Τελικά το συμπέρασμα είναι ένα...

Πως ο μίζερος αυτός τόπος, δεν είναι ικανός, ούτε καν για μιαν ενδιαφέρουσα φαντασίωση.

Αυτός ο τόπος, δεν είναι ικανός, ούτε καν, για μια μετάθεση οράματος που να μην προκαλεί τον οίκτο.

Ο τόπος μας δεν είναι άξιος  παρεκτός, για την παραγωγή του δράματος ενός εθνικού μακαρίτη. Μέχρι εκεί μας παίρνει, τί να κάνουμε; Τόση εξάρτηση από τη μαύρη θανατίλα κουβαλά αυτός ο τόπος στην ιστορία του.

Πότε θα πάψουν οι ιστορικοί στα πανεπιστήμια του εξωτερικου, να μελετούν τον Μακάριο σαν τον μεγαλύτερο ηγέτη της νήσου μήπως ησυχάσουμε;...ως τότε η λίστα των ανθυποψηφίων μεγάλων εθνικών ανδρών θα ταράζει τον ανήσυχο ύπνο και τα ιδεολογικά ροχαλητά μας...συνωστισμός και συσπείρωση...

Ζήτω λοιπόν το μαύρο ράσο, η μαύρη μάνα, το μαύρο ορφανό και όλοι οι μαύροι ηγέτες της χώρας μας.

Γειά σου κι εσένα Τάσσο..κι εσύ ζεις όπως όλοι οι υποψήφιοι νεκροί μας.