Το καφενείο
Καθόμουνα στο καφενείο και κοίταζα
από τη βιτρίνα
μια γυναίκα δίχως χέρια προσπαθούσε
να κρύψει ένα τηλέφωνο μέσα στο στόμα της
το χοντρό κόκκινο πουλί που πάντοτε
με καταδιώκει
πέταξε γύρω-γύρω μου τρεις φορές
ύστερα στάθηκε στην πόρτα του καφενείου
και μου φώναξε:
Είσαι αφελής, δεν ξέρεις τίποτε,
θα σε σκοτώσω!
εγώ τότε βάλθηκα να τραγουδάω
για την άσπρη ζαχαρένια γυναίκα που πέθανε
με τις καλογριές
ήτανε όλα τόσο άσχημα, φριχτά
που άρχισα να γελάω
να γελάω
να γελάω
είδα και τον εαυτό μου να περνάει
έξω από τη βιτρίνα
ήταν απέραντα θλιμμένος και σκεφτικός
Μίλτος Σαχτούρης, Σκεύος, 1971
Λατρεύω τον Σαχτούρη, αλλά το συυγκεκριμένο δεν το είχα υπόψη μου. Καθώς το διάβαζα λοιπόν, το σχόλιο που ήθελα να γράψω ήταν "Σου αρέσει ο Σαχτούρης, ε;", χεχε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα θα ρωτήσω,πρέπει να ρωτήσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήγιατί "χε,χε!" παιδί μου;! Θα με τρελάνεις Aurora.
Το μόνο που δε μου βγαίνει με τον Σαχτούρη είναι το χε,χε!
Αφού τον λατρεύεις, γιατί δεν μας κάνεις ένα πρωτοχρονιάτικο δώρο; Ενα ποίημα, που ίσως να μην ξέρω εγώ και άλλοι. Γίνεται; Θα μου άρεσε αυτό.
Αγαπώ τον ήλιο για μια μέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπώ τα άστρα για μια νύχτα
Αλλά ΑΓΑΠΩ εσένα για μια ολόκληρη ζωή!!!!
Emiliano + Emily = L.F.E.
Φτάνει αγγελε μου! Ο χρόνος άλλαξε, αλλαξε τζ εσύ ρότα,γυαλιά,συνήθειες,τον χαβά σου, κάτι. Βλέπεις ότι δεν σου απαντώ. Μην νομίζεις ότι αυτό είναι κάτι λίγο. Είναι όση αγάπη μου μεινε,ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια τώρα κάνουμε παρέα
ΑπάντησηΔιαγραφήκι είμαστε ζευγάρι ταιριαστό
και στο πείσμα όλου του κόσμου, που κακό έχει σκοπό
δε θα πάψω ούτε στιγμή να σ' αγαπώ
Εγώ θα σ' αγαπώ και μη σε νοιάζει
και θα σου χτίσω μια μικρή φωλιά
κι όταν το σούρουπο μας αγκαλιάζει
θα ζευγαρώνουμε σαν δυο πουλιά
Σα μου λεν να φύγω από κοντά σου
πιο καλά ο ήλιος να σβηστεί
σ' έχω τόσο συνηθίσει, σ' αγαπώ τόσο πολύ
ας τον κόσμο κι έλα δώσ' μου ένα φιλί
Εγώ θα σ' αγαπώ και μη σε νοιάζει
και θα σου χτίσω μια μικρή φωλιά
κι όταν το σούρουπο μας αγκαλιάζει
θα ζευγαρώνουμε σαν δυο πουλιά
Στο καφενείον η Ελλάς ο σαλτιμπάγκος πουλά τα νούμερα φτηνά
ΑπάντησηΔιαγραφήδραχμή τα ακροβατικά
Οι αλυσίδες δωρεάν το πήδημα θανάτου δυο δραχμές το πήδημα θανάτου δυο δραχμές
χωρίς σχοινιά
Περάστε κόσμε περάστε κόσμε περάστε κόσμε περάστε κόσμε
Ασώματος η κεφαλή περάστε κόσμε την βρήκαμε στην Αφρική
καπνίζει πίνει και πονά
Τρελαίνεται για μουσική χορεύει με τα μάτια δυο δραχμές
χορεύει με τα μάτια δυο δραχμές ποιος θα τη δει
Περάστε κόσμε περάστε κόσμε περάστε κόσμε περάστε κόσμε
Στο καφενείον η Ελλάς οι θεατρίνοι μ’ ασετιλίνη και κεριά τη
Γκόλφω παίζουν στα παιδιά
Με φουστανέλες δανεικές και δάκρυ πληρωμένο δυο αυγά και δάκρυ πληρωμένο δυο αυγά και τρεις δραχμές
Περάστε κόσμε περάστε κόσμε περάστε κόσμε περάστε κόσμε
Επίκαιρο το τραγούδι που σατυρίζει την κατάσταση της Κύπρου και της δικής σου επίσης!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή χρονιά και τώρα που το blog σου κλείνει χρόνο σε χαιρετώ !!!
