tag:blogger.com,1999:blog-3865309161357910842.post8307283671318663052..comments2023-05-23T10:38:36.906+03:00Comments on Disdaimona: Ιεραρχία των Μισθών, μέρος α΄Disdaimonahttp://www.blogger.com/profile/01794024518017574466noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-3865309161357910842.post-30588884941164539132012-01-20T11:35:36.627+02:002012-01-20T11:35:36.627+02:00α, και ώς προς το ζήτημα κοινωνία-ατομικότητα-εμπο...α, και ώς προς το ζήτημα κοινωνία-ατομικότητα-εμπορευματοποίηση συστήνω ανεπιφύλακτα το ξεζούμισμα του "Χαλυβουργικού μανιφέστου" στου Αντώνη. :)<br /><br />και των πηγών!!! :)Disdaimonahttps://www.blogger.com/profile/01794024518017574466noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3865309161357910842.post-76153423059356973142012-01-20T11:23:43.594+02:002012-01-20T11:23:43.594+02:00Ονειρμέ,
η διαλεκτική από ανέκαθεν μου προκαλούσε...Ονειρμέ,<br /><br />η διαλεκτική από ανέκαθεν μου προκαλούσε κάτι σαν ίλιγγο! :)<br />δεν υπάρχει τιποτα στο μαρξισμό που να μην είναι κατά μια έννοια "επικύνδινο".<br />ειδικά αν πάρεις να μελετήσεις τον Μαρξ με τον Χέγκελ ανα χείρας.<br /><br />πρόκειται για κάτι που οι χριστιανοί θα ονόμαζαν "αποκάλυψη"! :)<br />μόνο που αφορά κάτι πολύ πιο επώδυνο και χειραφετητικό ταυτόχρονα για την ατομική μας συνείδηση.<br /><br />το ζήτημα λοιπόν του όλου ή της κοινωνίας και της ατομικοτητας, που νομίζω πως εμπεριέχεται σ΄αυτό που θίγεις, είναι ένα απο τα δύσκολα, τα δυσνόητα κεφάλαια στο μαρξισμό αλλά και από τα πολύ παρεξηγημένα ζητήματα.<br /><br />όλη η κρυπτο ή φανερά αντι-μαρξιστική ή λεγόμενη μετα-μαρξιστική παράδοση, έχει πατήσει σ΄αυτό το σημείο, κατηγορώντας τον μαρξισμό για "ολοκληρωτισμό" εμμέσως πλην σαφώς με την έννοια της κατάργησης της ατομικότητας (λες και θα ήταν οποτεδήποτε δυνατή μια ολοκληρωτική κατάργηση της)<br /><br />αναφέρεσαι στη "λογική του μεγαλύτερου χώρου" εννοώντας την κοινωνία, όμως οι "εχθροί" μ΄αυτό καταλαβαίνουν μια λογική και άρα κοινωνική ΙΕΡΑΡΧΙΑ στα πράγματα, σε αντίθεση με εμάς που κατανοούμε μάλλον την υπέρβαση των κεφαλαιοκρατικών όρων που αλλοτριώνουν την ατομικότητα.<br /><br />βασικά ένας αντιμαρξιστής θα κρίνει τον μαρξισμό αντιμαρξιστικά κι εδώ είναι η όλη αδυναμία της δικής του λογικής ανεπάρκειας, μέσω της οποίας θα κάνει την αντιστροφή λογική - κοινωνία και όχι κοινωνία - και η λογική με τα πόδια κάτω (κατά τον Μαρξ)<br /><br />και η δυσκολία "επικοινωνίας" με τους αντιμαρξιστές έγκειται πως προϋποθέτει να κοπιάσεις για να ορθοποδήσει πρώτα η ελλειπής αντιμαρξιστική λογική που κρίνει αντιμαρξιστικά κάτι που δεν συλλαμβάνει καν λογικά (δλδ τον μαρξισμό)<br /><br />εγώ, νομίζω ξέρω τι λες και τι εννοείς, και συμφωνούμε εαν καταλαβα σωστα το πόιντ σου.Disdaimonahttps://www.blogger.com/profile/01794024518017574466noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3865309161357910842.post-52840836472759246812012-01-20T10:32:20.135+02:002012-01-20T10:32:20.135+02:00Τί λες για αυτήν την θέση λοιπόν? Σε κάποιους μπορ...Τί λες για αυτήν την θέση λοιπόν? Σε κάποιους μπορεί να φαίνεται επικίνδυνη, ειδικά όταν σκέφτονται τί πραγματικά σημαίνει. Εγώ νομίζω ότι έτσι είναι.<br />Ο Μάρξ δεν στοχάζεται για το ''Είναι'' γενικώς, αλλά για ένα προσδιορισμένο Είναι, το κεφαλαιοκρατικό, μελετώντας έναν ειδικό χώρο, άρα ένα ειδικό ζήτημα, μια ειδική λογική (λογική του ζητήματος), και όχι την λογική γενικά (ζήτημα της λογικής). Από την άλλη θα πρέπει από αυτό το ειδικό να πιάσουμε το νήμα και να συνεχίσουμε..Όχι για να καταλήξουμε σε μια λογική γενικά, αλλά σε μια λογική ενός μεγαλύτερου χώρου, του κοινωνικού. Μου φαίνεται όμως ότι η μικρή ολότητα (κεφαλαιοκρατική) μέσα στην μεγάλη δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστη, και ότι η δεύτερη είναι κριτική αναίρεση της πρώτης. Μια διαλεκτική της σχετικής και της απόλυτης γνώσης.Ονειρμόςhttps://www.blogger.com/profile/05128723681228596310noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3865309161357910842.post-63973947388789001702012-01-20T10:15:41.653+02:002012-01-20T10:15:41.653+02:00Πολύ καλό σημειο, ευχαριστώ!
Το βάζω εδώ ξανά για...Πολύ καλό σημειο, ευχαριστώ!<br /><br />Το βάζω εδώ ξανά για εμπέδωση:<br /><br />Νομίζω ότι η κοινωνία ως ολότητα συνιστά κριτική άρνηση του σχετικού ''κλεισίματος'' της ολότητας και του χώρου των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων παραγωγής από το εμπόρευμα, και ως τέτοια καλεί για επαναπροσδιορισμό του ''Κεφαλαίου'' και της μαρξικής πολιτικής οικονομίας και κοινωνικής θεωρίας στο σήμερα.Disdaimonahttps://www.blogger.com/profile/01794024518017574466noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3865309161357910842.post-54327543328251814352012-01-20T05:44:03.643+02:002012-01-20T05:44:03.643+02:00Η άλλη πλευρά της κίνησης, πέρα από την οπτική του...Η άλλη πλευρά της κίνησης, πέρα από την οπτική του ''χρόνου εργασίας'', είναι ο ''χώρος εργασίας''. Ο χώρος της εργασίας σαν ''ποιοτικό υπόστρωμα'' της ποσότητας και ποσοτικοποίησής της είναι ο κεφαλαιοκρατικός χώρος, ως κοινωνικά αναγκαίος χώρος. Είναι ο χώρος της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής, ως δεσπόζουσα ''στιγμή'' της χωρο-θέτησης και χωρο-ποίησης, σε ενότητα με τον χώρο της διανομής/ανταλλαγής και τον χώρο της κατανάλωσης. Και το όριο αυτού του χώρου της κεφαλαιοκρατικής ολότητας είναι ο χώρος που διαγράφεται από την κίνηση του εμπορεύματος, το όριο της ''οικονομικής διάστασης''. ''Έξω'' από αυτό το όριο υπάρχει η υπόλοιπη κοινωνία και τελικά η κοινωνία ως ολότητα. Νομίζω ότι η κοινωνία ως ολότητα συνιστά κριτική άρνηση του σχετικού ''κλεισίματος'' της ολότητας και του χώρου των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων παραγωγής από το εμπόρευμα, και ως τέτοια καλεί για επαναπροσδιορισμό του ''Κεφαλαίου'' και της μαρξικής πολιτικής οικονομίας και κοινωνικής θεωρίας στο σήμερα.Ονειρμόςhttps://www.blogger.com/profile/05128723681228596310noreply@blogger.com