Ο καπιταλισμός συνθλίβει το δικαίωμα των παιδιών εργατικών και λαϊκών οικογενειών για διακοπές

Της Κάλι Καρά

Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Καταναλωτών (ΙΝΚΑ), για τα παιδιά του 75% των Ελλήνων οι διακοπές αποδεικνύονται  Όνειρο Θερινής Νυκτός για λόγους οικονομικούς, επαγγελματικής και εισοδηματικής αστάθειας.

Ο τουρισμός, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, της πλήρους κυριαρχίας των μονοπωλίων, γίνεται προνόμιο όλο και πιο λίγων αντί να υπηρετεί την ανάγκη των εργαζομένων και της οικογένειάς τους να αναπληρώνουν την εργατική τους δύναμη, να ξεκουράζονται και να ψυχαγωγούνται. Αφορά την προσέλκυση του λεγόμενου «υψηλού τουρισμού» που κυρίως ενδιαφέρει τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα που τον λυμαίνονται, με τον ιδρώτα των εργαζομένων.

Από την άλλη, με λουκέτο απειλούνται χιλιάδες παιδικές χαρές την 1η Ιούλη, αφού από τη μια πλευρά το υπουργείο Εσωτερικών ξεκαθάρισε πως δεν προτίθεται να δώσει παράταση στην προθεσμία της 30ης Ιούνη 2014 για να γίνουν οι απαραίτητες εργασίες και πιστοποιήσεις και από την άλλη οι Δήμοι δήλωσαν αδυναμία να ολοκληρώσουν εγκαίρως τις απαραίτητες εργασίες και δεν ρισκάρουν το ενδεχόμενο νέου ατυχήματος. Έτσι, τα παιδιά θα παίζουν από την 1η Ιούλη σε χιλιάδες παιδικές χαρές ανά την Ελλάδα με αποκλειστική ευθύνη των γονέων και κηδεμόνων τους.

Ο Δήμος Αθηναίων έχει κλείσει σχεδόν τις μισές από τις παιδικές χαρές του. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι τα παιδιά δεν βρίσκουν τον τρόπο να μπουν από την αφύλακτη περίφραξη όπως συμβαίνει και σε χιλιάδες άλλες εγκαταστάσεις ανά την Ελλάδα που δεν έχουν καν τα στοιχειώδη κάγκελα!

Αν συνυπολογίσουμε πόσοι παιδικοί σταθμοί θα λειτουργήσουν τη νέα σχολική χρονιά, πόσα παιδιά θα μείνουν έξω από αυτούς, σε τι ύψος κινούνται τα τροφεία, ποιες είναι οι ελλείψεις σε προσωπικό και τα προβλήματα σε υποδομές που παρατηρούνται, συμπεραίνουμε ότι τα παιδιά ενός «κατώτερου θεού» από τη γέννησή τους βιώνουν την πραγματικότητα της ταξικής κοινωνίας. Οι φωνασκίες της επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι στάχτη στα μάτια των εργαζομένων.

Στον αντίποδα βρίσκεται το παράδειγμα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης τον 20ό αιώνα, όπου τα παιδιά και τα δικαιώματά τους ήταν το πρώτο μέλημα του σοσιαλιστικού κράτους.

Δωρεάν παιδικοί σταθμοί πλήρως εξοπλισμένοι σε ανθρώπινο και τεχνολογικό εξοπλισμό.

Το σοσιαλιστικό κράτος παρείχε, ετήσιες πληρωμένες άδειες και φρόντιζε συνεχώς ώστε να διευρύνεται το δίκτυο πολιτιστικών, μορφωτικών, αναζωογονητικών ιδρυμάτων, να αναπτύσσεται ο μαζικός λαϊκός αθλητισμός, η φυσική αγωγή και ο τουρισμός.

Περισσότερα από τα μισά εισιτήρια που δίνονταν για τα τουριστικά θέρετρα ήταν δωρεάν ή το 30% ήταν πληρωμένο από τον προϋπολογισμό των υπηρεσιών κοινωνικής ασφάλισης ή υγειονομικής περίθαλψης.

Τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 υπολογίζεται ότι οι εργαζόμενοι κατά τη διάρκεια των διακοπών ξόδευαν μόλις το 20–25% ενός μισθού. Ακόμα στη Σοβιετική Ένωση συνολικά σε 40.000 περίπου παιδικές κατασκηνώσεις έκαναν διακοπές δωρεάν ή με πολύ χαμηλό κόστος περίπου 10 εκατομμύρια παιδιά.

Αναγκαία προϋπόθεση για να ικανοποιηθούν όλα τα δικαιώματα των παιδιών των εργαζομένων, για το δικαίωμα στην αναψυχή που συνθλίβεται στον καπιταλισμό, σαν υποχρεωτικό και δωρεάν δικαίωμα, για να γίνουν οι διακοπές κοινωνικό αγαθό για όλους που παράγουν τον υλικό και πνευματικό πλούτο και για τα παιδιά τους, είναι οι κοινοί αγώνες με στόχο την αλλαγή τάξης στην εξουσία.

Ριζοσπάστης

Όλα σε θυμίζουν...32 χρόνια μετά...Πρόσκληση

Η ΠΕΟ Λευκωσίας - Κερύνειας, στα πλαίσια της πολιτιστικής της προσφοράς προς τους εργαζόμενους και ευρύτερα την κοινωνία, διοργανώνει συναυλία - αφιέρωμα στον μεγάλο Κύπριο δημιουργό Μάνο Λοϊζο.

Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27 Ιουνίου 2014

στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΠΕΟ

στις 8.00μμ.

Είσοδος Ελεύθερη

Αριστερή στροφή δείχνει η αυτοκριτική στην ΕΔΕΚ

Λευκωσία: Το δεύτερο ημίχρονο σε επίπεδο Κεντρικής Επιτροπής της ΕΔΕΚ θα δείξει τον δρόμο που οι Κύπριοι σοσιαλιστές θα επιλέξουν. Μετά τη μακρά αυτοκριτική συζήτηση που έγινε την περασμένη Κυριακή, στην ΕΔΕΚ πιστεύουν ότι έχουν διαμορφωθεί ήδη τάσεις για τα επόμενα βήματα και τον επαναπροσδιορισμό της κομματικής πυξίδας, αν και οι τελικές αποφάσεις θα ληφθούν το βράδυ της ερχόμενης Πέμπτης. Χωρίς να αποκλείεται η λήψη αποφάσεων σε ανώτερο επίπεδο από την Κεντρική, ένα συνέδριο πολιτικοϊδεολογικό ή και καταστατικό.

Η ισχυρότερη τάση δείχνει τον δρόμο για αριστερή στροφή της ΕΔΕΚ. Ένα πεδίο που θεωρείται βατό και ακάλυπτο σε αυτή τη φάση αφού μόνο αυτοπροσδιοριζόμενο αριστερό κόμμα στο κυπριακό σκηνικό είναι το ΑΚΕΛ με τους δυσαρεστημένους ή αποστασιοποιημένους ψηφοφόρους του να μην έχουν άλλη επιλογή, εξού και, όπως καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, στη μεγάλη τους πλειοψηφία επιλέγουν το σπίτι τους και την αποχή.

Αριστερή στροφή σημαίνει επαναπρογραμματισμό της συνολικής δράσης του κόμματος σε βάση ιδεολογική, κάτι που περικλείει: διαμόρφωση πολιτικών, πολιτική δράση, οικονομία, Κυπριακό, κοινωνική πολιτική και πώς όλα επικοινωνιακά φτάνουν στον πολίτη. Διάθεση «να σπάσουν αβγά» ανιχνεύουν στελέχη που παράλληλα όμως επισημαίνουν ότι μένει να διαφανεί κατ' αρχάς την Πέμπτη αν θα γίνει και ομελέτα.

Όπως επεσήμαναν στον «Φ» σημαίνοντα στελέχη, η συζήτηση στην Κεντρική Επιτροπή για τις ευρωεκλογές και τα εκλογικά αποτελέσματα που απογοήτευσαν τους Κύπριους σοσιαλιστές οδήγησαν αναπόφευκτα στην αναγκαιότητα για επανακαθορισμό πορείας, πολιτικής, στοχεύσεων.

Επί της ουσίας, πολιτικά, οργανωτικά και επικοινωνιακά. Η επόμενη μέρα, τόνιζαν τα ίδια στελέχη, δεν μπορεί παρά να έχει κορυφαίο ζήτημα στην ατζέντα της το ξεκαθάρισμα στο οποίο η ΕΔΕΚ βαδίζει αλλά και το πολυσυζητημένο ζήτημα «ενδιάμεσος χώρος». Διόλου τυχαία βεβαίως αφού ο πρόεδρος του κόμματος Γ. Ομήρου έσπευσε από το βράδυ των ευρωεκλογών να προαναγγείλει πρωτοβουλία του για διάλογο σε ό,τι αφορά τον ενδιάμεσο χώρο.

Η ισχυρή τάση που συγκροτήθηκε σε επίπεδο Κεντρικής Επιτροπής της ΕΔΕΚ απαιτεί οριστικό ξεκαθάρισμα: Τι είναι ενδιάμεσος χώρος, ποιοι μπορούν να καλύπτονται από αυτή την ξεχειλωμένη έννοια και ποιοι μπορεί να είναι συνομιλητές των σοσιαλιστών στη διαμόρφωση μιας συνεργασίας πλατύτερης.

Αυτό που ξεκαθάρισε σε αυτό το επίπεδο είναι πως, από τον όποιο διάλογο επιχειρηθεί από πλευράς ΕΔΕΚ, δεν μπορεί να απουσιάζει ο πολιτικός προσδιορισμός. Για τους ΕΔΕΚίτες η ανταλλαγή απόψεων μπορεί να γίνει μόνο στη βάση της σοσιαλδημοκρατίας. Με αυτή την τοποθέτηση δεν αποκλείεται το Δημοκρατικό Κόμμα που ούτως ή άλλως συμπορεύεται με την ΕΔΕΚ στην πολιτική ομάδα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών. Αποκλείεται όμως η Συμμαχία Πολιτών, ο ηγέτης της οποίας έγινε αποδέχτης έντονης κριτικής για τη στάση του έναντι της ΕΔΕΚ μετά τις προεδρικές εκλογές, όπως και την απόφασή του για ίδρυση κόμματος. Αυτή η τάση στηρίζεται στη θέση ότι η Συμμαχία ουδεμία σχέση έχει με τη σοσιαλδημοκρατία αφού χαρακτηρίζεται από ΕΔΕΚίτες δεξιό κόμμα.

Τα μέλη της Κεντρικής θα κληθούν να απαντήσουν μεθαύριο κατά πόσο η ΕΔΕΚ θα οδηγηθεί σε πολιτικοϊδεολογικό συνέδριο και καταστατικό αφού, όπως φάνηκε, το εκλογικό τοποθετείται σε μεγάλη χρονική απόσταση. Παράλληλα θα αποφανθούν κατά πόσο το κόμμα θα οδηγηθεί σε επαρχιακές συνδιασκέψεις προς ανανέωση της εντολής ή όχι. Ήδη η Λευκωσία είναι υποχρεωμένη να προετοιμαστεί για επαρχιακό συνέδριο αφού ο πρόεδρος της επαρχιακής επιτροπής Γιάννης Πιερίδης έθεσε στη διάθεση του κόμματος την παραίτησή του.

Με ενδιαφέρον αναμένουν τα στελέχη την ομιλία του αναπληρωτή προέδρου Μαρίνου Σιζόπουλου που είναι μεταξύ των 15 στελεχών που δεν ανέβηκαν στο βήμα την Κυριακή, όπως και τη δευτερολογία Ομήρου.

Αίσθηση προκάλεσε η παρέμβαση του ευρωβουλευτή Δ. Παπαδάκη που μίλησε για βασίλεια και καπετανάτα, προσωπικές ατζέντες, λάσπη σε κάθε διαφωνία, για ήθος ξένο προς τη σοσιαλιστική φιλοσοφία, για ελλιπή συντονισμό συλλογικών οργάνων. Ενώ χαρακτήρισε το εκλογικό αποτέλεσμα για τις ευρωεκλογές παταγώγη αποτυχία.

Γράφει: Ανδρούλα Ταραμουντά

Φιλελεύθερος



ΔΗΚΟ: Πρωτοβουλία για ριζικές αλλαγές στο μνημόνιο

Το ΔΗΚΟ αναλαμβάνει πρωτοβουλία για διάλογο με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, με στόχο την επίτευξη ριζικών αλλαγών σε πρόνοιες του μνημονίου, που θα βοηθήσουν στην επανεκκίνηση της οικονομίας και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών.

Σύμφωνα με τον Πρόεδρο του ΔΗΚΟ, Νικόλα Παπαδόπουλο, η δυνατότητα επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου είναι δεδομένη.

Ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του και την εκπλήρωση των υποχρεώσεών μας, σήμερα, υποστήριξε, βρισκόμαστε σε καλύτερη θέση, έχουμε καταφέρει να επανακτήσουμε την αξιοπιστία μας και μπορούμε να πείσουμε τους Ευρωπαίους εταίρους ότι ορισμένα πράγματα πρέπει να αλλάξουν.

Sigmalive

Αλοίμονο, να θέλουμε να συστρατευτούμε με το ΝΑΤΟ

40 Χρήσιμες συμβουλές για αντικομμουνιστές

1)Επιμείνετε συνεχώς πως ο Μαρξισμός είναι μία αναξιόπιστη, ξεπερασμένη,εντελώς νεκρή, και μάλιστα ήδη ενταφιασμένη ιδεολογία.

Μπορείτε να χτίσετε μία επικερδέστατη καριέρα, πολεμώντας αυτό το δήθεν «ψόφιο άλογο» για το υπόλοιπο του εργασιακού σας βίου.

2)Κάθε μη-φυσικός θάνατος που λαμβάνει χώρα σε κομμουνιστικό «καθεστώς» έχει ως άμεσα υπεύθυνους, όχι μόνον την εκάστοτε κρατική ηγεσία, αλλά και τον ίδιο τον Μαρξισμό-Λενινισμό σαν ιδεολογία.

-Αγνοήστε τους θανάτους που συμβαίνουν στις μη-κομμουνιστικές χώρες για τους ίδιους ακριβώς λόγους!

3) Ο κομμουνισμός ή ο Μαρξισμός είναι ό, τι θέλετε εσείς να είναι.

Είστε ελεύθεροι να ταξινομήσετε ως «κομμουνιστικό» οποιοδήποτε κίνημα ή χώρα, ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές, οικονομικές, διπλωματικές ή άλλες στοχεύσεις τους.

4)Σε οποιαδήποτε σύγκρουση στην οποία μετέχουν οι κομμουνιστές, μπορείτε άνετα να τους φορτώσετε την ευθύνη για το σύνολο των θυμάτων της σύγκρουσης αυτής.

Να είστε προσεκτικοί κατά την εφαρμογή του παρόντος στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Αναφέρετε τις φασιστικές οργανώσεις που πολέμησαν κατά των σοβιετικών ή των κομμουνιστών ανταρτών ως κάτι καλό, αλλά αποφύγετε να εξυμνήσετε ανοιχτά την ναζιστική Γερμανία. Εάν χρειαστεί, μπορείτε να το κάνετε και αυτό, αλλά σε κατ’ιδίαν μόνον, συζητήσεις.

5)Μπορείτε να αποφασίσετε ποιος είναι ο «πραγματικός μαρξισμός» και ποιοι είναι οι νόμιμοι εκπρόσωποι του. Προσποιηθήτε πως ταυτίζεστε με τον Τρότσκι που παραγκώνισε ο «κακός» Στάλιν, αποσιωπώντας το γεγονός πως τους μισείτε εξίσου και τους δύο.

6)Μπορείτε να επικαλείστε συνεχώς τον George Orwell και να αναφέρετε αποσπάσματα από το 1984 ή την «φάρμα των ζώων». Το γεγονός πως τα βιβλία του Όργουελ είναι μυθιστορήματα, και ο ίδιος δεν είχε πατήσει ποτέ το πόδι του στην ΕΣΣΔ, δεν χρειάζεται να σας απασχολήσει ούτε στο ελάχιστο.*

7)Παραθέστε αριθμούς για μαζικούς θανάτους, χωρίς να δίνετε καμμία σημασία στα πραγματικά δημογραφικά ή άλλα στοιχεία.

 3.000.000 νεκροί; 7.000.000; 10 ή 100.000.000; Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για κανέναν έλεγχο τωνστοιχείων σας, πράγμα φυσικά πολύ καλό, αφού δεν έχετε τέτοια.

8)Ο οποιοδήποτε συνελήφθη ποτέ σε σοσιαλιστική χώρα ήταν πιθανότατα αθώος για οποιοδήποτε έγκλημα. Οι κομμουνιστές συνελάμβαναν μόνον άκακους ποιητές και οραματιστές που ήθελαν να μοιραστούν όμορφα μηνύματα με τον κόσμο.

9)Όλες οι ενέργειες του Στάλιν εκπορεύονταν από κάποια σκοτεινή απειλητική υστεροβουλία. Όλες!

10)Σύμφωνα με το πνεύμα του #9 ο Στάλιν πρέπει να παρουσιάζεται σαν τον ινδουιστικό θεό Βισνού, και να έχει άμεση γνώση των πάντων.Ο,οτιδήποτε συνέβη μεταξύ 1924 και 1953 είναι αποκλειστικά δική του προσωπική ευθύνη, και κανέναν ρόλο δεν έπαιξαν οι πληροφορίες που του μετέφεραν, ή οι ενέργειες των χιλιάδων υφισταμένων του. Ο Στάλιν προσωπικά γνώριζε και ενέκρινε κάθε ξεχωριστή υπόθεση αυτής της περιόδου, και είναι η προσωπική του βαρβαρότητα που έστειλε στον θάνατο τόσους αθώους.

11)Κατηγορήστε τα «κομμουνιστικά καθεστώτα» για ο,οτιδήποτε συμβαίνει σε αυτές τις χώρες μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού, ως και σήμερα.

12)Ισχυρισθείτε πως ο Μαρξισμός είναι ουτοπικός γιατί αναφέρεται σε μία μη-υπαρκτή κοινωνία του απωτέρου μέλλοντος. Εναλλακτικά κατηγορήστε τον μαρξισμό πως απέτυχε γιατί δεν περιέγραψε αρκετά λεπτομερειακά αυτήν την μελλοντική κοινωνία.

Αγνοήστε την αντίφαση.

13)Αρχίστε να παρουσιάζετε τον μαρξισμό σαν μεσσιανική πίστη,θρησκευτική λατρεία ή ότι άλλη μεταφυσική μπούρδα σας έρθει στο κεφάλι. Αγνοήστε την παρατήρηση πως μπορούμε να βρούμε ομοιότητες με κάποιες θρησκευτικές πεποιθήσεις σε όλες τις πολιτικές ιδεολογίες.

14)Να θυμάστε την διπλή αντικομουνιστική επίθεση.

Επιτεθείτε στην πριν τον Στάλιν περίοδο για τα οικονομικά της προβλήματα. Εάν σας επισημάνουν πως αυτά λύθηκαν αργότερα (επί Στάλιν), κατηγορήστε τον για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

15)Δύο λέξεις: «ανθρώπινη φύση».  

Τι είναι η ανθρώπινη φύση;

Είναι μία πολύ γρήγορη εξήγηση του γιατί είναι λάθος τα πολιτικά συστήματα που δεν αρέσουν σε εσάς.

16)Η μπολσεβίκικη επανάσταση έγινε με βία και αιματοχυσία. Οι αστικές επαναστάσεις έγιναν τάχα με δημοκρατικά αναίμακτα δημοψηφίσματα.

17)Χρησιμοποιήστε συνεχώς τους όρους «ελευθερία» και «δημοκρατία». Αγνοήστε κάθε πρόκληση για τον ακριβή καθορισμό αυτών των όρων.

18)Οι κομμουνιστές είναι πάντα ενάντια σε ότι είναι δημοφιλές στο κοινό που κάθε φορά απευθύνεστε. Σε συντηρητικό ακροατήριο κατηγορήστε τους για ομοφυλόφιλους, και σε mainstream ακροατήριο σαν ομοφοβικούς. Τελικά οι κομμουνιστές πρέπει να είναι ηθικά έκλυτοι και πουριτανοί ταυτόχρονα. Αγνοήστε ξανά την αντίφαση.

19)Αναθεματίζετε συνεχώς τον Στάλιν για το σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπερντροπ και παραβλέψτε την συνεργασία των ΕΠΑ,της Αγγλίας και τηςΓαλλίας, με την  ναζιστική Γερμανία, την φασιστική Ιταλία και την αυτοκρατορική Ιαπωνία πολύ πριν τον πόλεμο (και σύμφωνα με κάποιες απόψεις ακόμη και μετά από αυτόν). Σταματήστε κάθε συζήτηση για τους πραγματικούς όρους του σύμφωνου μη-επίθεσης.

20)Εξυμνήστε την «πρωτόφαντη» ελευθερία της ανατολικής Ευρώπης.Αγνοήστε την μαζική μετανάστευση, την παιδική και άλλη πορνεία, την ανεργία, την μείωση των γεννήσεων, τον αλκοολισμό και τα ναρκωτικά, το οργανωμένο έγκλημα, τους εμφύλιους πολέμους και τις εθνοκαθάρσεις, την αύξηση των αυτοκτονιών, την εξάπλωση επιδημιών.

Ποιος νοιάζεται για όλα αυτά όταν υπάρχει «ελευθερία»;

21)Μιλάτε συνεχώς για την «κουλτούρα του φόβου» στις κομμουνιστικές χώρες. Για τον φόβο «μην σου χτυπήσουν την πόρτα τα μεσάνυχτα». Προσπεράστε το γεγονός πως ο κίνδυνος όχι μόνο να σου χτυπήσουν την πόρτα, αλλά και να σύρουν έξω από το σπίτι σου με ένα όπλο στον κρόταφο, είναι απόλυτα υπαρκτός στις δυτικές χώρες και ηθικά νομιμοποιημένος από τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»

22)-Επιτεθείτε στην κομμουνιστική αθεΐα!

Είναι κάτι που δεν πρέπει να σας εμποδίσει να επιτίθεστε ταυτόχρονα στον ισλαμικό  φονταμενταλισμό.

-Ποιος θα προσέξει κάποια αντίφαση;

23)Προσπεράστε την ειρωνεία της ιστορίας πως οι ΕΠΑ σήμερα διεξάγουν και χάνουν έναν πανάκριβο πόλεμο στο Αφγανιστάν, από έναν αντίπαλο που δημιούργησαν και εξόπλισαν οι ίδιες, για τους δώσει την πρώτη τους νίκη στον ψυχρό πόλεμο...

24)Τι να λέτε στους ανθρώπους που ζητάνε μία λύση για την συνεχή επιδείνωση των προβλημάτων τους σήμερα;

Μιλήστε για «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»!

Επαναλάβετε την λέξη όσες φορές χρειαστεί, έως ότου ο συνομιλητής σας τραπεί σε φυγή.

25)Να επισημαίνετε πάντα την αναξιοπιστία όλων ανεξαιρέτως των κομμουνιστών. Από αυτήν εξαιρούνται η «μυστική έκθεση του 20^ουσυνέδριου» του Χρουτσώφ, καθώς και τα βιβλία του Τρότσκι που αναφέρονται στον Στάλιν.

26)Οι κομμουνιστές ηγέτες πρέπει να ήταν όλοι παρανοϊκοί για να νομίζουν πως υπήρχαν επιβουλές ενάντια στην επανάσταση και να παίρνουν συνεχώς μέτρα εναντίον τους.

Προσπεράστε το γεγονός πως τελικά η αντεπανάσταση πραγματοποιήθηκε, οπότε η απειλή ήταν προφανώς πραγματική...

27)Τα «κομμουνιστικά καθεστώτα» δεν ήταν ποτέ λαοφιλή. Σε κάθε απόδειξη περί του αντιθέτου, επικαλεστείτε «πλύση εγκεφάλου». Μην μπείτε ποτέ στην διαδικασία να εξετάσετε οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα για να επαληθεύσετε τον ισχυρισμό σας.

28)Η κομμουνιστική προπαγάνδα είναι ακατέργαστη και πρωτόγονη.Αν κάποιος σας σας την συγκρίνει με την ψυχροπολεμική αντικομουνιστική τέτοια, αλλάξτε συζήτηση.

29)Χρησιμοποιήστε τους όρους «ελευθερία» και «πλουραλισμός» όταν αντιπαρατίθεστε με κομμουνιστές. Αν δεν πιάσει, παίξτε το χαρτί της θρησκευτική καταπίεσης.

30)Ο,τιδήποτε άσχημο συμβαίνει σε μία καπιταλιστική χώρα, οφείλεται σε κάποιους «κακούς» ανθρώπους. Σε μία κομμουνιστική αντίθετα για όλα τα στραβά φταίει το «καθεστώς» και η κομμουνιστική ιδεολογία. Α ναι, και ο ...Στάλιν!

31)Δεν χρειάζεται να έχεις καμμία ιδεολογική συνοχή προκειμένου να είσαι αντικομουνιστής!

Μπορείς να είσαι «αριστερός» ψευτοσοσιαλιστής και να λαϊκίζεις στο 90% της ατζέντας σου. Μετά μπορείς άνετα να συγκρίνεις τον καπιταλισμό που κατέκρινες πριν, με την «Ρωσία του Στάλιν». Εάν δεν έχεις ιδέα του τι έγινε εκεί, θα σε βοηθήσουν τα βιβλία «1984» και «φάρμα των ζώων». (βλέπε και #6)

Έτσι μπορεί κάποιος να βρίζει τον καπιταλισμό στο 99% του χρόνου του, αλλά να διστάζει πάντα να αναφέρει τον σοσιαλισμό σαν εναλλακτική λύση.

Μπορείς να είσαι ακροδεξιός φασίστας και να κατακρίνεις την πνευματική κατάπτωση του καπιταλισμού, επικαλούμενος τις εθνικιστικές σου παραδόσεις για να δικαιολογήσεις τον αντιμαρξισμό σου.

32)Αν είστε αναρχικός επιμείνετε στην «αποτυχία» του μαρξισμού. Προσπεράστε το γεγονός της 100% αποτυχίας της δικής σας ιδεολογίας, και φορτώστε την στους κομμουνιστές και την αντίδραση. Αγνοείστε το γεγονός πως και η καλύτερη κοινωνική οργάνωση είναι πλήρως ανώφελη εάν δεν μπορεί να αμυνθεί ενάντια στους εχθρούς της.

33)Είστε νεο-ναζί; 

-Οι κομμουνιστές είναι εβραίοι, και η κουβέντα σταματάει εκεί...

34)Είσαι νεο-χίπης; 

-Θιβέτ!

35)Μπορείτε να κατηγορήσετε για «γενοκτονία» τον Μάο, αγνοώντας την στήριξη του Νίξον στην Κίνα ενάντια στην ΕΣΣΔ. Εάν θέλετε να πείτε κάτι καλό για την Κίνα, αυτή είναι πλέον καπιταλιστική. Για ότι άσχημο συμβαίνει εκεί, παραμένει κομμουνιστική μέχρι σήμερα.

36)Κατηγορήστε τον μαρξισμό πως δεν επιβεβαιώθηκε στην πράξη.Αγνοείστε το γεγονός πως ούτε ο νεοφιλελευθερισμός, ή η «αστική δημοκρατία» δεν έχουν επιβεβαιώσει τις υποσχέσεις τους επίσης.

37)Αγνοείστε τον χώρο, την ιστορική περίοδο, τις οικονομικές, διεθνείς, ή όποιες άλλες συνθήκες, και κατηγορήστε τους κομμουνιστές πως θέλουν να αντιγράψουν στην χώρα σας το μοντέλο της ΕΣΣΔ επί Στάλιν.Ποντάρετε στην ανοησία των άλλων, ώστε να μην προσέξουν πως κανένας τέτοιος σκοπός δεν υπάρχει, καθώς η δική σας χώρα έχει εκβιομηχανιστεί εδώ και πολλά χρόνια και δεν υφίσταται κανένας τρόπος ή λόγος, για ένα τέτοιο ιστορικό πισωγύρισμα.

38)Χρησιμοποιείτε την μαγική λέξη «ολοκληρωτισμός». Ταυτίστε τον κομμουνισμό με τον φασισμό.

39)Αγνοείστε το γεγονός πως τα οικονομικά προβλήματα των σοσιαλιστικών χωρών αυξάνονταν παράλληλα με τις «αγοραίες» οικονομικές μεταρρυθμίσεις στις οποίες προχώρησαν.

40)Όταν αμφισβητείστε σε σχέση με τους αριθμούς ή το ιστορικό πλαίσιο που δίνετε, καταφύγετε σε χαρακτηρισμούς όπως «ανηλεής τύρρανος» ή «αιμοσταγής δολοφόνος».

  

Θυμηθείτε:

Ο Στάλιν ήταν αυτονόητα «αιμοσταγής δολοφόνος» γιατί «σκότωσε τόσους αθώους ανθρώπους», των οποίων η «δολοφονία» τους από τον Στάλιν είναι αυταπόδεικτη από το γεγονός πως (ο Στάλιν) ήταν «αιμοσταγής δολοφόνος»!

Μία ή άλλη...

________

Με δεδομένη την μεταφραστική μου ανεπάρκεια, προσπάθησα περισσότερο να αποδώσω το κείμενο, που το βρήκα στοKasama project, και πρόσθεσα και κάποιες ηλεκρονικές παραπομπές. Όποιος αναγνώστης μπορεί να μεταφράσει καλύτερα, ή έχει υπόψην κάποιες ακόμη παραπομπές σε σχέση με το κείμενο, θα εκτιμήσουμε την βοήθεια του.

 __________

*Εναλλακτικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον Σολζενίστσιν.

πηγή: Fadomduck

Το ΝΑΤΟ για την Τουρκία και η Κύπρος

Ο Αντιστράτηγος Ben Hodges του αμερικανικού στρατού, είναι επικεφαλής του ΝΑΤΟϊκού Χερσαίου Στρατηγείου (LANDCOM), στην Τουρκία και συγκεκριμένα τη Σμύρνη. Ηγήθηκε της ταξιαρχίας «Bastogne»  κατά την επιχείρηση «Ιρακινή Ελευθερία» (2003), ενώ υπηρέτησε σε αριθμό ανώτερων θέσεων στο Αφγανιστάν και αλλού. Σε πρόσφατη εκδήλωση του Ινστιτούτου της Ουάσινγκτον (The Washington Institute), μια από τις σημαντικότερες αμερικανικές δεξαμενές σκέψης που ασχολείται με την Ευρύτερη Μέση Ανατολή, ο Ben Hodges κλήθηκε μέσω βιντεοσύνδεσης με τη Σμύρνη, να σχολιάσει τη σχέση ΝΑΤΟ-Τουρκίας υπό το φώς των εξελίξεων στην Ουκρανία.

