Δεν μπορείς πια να φύγεις, ζωή
είσαι εδώ μέσα,ολάκερη, μέσα σ΄αυτά τα ερειπωμένα χέρια-
σαν το ξανθό όμορφο παραγιό του φερετροποιού
που κάποτε γλεντώντας, άνοιξη, στο μαγαζί
αφού ήπιαμε και τραγουδήσαμε και φωνάξαμε, σε μια στιγ-
μή, για να γελάσουμε
μπήκε σ΄ένα φέρετρο. Κι όπως ξάπλωσε στις κίτρινες κρύες
σανίδες
δεν έβλεπες πια φέρετρο και πια δεν ήταν νύχτα και δεν
υπήρχε θάνατος
γιατί είχαν όλα καταποντιστεί
μες τα ξανθά βουερά τριαντάφυλλα του νεανικού του γέλιου
α, ζωή -
είναι αργά
που να πάμε;
...Και πηγαίντε να πεθάνετε, εσείς που πρέπει να πεθάνετε...
Τ.Λειβαδίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου