Τα πάγια

Να φανταστείτε υπάρχει και κόσμος που του πέφτει βαριά η αλήθεια. Πες μου ένα ψέμμα ν΄αποκοιμηθώ. Όχι ρε φίλε μου, δεν σου λέω. Να ακούσουμε την αληθεια, ακόμη κι αν δεν έχουμε καμιά λύση σε συσκευασία δώρου. Μπορεί η αλήθεια να μην είναι τόσο καλή μαζί μας όσο το ψέμμα. Είναι όμως απελευθερωτική η αληθεια, κι αυτό συνιστά το νόημα κάθε αξιοπρέπειας, κάθε ελευθερίας και άρα κάθε αληθινής ομορφιάς. Μπορείς να πεις κι ένα όχι, έστω κι αν δεν έχεις στο τσεπάκι κανένα έτοιμο ναι για ασφάλεια. Μπορείς να ακροβατήσεις βρε αδερφέ. Αλλά μην μου λες άλλα ψέμματα.

Όριστε ένα δείγμα ακροβασίας. Λόγω hangover - έτσι γιορτάζουμε εμείς κάθε θάνατο, ψες για την ΕΡΤ - και επειδή μου έχει κολλήσει, στη Μαρία μου, στον Γιώργο μου και στον Γιώργο το πιο κάτω.

Τα βράδια είναι ατέλειωτοι αιώνες μαζεμένοι
μέσα στον ύπνο το βαθύ πολυταξιδεμένοι
άλλοι γυρνάνε με το νου και άλλοι στα εμπόδια
άλλοι ψηλά αρμενίζουνε έχουν φτερά στα πόδια

Κι εγώ που θέλησα πολλά έμεινα με τα λίγα
μα γρήγορα συνήθισα τα νιάτα μου τ’ ατίθασα
έπλασα κόσμο μυστικό και μπήκα σε λημέρι
ξέχασα τις αγάπες μου που μου `στησαν καρτέρι

Να `σαι μονάχος σου θα πει να είσαι αντρειωμένος
να μη σε πιάνει πανικός ούτε κι ο ίδιος ο Θεός
αλλιώς στα πάγια κολλάς σέρνεσαι βρίζεις και πονάς
αγάπες σε κυκλώνουνε και στο μαντρί σε χώνουνε

Κι εγώ που θέλησα πολλά έμεινα με τα λίγαμα γρήγορα συνήθισα τα νιάτα μου τ’ ατίθασα
έπλασα κόσμο μυστικό και μπήκα σε λημέρι
ξέχασα τις αγάπες μου που μου `στησαν καρτέρι