «γλώσσα» των μεγάλων, «πουλάς εφημερίδες» της ιδεολογίας σου τζαι μετά βουράς να «κάμεις τα μαθήματα σου»;

Πως συναντά ο θυμός τις απαντήσεις που υπάρχουν; Πρέπει να τις συναντήσει;
Επιτρέπεται να τις συναντήσει; Ο Θυμός είναι επιτρεπτή αντίδραση εντός της πολιτικής ή μήπως είναι καλύτερα να φερθείς «πολιτισμένα»;

Υπάρχει χώρος στο σημερινό κόσμο για τον Θυμό; Είναι απλά μια ψυχολογική αντίδραση, που οφείλεται σε προσωπικά χαρακτηριστικά, είναι μια αδυναμία ή είναι και μια εν δυνάμει πολιτική πράξη;

Υπάρχει Θυμός! Παντού στον κόσμο υπάρχει ένας Μεγάλος Θυμός! Η ζωή εξαθλιώνεται! Το περιβάλλον καταστρέφεται. Τα μωρά ξεπουλιούνται στα φανάρια τζαι οι γέροι παίρνουν συντάξεις πείνας. Η εκκλησία κατακρατεί κλεμμένες περιουσίες, χτίζει ναούς-επαύλεις και ρίχνει ψίχουλα στα πτωχά αμαρτωλά παιδιά της. Οι ζωές μας μπήκαν ενέχυρο για να «ζήσουμε». Οι μετανάστες σέρνουνται στη ζωή για να ξεπληρώσουν τα πουλημένα μας όνειρα. Οι νέοι κυκλοφορούν με φωτογραφίες της porsche πάνω στα κινητά τζαι πάσιν σε κολλέγια να σπουδάσουν κάτι για «να τα πάρουν» τζαι όϊ για να μορφωθούν ούτε για να προσφέρουν στην κοινωνία. Εκατομμύρια κόσμου ζει χωρίς τα εντελώς απαραίτητα για την επιβίωση και την υγεία του. Οι τηλεοράσεις παίζουν light τσόντες για πρωινό, μεσημεριανό και δείπνο. Οι τράπεζες θησαυρίζουν, οι χρηματιστές σάζουν τις γραβάτες τους περισπούδαστα, οι καθηγητές ξεζουμίζουν τους μισθούς των γονιών, οι υπουργοί παίρνουν μίζες ακόμα και για την αγορά οπλισμού και οι πολιτικοί τι κάνουν; ΣΥΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ!

Ξαναρωτώ. Είναι ο Θυμός πολιτική πράξη ή να μείνουμε εντός των «πλαισίων»;
Και ποια είναι αυτά τα πλαίσια, ζητώ μιαν απάντηση!

Πότε ο πολίτης είναι Πολίτης; Χρειάζεται πράσινη «πολιτική» κάρτα και εγγεγραμμένο χώρο κατοικίας ο πολίτης για να έχει Λόγο; Κι αν έχεις «πολιτική κάρτα» πως τη διατηρείς με τόσο Θυμό; Ή τον πνίγεις ως ανώριμο συναίσθημα και «εκλογικεύεσαι» ΣΥΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ;

Ο πολίτης που δεν έχει «πολιτική κάρτα» και δεν είναι εγγεγραμμένος ΤΙ ΕΧΕΙ;

ΠΩΣ ΑΠΟΚΤΑ ΛΟΓΟ Ο ΜΗ ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΘΥΜΟΣ;

Και ποια είναι η θέση του Μεγάλου Θυμού του κόσμου στην ανα-κίνηση της Ιστορίας;

Και βάση ποιού συμφέροντος η Πολιτική και τα πολιτικά γραφεία «αδειών»
καταστέλλουν τα υγιή σπέρματα της ανθρώπινης επ-αναστατικής ρίξης με την αθλιότητα της ζωής, ως άλλες Εκκλησίες που καταστέλλουν τις επιθυμίες και τα αμαρτωλά πάθη μας;

Εντός ή εκτός; Ποιος είναι ο δρόμος του Εμείς; Του Εμείς που εξαθλιώνεται.
Κάποιος να απαντήσει!

22.2.10

Έξοδος.