με αγάπη o καλός σου ο Εμιλιάνο Ζ.
Emily happy new gear!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήi love u !!!!!!
A ήρθε κι ο άλλος! Μαζευτήκατε βλέπω. Σόρυ, Ανευ Οριωη, εγώ τα πάω καλύτερα με τον ορίτζιναλ Ανευ όχι τη μαϊμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσε που προτιμώ καλύτερα και το φίλο σου τον Εμιλιάνο γιατί έχει και μια μόρφωση, μια άνεση και μια μανιέρα, πως να το κάνουμε!
Εμιλιάνο,σε χαιρετώ. Ξερεις πως η χρονιά μας θα είναι ενδιαφέρουσα και πως δε θα σ΄αφήσω έτσι εγώ, στ΄αζήτητα! Όχι, θα σε αναζητήσω. Γιατί εμεις θα πολεμίσουμε έντιμα,ε; Αληθινό πόλεμο, οχι ανοησιούλες, ποιηματάκια, τραγουδάκια. Ούτε βέβαια βρισίδι, δεν είναι του επιπέδου σου.
Να πάμε στην πηγή Εμιλιάνο.
Θα τα ξαναπούμε. Καλή δουλειά μέχρι τότε.
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
ΑπάντησηΔιαγραφήΜουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη
Άλλες ερμηνείες:
Νίκος Ξυλούρης
Ρούλα Μανισάνου
Τα παιδιά ξεχύνονται στους κάμπους,
οι φωνές τους δεν είναι πια κουρέλια.
Έντιμο αίμα που ζητάει εκδίκηση.
Ευχαριστώ Εμιλιάνο,
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εμένα μ αρέσουν οι κομμουνιστές δημιουργοί που το λέει η καρδιά τους.
"όμορφη" Disdaimona
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο παράδοξο είναι ότι κι εμένα μου αρέσουν οι κομμουνιστές που υπηρετούν τα γράμματα και την τέχνη. Παραδέχομαι ότι έχουν κάποια ανωτερότητα και υπερτερούν από τους άλλους στον τομέα τους.
Όμως οι πολιτικοί κομμουνιστές κάθονται στο στομάχι μου και δεν τους μπορώ!
Παθαίνω δυσπεψία !!!!
( ως άνθρωποι και μακριά από την πολιτική οι περισσότεροι είναι υποφερτοί)
Αν με ανακαλύψουν οι φίλοι μου οι Χρυσαυγίτες αλίμονο μου, να λέω τέτοια λόγια!!!!
EMILIANO KLAMATA
To "xe, xe" αφορούσε το ότι δεν το ήξερα το συγκεκριμένο, αλλά μου τον θύμισε έντονα και τελικά ήταν δικό του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν σου αρέσει τόσο πολύ, σημαίνει ότι θα ξέρεις και τα περισσότερά του, φαντάζομαι.
Όχι βέβαια, καθόλου δεν ξέρω τα περισσότερα του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και πολλών, πάρα πολλών άλλων.