Πιο κάτω παραθετω απόδοση μέρους της ομιλίας του ΝΑΤΟϊκού Αντιστράτηγου, για να καταλήξω αργότερα σε κάποια σύντομα σχόλια, τα οποία όμως δεν εξαντλούν σε καμία περίπτωση τη συζήτηση.

Όλα τα κράτη της Συμμαχίας συμφώνησαν, κατά τη Σύνοδο της Λισσαβώνας το 2010, ότι χρειαζόταν μετασχηματισμός της συμμαχίας ούτως ώστε το ΝΑΤΟ να παραμείνει σχετικό τόσο στις λειτουργίες του όσο και στη δυνατότητα παράτασής του. Πολύ σκληρές αποφάσεις πάρθηκαν για τα αρχηγεία, το προσωπικό και τους αριθμούς των ατόμων μέσα στο ΝΑΤΟ, μείωση των βασικών αρχηγείων από 11 σε 6, αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία… Μια από τις αποφάσεις που πάρθηκε, απόφαση με την οποία έπρεπε όλα τα κράτη μέλη να συμφωνήσουν, ήταν ότι ένα από τα λίγα αρχηγεία που θα παρέμεναν θα ήταν στην Τουρκία, στη Σμύρνη κατ’ ακρίβειαν. Είμαστε η μόνη χερσαία διοίκηση για τη Συμμαχία, και είναι εδώ στη Σμύρνη.

Μέσα από αυτή την αναδιοργάνωση οι υπευθυνότητες και αρμοδιότητες μετακινήθηκαν μαζί με την αλλαγή στη δομή της Συμμαχίας. Σε αυτά τα πλαίσα, ένα από τα 9 Σώματα Ραγδαίας Ανάπτυξης βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη. Το αρχηγείο της Κωνσταντινούπολης έχει σημαντικό ρόλο στο συντονισμό και άνδρωση επιχειρήσεων σε δύο αρχηγεία στο Αφγανιστάν. Αυτό που προσπαθώ να πώ σε σχέση με τη σημασία της Τουρκίας για τη Συμμαχία, είναι πως όταν έπρεπε να παρθούν δύσκολες αποφάσεις για το που πρέπει να βρίσκονται τα αρχηγεία, το ένα κατέληξε να είναι εδώ στην Τουρκία, μαζί με ένα από τα 9 Σώματα της υποδομής… Η Σμύρνη έχει μετατραπεί σε κομβικό σημείο εξειδίκευσης χερσαίων επιχειρήσεων για τη Συμμαχία.

Πολλοί σε αυτή την αίθουσα καταλαβαίνουν από τις μέρες του Ψυχρού Πολέμου, το ρόλο της Τουρκίας απέναντι στη Σοβιετική Ένωση. Η γεωστρατηγική σημασία της Τουρκίας είναι εμφανώς κρίσιμη δεδομένης της τοποθεσίας της κοντά στον Καύκασο, τη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια, τη Μαύρη Θάλασσα, τη Ρωσία και τη Βόρειο Αφρική. Ετσι από γεωγραφικής άποψης, η Τουρκία θα είναι σημαντική για τη Συμμαχία. Από πολιτισμικής-ιστορικής και θρησκευτικής άποψης, η Τουρκία είναι σημαντική για τη Συμμαχία. Όχι μόνο αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ, είναι το μόνο Ισλαμικό έθνος που παρέχει τέτοια στρατιωτική ισχύ. Επίσης έχουν υπάρξει πολύ αποτελεσματικοί και βοηθητικοί σχετικά με πολιτισμικές και θρησκευτικές γνώσεις. Έχουν υπάρξει ιδιαίτερα αποτελεσματικοί στο Αφγανιστάν όπως θα περίμενε κανείς.

Τέλος, μόνο η Τουρκία και η Πολωνία έχουν διατηρήσει ή αυξήσει τις στρατιωτικές τους δαπάνες. Τα υπόλοιπα κράτη, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας [ΗΠΑ], τις έχουν μειώσει δραματικά. Συνεπώς η Τουρκία είναι αξιόπιστη. Εμφανίζονται παντού. Έλαβαν μέρος σε επιχειρήσεις στη Βοσνία, στο Κόσοβο, και σε ναυτικές και άλλες επιχειρήσεις της Συμμαχίας. Τον περασμένο μήνα [Φεβρουάριος, 2014] ήταν η 62^η επέτειος της ένταξης της Τουρκίας στη Συμμαχία. 62 χρόνια κατά τα οποία η Τουρκία υπήρξε ενεργό μέλος του ΝΑΤΟ. Η Σμύρνη είναι ένα από τα δύο αρχηγεία που δεν σταμάτησαν τη λειτουργία τους εδώ και 62 χρόνια. Η Νάπολη είναι το μόνο άλλο μέρος με τόσο μακρόχρονη λειτουργία. Ακόμα μια σημαντική ένδειξη της αξιοπιστίας τους είναι εκπλήρωση όλων των υποχρεώσεών τους για στελέχωση σε όλα τα πόστα.

Θέλω επίσης να μιλήσω για την προοπτική τους. Από τότε που ήρθα εδώ, έμεινα εντυπωσιασμένος από την επαγγελματικότητα τους. Όλοι ομιλούν την Αγγλική, είναι πεπειραμένοι, πολλοί καλά εκπαιδευμένοι, ο τουρκικός στρατός έκανε πολλά για να δώσει στα στελέχη του πολύ καλή εκπαίδευση. Έχω ξεκινήσει επίσης να βλέπω αυξημένο αριθμό γυναικών σε διάφορα πόστα. Υπάρχει επίσης μείωση στη στρατολογία και αύξηση του επαγγελματικού στρατού στις τουρκικές δυνάμεις, ενώ χρησιμοποιούν τους διαθέσιμους πόρους πολύ καλά.

Ο Αντιστράτηγος συνεχίζει με το ποιά είναι η σημασία του ΝΑΤΟ για την Τουρκια, και αναφέρει ως παράδειγμα την ασταθή περιφέρεια της Μέσης Ανατολής και την ασφάλεια που μπορεί να προσφέρει η Συμμαχία.

Αυτό που έχει σημασία είναι να δούμε, στηριζόμενοι στα λεγόμενα ενός πλέον αρμόδιου, το πόσο μεγάλη σημασία έχει η Τουρκία για το ΝΑΤΟ και συνεπώς για τις ΗΠΑ. Παρόλο που στα παρασκήνια τα πράγματα μπορεί να διαφέρουν, να υπάρχουν δηλαδή πολιτικές διαφορές ή προβλήματα συνεργασίας, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από αυτό που παραθέσαμε πιο πάνω – κυρίως λόγω του πραγματισμού που χρειάζεται σε συνεργασία αμυντικού επιπέδου. Με λίγα λόγια, η Τουρκία έχει διαχρονικά εξέχων στρατηγικό ρόλο για το ΝΑΤΟ. Ένας ρόλος που είτε η Ελλάδα είτε η Κύπρος είναι δύσκολο, ή ακόμα και αδύνατον, να μπορέσουν ποτέ να παίξουν. Εξου και η διαχρονικά ετεροβαρής, μολονότι εμμέσως, συμπεριφορά του ΝΑΤΟ υπερ της Τουρκίας και κατά της Ελλάδας.

Αυτό λοιπόν είναι και το ΝΑΤΟ το οποίο η Κυπριακή Δημοκρατία σκέφτεται να θέσει ως εγγυητή ασφάλειας ενός νέου σχεδίου λύσης. Ένα ΝΑΤΟ το οποίο θεωρεί την Τουρκία ως ένα από τα σημαντικότερα του μέλη, με τον 2^ο μεγαλύτερο στρατό και ίσως την πιο σημαντική γεωγραφική θέση. Ακομα λοιπόν και αν η Κύπρος ενταχθεί στο ΝΑΤΟ (ενδεχόμενο που αφήνει ανοιχτό η κυβέρνηση, πέραν της προοπτικής ένταξης στη Σύμπραξη για την Ειρήνη), πώς περιμένουμε την Συμμαχία να παίξει ένα ισορροπημένο ρόλo; Ακόμα και αν αφήναμε κατά μέρος την ιστορία της εμπλοκής του ΝΑΤΟ στην Κύπρο και το Κυπριακό Πρόβλημα. Ας το δούμε με τα σημερινά δεδομένα, με τα πιο πάνω. Σε μια περιοχή όπου υπάρχουν προβλήματα όπως το Παλαιστινιακό, η Συρία, η Ουκρανία, το Ιράν, η τρομοκρατία στην Κεντρική και Βόρεια Αφρική, κ.ο.κ., τί είναι αυτό που θα αλλάξει το ρόλο της Τουρκίας για το ΝΑΤΟ; Το φυσικό αέριο; Ας μην εθελοτυφούμε.

Ας μην ξεχνούμε ότι οι σχέσεις Τουρκίας-ΝΑΤΟ έχουν περάσει και στο παρελθόν δύκολες περιόδους, τόσο κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, όσο και κατά την περασμένη δεκαετία (αλλά και τώρα). Οι δυνατότητες όμως της Τουρκίας, ο ρόλος της για το ΝΑΤΟ, αλλά και εσωτερικοί λόγοι στην Τουρκία που την θέλουν να δυσκολεύεται να αποσυνδεθεί από τη Δύση, κρατάνε τα δύο μέρη μαζί.

Είναι, τελικά, θέμα πραγματισμού και ορθολογισμού, και όχι «ιδεολογίας» και «ιδεοληψίας», η αποφυγή τόσο της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Σύμπραξη για την Ειρήνη και το ΝΑΤΟ, όσο και η αποφυγή ορισμού του ΝΑΤΟ ως εγγυητή της Λύσης μιας επανενωμένης Κύπρου. Καλύτερη λύση, όπως έχουμε ξαναπεί και αναλύσει, είναι η ανάπτυξη πολυεπίπεδων και πολυδιάστατων συμμαχιών με περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις, τόσο της Δύσης όσο και της Ανατολής. Ο σχεδιασμός όμως στρατηγικής και εξωτερικής πολιτικής είναι ένα άλλο ζήτημα που χρήζει ιδιαίτερης και ξεχωριστής αναφοράς.

του Ζήνωνα Τζιάρρα

Στο Προεδρείο της GUE/NGL το ΑΚΕΛ

 

Το ΑΚΕΛ εκλέγηκε με θέση αντιπροέδρου στο προεδρείο της συνομοσπονδιακής ομάδας της «Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Βόρειας Πράσινης Αριστεράς» (GUE/NGL) στην Ευρωβουλή. Αξίζει να σημειωθεί ότι πλέον με το προεδρείο που αποτελείται από τον πρόεδρο της GUE/NGL και τρεις αντιπροέδρους θα αντιπροσωπεύει τη συλλογική ηγεσία της ομάδας σε αντίθεση με προηγούμενα που το έπραττε αποκλειστικά ο πρόεδρος.

H GUE/NGL σε χθεσινή συνεδρία της κατέληξε ομόφωνα στην εκλογή του Προεδρείου για τα επόμενα 2.5 χρόνια. Στη θέση της Προέδρου επανεκλέγηκε η Γκάμπι Ζίμμερ από το κόμμα «Η Αριστερά» της Γερμανίας. Ο ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ Νεοκλής Συλικιώτης αναλαμβάνει τη μια από τις τρεις θέσεις Αντιπροέδρου της Ομάδας, κάτι που επαναβεβαιώνει το σημαντικό ρόλο του κόμματος μέσα στην Ομάδα και την εμπιστοσύνη των υπολοίπων κομμάτων της Αριστεράς προς το ΑΚΕΛ. Τις άλλες δύο θέσεις Αντιπροέδρων αναλαμβάνουν η Μάλιν Μπιόρκ από το «Αριστερό Κόμμα Σουηδίας» (μέλος της ΝGL) και ο Πατρίκ Λεϋαρίκ από το «Μέτωπο της Αριστεράς» της Γαλλίας.

 

Συλλογικό προεδρείο αντί απλά προέδρου

Παράλληλα στη χθεσινή συνεδρία εγκρίθηκε έγγραφο το οποίο θέτει τις βάσεις λειτουργίας της GUE/NGL για την επόμενη θητεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επαναβεβαιώνει το πολιτικό πλαίσιο και το συνομοσπονδιακό χαρακτήρα στη βάση του οποίου θα διασφαλιστεί η συνεργασία των κομμάτων της Αριστεράς. Το έγγραφο καθορίζει επίσης και τη νέα δομή ηγεσίας της Ομάδας, μέσα από το Προεδρείο (Πρόεδρος και 3 Αντιπρόεδροι), το οποίο θα αποτελεί το όργανο συλλογικής δράσης, δουλειάς, καθοδήγησης και εκπροσώπησης της Ομάδας. Παράλληλα η GUE/NGL αποφάσισε να προτείνει για διεκδίκηση θέσης Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με την υποψηφιότητα του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ελλάδας, Δημήτρη Παπαδημούλη. Οι εργασίες της Ολομέλειας της Ομάδας θα συνεχιστούν και στις επόμενες μέρες με στόχο τη λήψη αποφάσεων και για τα υπόλοιπα ζητήματα που αφορούν τη συγκρότηση και καταρτισμό της Ομάδας και τη συμμετοχή των ευρωβουλευτών στις επιτροπές και κοινοβουλευτικές αντιπροσωπείες.

 

Ν. Συλικιώτης: Πιο συλλογικά αντιπαλεύουμε τις αντιλαϊκές πολιτικές

«Δίνεται η δυνατότητα στην ομάδα να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά, ενωμένα και συλλογικά για να αντιπαλέψει τις πολιτικές της νεοφιλελεύθερης σκληρής λιτότητας, του ξηλώματος του κοινωνικού κράτους και της στρατιωτικοποίησης της ΕΕ». Αυτό υπογράμμισε μιλώντας στη «Χ» ο Ν. Συλικιώτης κληθείς να σχολιάσει τη νέα δομή λειτουργίας της GUE/NGL. Με τις αποφάσεις προσέθεσε, «θα μπορέσουμε να προβάλουμε με ακόμη περισσότερη αποτελεσματικότητα την πρότασή μας για μια άλλη Ευρώπη των εργαζομένων, των λαών, της ειρήνης, της αλληλεγγύης και της ισότητας». Ο Ν. Συλικιώτης σημείωσε επίσης ότι το ΑΚΕΛ συνέβαλε εποικοδομητικά μέσα από κοινή πρωτοβουλία του με το Πορτογαλικό ΚΚ και την «Ενωμένη Αριστερά» Ισπανίας καταθέτοντας έγγραφο για τη λειτουργία της GUE/NGL. «Το συλλογικό προεδρείο θα συντονίζει τη δράση της ομάδας και θα την εκπροσωπεί. Βάσει του συνομοσπονδιακού χαρακτήρα τις αποφάσεις λαμβάνει το Γραφείο της ομάδας όπου συμμετέχουν όλα τα κόμματα-αντιπροσωπείες με έναν εκπρόσωπο. Μέσα από αυτά έγινε κατορθωτό να υπάρξει μια διαδικασία για να επιτυγχάνεται συναίνεση, αλλά και συλλογικότητα στη δράση και τη δουλειά» προσέθεσε ο ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ.

 

Χαραυγή

Ξεσκονίζουν μεθόδους που έκαναν το ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση

Μπόλικο υλικό συσσωρεύεται, όπως φαίνεται, για την ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ που συνεδριάζει το Σαββατοκύριακο, καθώς όλες σχεδόν οι τάσεις του κόμματος καταθέτουν τις προτάσεις τους για το συντομότερο δρόμο προς το Μαξίμου και παίρνουν θέση μάχης μπροστά στη διαφαινόμενη αναδιάταξη δυνάμεων στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία προανήγγειλε κατά κάποιο τρόπο ο Αλ. Τσίπρας στη συνεδρίαση της ΠΓ την Τετάρτη, υπερασπιζόμενος την ανάγκη σαρωτικών αλλαγών στον καταμερισμό αρμοδιοτήτων.

Μετά τους «53» και το κείμενο Μητρόπουλου - Τεμπονέρα, έγινε γνωστό πως οι τελευταίοι δεν εκφράζουν τη «Σοσιαλιστική Τάση», η οποία κατέθεσε χτες δικό της κείμενο - παρέμβαση. Ολα τα κείμενα έχουν κοινό παρονομαστή το στόχο της αστικής διακυβέρνησης, με έναν ΣΥΡΙΖΑ όσο το δυνατόν πιο ενισχυμένο. Οι διαφωνίες τους αφορούν στον τρόπο με τον οποίο θα επιτευχθεί κάτι τέτοιο, στο πού θα πρέπει να στραφεί το κόμμα για άντληση νέων δυνάμεων, ποιες συμμαχίες είναι ικανές να δώσουν ώθηση στο στόχο του.

Μάλιστα, οι Γ. Μιχελογιαννάκης, Π. Κουρουμπλής, Κ. Χρυσόγονος,Δ. Τσουκαλάς, Α. Κοτσακάς, που υπογράφουν το κείμενο της «Σοσιαλιστικής Τάσης», παραδίδουν μαθήματα χειραγώγησης του λαού απ' την εμπειρία του ΠΑΣΟΚ των αρχών του '80.

Καλούν τον ΣΥΡΙΖΑ να αποφασίσει «αν πρέπει να επιδιώξει την περαιτέρω συρρίκνωση των όμορων χώρων σε συνάρτηση με την ανάγκη πολιτικών συμμαχιών, άμεσα ή μεσοπρόθεσμα», υποδεικνύοντάς του μάλιστα τι «έχει λαμβάνειν»: «...Από αριστερά και αντιμνημονιακά κόμματα ακόμα 3,4% και από τα υπόλοιπα κόμματα 1%. Αν αυξήσει και τη συσπείρωση της εκλογικής του βάσης λόγω πόλωσης στο 85-90%, μπορεί να κερδίσει ακόμα 2,5% (...) Η τεράστια αποχή σε συνδυασμό με την αρνητική άκυρη και λευκή ψήφο (...) Αν κατορθώσουμε να πείσουμε τους μισούς από αυτούς, θα οδηγούμασταν σε ποσοστά πάνω του 40% και σε άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία».

Τον προτρέπουν να μην εκχωρήσει την εκλογική βάση της Χρυσής Αυγής που είναι «μια σοβαρή παράμετρος, που δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους», ούτε την πατριδοκαπηλία στη ΧΑ «καταπιέζοντας τις δικές του πατριωτικές αναφορές». Επισημαίνουν μάλιστα:«Δυστυχώς η μεταπολιτευτική Αριστερά στο μεγαλύτερο μέρος της ανέπτυξε δυσανεκτική σχέση με κάθε τι που περιέχει γεωγραφικό και εθνοτικό προσδιορισμό. Είναι αυτός ο βαθύς και εμμονικός ταξισμός που οδήγησε στη συρρίκνωση της παραδοσιακής αριστεράς μετά το 1974 και επέτρεψε στον Ανδρ. Παπανδρέου να ενσωματώσει με επιτυχία την πατριωτική παράδοση της αριστεράς και του ΕΑΜ».

Προτείνουν να μην προσανατολιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε συμμαχία με το κέντρο, αλλά στη «συγκρότηση ενός Κοινωνικού Μετώπου Ανατροπής της μνημονιακής πολιτικής», ως μετωπικού σχήματος του ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμώντας μάλιστα ότι αν είχε «έγκαιρα προχωρήσει θα είχε συμβάλει καθοριστικά στις μάχες για τους κοινωνικοσυνδικαλιστικούς χώρους, τους Δήμους και τις Περιφέρειες και θα αποτελούσε σήμερα τη βάση της κοινωνικής μας συμμαχίας».