Ήταν σαν νάχε σβήσει κι η τελευταία λάμπα
πάνω στη γη. Ο άνεμος έπαιρνε τις σκηνές μας
τις στήναμε, και τις ξανάπαιρνε. Η ομίχλη
περπατούσε κουτσαίνοντας πάνω στις πέτρες.
Μαύρα μεγάλα συρματοπλέγματα αμπαρώνανε τον ουρανό.
Βράδιαζε σ΄όλο το στρατόπεδο. Θέλαμε να κυττάξουμε
μα όλο και βράδιαζε. Όλο και πιο πολύ μάκραινε
ο κόσμος. Θέλαμε να ακούσουμε, μα όλο
και φύσαγε. Όλο μας πλησίαζε του σκοπού το βήμα.
Που είναι λοιπόν ένα χαμόγελο να μας βεβαιώσει
πως υπάρχουμε. Κείνη η φωνή πού νάναι,
για να μη χαθούμε μες τη νύχτα….Θέλαμε να θυμηθούμε
μα είχαμε πολλούς νεκρούς να θάψουμε.
Ύστερα τέλειωνε η αγγαρεία και χτυπούσε σιωπητήριο.
Τάσος Λειβαδίτης

19.2.10

Ο Τρόπος της Αλήθειας.

Όλοι οι τρόποι που έχουμε εφεύρει για να πούμε την Αλήθεια είναι ψευδείς.
Δεν Υπάρχει Καμιά Αλήθεια Που Να Λέγεται. Κάθε Αλήθεια «που λέγεται»
είναι ένα βήμα μακριά της, μέχρι να γίνει χίλια βήματα, εκατομμύρια βήματα,εκατομμύρια ερμηνείες και εκατομμύρια υποκειμενικότητες. Τις λένε απόψεις.

Οι άνθρωποι αλληλοσφαγιάζονται χιλιάδες χρόνια για την Αλήθεια τους. Μεταξύ τους και μέσα τους. Κάποτε επιχειρούν να σφαχτούν για την Αλήθεια τους και μέσα στον Άλλο. Αυτό το λένε με πολλά ονόματα. Αγάπη, Θεό, Δίκαιο, Αξιοπρέπεια ,Σπουδή, Μεγάλη Ιδέα.
Κάποτε δυστυχώς το λένε και Συντροφικότητα.

Μόνο ένας τρόπος της Αλήθειας καταργεί το ψεύδος της και την απελευθερώνει.
Το Βλέμμα της στη ζωή. Και δεν υπάρχει καμιά Αλήθεια πιο Όμορφη και πιο Δυνατή απ΄αυτό το βλέμμα για να σεβαστείς. Και δεν υπάρχει καμιά Αλήθεια άλλη εντός μας για να σεβαστεί ο Άλλος.

Αλληλοαγαπώμενα ψέματα που στάζουν ροδαλένια σάλια ή αλληλοαγαπώμενα βλέμματα που στάζουν δάκρυα ή και σιωπή. Άλλη επιλογή της αλήθειας δεν υπάρχει.

« Αν παρατηρήσω με προσοχή τη ζωή που ζουν οι άνθρωποι, δεν βρίσκω σ΄αυτήν τίποτε που να την κάνει να διαφέρει από εκείνη που ζουν τα ζώα. Και τους μεν και τα δε τους έριξαν χωρίς να έχουν συνείδηση, στο μέσον των πραγμάτων και του κόσμου. Και οι μεν και τα δε διασκεδάζουν κατά διαστήματα. Και οι μεν και τα δε διανύουν καθημερινά την ίδια οργανική διαδρομή, και οι μεν και τα δε δεν σκέφτονται πέραν αυτού που σκέφτονται, ούτε ζουν πέραν αυτού που ζουν. Η γάτα κυλιέται στον ήλιο και κοιμάται εκεί. Ο άνθρωπος κυλιέται στη ζωή, μ΄ όλες του τις πολυπλοκότητες, και κοιμάται εκεί. Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος μπορεί να απελευθερωθεί από τον νόμο της μοίρας να είναι όπως είναι»
Φερνάντο Πεσόα «Το βιβλίο της ανησυχίας»

18.2.10

Γάμος.

Έννοια πολλαπλής χρήσεως.

♥ ΑΜΟΙΒΑΙΑ δέσμευση μεταξύ δύο (2) ή και περισσοτέρων ατόμων (4-6 στο 8 κάφκεσαι), σύμφωνα με την οποία, μετά παρελεύσεως δύο ετών, το ένα μέρος δεν θα ξανα-ασχοληθεί με το άλλο. Η εγγύηση για μια ζωή με ανοιχτούς ορίζοντες.

♥ ΝΕΑ οπτική για τους δημόσιους χώρους ανάπαυσης-ξενοδοχεία-διακοπές-πάμεν πέρκει καταφέρω να ΣΕ ΔΩ-περνώ που δίπλα σου μες στο σπίτι, τζαι εν σε θωρώ όπως εν θωρώ ούτε το σύνθετο που εν δαμέ πέντε χρόνια-απαναϊα μου ποιάν εν τούτη/τος στη ρεσέψιον του ξενοδοχείου-εν η γεναίκα μου/άντρας μου-αγάπη μου αγαπώ σε!!!

♥ ΣΟΒΑΡΟ κίνητρο να κάμεις καριέρα-έχω πολλές δουλειές-υποχρεώσεις-εν τελειώνω-εν για τα μωρά μας που το κάμνω αγάπη μου-τα έξοδα εν πολλά-νομίζεις ότι θέλω το;

♥ ΕΥΚΑΙΡΙΑ να γνωρίσεις νέο κόσμο-θείες-θείους-πρώτα εξάδερφα-δεύτερα εξάδερφα-νούννα-τατά-συμπεθέρους της κουνιάδας-αδέρφια του πεθερού,πεθεράς-αδέρφια του συμπεθέρου της κουνιάδας και άλλα ΚΟΝΤΙΝΑ άτομα.

♥ ΔΩΡΕΑΝ δια βίου μάθηση ασκήσεων μνήμης-ΘΥΜΑΣΑΙ που έρκεσουν να με πιάεις ΘΥΜΑΣΑΙ που μου έστελλες μηνύματα δέκα φορές την ημέρα, ΘΥΜΑΣΑΙ που το εκάμναμεν κάθε μέρα, ΘΥΜΑΣΑΙ που είχαμεν κοινά ενδιαφέροντα, ΘΥΜΑΣΑΙ που μου ελάλες αγάπη μου ότι θέλεις εσύ, ΘΥΜΑΣΑΙ που ελάλες ψέματα για να βρεθούμε τζαι τωρά λαλείς ψέματα για να μεν βρεθούμε τζαι μετά κάμνεις ότι εν το θυμάσαι;

♥ ΕΤΗΣΙΑ συνδρομή στα περιοδικά «Ψυχολογία για όλους», «Το παιδί μου κι εγώ», «Το Περιοδικό», «Taste». Σφαιρική ενημέρωση!

♥ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στα νιάτα-την Κυριακή εν να φάμε ψητό στην μάμα μου/σου-ως τα τριάντα εγύριζες κάθε Κυριακή με την/τον μέλλουσα/ντα στα όρη τζαι τα παραρά-κύριε ελέησον ΕΝΕΝ ΠΑΝΤΑ που ετρώαμεν στην μάμμα μου/σου αγάπη μου;

♥ ΑΙΣΘΗΜΑ ότι είσαι σημαντικός- η πεθερά-εν να έρτετε την Κυριακή;-εν τζαι εν να πάτε τίποτε στη μάμμα σου; - πάλε; Το αίσθημα ότι πνίεσαι εν απλά ιδιοτροπία σου.

♥ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις-μονόλογος μάνας/πεθεράς- που εν να κάμεις μωρά εν να καταλάβεις…

♥ ΑΙΣΘΗΜΑ της κοινωνικής ευθύνης-τα μωρά ΜΟΥ- ο άντρας/γεναίκα ΜΟΥ- το σπίτι ΜΟΥ – το περιβάλλον ΜΟΥ κ.λ.π πανανθρώπινα αισθήματα.

♥ ΓΙΝΕΣΑΙ μουσικόφιλος-δεν έχει δρόμο να διαβώ-όπου διαβώ βρίσκω κάποιον, μες το μπάνιο, πας τη βεράντα, μες το χωλ-νύυυχτα να μηηη σε θυμηθωωωω….

♥ ΕΧΕΙΣ πάντα κάποιον να μεν μιλάς τζαι καλείς πιο συχνά σπίτι τους φίλους σου.

♥ ΕΧΕΙΣ ξεκάθαρο ΣΤΟΧΟ στη ζωή σου γιατί ξέρεις για ποιόν κάμνεις τούτες ούλλες τες θυσίες.

♥ ΕΚΤΙΜΑΣ καλύτερα τις παραδόσεις και τη θρησκεία μας, γιατί εν ηβρίσκεις άκρια πιον, μόνον το Σέβας τζαι η Αγάπη σώζει !♥

♥ ΓΙΝΕΣΑΙ ειλικρινής, τζαι συμβουλεύκεις ούλλον τον κόσμο ότι η μοναξιά εν άσιημο πράμαν, ξέρεις το γιατί ευτυχώς εσύ εν είσαι μόνος σου….

♥ ΗΡΤΕ ♥νέος/α ♥γκόμενος/α ♥στο γραφείο ♥
 
φιλάκια....

16.2.10

Μια άλλη… Σαρακοστή



Το trailer είναι από την ταινία του Alejandro Amenabar «Agora». Προβάλλεται στις αθηναϊκές αίθουσες και ελπίζουμε σύντομα και στις δικές μας.
Είναι η πρώτη ταινία που πραγματεύεται τη ζωή της Υπατίας, της μεγάλης Ελληνίδας φιλοσόφου – μαθηματικού – αστρονόμου, που δολοφονήθηκε με φρικτό τρόπο από τον χριστιανικό όχλο, τους Παραβολάνους... του αγίου Κυρίλλου.

Μια άλλη… Σαρακοστή του 415 μ.Χ., στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. (… ως μέρος της 40ήμερης πνευματικής και σωματικής κάθαρσης των Χριστιανών προς το άγιο Πάσχα ;…)

Φανταστείτε λέει να παίρναμε μια Εγκύκλιο από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού, σύμφωνα με την οποία, τούδε και στο εξής, την Ημέρα των Γραμμάτων θα γιορτάζουμε στα σχολεία την Υπατία και όχι τους Τρείς Ιεράρχες. (δεν τολμώ να προτείνω τον Δαρβίνο μη μας πουν ανθέλληνες!!!)

Η προβολή της ταινίας θα ήταν μια πολύ καλή αφορμή για ένα δημόσιο διάλογο μεταξύ των ενδιαφερόμενων bloggers σχετικά με το μείζον ζήτημα, κατά πόσον το Βυζάντιο (οι απαρχές του οποίου οριοθετούνται κατά την εποχή αυτή) αποτελεί την Συνέχεια του Ελληνικού Πολιτισμού ή τον Ενταφιασμό του. Ένα ζήτημα το οποίο απασχολεί έντονα Ιστορικούς και Φιλοσόφους ( ιδιαίτερα κατά τον 20 – 21 αιώνα ).

Ένα ζήτημα…φωτιά στα μπατζάκια πολλών. Επί τούτου το blog θα επανέλθει δριμύτερο.

Προς το παρών μια μόνο σημείωση.
1200 χρόνια μετά την άρνηση της Υπατίας να βαφτιστεί δημοσίως Χριστιανή με αποτέλεσμα ...«Αποδύσαντές τε την εσθήτα οστράκοις ανείλον και μεληδόν διασπάσαντες επί τον Κυναριώνα τα μέλη συνάραντες πυρί κατηνάλωσαν».,δηλαδή, την έγδυσαν και με κοφτερά όστρακα την έγδαραν και την έκοψαν κομμάτια τα οποία περιέφεραν στην πόλη και αφού έφτασαν στον Κυναριώνα άναψαν φωτιά και τα έκαψαν, ένας άλλος επιστήμονας , ο ούτω καλούμενος πατέρας της Αστρονομίας Γαλιλαίος, στις 10 Φεβρουαρίου του 1634, απαρνείται γονυπετής μπροστά στους ιεροεξεταστές τη θεωρία του ως αιρετική και λαθεμένη…

Καλή θέαση και θα επανέλθουμε…

11.2.10

Ο ήλιος του Κουρίου

Σήμερα ήρτε στο γραφείο με τες φόρμες. Τα μαλλιά της ήταν πιασμένα πρόχειρα κότσο πίσω, μάλλον άφησεν τα όπως ήταν που εξύπνησε, ήταν άβαφτη τζαι εθώρεν συνέχεια χαμέ. Εχώρησεν που τον φίλο της τον Φ πριν ένα μήνα. Ήταν μαζί τρία χρόνια. Εμεινήσκαν ξεχωριστά τζαι εβρέθουνταν όποτε εμπορούσεν τζείνος. Τες καθημερινές συνήθως εν τη άφηνε να μεινίσκει σπίτι του. Είπεν της ότι έσιει πρόβλημα με τον ύπνο του τζαι θέλει να ξεκουράζεται άμα πηαίνει δουλειά. Τζείνη έδειχνε κατανόηση.
Αγάπαν τον τζαι ήθελε να τον παντρευτεί. Τζείνος εν ήσιεν την ίδια άποψη. Είπε της ότι εν πρόκειται να παντρευτεί, εν δύσκολο πράμαν ο γάμος, εν 37 χρονών τζαι εν εργένης, έτσι έμαθε. Τζείνη εν 22. Εμαήρεφκεν του, έσαζεν τον, εγόραζεν σέξι εσώρουχα των 3 ευρώ για να του αρέσκει τζαι κάθε πρωί επερίμενε να της στείλει μήνυμα ότι εξύπνησε τζαι ότι αγαπά την. Εγέμωσε το facebook με φωτογραφίες τους που το καλοτζαίρι στη θάλασσα.

Εν μπορεί να δουλέψει. Ούλλη μέρα κάθετε μες την κουζίνα του γραφείου, καπνίζει,κλαίει τζαι θωρεί χαμέ…Εν τη κόφτει που τίποτε λαλεί, εν να τον εκδικηθεί. Εξαναήβρεν τα με την πρώην του που του τα εφόρησεν πριν τρία χρόνια τζαι άφηκεν την. Έβαλεν τζαι φωτογραφίες τους μες το facebook τζαι οι φίλοι λαλούν ότι εν να παντρευτούν σύντομα. Εν τη κόφτει εν να τον εκδικηθεί…εψές επήεν με άλλον, έτσι,αφού εβούραν την, αλλά χέστηκεν εν τη κόφτει για λλόου του. Ούλλη μέρα εν μες το
facebook του Φ. τζαι θκιαβάζει τες συνομιλίες του με τες γκόμενες.

Την ώρα που έφεφκα που το γραφείο εκράτησε με δέκα λεπτά στη πόρτα να της πω ήνταμπου να φορήσω πόψε στο πάρτυ της εταιρίας. Εν να έσιει τζαι επισήμους εν μπορούμε να βάλουμε ένα τζην τζαι μια γόβα να πάμε είπε μου…τζείνη εν να φορήσει ένα μαύρο μίνι με μπλε σαξ ζώνη τζαι μπλε σαξ γόβες….
………..

Το Σάββατο θέλω να έσιει ήλιο. Αν έσιει ήλιο, θέλω να πάω στη θάλασσα του Κουρίου. Εν θα πάρω βιβλίο μαζί μου, ούτε εφημερίδα, ούτε κινητό. Αν έσιει ήλιο θέλω να φκάλω τα παπούτσια μου τζαι να κάτσω χαμέ στην άμμο. Να μεν μιλώ.
Να μεν ξέρω για μιαν ημέρα, ότι εν ζήτημα αν υπάρχει 1%  του κόσμου που να μεν εν γαμ…..νο που μιαν προσωπική ιστορία. Τζαι να μεν ρωτήσω αν η κατάληξη των ανθρώπων εν η επιλογή να επαναλαμβάνουν τον κύκλο του συναισθηματικού τους θανάτου ή η μοναξιά της συνείδησης τους.

Επήαμε στο φεγγάρι. Πότε εν να αποφασίσουμε ότι η φόρμουλα που ήβραμεν να σχετιζούμαστε μες τον έρωτα εν λάθος τζαι πρέπει να την αλλάξουμε;

Τζαι γιατί να γιορτάζουμε τον άγιο βαλεντίνο τζαι τα φτερωτά ανθρωπούθκια με το βέλος τζαι να μεν γιορτάζουμε την ομορφκιά της ζωής; Τζαι γιατί εγίναν τόσο λλίοι οι ανθρώποι που καταλάβουν, ότι τζι ο άνθρωπος εν κομμάτι μιας ομορφκιάς που μέρα με τη μέρα χάνεται....

7.2.10

Που θα πάει ένας λαός που έχει χάσει τη συνήθεια να σκέφτεται;

Άκρως απογοητευτική η απόφαση του Δήμου Λεμεσού να συνδυάσει τους φετινούς εορτασμούς του Καρναβαλιού με την ξενέρωτη ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.


Δεν μας φτάνει η αντιαισθητική έκθεση στις βιτρίνες των κόκκινων φορεμάτων, των κόκκινων εσωρούχων, των κόκκινων καρδιούλων, των κόκκινων μπουλούκκων, και της κάθε κόκκινης καρακιτσαριάς, θα πρέπει τώρα να δούμε και τον βασιλιά της πόλης ενδεδυμένο αυτή την γελοιότητα.

Έλεος!

Κάτω τα χέρια από τον Έρωτα μας και Κάτω τα χέρια Βαλεντίνε από το Καρναβάλι μας.

«Επιστρατεύουμε» υπέρ του Έρωτος μας τον ριζοσπάστη αμερικάνο ποιητή Walt Whitman.

Το τραγούδι του εαυτού μου

Όλες οι αλήθειες περιμένουν μέσα σε όλα τα πράγματα,
Ούτε επισπεύδουν την απελευθέρωσή τους ούτε αντιστέκονται,

Δεν χρειάζονται τις μαιευτικές λαβίδες του χειρουργού,
Το ασήμαντο είναι τόσο μεγάλο για μένα όσο το οτιδήποτε,
(Τι είναι λιγότερο ή περισσότερο από το άγγιγμα;)

Λογική και νουθεσίες ποτέ δεν πείθουν,
Η δροσιά της νύχτας τρυπώνει πιο βαθιά μέσα στην ψυχή μου.
(Μόνο ό,τι αποκαλύπτεται σε κάθε άντρα και γυναίκα είναι έτσι,
Μόνο ό,τι κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί είναι έτσι.)

Μια στιγμή και μια ρανίδα από μένα ηρεμούν το νου μου,
Πιστεύω πως οι μουσκεμένοι σβόλοι θα γίνουν εραστές και λύχνοι,
Και σύνοψη των συνόψεων είναι η σάρκα άντρα ή γυναίκας,
Και κορφή και ανθός είναι αυτό που νιώθει ο ένας για τον άλλο,
Και πρέπει απεριόριστα να εκτείνονται με αυτό το δίδαγμα ώσπου να γίνει γενεσιουργός των πάντων,
Και ώσπου όλα να μας γοητεύουν, και εμείς αυτά.



Λίγα…για τον Ουίτμαν,( εφημ.Ριζοσπάστης, 26/3/2006)
«Ο Ουόλτ Ουίτμαν, ο κορυφαίος Αμερικανός ποιητής του 19ου αιώνα, υπήρξε η πιο ριζοσπαστική μορφή της αμερικανικής λογοτεχνίας στην εποχή του. Η εποχή του τον αγνόησε, τον απαγόρευε, αποσιωπούσε τη μεγάλη σημασία του έργου του.
...
Από παιδί τριγυρνούσε στις περιοχές και τους δρόμους της Ν. Υόρκης. Παρατηρούσε τη ζωή των απλών ανθρώπων. Δέθηκε μαζί τους, θεώρησε τον εαυτό του έναν απ' αυτούς. Ο ποιητής θεωρούσε τη Φύση πηγή ευτυχίας. Οτι κοντά της ο άνθρωπος μπορεί να γίνει ευτυχισμένος, ενώ ο τεχνικός πολιτισμός καταστρέφει τον άνθρωπο, τον ισοπεδώνει και τον μετατρέπει σε καταναλωτική μηχανή.
...
Το 1855 ολοκλήρωσε και το 1856 δημοσίευσε, με δικά του έξοδα, την ποιητική συλλογή «Φύλλα της χλόης», καλώντας τους συμπατριώτες του να γίνουν μια φυλή μεγαλόψυχη, γενναιόδωρη, γαλουχημένη με το νόημα της πολιτικής ελευθερίας. Το ποίημα της συλλογής «Τραγουδώ το ηλεκτρικό κορμί» αποτελεί ύμνο στην ομορφιά. Οι ηθικολόγοι λογοκριτές, αδυνατώντας να καταλάβουν το βαθύτερο νόημά του, το χαρακτήρισαν «άσεμνο» και απαγόρευσαν την κυκλοφορία της συλλογής.

To 1865 δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές «Ηχος τυμπάνων» και «Παρεπόμενα στον ήχο τυμπάνων», καταγγέλλοντας τον εμφύλιο, και γενικότερα τους πολέμους. Αντιπολεμικό περιεχόμενο έχει και το πεζό του «Δείγματα ημερών και συνάθροιση» (1882) και το δοκιμιακό "Δημοκρατικοί Ορίζοντες" (1870) Στο πεζό του έργο «Δημοκρατία», προβλέπει την εξέλιξη της αμερικανικής κοινωνίας σε χυδαία και υλιστική. Στο ποιητικό έργο του «Πέρασμα στην Ινδία» (1870) υμνεί τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ, τα δύο αμερικανικά σιδηροδρομικά δίκτυα και τη λειτουργία υπερατλαντικής τηλεγραφίας.

Για το έργο του γράφει ο μεγάλος επαναστάτης Κουβανός ποιητής Χοσέ Μαρτί.

: «Ποιος είναι εκείνος ο αδαής, που υποστηρίζει ότι η ποίηση δεν είναι απαραίτητη στους λαούς; Η ποίηση, που ενώνει και αποσυνθέτει, που δυναμώνει ή θλίβει τον άνθρωπο, που στηρίζει, που προσφέρει την πίστη και την αναπνοή, είναι πιο αναγκαία για τους λαούς παρά η βιομηχανία. Λοιπόν, είναι αυτή που τους παρέχει τον τρόπο να αντέξουν, είναι εκείνη που τους δίνει την επιθυμία και τη δύναμη της ζωής.

Πού θα πάει ένας λαός που έχει χάσει τη συνήθεια να σκέφτεται; Η μάζα, οι απλοί άνθρωποι, θα εξυψώσουν σε αξίες ουσιαστικές αυτά που πρέπει να τους υπηρετούν σαν απλά μέσα. Θα προσπαθήσουν να θεραπεύσουν, με μιαν ευημερία πάντα ανολοκλήρωτη, την αθεράπευτη θλίψη της ψυχής, που ικανοποιείται μόνο με το ωραίο και το μεγάλο.

Αυτός υπέφερε με όλους τους πόνους... Ένιωθε μια φοβερή ικανοποίηση όταν σταματούσε στο κατώφλι ενός σιδηρουργείου και έβλεπε τους εργάτες να δουλεύουν. Αυτός ήταν ο σκλάβος, ο φυλακισμένος, ο ζητιάνος. Όταν ο σκλάβος έφτανε στην πόρτα του κυνηγημένος και ιδρωμένος, του γέμιζε την μπανιέρα, τον κάθιζε στο τραπέζι του και στη γωνία είχε γεμάτη την καραμπίνα για να τον προστατέψει. Εάν έρχονταν να τον χτυπήσουν, θα σκότωνε τον διώκτη και θα επέστρεφε να καθίσει στο τραπέζι σα να είχε σκοτώσει μια οχιά!».

