Στη χώρα του στρούθου

Στη χώρα που να κατουρήσει ο στρούθος πλημυρίζει, του στρούθου δεν του κάθεται ο σοσιαλισμός. Θέλει φιλελεύθερο καπιταλισμό και δημοκρατικό έλεγχο στες υπηρεσίες του κράτους που επίσης θέλει να ελέγχει με την εξουσία του.

Στη χώρα του στρούθου, η ελευθερία εν ένα άγνωστο υλικό, τζαι που θέμα ύλης τζαι που θέμα πνεύματος τζαι που θέμα ποιοτήτων. Δεν κατάλάβει ο στρούθος την χειραφέτηση του ενός μέσα στην χειραφέτηση του κανενός και των όλων, ο στρούθος θέλει να εν η φαντασιακή σέλφι της ωραιοπάθειας του, της εξυπνάδας του, της ατομικότητας του, του κόμματος του, όλων των παραγόντων των ονείρων και του κόσμου του.

Στη χώρα του στρούθου η κάθε κρίση είναι μια ευκαιρία που δεν την αφήνει να πάει χαμένη. Είναι μια ευκαιρία να δημιουργήσει άλλη μια εκκρεμότητα για να εσιει δουλειά να κάμνει.
Η δουλειά του στρούθου και ο ιστορικός του ρόλος ειναι η εκκρεμότητα.
Έξω που την εκκρεμότητα χάνεται, δεν έσσει ύλην, δεν έσσει πνεύμα, δεν εσσει υπόσταση.

Ο στρούθος θέλει να πηαίνει στον καφενέ των εθνικοφρόνων τζαι των μη εθνικοφρόνων τζαι να του μιλούν στον πληθυντικόν.

Ο στρούθος ενι ξέρει πως εν μια ασημαντότητα μέσα στην ιστορία τζαι πως η ποσότητα στρούθων δεν αλλάσσει τον αριθμό μηδέν όσον αφορά τες ιστορικές παρακαταθήκες.

Ιστορικές παρακαταθήκες είναι το βήμα που εκάμαν οι κοινωνίες προς τη χειραφέτηση.
Στο βήμα προς τη χειραφέτηση, ο καθένας είναι ο κανένας μέσα στον απώτερο και τελικό σκοπό της ολοκλήρωσης της αυτοσυνείδησης του.

Τούτα είναι άγνωστα πεδία στο κόσμο των στρούθων. Στη χώρα των στρούθων τα μυαλά είναι κολλημένα στες ερωτήσεις που τους εμάθαν οι φιλελεύθεροι τόσα χρόνια να ρωτούν.
Οι κόσμοι των στρούθων θα χαθούν αν δεν χαθεί πρώτα η ανθρωπότητα. Ή το ένα θα συμβεί ή το άλλο.