Κατά τη γνώμη τους ο ΣΥΡΙΖΑ για να οδηγηθεί με ασφάλεια στον κυβερνητικό θώκο «θα πρέπει να καταστήσει σαφές ότι μοναδική του επιδίωξη σήμερα αποτελεί η συγκρότηση μιας πλατιάς Δημοκρατικής και Πατριωτικής κοινωνικής συμμαχίας όσων έχουν πληγεί από τις μνημονιακές πολιτικές, που θα ξεκινά από το χώρο του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και θα φτάνει στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας (...) Η συμμαχία αυτή μπορεί να καταστήσει το ΣΥΡΙΖΑ αυτοδύναμο».

Ομολογώντας ότι ο ρόλος μιας τέτοιας «συμμαχίας» δεν θα είναι άλλος απ' αυτόν του «βατήρα» για την εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ, παρακάτω συμπληρώνουν ότι αυτό κάθε άλλο παρά αποκλείει άλλες κολεγιές:«Ενα τέτοιο ενδεχόμενο σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε πολιτικό αυτισμό. Αντιθέτως, πρέπει να συγκροτήσουμε κυβερνητικό πολιτικό μέτωπο με βάση τη νέα πολιτική πραγματικότητα και με τις δυνάμεις που θα συμφωνούν μαζί μας προγραμματικά».

Τέλος, διεκδικούν αναβάθμιση στο εσωκομματικό πεδίοαναφέροντας ότι «η εκλογική διαδικασία στους Δήμους ανέδειξε τα όρια παρέμβασης του παραδοσιακού στελεχιακού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ».Οτι «ένα κόμμα 35.000 περίπου μελών» δεν μπορεί «να εξασφαλίσει την απαραίτητη στήριξη στην αυριανή διακυβέρνηση» και ότι «η βάση του ΣΥΡΙΖΑ και οι ΟΜ έχουν ακόμα χαρακτηριστικά κλειστού και φοβικού κόμματος, όσο διαρκεί αυτό, οι προοπτικές για τη διεύρυνση του κόμματος επιδεινώνονται».

Υποστηρίζουν ότι «στο μεσαίο στελεχιακό δυναμικό και στα απλά μέλη έχει διαμορφωθεί σχέση δυσανεξίας και φοβικά σύνδρομα σχετικά με ό,τι προέρχεται από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ», αλλά, όπως γράφουν, «η μεγάλη δεξαμενή ψηφοφόρων εντοπίζεται σε αυτόν ακριβώς το χώρο.Αν θέλουμε να προσελκύσουμε τα απλά στελέχη και ψηφοφόρους της βάσης που παραδοσιακά ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ σε ένα βαθμό απαιτούνται και οι απαραίτητοι συνδετικοί κρίκοι».

Παζάρια κι εκτός

Στο μεταξύ, το παζάρι μεταφέρθηκε και στις Βρυξέλλες, όπου από μέρες τσακώνονταν για το ποιος θα αναλάβει την προεδρία της ευρωομάδας GUE/NGL, θέση την οποία κατείχε ευρωβουλευτής του γερμανικού Die Linke. Τελικώς κατέληξαν σε συμβιβασμό: Η ευρωβουλευτής του Die Linke, Γκάμπι Τσίμερ, θα διατηρήσει την προεδρία της ευρωομάδας για τα επόμενα 2,5 χρόνια και ο Δ. Παπαδημούλης θα καταλάβει τη θέση του αντιπροέδρου του Ευρωκοινοβουλίου. Μετά το πέρας των 2,5 χρόνων η ευρωομάδα θα επανεξετάσει τη συγκρότησή της, καθώς, όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ, «η μεγάλη πλειοψηφία των συνιστωσών αντιπροσωπειών της Ομάδας του αναγνώρισε το δικαίωμα να έχει προβάδισμα στην πρόταση για την εκλογή νέου προέδρου».

Ριζοσπάστης

Κ.Ο Κυπρου του ΚΚΕ: Εκδήλωση-Συζήτηση 22/6

Η Κ.Ο. Κύπρου του Κ.Κ.Ε. παραγματοποιεί εκδήλωση-συζήτηση με θέμα : «Εκτιμήσεις και συμπεράσματα από τις εκλογές σε Ελλάδα και ΕΕ - οι προοπτικές οργάνωσης της λαϊκής αντεπίθεσης», την Κυριακή 22 Ιούνη 2014 στην Λεμεσό, στο ΤΕΠΑΚ (οδός Αθηνών) στις 6.30μμ, στην αίθουσα «Αμμόχωστος.

Θα μιλήσει ο σ. Ελισαίος Βαγενάς μέλος της Κ.Ε. και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων.

Δύο κείμενα για το Ιρακ

Η Τραγωδία του Ιράκ – Δυναμικές και Σενάρια. Του Ζήνωνα Τζιάρρα

Στις 10 Ιουνίου 2014, σαν από το πουθενά, το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Μεγάλης Συρίας (ISIS) πραγματοποίησε επιδρομή μέσα στο Ιράκ. 

Κατέλαβε τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, τη Μοσούλη, και τις επίσης σημαντικές πόλεις Φαλούτζα και Τιρκίτ (την πόλη του πρώην Ιρακινού ηγέτη, Σαντάμ Χουσέιν). Διεκδικεί επίσης την πλούσια σε ενεργειακά κοιτάσματα πόλη/περιοχή του Κιρκούκ (που πλέον ελέγχεται από Κούρδους του Ιράκ), ελέγχει πολλές μικρότερες πόλεις σε κεντρικό και βόρειο Ιράκ, απειλεί την πόλη Μπαϊτζίν όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο διυλιστήριο πετρελαίου της χώρας, και προελαύνει με ραγδαίους ρυθμούς προς την πρωτεύουσα του Ιράκ, την Βαγδάτη.

Η επίθεση έχει στην ουσία παραλύσει το ιρακινό κράτος αφήνοντάς το ανήμπορο να αντιδράσει, οι πρόσφυγες, κυρίως από την πόλη της Μοσούλης, έχουν ξεπεράσει το μισό εκατομμύριο, ενώ η σεκταριστική βία και οι συγκρούσεις βρίσκονται μόνο στην αρχή.

Ποιο είναι το ISIS, τί συμπεράσματα μπορούμε να εξάγουμε από την επίθεσή του, και τί προεκτάσεις θα έχει για την περιφερειακή και διεθνή γεωπολιτική;

ISIS

Με λίγα λόγια, το ISIS είναι ένα εξτρεμιστικό Ισλαμιστικό κίνημα με σουνιτική-αραβική ταυτότητα, το οποίο έχει στόχο την ίδρυση Ισλαμικού Χαλιφάτου, ή Ισλαμικού κράτους, αρχικά στις περιοχές του Ιράκ και της Συρίας, με την προοπτική να επεκταθεί. Ιδεολογικά, το κίνημα αυτό είναι αντι-δυτικό, αντι-ιμπεριαλιστικό, και αντι-σημιτικό, ενώ έχει σεκταριστικό χαρακτήρα αφού στρέφεται ενάντια και στους Σιίτες Μουσουλμάνους, τους οποίους θεωρεί άπιστους – όπως και κάθε άλλη θρησκεία, όπως το Χριστιανισμό. Χρησιμοποιεί σκληρή βία και τη χρησιμοποιεί αδιάκριτα, επιτιθέμενο όχι μόνο στους μάχιμους αντιπάλους του αλλά και κατά του απλού κόσμου – μεταξύ των τακτικών του είναι η βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας, οι αποκεφαλισμοί, οι βιασμοί, και οι σταυρώσεις. Τόση είναι η βία που χρησιμοποιεί το ISIS, που η Αλ Κάιντα το έχει αποκηρύξει, αρνούμενη την όποια σύνδεση μαζί του.

Το ISIS είναι προϊόν τεσσάρων βασικών διεργασιών. Πρώτον, της συγχώνευσης δύο μικρότερων Ισλαμιστικών οργανώσεων που επιχειρούσαν ως παρακλάδια της Αλ Κάιντα. Δεύτερο, της εκτέλεσης του Αμπού Μουσάντ αλ-Ζαρκάουι από αμερικανικές δυνάμεις το 2006. Ο Ζαρκάουι είχε ιδρύσει το ιρακινό παρακλάδι της Αλ Κάιντα πριν ακόμα την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ, και πολεμούσε τους Σιίτες του Ιράκ. Ο θάνατος του οδήγησε στην αντικατάστασή του από τον πολύ πιο σκληροτράχηλο Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγδαντί, ο οποίος και ίδρυσε το ISIS. Τρίτο, της εκτέλεσης του Μπιν Λάντεν και, κατ’ επέκταση, της κατάρρευσης της παραδοσιακής δομής της Αλ Κάιντα, η οποία είχε πλέον εν πολλοίς αποκεντρωθεί, με τοπικά παρακλάδια να αποκτούν μεγαλύτερη αυτονομία. Τέταρτο, της στρατιωτικής και άλλης στήριξης των τζιχαντιστών από τις ΗΠΑ, αλλά και από την Τουρκία και τα κράτη του Κόλπου, στα πλαίσια του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, αλλά και πιο παλιά. Οι ισλαμιστικές οργανώσεις έπαιζαν/παίζουν στην ουσία τον ρόλο του αντιπροσώπου της Δύσης κατά του καθεστώτος του Σύρου προέδρου, Μπασάρ αλ Άσσαντ.

Εκτός από τις περιοχές που κατάλαβε στο Ιράκ, το ISIS ελέγχει και εδάφη στη Συρία. Αν δει κάποιος το χάρτη με τις περιοχές που το ISIS ελέγχει και διεκδικεί συνολικά, γίνονται ξεκάθαρα πλέον τα νοητά σύνορα του Ισλαμιστικού κράτους του οποίου φαίνεται να προκύπτει (βλ. χάρτη). Αξίζει να σημειωθεί ότι η νίκες του ISIS στο Ιράκ, και ιδιαίτερα της Μοσούλης, του έχουν αποφέρει ηθικό, οικονομικό (έχει λεηλατήσει τράπεζες αποκομίζοντας περίπου μισό εκατομμύριο δολάρια), και στρατηγικό πλεονέκτημα – τόσο γεωγραφικά όσο και σε στρατιωτικό εξοπλισμό, ο οποίος έμεινε πίσω όταν αποχώρησε ο ιρακινός στρατός.

Παρατηρήσεις – Γεωπολιτικές Προεκτάσεις

1ο: H αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή, και συγκεκριμένα στο Ιράκ, έχει αποτύχει παταγωδώς. Η τραγική ειρωνεία είναι πως οι Αμερικανοί «κατάφεραν» ακριβώς αυτό που υποτίθεται ότι πήγαν στο Ιράκ για να αποτρέψουν στα πλαίσια του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Αποσταθεροποίησαν το Ιράκ, κατέστρεψαν τις πολιτικές, κοινωνικές και θεσμικές δομές του, ενώ το κατέστησαν, τελικά, ένα κράτος-μαριονέτα του Ιράν με μια φιλο-Ιρανική κυβέρνηση η οποία έχει καταφέρει μόνο να πολώσει την κοινωνία περισσότερο και να την οδηγήσει σε μεγαλύτερες συγκρούσεις.

2ο: H ίδια αποτυχία ισχύει και στην περίπτωση της Συρίας όπου οι διάφορες (δυτικές) διεθνείς και περιφερειακές δυνάμεις απέτυχαν να προβλέψουν τις αρνητικές επιπτώσεις της στήριξής τους σε εξτρεμιστικά Ισλαμιστικά κινήματα. Όχι μόνο αυτό, αλλά με τον τρόπο τους έδωσαν συνέχεια και έντειναν τον ενδο-θρησκευτικό γεωπολιτικό ανταγωνισμό μεταξύ του Σουνιτικού (π.χ. Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Τουρκία) και Σιιτικού (π.χ. Ιράν, Ιράκ) άξονα, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο σεκταριστικής βίας.

3ο: Τα εδάφη που έχει κατακτήσει το ISIS είναι πολύ δύσκολο μέχρι αδύνατον να κερδηθούν πίσω χωρίς σημαντική εξωτερική βοήθεια στην Βαγδάτη.

4ο: Κερδισμένοι αυτής τη κρίσης είναι και οι Κούρδοι του Ιράκ, και συγκεκριμένα το Ιρακινό Κουρδιστάν (Κουρδική Περιφερειακή Κυβέρνηση), οι οποίοι βρήκαν ευκαιρία να επεκτείνουν την εδαφική τους κυριαρχία σε εδάφη που ήταν μέχρι τώρα αμφισβητούμενα μεταξύ της κεντρικής κυβέρνησης της Βαγδάτης και του Ι. Κουρδιστάν. Μάλιστα το έχουν πράξει καταλαμβάνοντας το Κιρκούκ (απωθώντας τους Ισλαμιστές), περιοχή κλειδί για την ενεργειακή ασφάλεια του Ι. Κουρδιστάν, της Βαγδάτης, αλλά και της περιοχής. Εκτός από το Ιράν και τις κρατικές ή μη κρατικές δυνάμεις της, η μόνη αξιόμαχη δύναμη που μπορεί να αντισταθεί στο ISIS είναι οι Περσμάνγκα (δυνάμεις Ι. Κουρδιστάν) οι οποίες απαριθμούν περισσότερους από 100 χιλιάδες στρατιώτες εντός και εκτός Κουρδιστάν. Την βοήθειά τους έχουν επίσης προσφέρει κουρδικές δυνάμεις της Συρίας και το κουρδικό PKK της Τουρκίας. H ανακήρυξη ανεξάρτητου Ιρακινού Κουρδιστάν δεν είναι μακριά.

5ο: Σοβαρή επιπλοκή της ιρακινής κρίσης είναι και ο κίνδυνος της κατακόρυφης αύξησης των τιμών του πετρελαίου, ιδιαίτερα εάν οι Ισλαμιστές καταφέρουν να φέρουν υπό τον έλεγχο τους την πόλη Μπαϊτζίν (με το διυλιστήριο), ή ακόμα και το Κιρκούκ (το οποίο θεωρούμε προς το παρόν απίθανο), ή άλλες ενεργειακές μονάδες στα νότια της χώρας.

6ο: Δεδομένου του γεγονότος ότι οι Τουρκο-Ισραηλινές σχέσεις βρίσκονται ήδη σε πορεία επανόρθωσης, η ιρακινή κρίση μπορεί να αποτελέσει το «κερασάκι στην τούρτα» των παραγόντων και των αναγκών που ωθούν ξανά τις δύο χώρες σε συνεργασία. Εξ άλλου η σύναψη της στρατηγικής τους συμμαχίας το 1996 ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της κοινής τους ανασφάλειας για τη Συρία αλλά, κατ’ επέκταση, και για την απειλή της (κουρδικής) τρομοκρατίας – κυρίως για την Τουρκία. Συνεπώς, δεν πρέπει να μας εκπλήξει αν δούμε εν μέσω της εν λόγω κρίσεις τις δύο χώρες να ανταλλάζουν πρέσβεις και να συνεργάζονται ως δυτικοί σύμμαχοι για τον περιορισμό της Ισλαμιστικής απειλής στο Ιράκ.

7ο: Το καθεστώς Άσσαντ στη Συρία βγαίνει ουσιαστικά κερδισμένο για δύο λόγους. Πρώτον, έχει δικαιωθεί για τις προειδοποιήσεις του σχετικά με τους εξτρεμιστές που επιχειρούσαν στη Συρία (χωρίς αυτό να του δίνει άφεση αμαρτιών), το οποίο είναι μια επικοινωνιακή νίκη. Αυτό σημαίνει πως κερδίζει και ένα διαπραγματευτικό χαρτί αφού μπορεί να ισχυριστεί πως σε περίπτωση αποχώρησής του, το επόμενο καθεστώς θα είναι πιθανότατα Ισλαμιστικό. Δεύτερο, το Ιράν, o βασικός περιφερειακός πάτρωνας της Συρίας, αναλαμβάνει κεντρικό ρόλο στη διαχείριση της κρίσης στο Ιράκ και νομιμοποιεί έτσι το ρόλο του στην περιοχή, και σαν συνεργάτης της Δύσης – τουλάχιστον εμμέσως.

Σενάρια – Εξέλιξη της Κρίσης

Υπάρχουν διάφορα σενάρια που μπορούμε να παραθέσουμε όσον αφορά το πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί η κρίση. Αναφέρουμε τα τέσσερα πιο βασικά.

Πρώτον. Το Ιράν έχει ήδη ξεκινήσει να στέλνει στρατιωτικές δυνάμεις στο Ιράκ προς στήριξη της Σιιτικής, φιλο-Ιρανικής κυβέρνησης του αλ Μαλίκι. Ας μην ξεχνάμε ότι το ISIS απείλησε πως μετά τη Συρία και το Ιράκ, το Ιράν ήταν ο επόμενος στόχος. Συνεπώς το πιο πιθανόν είναι να συνεχιστεί η στήριξη του Ιράν. Δεν θεωρούμε ότι οι ΗΠΑ θα ενοχληθούν ιδιαίτερα από μια τέτοια εξέλιξη αφού αφενός θα αντιμετωπιστεί η σοβαρή απειλή του ISIS, και αφετέρου επειδή οι σχέσεις Δύσης-Ιράν βρίσκονται σε πορεία εξομάλυνσης. Παρόλα αυτά, η εμπλοκή του Ιράν είναι πιθανόν να δώσει πιο σεκταριστικό χαρακτήρα στη σύγκρουσή η οποία θα επηρεάσει και άλλες περιοχές της Μέσης Ανατολής και του Κόλπου.

Δεύτερο. Το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο για τη Δύση και τα αμερικανικά συμφέροντα και γι’ αυτό, αν χρειαστεί, οι ΗΠΑ μπορεί να καταλήξουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράκ, αποφεύγοντας όμως οπωσδήποτε τις χερσαίες επιχειρήσεις. Ας μην ξεχνούμε ότι η ιρακινή κυβέρνηση έχει ζητήσει την αμερικανική βοήθεια – κυρίως για αεροπορικές επιθέσεις.

Τρίτο. Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, ένα από τα σενάρια είναι η εμπλοκή Τουρκίας και Ισραήλ, μετά από σημαντικά βήματα για την ενεργοποίηση της παγωμένης τους στρατηγικής συμμαχίας.

Τέταρτο. Ένα πιο δύσκολο σενάριο, παρόλο που θεωρούμε ότι θα ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικό, θα ήταν η υιοθέτηση μιας ενωτικής πολιτικής από την κυβέρνηση του αλ Μαλίκι, η οποία θα έφερνε μαζί Σουνίτες, Σιίτες, Κούρδους και άλλες μειονότητες του Ιράκ κάτω από μια ομπρέλα ενάντια στους Ισλαμιστές. Κάτι τέτοιο θα κατάφερνε άμεσο πλήγμα στην κοινωνική βάση του ISIS, θα βοηθούσε στην καταστροφή του, αλλά και θα συνέτεινε και στη μακροπρόθεσμη ευημερία του Ιράκ. Ωστόσο, η εμπλοκή του Ιράν στο Ιράκ αφήνει λίγες ελπίδες για τέτοιο ενδεχόμενο, εφόσον ο αλ Μαλίκι έχει ήδη επιλέξει στρατόπεδο.

Πέμπτο. Ο φόβος για γενικευμένη σύρραξη να μπορεί να φέρει τη Σαουδική Αραβία και το Ιράν – τους κύριους παίκτες της Σουνιτικής-Σιιτικής αντιπαράθεσης – σε κάποια συνεννόηση που θα μπορούσε να βοηθήσει στη διαχείριση της κρίσης και της αντιμετώπισης της σεκταριστικής, εθνοτικής και εμφύλιας βιας.

Η Μοσούλη, η Άγκυρα και η «Κουρδική άνοιξη». Του Νίκου Μούδουρου

Ακόμα και αν η ενίσχυση των ισλαμιστικών δομών εξουσίας της ISIS σε Ιράκ και Συρία αποδειχτεί «προσωρινή», η κατάληψη της Μοσούλης από την εν λόγω οργάνωση, έστω και συμβολικά, σπρώχνει ολόκληρη τη Μέση Ανατολή σε μια νέα φάση της ιστορίας της.

Η κολοσσιαία αποτυχία της πολιτικής των ΗΠΑ στην περιοχή και το επίσημο τέλος της λεγόμενης αραβικής άνοιξης – εξελίξεις «συμπυκνωμένες» σήμερα στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ – συνοδεύονται μεταξύ άλλων από τα εξής δεδομένα: αύξηση της ιρανικής επιρροής, ενίσχυση της πορείας τριχοτόμησης του Ιράκ, επιβίωση της εξουσίας Άσσαντ σε μια κατεστραμμένη Συρία, μια αποσταθεροποιημένη Αίγυπτος, ένας ισλαμιστικός (σουννιτικός) πόλος εξουσίας στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και μια νέα κουρδική πραγματικότητα, σαφέστατα πιο ολοκληρωμένη οργανωτικά, πολιτικά και ιδεολογικά.