4.2.10

Ο Χριστός εν θέλει την εκ περιτροπής Προεδρία!

Είπεν το ο Βαρνάβας της
Ε(θελούσιας)Δ(ιανοητικής)Ε(γκεφαλικής)Κ(άκωσης)

Αντί άλλου σχολίου, γιατί έχουμεν τζαι δουλειές, περνούμε αμέσως στη διάγνωση

 
ΥΣΤΕΡΙΑ (Υπνοειδής)xrrrr...


Μορφή υστερίας που έλκει την καταγωγή της από τις υπνοειδείς καταστάσεις.

Το άτομο ΔΕΝ ΚΑΤΟΡΘΩΝΕΙ (εν κουτσιά)να ενσωματώσει στην προσωπικότητα του, α; , και την ιστορία του, τις αναπαραστάσεις που αναδύονται κατά τη διάρκεια των υπνοειδών καταστάσεων.

Οι εν λόγω αναπαραστάσεις σχηματίζουν ένα ψυχικό σύνολο ξεχωριστό (μόνο του,στο άσχετο), ασυνείδητο,

Ικανό να παράγει παθολογικά αποτελέσματα.


Φήμες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο (epanenosi.blogspot)

Ότι ο κ.Βαρνάβας πάει με το Χριστό στες Τζίκλες τζαι μιλούν για

Το Κυπριακό που έχουν στόχο τη μη παραπομπή του κ.Βαρνάβα στην κρίση Εφταμελούς Επιτροπής Διεθνώς Αναγνωρισμένων Ψυχιάτρων- Μελλοντολόγων διερευνώνται.



3.2.10

Φιλοσοφίες τζαι πελλάρες!

Τζιαμέ που ήμουν βουττυμένη μες τα βιβλία μου, τζαι ενόμιζα η ζωή πάει για πάντα, τζαι ελάλουν πελλάρες του εαυτού μου ότι τα προβλήματα τα θεωρητικά λύουνται ιμίσιη μου, τζαι λύουνται τζαι ούλλα τα άλλα μαζί τους(ναι ναι εν να αλλάξουμε τον κόσμο), αποφάσισα ότι ήθελα γιό!
Καλά να πάθω!
Βούρα τωρά να τα απαντήσεις τζαι τούτα:

• Πότε εν να κάμω μυς; Στο σχολείο οι δυνατοί εν οι πιο περιζήτητοι.

• Γιατί πρέπει πάντα τα αγόρια να λαλούν στες κορούες να τα έχουν; Γιατί εν μας λαλούν τζαι μας οι κορούες; Εν τίποτε βασίλισσες; Εν πολλά ωραία α; Κάθεστε τζιαμέ τζαι καρτεράτε.

• Γιατί οι μεγάλοι λαλούν συνέχεια ψέματα ότι τα λεφτά δεν κάνουν την ευτυχία (με ύφος) αλλά ούλλοι θέλουν να γίνουν πλούσιοι;

• Που ξέρουμεν ότι το σύμπαν εν άπειρο; Αφού εμείς εν είμαστε. Αποκλείεται να κάμνουμε λάθος;

• Πότε εν να φύεις που σπίτι να μείνουμε μόνοι μας;

• Γιατί στο σχολείο εν θέλουν να λέεις την άποψη σου αλλά θέλουν να λέεις τζείνα που πρέπει να πεις;

• Γιατί το να μάθω για την προϊστορική Κύπρο εν γνώση; Είμαι τίποτε τριάντα χρονών;

• Γιατί πρέπει να γράψω στην έκθεση ότι νοιώθω συμπόνια για τον Ιβάν που μεγαλώνει στο ορφανοτροφείο, αφού ένι νοιώθω έτσι;

• Γιατί μου λαλείς να γράφω ότι νοιώθω, αφού στο σχολείο λαλούν μας τι πρέπει να νοιώθουμε;

• Γίνεται να είμαι μόνο Κυπραίος;

• Γιατί οι κορούες που εν όμορφες εν ψώνια; Για να μεν τες θέλουμε;

• Γιατί οι κορούες που εν άσιημες, λαλούν τα ούλλα τζαι ύστερα περιπαίζουν σε οι φίλοι σου; Για να μεν τες θέλουμε;

• Μα εν θα φύεις που σπίτι;

• Γιατί ούλλες οι κορούες θέλουν να παντρευτούν;

• Γιατί πρέπει να πάω στρατό; Εν μεγάλη βλακεία.

