θυμάστε που είχαμεν μια σόπα του πετρελαίου, τζαι επέρναμεν την που την κουζίνα στο μπάνιο, τζαι που το μπάνιο στην κάμαρη να ντυθούμεν τζαι που την κάμαρη στο χολ να βράσει ουλλη η οικογένεια; τζαι που εψήναμεν καπήρες με τον βούτυρο για βραδινό; ύστερα επήαμεν αλλού, αλλά εν μας εκάθετουν καλά η "καταπίεση" να μεν κουβαλούμεν τη σόπα, ο κώλος μας εθεώρησεν κεκτημένον την δωρεάν βράστην, το τεμπερχανιόν να μεν πλερώνεις τίποτε τζαι να απολαμβάνεις τα πάντα, εν μας κάμνει εμάς το ρεμπελιόν που εν σύμφυτο του σοσιαλισμού, σαν την Κύπρον εν ήσιεν ρε κουμπάρε...ακόμα τζιαμέ είμαστεν σημειωτόν...απλά τωρά εν πουλούμεν δυτικά στερεοφωνικά των απολιθωμένων κάμνοντας τους πλουσίους, πουλούμεν Κράτη, πουλούμε Χρυσάφκια, πουλούμε Φυσικά Αέρια, πουλούμεν Πολιτικές...εμεγαλώσαμεν τζαι εκσυγχρονιστήκαμεν...να πάω να πιάσω τζαι το κρισμας κέικ που τον Ζορπάν που το επήρα να μου το στολίσουν με χριστουγεννιάτικα κουκλάκια...
δαμέ εφτάσαμεν στα κουκλάκια...
διότι ο Κυπραίος και όχι μόνο ο Κυπραίος, εν γενικό το κακό, έσιει μεγάλη ανάγκη να παίζει κάποιου άλλου τον πλούσιο...αναλόγως της περίπτωσης θα έβρει έναν τρόπο...τότε ο τρόπος ήταν να κουβαλούν οι Κυπραίοι που θκυο στερεοφωνικά έξτρα ο καθένας, 5-6 παντελόνια Lee, κάποιοι εκάμναν μαύρη αγορά ακόμα τζαι με σιαμπού, σαπούνια τζαι σιοκολάτες....
μαγκιά μας κουμπάρε, ερκούμαστεν που πλούσιες χώρες, όπως τζαι τωρά έννε με τούντη μανιέρα που "αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε";...
φυσικά, ο κώλος ο τίτσιρος μετά συγχωρήσεως- εν τζαι ημέρες της Χριστιανοσύνης - άμαν ερκούμαστεν πίσω, μόνο για μουσεία τζαι μπαλέττα ηξέραμεν να μιλούμε...τάχα...άσχετα πως είμαστεν αναλφάβητοι, έτο εν με το ζόρι, εδιούσαν μας οι σοβιετικοί χατηρικώς 1-2 χρόνια πίστωση μήπως προσαρμοστούμεν στα μίνιμουμ μιας πολιτισμένης χώρας...τζαι πάλε επαίζετουν...
α τζαι τωρά....οι κώλοι οι τίτσιροι...που τί πάει να πει κώλοι τίτσιροι; κώλοι μπροστά που το ψυγείο, μπροστά που τες βιτρίνες, μπροστά που το κρίσμας κέικ με τα κουκλάκια..αν πεις για επίπεδο σκέψης; βάρτου ένα μηδέν. γιατί; διότι αγαπητοί μου πλούσιοι και πλουσιοπάροχοι ο νους μας είναι γεμάτος με περιττά προϊόντα, τζαι υλικά τζαι συναισθηματικά, τζαι σχεσιακά τζαι ερωτικά τζαι ότι θέλεις...
μα τί θα έσιει ο νους τζαι η ψυσιή ενός πλασμάτου, αναγιωμένου σε αυτήν την κοινωνία; ξέρετε τί πάει να πει, να μεγαλώνεις με το CSI, το Βουράτε Γειτόνοι τζαι την Λάμψη του Φώσκολου; Τζαι τί πάει να πει να μεγαλώνεις χωρίς; Μια διαδρομή του εκφυλισμού μέσα τζαι έξω...πού εν η αθωότητα μέσα μας ή γυρών μας, που εν η ομιλία της φύσης, αυτη η συγκλονιστική αίσθηση του κοινού χώρου μες τες ρεκλάμες τζαι το κιτς χαμένη, που εν η χωρίς ιεραρχία μόρφωση που θκυο ως ογδονταθκυό χρονών, που είναι σιόρ ο άνθρωπος της αθωότητας τζαι της ουσίας;
Μα συνειδητοποιούμε τί πάει να πει να ζεις σε ένα κράτος που σε κουντά να γίνεις ποιητής, ζωγράφος, βιολιστής, σκηνοθέτης, επιστήμονας τζαι σε προάγει τζαι σε προστατευόμενον είδος πολίτη, και όχι σε μελλοντικόν άνεργο από τα πέντε σου;
μα συγνώμη - εν τζαι μέρες Χριστιανοσύνης - αλλά στο σοσιαλισμό δεν ήταν επαρκώς μαλακά τα κωλόχαρτα, συγνώμη, αναφωνεί ξανά ο κώλος ο τίτσιρος...
μετρούμε τον εαυτό μας με τες μάρκες τα κόρφλειξ, πόσες διαφορετικές μάρκες μαγιονέζες έσιει ο Άλφα Μέγα τζαι πόσες ο Αθηαινίτης τζαι εσύ πού ψουμνίζεις;
ωραία...εγώ γιατί πρέπει να μαλλώνω δηλαδή με τους διάφορους, δεν μας κανεί, που τίποτε ακόμα δεν επροσφέραμεν εκτός από το να παίζουμεν τους πλουσίους τζαι τους εξυπνόβλακες, αναλφάβητοι αλλά κυρίως ξιμαρισμένοι, χωρίς αθωότητα τίποτε...
πού είναι σιόρ η εποχή, που για να μπεις σε ένα πανεπιστήμιο να διδάξεις έπρεπε να μεν είσαι Τσούκας; γιατί αν πέσει δηλαδή μια πόμπα στα ανώτερα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα λαλείτε να κλάψει η επιστήμη; άτε το πολλην πολλήν να κλάψει ο Μιλτής που δεν θα πιάσει τα χρωστούμενα για την αποπεράτωση των κτηρίων...
γιατί να σας σεβαστώ;
αφού δεν σας γοράζω...ούτε θα σας γοράσω...έχω εφ΄όρου ζωής δωρεάν όνειρα, δεν κουβαλώ πκιον την σόπα να βράσω, έβρασα δωρεάν, είμαι βραστή, αν εν κατανοητόν τούτον θα γλυτώσουμεν μιαν τζαι έξω τζαι που τον κόπο να συνεννοηθούμεν...
"Για καλό και για κακό, όλοι θεωρούν υποχρέωσή τους να δηλώνουν με κάθε ευκαιρία, αν όχι τον απροκάλυπτο αντικομμουνισμό τους, τουλάχιστον τις επιφυλάξεις τους για την πρακτική αξία «μιας ανεφάρμοστης θεωρίας». Μέχρι τις μέρες μας κάθε βολεψιματίας μικροαστός επαναλαμβάνει μονότονα το ίδιο βλακώδες και αγράμματο τροπάρι".
Bασίλης Pαφαηλίδης