Το τελευταίο, ίσως να είναι και το καθοριστικότερο στοιχείο των εξελίξεων που επηρεάζει τις στρατηγικές της Άγκυρας, στην ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο των προεδρικών εκλογών του ερχόμενου Αυγούστου. Σε ανύποπτο χρόνο ο Νταβούτογλου υποστήριζε ότι: «Τα σύνορα χάνουν το νόημα τους, δημιουργείται μια κουρδική λεκάνη, στην οποία σε οικονομικό, πολιτιστικό και κοινωνικό επίπεδο οι Κούρδοι της Τουρκίας και των άλλων περιοχών πλέον ζουν μαζί». Όντως η εικόνα που περιέγραψε ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα επί του εδάφους. Και είναι αυτή ακριβώς η πραγματικότητα που σπρώχνει την τουρκική κυβέρνηση να αναθεωρήσει την πολιτική της αναφορικά με τους Κούρδους. Καθόλου τυχαία, ο εκπρόσωπος τύπου του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) δήλωνε προσφάτως τα εξής: «Σε περίπτωση κατάρρευσης του Ιράκ, οι Κούρδοι – όπως και κάθε άλλο έθνος – έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν για τη μοίρα τους, για το όνομα και τον τύπο της δομής στην οποία θέλουν να ζήσουν». Ποια είναι λοιπόν τα κυριότερα νέα δεδομένα ενώπιον του Έρντογαν σε σχέση με το Κουρδικό μετά την ισλαμιστική «αφύπνιση»; Και πως αυτά τα δεδομένα επηρεάζουν τους γενικότερους προσανατολισμούς της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο;

Οι Κούρδοι στη Συρία

Ο εμφύλιος στη Συρία και οι αλλαγές στις κοινωνικο-πολιτικές ισορροπίες, έφεραν τους Κούρδους σε θέση ισχύος με αποτέλεσμα την αυτονόμηση της Ροζιάβα και της ανάδειξης μιας νέας κουρδικής εξουσίας στα τουρκο-συριακά σύνορα. Το Κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) και η στρατιωτική του πτέρυγα, σε συνεργασία με το ΡΚΚ, κατάφεραν τα τελευταία τρία χρόνια, όχι μόνο να εμπεδώσουν μια συγκεκριμένη δομή εξουσίας με τοπικά κοινοβούλια, αλλά και να αποδειχτούν τελικά ως η συνεπέστερη δύναμη καταπολέμησης τηςISIS στη Συρία. Αυτό το νέο κύμα θεσμικής ενδυνάμωσης των Κούρδων, ήταν ένας από τους λόγους της υπόγειας ενίσχυσης ένοπλων ισλαμιστικών ομάδων στα συριακά εδάφη από πλευράς της τουρκικής κυβέρνησης σε συνεργασία με παράγοντες των μοναρχιών του Κόλπου και της Σαουδικής Αραβίας. Η αρχική στάση «αποστάσεων» που τηρούσε το ΑΚΡ από το PYD, έδωσε την ευκαιρία στους Κούρδους της Συρίας να αποτελέσουν την εναλλακτική «κοσμική» απάντηση πέραν από τον έλεγχο του Άσσαντ.

Οι Κούρδοι στο Ιράκ

Η κατάρρευση του Ιράκ μετά την αμερικανική εισβολή και οι ανατροπές της «αραβικής άνοιξης» σε ολόκληρη την περιφέρεια, δημιούργησαν νέες δυναμικές οικονομικής και πολιτικής ανεξαρτητοποίησης της κουρδικής διοίκησης από τη Βαγδάτη. Η επικράτηση της ISIS στη Μοσούλη με τη σειρά της, ενεργοποίησε τα «κουρδικά αντανακλαστικά» και είχε ως αποτέλεσμα την περαιτέρω οργάνωση του κουρδικού στρατού αναφορικά με στόχους όπως ο έλεγχος του Κιρκούκ, αλλά και άλλων διαφιλονικούμενων περιοχών εντός Ιράκ. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, οι Κούρδοι του Ιράκ επεκτείνουν και σταθεροποιούν την επιρροή τους σε στρατηγικούς χώρους για την οικονομική και ενεργειακή βιωσιμότητα της κουρδικής εξουσίας. Βεβαίως αυτές οι εξελίξεις δεν είναι εντελώς νέες. Αποτέλεσαν μάλιστα και το βασικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο η Άγκυρα επέλεξε την εφαρμογή μιας πολιτικής εμπορικής και ενεργειακής ενσωμάτωσης με το ιρακινό Κουρδιστάν. Σήμερα η τραγικότητα της κατάστασης στη χώρα, οδηγεί τον Μπαρζανί να αναθεωρήσει επίσης τους σχεδιασμούς του αναφορικά με το ρόλο του ΡΚΚ στην Τουρκία και του PYDστη Συρία. Ίσως μάλιστα οι εξελίξεις να οδηγήσουν και στη μείωση των εσωτερικών ανταγωνισμών του κουρδικού κινήματος σε ολόκληρη την περιοχή, συμβάλλοντας σε νέες μορφές συνεργασίας που να συμπεριλαμβάνει τους κουρδικούς πληθυσμούς στην Τουρκία, στο Ιράν, στο Ιράκ και στη Συρία.

Οι Κούρδοι στην Τουρκία

Το αποτέλεσμα των πρόσφατων δημοτικών εκλογών στην Τουρκία σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στην περιοχή, αναδεικνύουν το ΡΚΚ σε παράγοντα στρατηγικής σημασίας στις επικείμενες προεδρικές εκλογές, αλλά και στην πορεία των διαπραγματεύσεων μεταξύ τουρκικού κράτους και Οτζαλάν. Η δωδεκαετής εμπειρία της κυβέρνησης ΑΚΡ και η ηγεμονική παρουσία του πολιτικού Ισλάμ στη χώρα, έδειξαν ότι η συνεπέστερη δύναμη αντιπολίτευσης και προοπτικής φυγόκεντρων δυναμικών, δεν είναι άλλη από το κουρδικό κίνημα και τον ιστορικό του ηγέτη. Στη σημερινή συγκυρία ανατροπών στην περιφέρεια, φαίνεται ότι ούτε η τουρκική κυβέρνηση, αλλά ούτε και οι συνιστώσες του κουρδικού κινήματος είναι διατεθειμένες να κάνουν πίσω από το διάλογο που έχει ξεκινήσει. Παρά την εθνικιστική έξαρση του τελευταίου χρονικού διαστήματος γύρω από το ζήτημα της σημαίας, ο Έρντογαν δείχνει αποφασισμένος να μεταφέρει το επίπεδο των διαπραγματεύσεων με τον Οτζαλάν από τις μυστικές υπηρεσίες σε πολιτικά στελέχη. Πρόσφατα μάλιστα φιλοκυβερνητικές εφημερίδες στην Τουρκία, «διέρρευσαν» την πρόθεση του κυβερνώντος κόμματος να επαναφέρει το ζήτημα νομοσχεδίου για τη «δημοκρατική αυτονομία» των κουρδικών περιοχών. Είναι γεγονός ότι το θρησκευτικό υπόβαθρο του ΑΚΡ συμβάλλει σε κάποια ανοίγματα προς τον κουρδικό πληθυσμό, τουλάχιστον περισσότερα από τα κλασσικά εθνικιστικά ρεύματα της χώρας. Χωρίς το πολιτικό Ισλάμ να κατοχυρώνει όλες τις βασικές διεκδικήσεις του κουρδικού κινήματος, εντούτοις είναι ξεκάθαρο ότι παρουσιάζεται πιο θετικό στην υπόθεση μερικής αυτονόμησης στη βάση της «μουσουλμανικής αδελφότητας και αλληλεγγύης». Όλα αυτά βεβαίως θα επηρεάζονται από την πορεία προς τις προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Αυγούστου.

Οι προβληματισμοί της Άγκυρας

Μπροστά σε αυτή τη νέα «μεσανατολική ισορροπία» λοιπόν, η Τουρκία αναγκάζεται εν πολλοίς να ξανασκεφτεί την κουρδική παρουσία, την απειλητική ισλαμιστική πραγματικότητα και τις σχέσεις της με τα κράτη της περιοχής. Οι επιθέσεις της ISIS σε περιοχές Τουρκμένων του Ιράκ πιθανόν να προκαλέσουν νέα κύματα προσφύγων στην Τουρκία. Η διαδικασία τριχοτόμησης του Ιράκ και κατάρρευσης της Συρίας φέρνει τα τουρκικά σύνορα δίπλα από ένα «μικρό Αφγανιστάν». Το Ιράν σταθεροποιεί τις σχέσεις του με τη Ρωσία επί του συριακού και ανοίγει διάλογο με τις ΗΠΑ επί του ιρακινού. Την ίδια στιγμή, οι Κούρδοι αξιοποιούν το μετασχηματισμό της περιοχής και καταχτούν πρωταγωνιστική θέση στη διαδικασία εμφάνισης νέων πόλων εξουσίας. Σε όλα αυτά, θα πρέπει να προστεθεί και η προοπτική σχετικής έστω ομαλοποίησης των σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ, η οποία δε θα είναι άσχετη ούτε με τα ζητήματα ασφάλειας, αλλά ούτε και με την πορεία νεοφιλελεύθερης αναδόμησης της ενεργειακής αγοράς. Πάντως σε κάθε περίπτωση, ο στόχος της Τουρκίας να μετατραπεί σε κράτος «παραγωγής και εγκαθίδρυσης» μιας συγκεκριμένης περιφερειακής τάξης πραγμάτων, περνά πλέον μέσα από την αλλαγή ισορροπιών και συμμαχιών ενώπιον της ισλαμιστικής «αφύπνισης». Η Ανατολική Μεσόγειος, φυσιολογικά και η Κύπρος μπαίνει πλέον σε ένα εντονότερο πεδίο ανταγωνισμών.

πηγή: Cyprusnews.eu