• Γιατί οι Κατσιμιχαίοι ετραουδήσαν το Σταυρό του Νότου; Εν άκουσαν τον Γιάννη Κούτρα;

• Γιατί εν πρέπει να φάμεν τίποτε πριν κοινωνήσουμε; Αν φάω μιαν τυρόπιττα εν θα με αναγκάσουν να κοινωνήσω;

…….

…….

…….τούτες εν οι απαντήσεις που ήβρα.


Ξισκοπίζει με τούτος ο μιτσής!


Φιλοσοφίες τζαι πελλάρες!!!

2.2.10

Η Ηθική που ευλογεί την αδικία (1)

Όταν η νόηση επέλθει στη χειρότερη της μορφή, η ζωή γίνεται χωρίς νόημα.

• Όταν η ζωή γίνει χωρίς νόημα, διαλύεται. Τότε φροντίζει να παραταθεί με αλλότριους τρόπους.

• Οι άνθρωποι γίνονται Σοφοί της Φαινομενικότητας της Ζωής που Διαλύεται.

• Οι σοφοί αυτοί ονομάζονται Σοφοί της Ηθικής.

• Πατέρας της Ηθικής της Φαινομενικότητας είναι ο Σωκράτης.

• Η Ζωή που διαλύεται Χωρίς Νόημα ονομάζεται από τον Σωκράτη Ηθική Πλάνη.

• Σύμφωνα με τον Σωκράτη η ηθική πλάνη, όπως και η διανοητική πλάνη, μπορεί να προκύψει μονάχα από αποτυχία να χρησιμοποιήσουμε τον Λόγο που κατέχουμε. Και όταν προκύπτει πρέπει, όπως η διανοητική πλάνη, να θεραπεύεται με διανοητική διαδικασία.

• Τότε η Γνώση, η Καλοσύνη και η Ευτυχία γίνονται ένα και το αυτό.

• Η σύμπτυξη των τριών πιο πάνω στοιχείων αποδίδουν τον κατά Σωκράτη όρο της Δικαιοσύνης.

• Η Σωκρατική Δικαιοσύνη διακρίνεται από δύο βασικά χαρακτηριστικά: είναι Άχρονη και δεν μπορεί ποτέ να βασίζεται σε αντιφατικές θέσεις.

• Λειτουργεί στη βάση μετριοπαθών ευρέως αποδεκτών αξιών και μέσω ευσεβών και συμβατικών ηθικών πεποιθήσεων.

• Η ιδέα της Ηθικής ως συνόλου Νόμων προέρχεται από τον Σωκράτη.

• Ο Σωκράτης είναι ο πρώτος Χριστιανός.

• Σύμφωνα με τη Σωκρατική φιλοσοφία και την Χριστιανική Θρησκεία, αν ο Νόμος πρέπει να δεσμεύει τον Καθένα, τότε κάθε τρόπος ζωής, εκτός από τον Ένα, πρέπει να θεωρείται αμαρτωλός.


• Στον αντίποδα της Σωκρατικής Ηθικής βρίσκεται η Τραγωδία.

Η τραγωδία δεν έχει καμία σχέση με την Ηθική ή την ηθική πλάνη.

• Ο Τραγικός Λόγος μας αποκαλύπτει πως ο Λόγος δεν μπορεί να καθοδηγεί τη ζωή.

• Ζωή είναι η συνάντηση της ανθρώπινης βούλησης με την «λύση» της μοίρας ως συμβάντος.

• Το Τραγικό Υπάρχει όταν οι άνθρωποι βρίσκονται σε συνθήκες μη θεραπεύσιμες από την Νόηση (που Ηθικοποιεί).

• Λύση του Τραγικού είναι η Άρνηση των ανθρώπων να υποταχθούν στο μη θεραπεύσιμο της νόησης που νοσεί.

• Όριο της Τραγωδίας είναι ο Άνθρωπος ως συμβάν.

• Όριο της Τραγωδίας είναι το Αγαθόν της ανθρώπινης ζωής.

• Δεν υπάρχει το Αγαθόν ως η μυστικιστική σύμπτυξη Αξιών μέσα σε μια πνευματική ολότητα, την Ιδέα.

• Υπάρχει η ιδέα του ορθού και του λάθους.

• Δεν υπάρχει η ιδέα της Αξίας που ματαιώνει όλες τις άλλες.

• Η Ηθική αφορά Αρετές εντός της ενδεχομενικότητας και των αντιθέσεων.


Στο σύγχρονο Χριστιανικό κόσμο η Τραγωδία έχει καταστεί αδύνατη.

Στο σύγχρονο Χριστιανικό κόσμο η Τραγωδία βρίσκει στο δρόμο μόνο αυτούς που ξέρουν να προχωρούν.