Είπα να αγοράσω μαζί με τα τσιγάρα και μια κυπριακή εφημερίδα. Βλέπω τα πρωτοσέλιδα, βλέπω την μιαν εφημερίδα την βαζω πίσω, βλέπω την άλλη την βάζω πίσω,στο τέλος παίρνω μια Καθημερινή. Έρχομαι στο σπίτι φτιάχνω καφέ και ανοίγω την εφημερίδα. Μα κάτι δεν πάει καλά, δαμέ έχουν ρεπορταζ για την συνάντηση Νίκου - Έρογλου αύριο...είναι η Κυριακάτική Καθημερινή...κύριε ελέησον...αν έχεις πρωϊνή τύχη διάβαινε, τσουπ και δισέλιδη συνέντευξη του πρώην προέδρου, μα βουρά μας η τύχη μας πουπίσω σιόρ; Τίτλος: "Ήταν λάθος η ανακεφαλαιοποίηση της Λαϊκής".
Μα εν σοβαρομιλούμε σύντροφοι;! Πάλε καλά που δεν μας περισσεύει διάθεση για μνησικακίες να ανατρέξουμε σε ωραίους διαλόγους του παρελθόντος και στο φέισμπουκ και στα μπλογκς. Το τί ωραιότητες ακούσαμε περί της αναγκαιότητας ανακεφαλαιοποίησης της Λαϊκής από τους αριστερούς μας φίλους, όταν εμείς διεκδικούσαμε το δικαίωμα στην αμφισβήτηση έστω της λογικότητας αυτής της πολιτικής απόφασης δεν λέγεται...εν που τότε νομίζω που οξυνθήκαν και οι καταστάσεις, εν που τότε που εσύρναμεν αφκά πας τον τοίχο, εν που τότε που καποιοι ήταν λογικοί τζαι μετρημένοι τζαι καποιοι "ετσουβαλιάζαν", ελεαν πραματα μη ρεαλιστικά, εζουσαν σε ταινίες του Σινεμά μόνο, χωρίς βέβαια να καλούνται ποτέ τζαι στην απονομή των Όσκαρ.
Σε μιαν απονομή Οσκαρ που ακόμα διαρκεί τζαι πάει, με τα ίδια σχεδόν επιχειρήματα, με τους ίδιους καλεσμένους τζαι με την ίδια έπαρση της μη αμφιβολίας για την σοφία τους. Τζαι δεν αναφέρομαι στο ακελ, αναφέρομαι σε συγκεκριμενα άτομα, διότι έλα που έχουμε καλή μνήμη έστω τζαι αν δεν τα πάμε καλά με την μνησικακία.
Μα εν σοβαρομιλούμε σύντροφοι;! Πάλε καλά που δεν μας περισσεύει διάθεση για μνησικακίες να ανατρέξουμε σε ωραίους διαλόγους του παρελθόντος και στο φέισμπουκ και στα μπλογκς. Το τί ωραιότητες ακούσαμε περί της αναγκαιότητας ανακεφαλαιοποίησης της Λαϊκής από τους αριστερούς μας φίλους, όταν εμείς διεκδικούσαμε το δικαίωμα στην αμφισβήτηση έστω της λογικότητας αυτής της πολιτικής απόφασης δεν λέγεται...εν που τότε νομίζω που οξυνθήκαν και οι καταστάσεις, εν που τότε που εσύρναμεν αφκά πας τον τοίχο, εν που τότε που καποιοι ήταν λογικοί τζαι μετρημένοι τζαι καποιοι "ετσουβαλιάζαν", ελεαν πραματα μη ρεαλιστικά, εζουσαν σε ταινίες του Σινεμά μόνο, χωρίς βέβαια να καλούνται ποτέ τζαι στην απονομή των Όσκαρ.
Σε μιαν απονομή Οσκαρ που ακόμα διαρκεί τζαι πάει, με τα ίδια σχεδόν επιχειρήματα, με τους ίδιους καλεσμένους τζαι με την ίδια έπαρση της μη αμφιβολίας για την σοφία τους. Τζαι δεν αναφέρομαι στο ακελ, αναφέρομαι σε συγκεκριμενα άτομα, διότι έλα που έχουμε καλή μνήμη έστω τζαι αν δεν τα πάμε καλά με την μνησικακία.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή